Tous les chapitres de : Chapitre 21 - Chapitre 30

ตอนที่ 21. “ผมจะกลับไร่แล้ว ถ้าคุณจะอยู่จับผู้ชายคนนั้นต่อก็ตามสบาย...” พ่อคนร่างยักษ์ก้าวขึ้นรถไปทันที แพรวาตะลึงมองเขาตาค้าง เด็กสาวโกรธตัวสั่น “นายต้องไม่ได้ตายดีแน่ นายดิน!” แพรวาตวาดแหวออกมาเมื่อก้าวขึ้นมาบนรถเรียบร้อยแล้ว สายตาของหล่อนจ้องมองพ่อบอร์ดี้การ์ดหน้าหล่อราวกับจะฆ่าให้ตายคามือ แต่พ่อตัวแสบกลับไม่ได้แสดงท่าทีสนใจหล่อนเลยแม้แต่นิดเดียว จนเด็กสาวแทบต้องนั่งข่มความคับแค้นใจที่มันอัดแน่นอยู่ในอกไปตลอดทางเมธาพัฒน์วิ่งตามพวงชมพูขึ้นมาชั้นบน ชายหนุ่มคว้าเอวบางของเด็กสาวเอาไว้ได้ พวงชมพูเม้มปากเป็นเส้นตรง ก้มหน้าไม่ยอมสบตากับเขาแม้แต่นิดเดียว “ปล่อยชมพูนะ อาต้น” เด็กสาวพยายามดิ้นรน “ทำไมต้องวิ่งหนีมาแบบนี้ด้วย ชมพูรับสิ่งที่ตัวเองทำลงไปไม่ได้หรือไง อาไม่คิดเลยนะว่าชมพูจะเกเรได้ถึงขนาดนี้” คำพูดของเขาทำให้พวงชมพูถึงกับต้องเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาผิดหวัง ทั้งๆ ที่เมื่อครู่นี้พึ่งจะดีใจที่เขาวิ่งตามมา “ก็ใครล่ะที่ทิ้งขว้างชมพู ทำเหมือนกับชมพูเป็นตัวน่ารังเกียจน่ะ” ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างยอมแพ้ เมื่อเห็นว่าสาวน้อยตรงหน้าไม่ยอมหยุดง

ตอนที่ 23.“นาย... นายกล้าดียังไง กล้าดียังไง” เด็กสาวฟาดฝ่ามือของตัวเองลงบนใบหน้าคมเข้มที่มีหนวดเคราขึ้นประปรายนั้นอย่างแรง ใบหน้าของนายดินหันไปตามแรงปะทะนั้น แต่คงยังไม่หนำใจแพรวาเพราะหล่อนได้ฟาดเปรี้ยงลงไปบนใบหน้าของเขาอีกครั้ง และก็กำลังจะตามด้วยอีกครั้ง...“มันจะไม่มีครั้งที่ 3 เด็ดขาด...” นายดินคว้าข้อมือของแพรวาไว้ เขาออกแรงบีบอย่างแรงจนแพรวาเบ้หน้าด้วยความเจ็บ เด็กสาวมองเขาราวกับแค้นกันมาหลายร้อยชาติ แต่พอหล่อนเห็นกองไฟกัลป์ในดวงตาคมเข้มของเขาแล้ว เด็กสาวก็แทบจะกลายเป็นเถ้าธุลี“นายไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน ในเมื่อนายเป็นทาสของฉัน ฉันจะทำยังไงกับนายก็ได้ และถ้าฉันจะตบหน้านายอีกครั้งมันจะเป็นอะไรไป” แพรวาสะบัดข้อมือจนหลุด ก่อนจะตบหน้าของนายดินอีกครั้ง เด็กสาวหัวเราะเยาะออกมา“ไง... ไหนว่าจะไม่มีครั้งที่ 3 ไงล่ะ” เด็กสาวยังพูดไม่ทันขาดคำ ร่างสูงใหญ่บึกบึนของนายดินก็พรวดพราดเปิดประตูรถลงไป แพรวามองตามไปอย่างแปลกใจ แต่ไม่นานหล่อนก็ถึงบางอ้อ เมื่อประตูรถฝั่งที่หล่อนนั่งอยู่ถูกเปิดออกอย่างแรงเด็กสาวตกใจอ้าปากค้าง“ผมได้เตือนคุณแล้ว...” เขาคำรามออกมาเสียงเย็นยะเยียบ จนแพรวาหนาวสะท้านไปทั่

ตอนที่ 25.“ถ้าดูจนจบ... มีหวังอาได้เป็นไอ้โรคจิตแน่” คนตัวโตคำรามออกมาเสียงเย็นเยือก ก่อนจะกระชากร่างบางให้เดินตามเขาออกไปทันที“ก็อาต้นเป็นคนอยากดูเองไม่ใช่หรือไง ชมพูบอกแล้วว่าไม่ชอบเรื่องนี้” พวงชมพูพูดขึ้นระหว่างทางที่เมธาพัฒน์พาร่างเธอเดินไปยังลานจอดรถใต้ถุนห้าง“เอาเป็นว่าอาขอโทษก็แล้วกันครับ รีบกลับบ้านกันดีกว่า อาคงเลิกดูหนังไปอีกนานทีเดียว...” ชายหนุ่มพึมพำแผ่วเบายามพูดประโยคหลังออกมา พวงชมพูอมยิ้มออกมากับท่าทางสุภาพบุรุษดีแตกของอาหนุ่ม“หัวเราะอะไรไม่ทราบครับ ชมพู...” เด็กสาวรีบยกมือขึ้นปิดปากอิ่มของตัวเองไว้ แต่เสียงหัวเราะก็ยังเล็ดลอดออกมาจนเมธาพัฒน์ได้ยิน“ก็ขำคนดีแตกนะซิ สักวัน... อาต้นจะต้องรักชมพู” คำพูดของแม่สาวน้อยคนงามที่เดินตามมาข้างหลังมีผลทำให้ร่างสูงใหญ่ของเมธาพัฒน์ถึงกับหยุดกึก ชายหนุ่มหน้าแดงจัดก่อนจะตัดสินใจหันมาเผชิญหน้ากับหล่อน“อย่าพูดแบบนี้อีกนะ”“ทำไมคะ อาต้นกลัวว่าจะใจอ่อนหรือไง”“ไม่ใช่…”ชายหนุ่มปฏิเสธเสียงพร่า ความปรารถนาเริ่มคุกรุ่นขึ้นมาอีก“ชมพูอาจจะไม่ปลอดภัยต่างหาก อย่าลืมสิว่า อาก็คือผู้ชาย อย่าไว้ใจอาเด็ดขาด...” เมธาพัฒน์เตือนเสียงเลือดเย็นก่

