LOGINShare
ตอนที่ 5.
Last Updated:
2025-05-03 16:08:39ตอนที่ 5.
ในขณะที่ชมพูแพรกำลังกระวนกระวายร้อนรน กานติมาก็ยิ้มเยาะด้วยความสะใจ ปรายตามองร่างไร้สติของแววดาวที่นั่งหลับคอพับคออ่อนอยู่ที่เบาะข้างคนขับ
หล่อนไปรับแววดาวมาขึ้นรถ และก็วางยานอนหลับในน้ำดื่ม จนกระทั่งแววดาวหลับใหลไม่ได้สติแบบนี้
“ทำไมมันง่ายแบบนี้นะ”
กานติมาตีไฟเลี้ยวเข้าข้างทางซึ่งเป็นป้ายรถโดยสารประจำ จากนั้นก็รีบมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าปลอดคนก็รีบลากร่างของแววดาวที่ไม่ได้สติลงไปข้างทาง
“ขอโทษด้วยนะที่ต้องทำแบบนี้ คุณอาจารย์คนสวย”
กานติมาเอ่ยกับแววดาวด้วยรอยยิ้มหยัน หล่อนมองอย่างเหยียดหยาม ก่อนจะฮัมเพลงเดินขึ้นรถไปอย่างอารมณ์ดี
“ฉันชนะแกแล้ว นังชมพูแพร”
รถญี่ปุ่นป้ายแดงถูกขับออกไปจากป้ายรถเมล์ ทิ้งร่างหลับใหลไม่ได้สติของแววดาวเอาไว้ตรงนั้นอย่างใจดำ
“บ้าจริง ทำไมโทรเท่าไหร่ก็ไม่ยอมรับสายนะคุณแววดาว”
ชมพูแพรเต็มไปด้วยความหงุดหงิด เพราะตลอดทางที่ขับรถมา หล่อนกดโทรหาแววดาวนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีคนรับสายเลย
“แล้วนี่จะทำยังไงดีนะ”
หล่อนรีบก้าวเดินเร็วๆ เข้าไปในโรงแรมหรูหรา มุ่งหน้าขึ้นไปยังห้องพักที่หล่อนเป็นคนจองให้กับอองเดรด้วยตัวเองอย่างรีบร้อน
ตลอดทางก็พยายามคิดหาทางออกที่จะทำให้ค่ำคืนนี้ของอองเดรผ่านไปได้ด้วยดี แต่จนแล้วจนรอดก็มองไม่เห็นทางเลย
ติ้งงงง
ประตูลิฟต์เปิดกว้างออก หล่อนรีบก้าวออกไปจากตัวลิฟต์ด้วยแข้งขาที่สั่นเทา มือเล็กยกขึ้นขยับแว่วหนาคล้ายกับทำอะไรไม่ถูก
หล่อนเดินมาหยุดที่หน้าห้องหมายเลขที่ตัวเองจดจำได้ขึ้นใจ
นิ้วเรียวชะงักค้างอยู่ตรงกริ่งข้างประตู
หล่อนกลัว...
ใช่...
หล่อนหวาดกลัวแววตาผิดหวังของอองเดรที่จะทอดมองมายังตัวเอง
เพราะหน้าตาของหล่อนไม่ได้น่ามอง ไม่ได้สวย ไม่ได้เซ็กซี่พอที่จะอยู่ในสายตาของเขา ดังนั้นการทำงานให้ดี ทำงานให้ยอดเยี่ยมจึงเป็นทางเดียวที่จะทำให้อองเดรปรายตามามองหล่อนบ้าง แม้จะเพียงแค่นาทีเดียวก็ตาม
แต่นี่หล่อนกำลังทำงานพลาด ซึ่งมันก็ไม่ต่างจากหายนะในชีวิตของหล่อนเลย
หล่อนจะทำยังไงดี...?
ชมพูแพรถามตัวเองนับร้อยครั้ง พยายามคิดหาทางออก พยายามหาทางแก้ปัญหา แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้สมองจะตีบตันไปเสียแล้ว
มือเล็กยกขึ้นลูบหน้าแดงซ่านซึ่งเกิดจากแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปหลายครั้ง และก็ตัดสินใจจะกดกริ่งเรียกคนในห้อง แต่แล้วประตูห้องก็เปิดกว้างออกมาเสียก่อน
หล่อนช็อก ตกใจ เมื่อเห็นอองเดรในชุดเสื้อคลุมผ้าขนหนูสีขาวยืนอยู่หลังบานประตู
“ท่าน... ประธาน...”
“เข้ามา”
น้ำเสียงของอองเดรไม่มีร่องรอยใจดีหลงเหลืออยู่อีกแล้ว
เขาคงกำลังโกรธหล่อนมาก ที่หล่อนไม่อาจจะนำพาผู้หญิงที่เขาเลือกมาทำหน้าที่อุ้มบุญให้กับเขาได้อย่างที่ต้องการ
หล่อนตัวสั่นเทา ก้าวข้ามธรณีประตูเข้าไปข้างในห้องกว้าง ประตูห้องปิดเองโดยอัตโนมัติ ซึ่งแน่นอนว่ามันต้องล็อกด้วยตัวของมันเองด้วย
มือของหล่อนจิกขอบกระโปรงทรงเอที่สวมใส่อยู่ด้วยความหวาดวิตก
“ท่าน... ประธาน... คือว่า...”
