All Chapters of Unchosen เงารักกลางลวงใจ : Chapter 31 - Chapter 40

64 Chapters

บทที่ 31 รอยร้าวกลางห้องประชุม

ห้องประชุมยังคงนิ่งสงบเหมือนเมื่อวาน เอกสารกองเดิมยังวางอยู่บนโต๊ะ ไม่มีใครกล้าแตะต้อง โต๊ะไม้เนื้อดีขัดเงาวับรับกับแสงไฟสีขาวเย็นด้านบน ทว่าบรรยากาศในห้องกลับอบอวลด้วยความตึงเครียด จนคล้ายอากาศหายไปจากห้องทั้งใบณภัทรนั่งประจำอยู่ตรงหัวโต๊ะ เหมือนเช่นทุกครั้ง มือข้างหนึ่งวางอยู่บนปากกา แต่ไม่ได้เขียนอะไรคุณสุชาดาเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเอกสาร ก่อนจะเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา“คุณอ่านเอกสารนั่นแล้วใช่ไหมคะ?”เขาพยักหน้าเบา ๆ ช้า ๆ“คิดว่ายังไงคะ?”เขาไม่ตอบในทันที หากแต่มองไปยังแฟ้มตรงหน้าด้วยสายตาหนักแน่น ก่อนจะพูดช้า ๆ ราวกับกำลังพูดกับตัวเอง“ผมไม่เคยรู้เลยว่าแม่ของดนุกับคุณพ่อของผม...เคยรู้จักกันใกล้ชิดขนาดนั้น”คำพูดนั้นแผ่วเบา ทว่าเพียงพอจะทำให้บรรยากาศทั้งห้องนิ่งลงยิ่งกว่าเดิมอธิชาติเท้าศอกลงบนโต๊ะเล็กน้อย ก่อนจะโน้มตัวไปข้างหน้า“ผมเข้าใจว่าคุณกำลังสับสนครับ...แต่ตอนนี้เราอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ที่ต้องตัดสินใจให้เด็ดขาด”ณภัทรเงยหน้าขึ้น ชัดเจน“คุณอยากให้ผมเลือกข้างใช่ไหม?”ไม่มีใครในห้องตอบกลับมาเขาหัวเราะเบา ๆ เสียงนั้นไม่ใช่เสียงที่มีความสุข หากเป็นเพียงรอยยิ้มแบบขมขื่
last updateLast Updated : 2025-06-02
Read more

บทที่ 32 ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว

มีนาใส่ชุดเจ้าสาวสีขาวไว้เพียงครึ่งตัว กระดุมด้านหลังยังไม่ได้กลัด ผมเธอถูกรวบหลวม ๆ โดยช่างแต่งหน้าที่หายตัวไปตั้งแต่เช้า คล้ายกับรู้ว่าหญิงสาวไม่มีแรงเหลือพอจะขัดขืนหรือโต้แย้งอีกต่อไปแม่บ้านคนเดิมเดินเข้ามาพร้อมผ้าคลุมหน้าในมือ ส่งรอยยิ้มบางที่ดูฝืน ๆ ราวกับพยายามสร้างบรรยากาศให้เบาบางลง“ลองอีกสักชุดนะคะ ถ่ายภาพรอบนี้เสร็จ เดี๋ยวจะให้พักยาวเลยค่ะ”หญิงสาวไม่รับผ้าในมือ ไม่แม้แต่จะเหลือบตามอง สายตาเหม่อมองออกไปไกล ร่างนิ่งคล้ายรูปปั้นไร้ชีวิต ดวงตาเธอในวันนี้ไม่ใช่แค่เหนื่อย หากแต่เต็มไปด้วยความว่างเปล่า คล้ายคนที่หมดแรงแม้กระทั่งจะรู้สึกเสียงประตูเปิดเบา ๆ ตามมาด้วยเสียงรองเท้าหนังที่ก้าวเข้ามาช้า ๆ ณภัทรเดินเข้ามาโดยไม่กล่าวคำใดในทันที เขายืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตูครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้“ฉันแค่…อยากมาดูว่าเธอเป็นยังไงบ้าง”มีนาเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ดวงตานิ่งเฉย ไม่มีแววตกใจ ไม่มีความสนใจ“ฉันสบายดีค่ะ” น้ำเสียงเรียบสนิท ไร้อารมณ์ จนแยกไม่ออกว่าเธอกำลังประชดหรือพูดจากใจจริง“มีนา...” เขาเอ่ยชื่อเธอเบา ๆหญิงสาวยกมือแตะผ้าคลุมหน้าที่วางอยู่บนตัก ปลายนิ้วไล้ผ่านผืนผ้าช้า ๆ
last updateLast Updated : 2025-06-03
Read more