ตอนที่ 27.“ทำไมตายยากนักนะ ไอ้คนเลว” สาวน้อยจ้องมองตอบ ผู้ชายที่จ้องกลับมามองหล่อนอย่างไม่เกรงกลัว ถึงแม้หล่อนจะไม่สามารถรู้ว่าตอนนี้นายนั่นคิดอะไรอยู่ แต่ที่แน่ๆ หล่อนรู้ดีว่าเขาโกรธหล่อนน่าดูเลยล่ะ คิดได้อย่างนี้แพรวาก็หัวเราะออกมาอย่างสะใจ ก่อนจะปิดหน้าต่างห้องของตัวเองรุ่งเช้าแพรวาก็มาหาเมธาพัฒน์ที่บ้านอีก วันนี้หล่อนมีแผนการใหม่ที่จะทำให้หล่อนได้ใกล้ชิดกับเขาได้มากขึ้นกว่าเดิม แต่... ต้องใช้พวงชมพูเป็นสะพาน“สวัสดีค่ะอาต้น” แพรวายกมือไหว้อย่างอ่อนช้อยที่สุด เด็กสาววางตะกร้าใส่ขนมในมือบนโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟานุ่มที่เมธาพัฒน์นั่งอยู่“สวัสดีครับคุณแพรวา เชิญนั่งก่อนครับ”ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์ในมือ ทักทายเสียงนุ่ม“มาหาชมพูหรือครับ”“ค่ะ” แพรวายิ้มหวาน พร้อมกับทรุดตัวลงนั่งตรงหน้าเขา“แล้วนี่ชมพูไปไหนหรือคะ แพรวาจะมาชวนชมพูไปเล่นน้ำตกสักหน่อย ได้ข่าวมาว่าหลังไร่ดวงตะวันมีน้ำตกสวยม๊ากมาก” แพรวาเน้นเสียง เมธาพัฒน์ยิ้มตอบ“ชมพูอยู่บนห้องนอนน่ะครับ เดี๋ยวผมจะให้เด็กไปตามมาให้”“ขอบคุณอาต้นมากค่ะ” สาวน้อยอมยิ้มออกมา ดวงตาคมของหล่อนวาววับไปด้วยความเจ้าเล่ห์ แต่เมธาพัฒน์ก็ไม่มีโอก

ตอนที่ 29.“ทางนี้เรียบร้อยดีครับคุณภคิน คุณพร้อมเมื่อไหร่ก็รีบมาสู่ขอได้เลยครับ” คำพูดประโยคนี้ของนายดินทำให้แพรวายืนอึ้งไปพักใหญ่ ก่อนจะตามด้วยความโกรธเกรี้ยวที่อะไรก็ยั้งไม่อยู่ เด็กสาวทนไม่ไหวรีบปรากฏตัวทันที“บอกไอ้เฒ่าตัณหากลับด้วยว่าฉันไม่พร้อม ฉันเกลียด และฉันก็กำลังจะแต่งงานกับอาต้นด้วย” แพรวาทำหน้ายักษ์ใส่นายดิน พร้อมทั้งยื่นมือไปแย่งโทรศัพท์มาปาทิ้ง ก่อนจะหัวเราะออกมา“ถึงฉันจะอดตาย... ฉันก็ไม่คิดจะเลือกไอ้คนมักมาก จำไปบอกเจ้านายของนายด้วย” แพรวาตวาดออกมาอย่างดุเดือด สายตาคมของหล่อนจ้องมองบุรุษตรงหน้าอย่างแค้นเคือง“สักวัน... คุณจะต้องเป็นฝ่ายวิ่งตามคุณภคิน” นายดินพูดออกมาด้วยเสียงเลือดเย็น ใบหน้าของเขาสุดกระด้าง ริมฝีปากได้รูปไม่มีแม้แต่รอยยิ้มสักนิด“ไม่มีทาง รอให้พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกก่อนเถอะ” เด็กสาวหัวเราะร่า ก่อนจะเดินตรงไปก้มลงหยิบโทรศัพท์มือถือของนายดินที่หล่อนปาทิ้งไว้ขึ้นมาดู เด็กสาวขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ ก่อนจะยิ้มเยาะออกมา“ใช้ของดีซะด้วย คงไม่ได้ขโมยมาหรอกนะ” คำพูดของแพรวาทำให้นายดินมองหล่อนด้วยสายตาวาวโรจน์ กองไฟนับร้อยกองอยู่ในนั้น หล่อนเห็นเขาทำท่าจะพูดอะ