หล่อนยังพูดไม่ทันจบ อองเดรที่ตอนนี้เดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนขอบเตียง และมองจ้องมาที่ร่างสั่นเทาของหล่อนเอ่ยแทรกขึ้นเสียก่อน
“ไม่น่าเชื่อว่าผมจะต้องมาเสียเวลาเพราะเรื่องนี้เกือบชั่วโมง”
“แพร... ก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าทำไมคุณแววดาวถึงได้ไม่มาตามนัด”
“นั่นสิ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเลขาฯ ฝีมือยอดเยี่ยมอย่างคุณทำไมมาตกม้าตายเอากับไอ้แค่เรื่องแบบนี้?”
คำพูดของอองเดรราบเรียบ แต่หล่อนรู้ดีว่าเขากำลังหงุดหงิดมาก
“แพร... นัดหมายกับคุณแววดาวอย่างดีแล้วนะคะ คุณแววดาวก็รับปากว่าจะมาถึงที่นี่ก่อนครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ แต่แพรก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคุณแววดาวถึงเบี้ยวนัด”
“นี่เป็นครั้งแรกนะที่คุณทำให้ผมผิดหวัง”
“แพร... ขอโทษค่ะแพร... จะหาคนใหม่ แพรจะลองโทรหาคนอื่น...”
“ไม่มีใครมารับสายคุณตอนสามทุ่มสี่ทุ่มแบบนี้หรอก”
“...”
หล่อนพูดไม่ออก น้ำตาเกือบร่วง เพราะไม่เคยถูกอองเดรใช้วาจาดุดันแบบนี้ด้วยมาก่อน
“แต่ผม... ก็ไม่อยากเสียเวลาแบบนี้ในคืนต่อไปอีก”
“แพร... จะลองโทรหาคุณแววดาวอีกครั้งนะคะ”
“คุณโทรไปกี่สายแล้วชมพูแพร” เขาเค้นเสียงถามไม่พอใจ
“เอ่อ... น่าจะเกือบห้าสิบครั้งแล้วค่ะ”
“นั่นไง ถ้าเขาอยากรับสายคุณ เขาก็รับไปแล้ว แต่นี่เขาไม่รับสาย ต่อให้คุณโทรแทบตาย โทรจนนิ้วล็อคเขาก็ไม่รับสายหรอก”
“งั้นแพร...”
น้ำตาของหล่อนร่วงอาบแก้ม แต่ก็รีบยกหลังมือขึ้นป้ายทิ้ง
“งั้นเลื่อนออกไปก่อนนะคะ ส่วนคืนนี้แพรจะโทรหาคนอื่นให้มาดูแลท่านประธาน”
“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่เคยเสียเวลาไปฟรีๆ และผมก็ไม่ต้องการนั่งรอใครอีกแล้ว”
“แพร...”
หล่อนพยายามกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ พยายามเข้มแข็ง และก็พยายามที่จะหาทางออกให้ได้โดยเร็วที่สุด
“ผมผิดหวังในตัวคุณมากนะ ชมพูแพร”
หลังจากนิ่งเงียบไปนาน ชมพูแพรก็ป้ายน้ำตาทิ้ง ก่อนจะตัดสินใจพูดขึ้น
“ท่านประธานบอกว่า... ต้องการผู้หญิงฉลาด การศึกษาอย่างต่ำต้องระดับปริญญาโทใช่ไหมคะ”
หล่อนช้อนตาสบประสานกับดวงตาคมกริบสีสนิมของนายจ้าง
“ใช่ แล้วก็ห้ามซิงด้วย”
หล่อนเม้มปากเป็นเส้นตรง พยายามที่จะเข้มแข็ง และพูดมันออกไป
“แพร... ฉลาดไหมคะท่านประธาน”
“คุณฉลาด ทำงานเก่ง เป็นผู้หญิงที่น่ายกย่องคนหนึ่งเลยล่ะ”
“แล้วแพรก็จบปริญญาโทด้วย”
“ใช่”
อองเดรผงกศีรษะตอบรับคำพูดของเลขาเฉิ่มแต่ทำงานเก่งมากอย่างชมพูแพร
“คุณพูดแบบนี้ หมายความว่ายังไงหรือชมพูแพร มีอะไรหรือเปล่า”
ชมพูแพรดึงแว่นหนาออกจากใบหน้าของตัวเอง จากนั้นก็ก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้าของคนที่นั่งอยู่บนขอบเตียง ระยะห่างระหว่างกันประมาณหนึ่งเมตรเท่านั้น
Related chapters
ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 6.
ตอนที่ 6. คิ้วเข้มหนาดกของอองเดรขมวดพันกัน ดวงตาคมกริบมองหล่อนอย่างเคลือบแคลง “แล้วแพรก็ไม่ใช่ผู้หญิงพรหมจรรย์” หล่อนโกหกออกไปได้อย่างแนบเนียนจนตัวเองยังตกใจ “คุณพูดบ้าอะไรชมพูแพร” “ท่านประธานคะ... แพรยินดีจะรับหน้าที่อุ้มบุญให้กับท่านประธานค่ะ” หล่อนคาดเอาไว้ไม่ผิด ใบหน้าของอองเดรมีความตกใจเข้ามาครอบงำมากมาย “นี่คุณจะบ้าหรือไง” “แพร... ก็มีคุณสมบัติตรงตามที่ท่านประธานต้องการทุกอย่าง” “มันก็ใช่...” “ดังนั้นในเมื่อแพรทำหน้าที่พลาด แพรก็พร้อมที่จะรับผิดชอบเรื่องนี้ด้วยตัวของแพรเองค่ะ” อองเดรส่ายหน้าไปมาอย่างไม่เห็นด้วย และนั่นก็ยิ่งทำให้ชมพูแพรอับอายเหลือเกิน แต่กระนั้นหล่อนก็ยังคงพยายาม “แพรจะไม่แพร่งพรายเรื่องนี้ให้ใครรู้ค่ะ แพรจะอุ้มท้องลูกของท่านประธานให้ดีที่สุด และเมื่อแพรคลอด แพรก็จะไม่เข้าไปวุ่นวายกับเด็ก... และท่านประธาน” “มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่คุณจะไม่เข้ามาวุ่นวายกับเด็กหรือว่าผม ในเมื่อเราทำงานด้วยกัน” หล่อนแทบจะกลั้นเสียงสะอื้นไห้เอาไว้ไม่อยู่ แต่ก็ต
Last Updated : 2025-05-07ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 7.