ตอนที่ 33 ความรักที่กลายเป็นแรงทำลาย

“พอได้แล้ว”เธอยังไม่เงยหน้าขึ้นมอง แต่ร่างกายเริ่มสั่นเล็กน้อย“เธอจะเล่นละครนี้ไปถึงเมื่อไหร่ หืม?” น้ำเสียงเขาแข็งกร้าวขึ้น “คิดว่าฉันดูไม่ออกหรือไง ว่าทั้งหมดนี่มันคือแผน? เธอกับดนุนัดกันใช่ไหม หนีจากฉัน แล้วให้มันมารับช่วงต่อ?”มีนาเงยหน้าขึ้นในที่สุด ดวงตาไม่ไหวหวั่น ทว่าแววตานั้นกลับแข็งทื่อเหมือนถูกกัดเซาะมานาน จนไม่เหลือแม้เศษเสี้ยวของความไว้ใจ“หยุดโยนทุกอย่างให้คนอื่นเสียทีเถอะ...คุณมันก็แค่คนที่รับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองทำไว้ไม่ได้เท่านั้น”ประโยคนั้นทำให้มือเขากำแน่นจนเส้นเลือดปูดชัดที่ข้อมือ“พูดแบบนี้...แปลว่าเธอยอมรับใช่ไหม ว่าเธอกับมันวางแผนกันไว้จริงๆ เธอคิดว่ามันจริงจังกับเธอเหรอมีนา! เธอก็แค่หมากในเกมของดนุก็เท่านั้น มันก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉันเลยสักนิด”เธอหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ เสียงแผ่วบางแต่บาดลึกยิ่งกว่าการตะโกน“คุณฟังอะไรได้บ้างไหม นอกจากเสียงในหัวของตัวเอง? คุณคิดว่าเขาจะเหมือนคุณเหรอ...ไม่มีวัน”เขาก้าวเข้ามาใกล้ ก่อนกระชากต้นแขนเธอแรงจนเสียงกระดุมจากชุดเจ้าสาวที่หลุดลุ่ยขาดออกอีกหนึ่งเม็ด“พูดมาเลย! บอกฉันสิ ว่าทำไมเธอถึงเลือกมัน! หรือจริง ๆ แล้ว...ฉันไม่เคยมีค่าพอสำห
last updateLast Updated : 2025-06-04
Read more

ตอนที่ 34 หน้ากากของอาชญากร

เสียงหัวเราะจากผู้ประกาศข่าวสาวดังก้องอยู่บนจอโทรทัศน์ บนฉากหลังของกราฟิกข่าวด่วนที่แสดงภาพชายหนุ่มในเงามืด ดนุยืนอยู่ในภาพถ่ายเก่าที่ถูกขุดขึ้นมาจากฐานข้อมูลในเว็บใต้ดิน เสื้อเชิ้ตสีดำติดกระดุมถึงคอ ใบหน้าเรียบสนิทจนแทบไร้อารมณ์ ทว่าดวงตากลับเฉียบคม เย็นชาอย่างน่ากลัว“...และนั่นคือชายที่เคยถูกยกย่องว่าเป็น ‘นักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรง’แต่วันนี้กลับถูกสื่อหลายสำนักเรียกเขาว่า ‘อาชญากรในคราบนักลงทุน’”เสียงจากทีวีดังต่อเนื่อง พร้อมกับภาพข่าวที่สลับฉากไปยังคลิปวิดีโอความยาวไม่ถึงยี่สิบวินาทีกล้องจับภาพดนุก้าวขึ้นรถสปอร์ตสีดำหรู ข้างกายมีชายในชุดสูทที่ต่อมาถูกระบุว่าเป็นหนึ่งในผู้เกี่ยวข้องกับขบวนการฟอกเงินระดับประเทศ“ไม่ใช่แค่เรื่องเงิน...มีแหล่งข่าวว่าเขาใช้ความสัมพันธ์ลับกับภรรยาของนักธุรกิจใหญ่เพื่อดึงข้อมูลจากอีกฝ่าย ก่อนล้มบริษัทด้วยกลยุทธ์สกปรกที่สุดเท่าที่เคยมีมา...”เสียงในจอเบาลงกะทันหัน เมื่อมีใครบางคนกดรีโมตปิดภายในห้องทำงานที่เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจ ดนุนั่งนิ่งอยู่หลังโต๊ะ แสงแดดจากภายนอกลอดผ่านผ้าม่านหนาทึบตกลงมาเป็นเงาเฉียงบนใบหน้ามือถือวางอยู่ใกล้มือมากที่สุด แต่เขาไม
last updateLast Updated : 2025-06-06
Read more

ตอนที่ 35 พ่อล้างลูก

เสียงโทรทัศน์ในห้องประชุมชั้นบนสุดของตึก "พัชรกรุ๊ป" ยังคงดังต่อเนื่อง ภาพข่าวด่วนปรากฏเต็มจอ รายงานข่าวเกี่ยวกับชายหนุ่มในชุดนักศึกษาผู้มีใบหน้าตรง ดวงตาเยือกเย็นเสียจนไม่อาจจับความรู้สึกใด ๆ ได้เลย"…บุคคลที่เคยได้รับการยกย่องว่าเป็นนักศึกษานิสัยดี และนักธุรกิจรุ่นใหม่ผู้มากฝีมือ… บัดนี้กลับปรากฏชื่อเชื่อมโยงกับองค์กรใต้ดินขนาดใหญ่ที่แฝงตัวอยู่ในระบบการเงินของประเทศ"บุคคลที่สื่อนำเสนอ คือ “ดนุ”พัชรลักษณ์ยืนพิงโต๊ะไม้ หันหน้าออกไปยังกระจกบานใหญ่ที่เผยภาพกรุงเทพฯ ยามค่ำคืน แววตาของเขาภายใต้แสงไฟสลัวแน่นิ่ง เย็นชา และเปี่ยมไปด้วยความตั้งใจแน่วแน่“ปิดทุกช่องทาง” เขาออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นกับเลขาฯ ที่ยืนอยู่อีกฟากของห้อง“ซื้อสื่อ ปั้นหลักฐาน จัดการชื่อมันให้หายไปจากระบบ”เลขาฯ ก้มหน้ารับคำ สายตาไม่กล้าแม้แต่จะสบตานายใหญ่“ให้เด็กจากข้างถนนอย่างไอ้ดนุรู้ไว้—การที่มันคิดจะปีนขึ้นมาเทียบกับลูกของฉัน… มันต้องจ่ายราคา”......คืนนั้นณภัทรนั่งอยู่ในห้องของตนเอง โทรศัพท์บนโต๊ะสั่นเป็นระยะตลอดหัวค่ำ แต่เขาไม่แม้แต่จะหยิบมันขึ้นมา เพราะดวงตายังคงจ้องเขม็งอยู่กับเอกสารบางอย่างในมือแฟ้ม
last updateLast Updated : 2025-06-08
Read more

ตอนที่ 37 ฝนตกในเงาเลือด

เสียงฝนกระหน่ำหลังคาสังกะสีเก่าอย่างบ้าคลั่ง ดังกระหึ่มราวกลองศึกไร้หยุดหย่อน กลบทุกสรรพเสียงจนหมดสิ้น แสงไฟจากหลอดนีออนริมโกดังสั่นไหวในมุมมืด กระพริบพร่าอ่อนแรงคล้ายจะดับมอดได้ทุกเมื่อ ร่างชายหนุ่มก้าวลงจากรถกระบะเก่า ฝ่าแอ่งน้ำและโคลนเละที่ซึมถึงข้อเท้า เขาไม่เอ่ยสิ่งใด เพียงเดินตรงไปข้างหน้า ดนุไม่ใช่คนกลัวฝน แต่ค่ำคืนนี้กลับเย็นกว่าทุกครั้ง เย็นจนข้อมือแข็งชา เย็นจนใจด้านชา เสียงฝีเท้าของเขาในความเงียบชื้นฟังชัดเจนเกินไป ไม่มีเสียงตอบกลับ ไม่มีร่องรอยของคนที่นัดไว้ ไม่มีแม้แต่เงา ไม่มีสัญญาณ ไม่มีคำอธิบาย มีเพียงโกดังเก่าที่ทอดตัวว่างเปล่ากลางพายุฝน เขายืนหยุดกลางลานซีเมนต์แตกร้าว หยาดฝนไหลเปื้อนใบหน้า มือขวาแตะชายเสื้อคลุมที่ซ่อนปืนไว้ภายใน ทุกก้าวของเขาไม่ใช่เพราะไว้ใจสถานที่นี้ แต่เพราะเขารู้ดีว่าถอยกลับไม่ได้อีกแล้ว
last updateLast Updated : 2025-06-09
Read more