ตอนที่ 7. “แน่ใจนะว่าคุณทำแบบนั้นได้” “แพรแน่ใจค่ะ อย่าลืมสิคะว่าแพรเป็นเลขาฯ ทรงประสิทธิภาพแค่ไหน แพรไม่เคยทำเรื่องผิดพลาดมาก่อน” “นอกจากเรื่องในคืนนี้” เขาต่อให้ และก็ทำให้หล่อนต้องผงกศีรษะตอบรับอย่างไม่มีทางเลี่ยง อองเดรสบประสานสายตากับดวงตากลมโตของชมพูแพร ก่อนที่เขาจะตัดสินใจพูดออกมา “งั้นผมว่าคุณไปอาบน้ำเสียก่อน ผมเหม็นพวกควันบุหรี่ที่ติดตามเส้นผมของคุณน่ะ” หล่อนขยับถอยออกห่าง และก็ฝืนระบายยิ้มให้กับเจ้านายหนุ่ม หัวใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ เพราะรู้ดีว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นข้างหน้า “ได้... ได้ค่ะท่านประธาน” เขาระบายยิ้มบางๆ ให้ ก่อนจะก้าวกลับไปที่เตียงกว้าง และขึ้นไปนอนเอกขเนกอยู่บนนั้น หล่อนอดจินตนาการถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นบนเตียงเบื้องหน้าไม่ได้ หล่อนจะถูกอองเดรจูบ เขาจะลูบไล้เนื้อตัวของหล่อน ลากลิ้นไปตามผิวสาว ดูดเลียเต้านม กลืนกินหัวนมสีชมพูของหล่อน จากนั้นก็อาจจะ... อาจจะเลียต่ำลงไปที่หน้าท้อง และก็ต่ำลงไปจนถึงอวัยวะเพศหญิงที่ร้อนรุ่ม และเลีย... โอ้.
Last Updated : 2025-05-07ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 8.
ตอนที่ 8. อองเดรหล่อมาก เซ็กซี่มาก และเขาก็ดิบเถื่อนกระชากใจเหลือเกิน “คุณอยู่ในห้องน้ำนานมาก จนผมคิดว่าคุณกำลังเปลี่ยนใจ” “ไม่ค่ะ แพร... ไม่คิดจะเปลี่ยนใจหรอกค่ะ” ใบหน้าหล่อกระด้างเอียงเล็กน้อย และจ้องมองมาอย่างพิจารณา “คุณยังมีเวลาที่จะเปลี่ยนใจอยู่นะชมพูแพร ผมไม่อยากทำให้คุณลำบากใจ” “แพรจะไม่ลำบากใจค่ะ ดีเสียอีก แพรจะได้เงินก้อนใหญ่ เอาไปใช้ซื้อของแบรนเนมที่แพรอยากได้มานาน” ศีรษะทระนงของพ่อสุดหล่อส่ายไปมา แววตาทอดมองด้วยความรู้ทัน “คุณไม่ใช่ผู้หญิงบ้าแบรนเนม อย่ามาโกหกผมเลย” หล่อนกลั้นใจช้อนตาขึ้นสบประสานสายตาคมกริบของอองเดร “ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบของแบรนเนมหรอกค่ะ แม้แต่แพร” เขาเอียงคอมองจ้องอยู่ชั่วอึดใจ ก็ไหวไหล่ที่กว้างมากและบึกบึนมากเล็กน้อย จากนั้นก็หมุนตัวเดินกลับไปนั่งบนขอบเตียง “นั่นสิ บางทีผมอาจจะไม่รู้จักตัวตนของคุณจริงๆ อย่างที่ผมเคยคิดเอาไว้ก็ได้” แววตาของเขาที่จ้องมองมามืดลึกอ่านความรู้สึกไม่ออก แต่กระนั้นมันก็ทำให้หน้าท้องของหล่อนร้อนวูบวาบ “
Last Updated : 2025-05-07ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 9.
ตอนที่ 9.อองเดรเดินเข้าไปหา สอดมือไปด้านหน้าเพื่อสัมผัสกับทรวงอกอวบ โดยที่หน้าขาของเขาเสียดสีอยู่กับบั้นท้ายงอนเด้ง“อ๊ะ...”“ใครว่าล่ะ คุณสวย เต่งตึงไปทั้งตัว จนผมคาดไม่ถึงต่างหากล่ะ”เขาปัดมือเล็กที่พยายามปัดป้องสัมผัสร้อนๆ จากฝ่ามือใหญ่ของตนเองออกไปจนพ้นทาง จากนั้นก็เริ่มบีบขยำก้อนเนื้อนุ่มที่ใหญ่โตจนล้นมือด้วยความอัศจรรย์ใจ“อืมมม นมคุณนุ่มมาก”สองเต้าอวบที่อยู่ภายใต้ฝ่ามือใหญ่ถูกบีบขยำหนักหน่วงยิ่งขึ้น นิ้วแกร่งสัมผัสกับหัวนมไปมาจนหัวนมสีชมพูหวานหดเกร็งและค่อยๆ แข็งตัวจนเป็นตุ่มไต“อา... ท่านประธาน...”เขาซบหน้าลงกับบ่าเนียน ปากร้อนจัดที่มีไรหนวดเสียดสีไปทุกตารางนิ้วที่ปากกระด้างเลื่อนผ่าน หล่อนสะท้านยะเยือกไปทั้งตัว ไอร้อนแผดเผากึ่งกลางลำตัวจนปวดหนึบ“อา... ท่านประธาน... อ๊า...”หล่อนไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงได้ร้อนง่ายดายขนาดนี้ เพียงแค่ถูกปากกระด้างจูบไซ้บ่าเนียน แค่ถูกลิ้นสากปาดเลียผิวนุ่ม แค่เพียงถูกฝ่ามือใหญ่ฟอนเฟ้นเต้าอวบ และก็แค่เพียงถูกอะไรแข็งๆ ที่ยังคงซ่อนตัวอยู่ในเสื้อคลุมผ้าขนหนูบดเบียดอยู่ที่บั้นท้ายงอนเท่านั้น“อืมมม... ผิวคุณเนียนจัง...”“อ๊า... อา... ท่านป
Last Updated : 2025-05-07ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 10.
ตอนที่ 10.ก็ใครจะไปต้านทานความเซ็กซี่สุดกู่ของเขาได้กันล่ะ ผู้หญิงที่ได้ได้เห็นเขาเปลือยอย่างหล่อนก็ต้องร่านแรดกันทุกคนนั้นแหละ“แพร... อยากให้ท่านประธานถูกใจค่ะ”เขาเอาหน้าเข้ามาชิดใกล้ สอดมือรองใต้ท้ายทอยเล็กอีกครั้ง“ผมถูกใจมากเลยล่ะ ชมพูแพร...”“อุ๊บบบ...”แล้วปากกระด้างที่ร้อนจัดไม่แพ้ส่วนอื่นของอองเดรก็บดขยี้บี้คลึงลงมาบนปากอิ่มที่ไม่เคยเสียจูบแรกมาก่อนในชีวิตอย่างดุดันหล่อนจูบไม่เป็น ตอบสนองเงอะงะ แต่มันกลับทำให้อองเดรครางลั่นด้วยความถูกอกถูกใจ เขาจูบหล่อนอย่างหิวกระหาย ลิ้นร้อนจัดบุกรุกเข้ามาหา รัดรึงเกี่ยวพันแนบแน่น ในขณะที่ฝ่ามือก็บีบเคล้นเต้านมอวบอัดไปพร้อมๆ กันเขาจูบหล่อนจนปากแทบขาด ขยี้บี้คลึงจนหล่อนแทบจะต้องครางขอชีวิต จึงถอนปากออก และก็จับหล่อนโยนขึ้นไปบนเตียงแรงๆ“อ๊ะ...” อองเดรตรงปรี่เข้ามาหา เขาคลานเข้ามาอยู่ในระหว่างขาอวบที่แยกกว้างออกจากกัน สองแขนกำยำเท้าเอาไว้กับเตียงนุ่ม สายตาคมกริบหิวกระหายจับจ้องมองไปทั่วเรือนร่างอวบอัดอย่างพึงพอใจ “หุ่นคุณเร้าใจมาก อืมมม” หล่อนยิ้มขัดเขิน ยิ่งเขาชื่นชม หล่อนก็ยิ่งฮึกเหิมมีแรงใจที่จะตอบสนองเขามากขึ
Last Updated : 2025-05-07ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 11.
ตอนที่ 11. หล่อนเห็นเขาระบายยิ้มหื่นเกลื่อนใบหน้า ก่อนจะกระซิบกับหอยหวาน “งั้นผมจะทำให้คุณอิ่มเอ็นจนจุกไปอีกนานเลยดีไหมชมพูแพร” หล่อนอายจนแทบมุดแผ่นดินหนี แต่ภายนอกกลับต้องยิ้มหวานสู้ “ดีค่ะ แพร... จะได้เลิกปากแห้งเสียที อ๊ะ... อื้อ... นิ้วของท่านประธานใหญ่... อืมมม” “ผมใหญ่ทุกส่วนนั้นแหละ เดี๋ยวคุณจะได้ลอง” หล่อนหน้าแดงก่ำ ขณะเด้งสะโพกขึ้นหานิ้วของเขาด้วยความร่านสุดขีด เพราะถูกนิ้วหัวแม่มือบดขยี้เม็ดเสียวปลุกเร้า “อู๊ยยยย อ๊า... อา... เสียวจังค่ะ... อา... ซี๊ดดดด อา... อา...” “ว้าว ข้างในคุณทั้งแน่นทั้งอุ่น อืมมม... รัดนิ้วผมแน่นมาก... โอ้วววว” อองเดรครางลั่นด้วยความอัศจรรย์ใจ กับนิ้วยาวที่กำลังถูกตอดรัดจากเนื้อนุ่มภายในร่างของแม่เลขาสาวเฉิ่ม “อ๊า... ท่านประธาน... อา... ขยับนิ้วนะคะ ได้โปรด... ซี๊ดดดด” “คุณร้อนแรงเป็นบ้า...” อองเดรนาบปากกดลงกับกลีบเนื้อสวาท นิ้วขยับเข้าออกเป็นจังหวะเลียนแบบการร่วมเพศ สาวน้อยกรีดร้องลั่น เด้งร่อนเนินนางขึ้นหา น้ำจากร่องรูรักไหลทะลักทลาย
Last Updated : 2025-05-07ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 12.