ตอนที่ 38 ปานแดงใต้สายฝน

ร่างของดนุทรุดฮวบลงกลางลานซีเมนต์ เสื้อผ้าเปียกโชกแนบลำตัว แขนขวาแนบพื้น มือซ้ายยังกำกล่องเหล็กขนาดเล็กไว้แน่น ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้มจากพิษบาดแผลที่หัวไหล่ เลือดยังคงไหลซึมไม่หยุดท่ามกลางสายฝนที่ตกกระหน่ำไม่หยุดหย่อน ราวกับจะซ้ำเติมผู้บาดเจ็บให้จมลึกลงไปในความหนาวเหน็บเขาพยายามดันตัวลุกขึ้น แต่ขาทั้งสองอ่อนเปลี้ยเกินกว่าจะรับน้ำหนัก มือที่เปื้อนเลือดลื่นไถลไปตามพื้นซีเมนต์ที่แฉะน้ำ เสียงลมหายใจของเขาสะดุดเป็นระยะ สายตาพร่ามัวลงเรื่อย ๆกล่องในมือหลุดร่วงกระแทกพื้นด้วยเสียงดังแกร่ง ข้อมือพลิกบิดจากแรง ดนุล้มลงอีกครั้ง ครั้งนี้รุนแรงยิ่งกว่า ร่างกระแทกกับพื้นเต็มแรง ศีรษะฟาดเข้ากับรอยแตกบนพื้นซีเมนต์ เกิดเสียงหนักแน่นที่ไม่มีใครได้ยินเขานอนแน่นิ่ง หอบหายใจช้า ๆ อย่างรวยริน สายฝนยังคงสาดกระทบใบหน้า ไม่มีคำพูด ไม่มีเสียงเรียก ไม่มีแม้แต่เงาแม้จะเจ็บปวด แต่ภายในดวงตาเขายังเต็มไปด้วยคำถามที่ไม่ได้รับคำตอบ เสียงฝนดังกลบทุกความคิด เขาไม่รู้ว่ากล่องในมือนั้นมีค่าพอให้แลกด้วยชีวิตหรือไม่ แต่ในตอนนี้... เขาไม่มีแรงจะคิดอะไรอีกแล้ว...เสียงฝีเท้าหนักแน่นค่อย ๆ เดินเข้ามาหลังจากที่หันหลังไปก่อน
last updateLast Updated : 2025-06-09
Read more

ตอนที่ 39 ห้องลับของความจริง

กลิ่นแอลกอฮอล์จาง ๆ และเสียงเครื่องปรับอากาศที่พัดแผ่วเบา คือสิ่งแรกที่ดนุรับรู้ได้เมื่อสติค่อย ๆ หวนคืน เพดานสีเทาเรียบกับไฟฟลูออเรสเซนต์ที่ฝังติดฝ้าให้แสงสว่างนุ่มนวลพอเหมาะ เตียงที่เขานอนดูแข็งกระด้างแต่สะอาดสะอ้าน ผ้าห่มสีขาวคลุมร่างจรดอก ราวกับต้องการกักเก็บความอบอุ่นที่หลงเหลือเพียงน้อยนิดอาการมึนงงยังคงเกาะกุม ไหล่ข้างขวาที่ถูกพันผ้าแน่นหนายังรู้สึกตึงเครียด ฝ่ามือซ้ายมีเข็มน้ำเกลือเสียบอยู่ ดนุหันหน้าช้า ๆ กวาดตามองโดยรอบ ราวกับพยายามทำความเข้าใจว่าเขาอยู่ที่ใดห้องแห่งนี้ไม่ใช่โรงพยาบาล ไม่ใช่ห้องพักธรรมดา ไม่มีหน้าต่างแม้แต่บานเดียว ผนังเหล็กปิดทึบทุกทิศ มีกล้องวงจรปิดติดอยู่มุมเพดาน บานประตูเหล็กขนาดใหญ่ฝังกลอนด้านในดูมั่นคงราวกับคุกเขาเม้มริมฝีปากแน่น สูดลมหายใจเข้าอย่างช้า ๆ ความหนาวเย็นของอากาศแทรกซึมผ่านทุกอณูของร่างกาย พร้อมกับสัญชาตญาณที่กระซิบบอกว่า นี่ไม่ใช่สถานที่รักษา... แต่มันคือสถานที่คุมตัวแต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาที่สุดในห้องกลับไม่ใช่ผนังหรือประตู หากแต่เป็นกล่องเหล็กสีดำใบเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะเตี้ยปลายเตียง ห่างจากตัวเขาเพียงไม่ถึงเมตร กล่องเดิม... กล่องที่เขา
last updateLast Updated : 2025-06-10
Read more

ตอนที่ 40 ข้อตกลง

ภายในห้องสี่เหลี่ยมแคบ ๆ ของฐานลับใต้ดิน แสงจากโคมไฟเพดานสาดลงมากระทบผิวโลหะเย็นเฉียบ เสียงก้องสะท้อนจากผนังเปลือยเปล่าดังเงียบงันราวกับกลืนกินคำพูดทุกคำให้จมลงไปในเงามืดดนุนั่งนิ่งอยู่ปลายเตียง ร่างกายฟื้นตัวเพียงพอให้ขยับได้ แต่หัวใจกลับยังคงหนักอึ้ง ราวกับทุกอย่างกำลังถ่วงเขาไว้ไม่ให้ลุกขึ้น มือข้างหนึ่งวางอยู่บนตัก อีกข้างยังพันผ้าไว้แน่นจากบาดแผลเก่า เขาเบือนสายตามองเพดาน สายตาว่างเปล่า ท่าทางเงียบขรึมสะท้อนความคิดที่พันกันยุ่งเหยิงในหัวเสียงประตูเปิดออก ธนากรเดินเข้ามาพร้อมกับเอกสารบางอย่างในมือ เขาไม่พูดทันที เพียงเดินมาหยุดที่โต๊ะกลางห้อง วางแฟ้มลงแล้วเหลือบตามองชายหนุ่มที่นั่งนิ่งอยู่บนเตียง"มาทำข้อตกลงกัน..." น้ำเสียงราบเรียบของธนากรดังขึ้นในความเงียบ "ฉันจะพานายหวนคืนสู่ตระกูล... นายต้องเป็นคนลากคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อของนายลงจากบัลลังก์ด้วยมือตัวเอง ทำได้มั้ย?"คำพูดนั้นตกกระทบอากาศเหมือนแรงกระแทกที่ปลิดเสียงหายใจ ดนุชะงัก เงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายตรง ๆ คิ้วขมวดเล็กน้อย ริมฝีปากเม้มแน่น แต่ไม่พูดอะไรในทันทีธนากรยังคงมองเขานิ่ง แววตาไม่กระพริบ ไม่อ้อมค้อม เสียงของเขาราบเรียบ
last updateLast Updated : 2025-06-11
Read more

ตอนที่ 41 สายเลือดที่หายไป

เสียงเครื่องปรับอากาศยังคงพัดแผ่วอยู่เหนือศีรษะ ขณะที่กลิ่นยาและน้ำยาฆ่าเชื้อจาง ๆ ลอยอวลอยู่ในอากาศ ดนุลืมตาขึ้นช้า ๆ แสงไฟสีขาวจากหลอดฟลูออเรสเซนต์ที่ฝังอยู่ในเพดานกระทบเข้ากับม่านตา จนเขาต้องหยีตาลงอย่างอัตโนมัติ มือข้างหนึ่งรู้สึกตึงเล็กน้อยจากเข็มน้ำเกลือที่ฝังอยู่ ผ้าห่มสีขาวคลุมร่างเขาจรดอก ให้ความอบอุ่นเพียงบางเบา ผิวโลหะของผนังรอบตัวสะท้อนแสงจาง ๆ บ่งบอกว่านี่ไม่ใช่ห้องพักทั่วไปไม่มีหน้าต่าง ไม่มีแสงธรรมชาติ มีเพียงกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่มุมห้อง และบานประตูเหล็กหนาแน่นด้วยกลอนล็อกจากด้านใน ทุกอย่างนิ่งเงียบเสียจนได้ยินแม้แต่เสียงลมหายใจของตัวเองดนุรับรู้ทันทีว่านี่คือ "ห้องควบคุม" ไม่ใช่สถานพยาบาล ไม่ใช่โรงพยาบาล ไม่ใช่ห้องที่เขาเลือกจะมาเองบนโต๊ะเล็กปลายเตียง มีเพียงกล่องเหล็กสีดำวางอยู่อย่างโดดเดี่ยวกล่องเดิมเสียงประตูเหล็กดังขึ้นเบา ๆ ดนุเบนสายตาไปมอง แม้ร่างกายยังอ่อนแรง แต่ดวงตากลับคมขึ้นทันที ชายร่างสูงในชุดเรียบเดินเข้ามาอย่างไร้เสียงรองเท้า ไม่มีผู้ติดตาม ไม่มีคำทักทายธนากรเขาเดินตรงมาหยุดที่ข้างเตียง จ้องมองใบหน้าของดนุที่ยังซีดเผือด แต่กลับนิ่งเกินกว่าจะ
last updateLast Updated : 2025-06-12
Read more
PREV
1234567
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status