ตอนที่ 12. ท่อนชายจดจ่อกับร่องรอยฉ่ำสวาทที่ร่อนรอให้เสียบแทง เขาขยับบั้นเอวเข้าใส่เป็นจังหวะ หัวหยักเสียดสีกับกลีบเนื้ออ่อนจนไฟลุกท่วม “อ๊า... เข้ามา... ท่านประธาน... เข้ามาในหอยของแพรสักทีเถอะค่ะ... เข้ามา... ซี๊ดดด แพรจะขาดใจตายแล้ว... อา...” ภาพเรือนร่างเปลือยเปล่าที่มีรอยแดงช้ำไปทั้งตัวของชมพูแพรกำลังดิ้นเร่าๆ หยัดยกเชิญชวนช่างสวยงามเหลือเกิน “ผม... กำลังจะเอาคุณเดี๋ยวนี้แหละ... อืมมม คุณร้อนจริงๆ” กายสาวกรีดร้องเริงร่าด้วยความยินดี รอคอยการสอดใส่ของเอ็นยักษ์ “อืมมม คุณแน่นสุดๆ อืมมม เข้ายาก... คุณอาจจะอึดอัดหน่อยนะ... อืมมม” พลั่กกก “กรี๊ดดดดด เจ็บ...” อองเดรกระแทกเอ็นชายเข้าไปในร่องแคบสุดแรงเกิด จนมันเข้าไปมิดด้าม แต่นั่นก็แลกมาด้วยเสียงร้องลั่นที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดของชมพูแพร “ผม... ทำคุณเจ็บมากเลยเหรอ... อืมมมม คุณแน่นมาก...” อองเดรต่อสู้กับความรู้สึกตอดรัดที่กลีบนางกระทำอย่างสุดความสามารถ พระเจ้า... เขาเสียวเหลือเกิน “แพร... รู้สึกเหมือนจะฉีกค่ะ...”
Last Updated : 2025-05-07ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 13.
ตอนที่ 13. “พระเจ้า...” เขาก้มหน้าลงกับบั้นท้ายขาวเนียนที่ตอนนี้แดงก่ำเพราะทั้งถูกตบถูกตีถูกขยำตอนกระเด้า ดอมดมพร้อมกับค่อยๆ ชักเอ็นชายออกมา โอ้วววว ทันทีที่เขาชักท่อนชายออกมาจากโพรงสาวของชมพูแพร น้ำสีขาวก็ทะลักเล็ดล้นตามออกมา มันไหลออกมาจากกลีบหอย ย้อยหยดลงตามเรียวขา มันคือภาพที่แสนวิเศษ ภาพเร่าร้อนที่มองแล้วก็อดที่จะแข็งชันอีกไม่ได้ เขาผลักชมพูแพรให้นอนหงาย จากนั้นก็ก้มลงไปจูบปากดูดอม ไซ้หนวดเครากับซอกคอ และหว่างอกอย่างเร่าร้อน จนสาวน้อยครวญคราง ร่อนหอยขึ้นเสียดสีเชิญชวน “กระเด้าหอยแพรอีกเถอะค่ะ แพรยังไม่อิ่ม...” “พระเจ้า... คุณร้อนอะไรแบบนี้ ชมพูแพร... อืมมมม” อองเดรครางลั่นด้วยความพึงพอใจ และก็จัดการจูงมือแม่เลขาสาวร่อนเก่งให้เริงร่าอยู่บนสวรรค์ซ้ำไปซ้ำมาทั้งคืน “อ๊า... ซี๊ดดดด ร้อนหอยจังค่ะ อู๊ยยยย ท่านประธานขา... กระเด้าเก่งสุดๆ อ๊า... อา...” นิ้วเรียวบีบพวงมาลัยรถแน่น ดวงตาจ้องมองผ่านเลนส์แว่นหนาออกไปยังถนนกว้างเบื้องหน้า ความตื่นตระหนกยังคงกรุ่นอยู่ภายในหัวใจ มันคือความจ
Last Updated : 2025-05-07
Latest chapter
ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 28. ตอนอวสาน
ตอนที่ 28. ตอนอวสาน “ท่านประธาน... จะทำอะไรคะ” หล่อนกระซิบกระซาบถามเขาเบาๆ แต่อองเดรเพียงแค่ยิ้มหวานตอบมาเท่านั้น “ผมมีเรื่องจะประกาศให้ทุกคนทราบ” น้ำเสียงของอองเดรทรงพลัง มีอำนาจ และเต็มไปด้วยความเป็นผู้นำ ชมพูแพรมองเหล่าพนักงานที่นั่งนิ่งบนเก้าอี้สีน้ำเงินที่ตั้งเรียงรายเบื้องหน้าด้วยความหวาดหวั่นไม่น้อย “ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ชมพูแพรจะสิ้นสุดหน้าที่ในตำแหน่งเลขาฯ ของผม” ชมพูแพรเงยหน้าขึ้นมองคนที่สูงกว่ามากด้วยดวงตาที่เบิ่งกว้างตกใจ เสียงฮือฮาเซ่งแซ่ดังกังวานในกลุ่มของพนักงานเหล่านั้น แต่ไม่ช้าก็ต้องเงียบกริบลง เมื่ออองเดรพูดออกมาอีก “แต่เธอจะถูกเลื่อนขั้นให้ขึ้นมาเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของผมแทน” คราวนี้เสียงเซ่งแซ่ดังกังวานยิ่งกว่าเดิม ทุกคนคงตกใจ แปลกใจ และเหลือเชื่อ ซึ่งก็ไม่ต่างจากหล่อนเลยสักนิด “ท่าน... ประธานพูดอะไรคะเนี่ย” อองเดรมองหน้าหล่อน เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วก็หยิบแหวนเพชรออกมา “แต่งงานกับผมนะ ชมพูแพร” คราวนี้เสียงเซ่งแซ่เปลี่ยนเป็นเสียง
ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 27.
ตอนที่ 27. “ไม่ใช่แค่เลขาฯ แต่คุณเป็นมากกว่านั้น” “ท่านประธาน... พูดอะไรคะ...” หล่อนถามกลับเสียงเบาหวิว หัวใจเต้นโครมครามลั่นอก “แม้ผมจะรู้ตัวช้าไปสักนิดว่าคุณมีค่ากับผมแค่ไหน แต่มันก็ไม่ได้สายเกินไป จริงไหม...” คราวนี้เป้าหมายของอองเดรคือปากของหล่อน เขาจูบอย่างดูดดื่ม จูบราวกับต้องการถ่ายทอดความรู้สึกที่มีอยู่ล้นอกให้หล่อนรู้ “อย่าแม้แต่จะคิดไปจากผม... จำเอาไว้นะชมพูแพร ตั้งแต่วันแรกที่คุณเข้ามาทำงานกับผม ชีวิตของคุณก็เป็นของผมแล้ว...” “ท่านประธาน...” นี่เขากำลังทำให้หล่อนหัวใจเต้นแรงมาก และก็ทำให้หล่อนคาดหวังในสิ่งที่ยากจะเป็นไปได้ “ผมจะไม่มีวันปล่อยคุณไปไหน เพราะคุณเป็นของผม ผู้หญิงของผม...” “ถึงท่านประธานไม่พูดแบบนี้ แพร... ก็จะทำหน้าที่อุ้มบุญให้ดีที่สุดค่ะ” “มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย เพราะสิ่งที่ผมกำลังพูด มันคือความรู้สึกที่อยู่นอกเหนือจากหน้าที่ใดๆ ทั้งปวง” หัวใจของหล่อนเต้นแรงมากจนแทบจะทะลุออกมาจากอกอยู่แล้ว “ผมพูดขนาดนี้แล้ว คุณยังต้องให้ผมพูดอะไรต่ออีกไหม”
ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 26.
ตอนที่ 26.“มันไม่มีทางเป็นไปได้ ผมเอาคุณแทบจะครบร้อยครั้งแล้วมั้ง ถ้ายังไม่ท้อง ไม่คุณก็ผมคงมีใครเป็นหมันแน่ๆ”“แพร... คิดว่า... แพรจะหาผู้หญิงคนใหม่มาอุ้มบุญให้กับท่านประธาน”“โน หยุดพูดเรื่องนี้เลย เพราะผมไม่ต้องการใครนอกจากคุณ”“แต่คุณแววดาวเธอยังพร้อมจะทำงานอยู่นะคะ แพรเพิ่งคุยกับเธอไป...”หล่อนยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกอองเดรเค้นเสียงเหี้ยมเกรียมใส่“ผมบอกแล้วไง ว่านอกจากคุณแล้วผมไม่ต้องการใครอีก”เพราะดวงตาของเขาดุมาก และน้ำเสียงก็เดือดดาล ทำให้ชมพูแพรไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีกอองเดรสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ข่มโทสะ ก่อนจะพูดออกมา“เจอกันเย็นนี้นะ”“ค่ะ”อองเดรเดินจากไปโดยไม่จูบล่ำลาใดๆ คงเพราะเขาโมโหกับคำพูดของหล่อนนั่นเองชมพูแพรขยับตัวลุกขึ้นนั่ง รู้สึกทรมานเหลือเกิน น้ำตาเอ่อล้นขอบตา“แพร... ไม่คู่ควรกับท่านประธานหรอกค่ะ”หล่อนก้าวลงจากเตียง เดินไปหยุดที่หน้าต่างห้อง มองท้ายรถหรูของอองเดรที่หายวับออกไปนอกรั้วใหญ่ผ่านม่านน้ำตา บริษัทที่หล่อนถูกเรียกมาสัมภาษณ์เป็นบริษัทเล็กหากเทียบกับบริษัทของอองเดร ชมพูแพรก้าวเดินตรงเข้าไปในห้องประชุม ซึ่งมีผู้ชายวัยใกล้เคียงกันกับอองเด
ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 25.
ตอนที่ 25. “ไม่... เป็นไรค่ะ แพรค่อยยังชั่วแล้ว” หล่อนเดินไปหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ทำงาน โดยมีเขาเดินตามมาประชิดตัว “อย่าทำหน้าเศร้าแบบนี้สิ” มือใหญ่ดึงแว่นหนาออกจากใบหน้าของหล่อน และจ้องมองเข้ามาในดวงตาอย่างพิจารณา “ยิ้มให้ผมหน่อยสิ ผมจะได้มีแรงทำงานต่อ” หล่อนฝืนยิ้มให้กับอองเดร พยายามที่จะยิ้มให้เป็นธรรมชาติที่สุด และก็ทำได้เยี่ยมเลยทีเดียว อองเดรระบายยิ้ม เอามือหนาสอดใต้ท้ายทอยของหล่อน ก่อนจะประกบปากลงมาหา บดจูบอย่างดูดดื่มเต็มไปด้วยอารมณ์หวาม ความเศร้าใจค่อยๆ จางหายไป เมื่อถูกความหวานฉ่ำของอองเดรเติมเต็มเข้ามาในความรู้สึก มือเล็กยกขึ้นโอบลำคอแกร่ง และหล่อนก็ลุกขึ้นยืน เผยอปากจูบตอบเขาด้วยอารมณ์เดียวกัน “อืมมม...” อองเดรจูบจนปากหล่อนบวมช้ำ ก็ผละออกห่าง ก่อนจะพูดเสียงพร่า “ต้องแบบนี้สิ ถึงจะเป็นเลขาคนเก่งของผม” หล่อนแก้มแดงก่ำ เม้มปากเบาๆ กำลังจะนั่งลง แต่ก็ถูกอองเดรเอื้อมมือมากุมเอวคอดเอาไว้ พร้อมกับยกหล่อนลอยข้ามโต๊ะทำงานไปเลยทีเดียว “อ๊ะ... ท่านประธาน” เขา
ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 24.
ตอนที่ 24. “ไม่ต้องมาทำเป็นยิ้มกลบเกลื่อนเลย เป็นอะไร ไหนบอกผมสิ” “แพรสบายดีจริงๆ ค่ะ ไม่ได้เป็นอะไรเลย” หล่อนพยายามยิ้มกว้างขึ้น แต่กระนั้นคนตัวโตก็ยังคงไม่เชื่อ “หรือว่าเพราะผมเข้าประชุมนานไป คุณก็เลยคิดถึงมาก...” “อาจ... จะเป็นอย่างนั้นก็ได้ค่ะ” หล่อนคิดว่าหากตัวเองยอมรับออกไปตามที่เขาคิด จะทำให้อองเดรเชื่อง่ายขึ้น แต่กลับไม่ใช่อย่างนั้น เพราะมันยิ่งทำให้อองเดรแคลงใจมากขึ้นต่างหาก “คุณเอาน้ำอะไร ผมจะไปซื้อให้” “แพร... ไปซื้อให้ท่านประธานดีกว่าค่ะ” หล่อนจะลุก แต่เขาเอามือวางบนฝ่ามือของหล่อนและกดเอาไว้ “ผมไปเองดีกว่า” ชมพูแพรหันมองไปรอบๆ ก็พบว่าตอนนี้สายตาของพนักงานทุกคนในโรงอาหาร ไม่เว้นแม้แต่คนขายอาหารก็มองมาที่หล่อน หล่อนจำต้องรีบดึงมือของตัวเองออกจากการเกาะกุมของอองเดรเร็วที่สุด “เอา... น้ำเปล่าค่ะ” “แต่ผมว่าคุณควรจะดื่มน้ำส้มนะ” “ก็... ได้ค่ะ” อองเดรยิ้มใส่ตาของหล่อน ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นและเดินตรงไปยังร้านน้ำ หล่อนก้มหน้าซ่อนความอดสูเอาไว
ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 23.
ตอนที่ 23. “แม้คนพวกนั้นจะทำได้แค่มอง แต่ผมก็ไม่ต้องการให้ใครมองคุณ” คำพูดของคนที่เพิ่งเดินออกไป มันทำให้หล่อนรู้สึกราวกับกำลังลอยสูงขึ้นไปสัมผัสกับปุยเมฆขาวสะอาดบนท้องฟ้า มือเล็กยกขึ้นทาบหน้าอกเอาไว้ เพื่อไม่ให้ก้อนเนื้อที่กำลังเต้นระส่ำโครมครามกระดอนตกลงมากระแทกพื้นห้อง “ทำไมท่านประธาน... พูดเหมือนหวงแพรแบบนี้นะ...” หากเขาหวงหล่อนจริงๆ ก็คงจะดีไม่น้อย หญิงสาวระบายยิ้มบางๆ ออกมา ก่อนจะรีบดึงตัวเองกลับไปในโลกของความจริง เสียงโทรศัพท์พื้นฐานบนโต๊ะทำงานดังขึ้น หล่อนจำต้องรีบเอื้อมมือไปคว้ามาแนบหู “สวัสดีค่ะ ชมพูแพรพูดค่ะ” “พี่นกเองนะ มีเรื่องจะถามหน่อยน่ะ” นก หรือ นวรัตน์ ผู้จัดการฝ่ายบุคคลของบริษัท ซึ่งก็ค่อนข้างจะสนิทกับหล่อน “พี่นกมีอะไรเหรอคะ” “คืออย่างนี้นะ ในกรุ๊ปไลน์ของบริษัทน่ะ มีคลิปของแพรอยู่ในนั้น”น้ำเสียงของคนพูดดูกระอักกระอ่วนไม่น้อย และก็ทำให้ชมพูแพรแปลกใจมาก “คลิป? คลิปอะไรเหรอคะพี่นก” “แพรก็ลองเข้าไปในกรุ๊ปไลน์สิ” “แปบนะคะพี่นก”
ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 22.
ตอนที่ 22. “กานจะต้องเห็นตอนที่ท่านประธานจูบแพรแน่ๆ เลยค่ะ” ชมพูแพรอดเป็นกังวลไม่ได้ “แล้วไงล่ะ เห็นก็เห็นไปสิ” “แต่แพร... อาย...” “ก็บอกแล้วไงเป็นเมียผมไม่ต้องอาย เพราะถือว่าคุณคือผู้หญิงที่โชคดีมากต่างหาก” แล้วเขาก็นาบปากร้อนๆ ลงกับพวงแก้มนวล จากนั้นเดินนำเข้าไปในห้องทำงานของเขา หล่อนยกมือขึ้นสัมผัสกับแก้มนุ่มที่เขาทิ้งไอร้อนเอาไว้ และเดินตามไป “ท่านประธานคะ ให้แพรกลับไปนั่งที่หน้าห้องเหมือนเดิมนะคะ” “ไม่เอา ผมอยากทำงานไปด้วยเห็นหน้าคุณไปด้วย” “แต่ว่า...” “อย่าขัดใจผม เพราะการลงโทษของผมดุมาก” หล่อนต้องหลบตาคมกริบพัลวัน เพราะรู้ดีว่าการลงโทษของอองเดรคืออะไร “แพรก็แค่... ไม่อยากให้พนักงานคนอื่นสงสัย เพราะคนที่จะเสียหายคือท่านประธานนะคะ” “ผมไม่แคร์ ใครจะนินทาอะไรผมก็ได้ แต่ห้ามนินทาคุณให้ผมได้ยินก็แล้วกัน” หัวใจสาวพองฟูคับอกทั้งๆ ที่ไม่รู้เลยว่าคำพูดนี้มันออกมาจากใจจริงของอองเดรหรือเปล่า เขาก็แค่ปกป้องหล่อน ผู้หญิงที่กำลังจะอุ้มท้องลูกของเขาเท่านั้น
ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 21.
ตอนที่ 21. คนตัวโตหัวเราะชอบใจเสียงดังลั่น “คุณก็ใช่ย่อยที่ไหนล่ะ ร่อนให้ผมเอาถึงพริกถึงขิงมาก” “แพร... ไม่ได้ทำแบบนั้นสักหน่อย” “คุณทำ...” “อ๊ะ... ท่านประธาน พอแล้วค่ะ” เมื่อเขาพลิกขึ้นมาทาบทับ แล้วเอาความเป็นชายถูไถกับซอกขา หล่อนก็รีบปรามทันที เขากวาดตามองหน้าหล่อน ก่อนจะพูดขึ้นเสียงกระเส่า “คุณเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมนอนด้วยหลายครั้งขนาดนี้ แล้วยังไม่รู้สึกเบื่อ” หล่อนฝืนยิ้มออกมา สมองยังคงจดจำได้ดีว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไรของอองเดร “ท่านประธานจะเบื่อแพรได้ยังไงกันล่ะคะ ในเมื่อแพรกำลังอุ้มบุญให้กับท่านประธานอยู่” ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมา เอานิ้วไล้กลีบปากนุ่มที่ชอกช้ำเพราะจุมพิตของตนเองไปมา “เอาจริงนะ ตอนนี้ผมลืมเรื่องนั้นไปสนิทเลยล่ะ” “คะ?” “เพราะตอนนี้ในหัวของผม มันมีแต่เรื่องอย่างว่าที่เราทำร่วมกัน” หล่อนหน้าแดงซ่าน รีบเสหลบสายตา “รู้ไหมว่าผมน่ะ ทำงานไม่รู้เรื่องเลย หากไม่ได้เห็นหน้าคุณ” นี่เขาจะรู้ไหมนะว่าคำพูดของเขาที่หล่อนไม่สามารถรู้
ของหวงท่านประธาน ตอนที่ 20.
ตอนที่ 20. หล่อนถูกเขาจับให้นอนหงายบนโซฟา แล้วเขาก็เอาท่อนเอ็นมาใส่ปาก ให้หล่อนดูดเลียทำความสะอาดให้ ซึ่งแน่นอนว่าหล่อนจัดการดูดๆ อมๆ และเลียจนเขาครางออกมาอีกระลอก อองเดรสอดมือกุมลำคอเล็กเอาไว้ และกระชากให้หล่อนลุกขึ้นนั่ง “ผมว่าเราควรจะเอากันบ่อยๆ” “ไม่... ไม่ได้หรอกค่ะ เพราะแค่นี้แพรก็คิดว่า แพรน่าจะติดลูกของท่านประธานแล้ว” “ผมไม่ได้พูดถึงว่าคุณจะท้องหรือไม่ แต่ผมกำลังพูดถึงความต้องการของผมต่างหาก” หล่อนมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ “ถ้าผมไม่ได้เอาคุณ ผมคงทำงานไม่รู้เรื่องแน่ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผม” ชมพูแพรช้อนตาขึ้นมองอองเดร ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากปากผู้ชายหล่อเลิศ และเหมือนอยู่คนละโลกกับตนเอง “ท่านประธานหมายถึง...” “ผมติดใจหอยคุณ” หล่อนหน้าแดงก่ำ รีบคว้าหมอนมากอดปิดบังความอล่างฉ่างของตัวเองเอาไว้ อองเดรระบายยิ้ม ก่อนจะรั้งร่างอวบอัดของแม่เลขาเนื้อหวานขึ้นมาเผชิญหน้า เขากอดหล่อนแน่นภายในอ้อมแขนแกร่ง “ย้ายไปอยู่กับผมนะ” “ม
