บททั้งหมดของ จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด: บทที่ 181 - บทที่ 190

เพื่อนๆ ที่อยู่ในห้องเรียนต่างก็มองตามแก้วใส ที่เดินตามผู้บริหารออกไปแต่พอออกมาจากห้องเรียน ก็เห็นว่าด้านนอกมีตำรวจยืนรออยู่"นี่มันอะไรกันคะ""เราจะมาเชิญคุณแก้วใสไปโรงพัก""ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดทำไมต้องไปโรงพักกับพวกคุณด้วย""ผิดหรือไม่ผิดก็ต้องไปคุยกันที่โรงพักก่อน""ขอโทษนะคะฉันมีเรียน ไม่ว่างไปกับพวกคุณหรอก" แก้วใสกำลังจะกลับเข้าไปในห้องเรียน แต่มีตำรวจท่านหนึ่งเดินมาขวางหน้าไว้ ส่วนอีกท่านหยิบกุญแจมือออกมา ถ้าเธอไม่ให้ความร่วมมือคงต้องจับกุมแก้วใสทำใจดีสู้เสือหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะตามตำรวจลงมา[สถานีตำรวจ]"อะไรนะคะ ฉันเนี่ยเหรอจะพยายามฆ่า" ใช่แล้วข้อหาที่แก้วใสได้รับก็คือพยายามฆ่านานา "พวกคุณก็ตรวจเช็คกล้องวงจรปิดของมหาวิทยาลัยดูสิคะ""กล้องเสีย""คะ?" อุตส่าห์เลือกมุมที่มีกล้องวงจรปิดแล้วเชียว "กล้องเสียพวกคุณก็กู้ข้อมูลคืนมาสิ""กล้องนั้นทางเจ้าของแจ้งว่าเสียนานแล้ว และก็ไม่มีการบันทึกข้อมูลใดๆ แต่เรามีข้อมูลจากการให้ปากคำของผู้เห็นเหตุการณ์ รวมถึงผู้ที่คุณจงใจทำร้ายร่างกาย จนตอนนี้เธอกับลูกตกอยู่ในอันตราย""เธอกับลูกหมายความว่ายังไง?" ได้ยินคำพูดประโยคนี้แล้วมันทำให้แก้วใสรู

ยั่วรักคุณหมอกฤษณะอายตอนนี้ยังทันไหมเนี่ย ดีนะที่ไม่มีใครเห็น ขณะที่ดันตัวลุกขึ้นเปรมวดีก็เหลือบไปมองดูกล้องวงจรปิด หวังว่าคงไม่มีใครเปิดกล้องดูนะ เพราะถ้าใครเห็นเมื่อสักครู่รู้แน่ว่าเธอจงใจที่จะล้ม คนบ้าอะไรยืนอยู่ดีๆ ก็ทิ้งตัวลงนั่งกับพื้น"ผมจดรายละเอียดไว้ที่เตียงผู้ป่วยแล้ว คุณก็ไปเปิดดูแล้วกัน" เขาหมายถึงผู้ป่วยที่เพิ่งเข้าไปเยี่ยมมาเมื่อสักครู่ ..เข้าไปในห้องผู้ป่วยแล้วจะไปยืนรอหมอฝึกหัดก็ใช่เหตุ กฤษณะก็เลยตรวจอาการและจดรายละเอียดทิ้งไว้ในแฟ้มเอกสารที่อยู่ปลายเตียงของผู้ป่วย"ค่ะ"กฤษณะลงมาจากชั้น VIP ก็กลับมาห้องทำงานเพื่อเอาของอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ลงมาชั้นล่าง เพราะวันนี้เป็นเวรรับผู้ป่วยของเขา พอลงมาก็เห็นว่าผู้ป่วยถูกเข็นลงจากรถ"หยุดก่อน" เสียงนี้ดังขึ้นทำให้คนที่อยู่แถวนั้นต่างก็หยุดแล้วหันมามองเพราะไม่รู้ว่าเขาเรียกใครให้หยุด "อย่าเพิ่งหันไปนะ""มีอะไรคะคุณหมอ" เปรมวดีออกมาจากลิฟต์อีกตัวพอดี เพราะเธอไม่เข้าใจสิ่งที่เขาเขียนไว้ก็เลยจะลงมาถาม แต่พอออกจากลิฟต์มาก็ได้ยินเสียงกฤษณะบอกให้หยุดแต่กฤษณะก็ไม่ได้สนใจคนถามหรอก เพราะรีบเดินไปบังสายตาของคนที่เขาเพิ่งบอกให้หยุดเมื่อสั

พอผู้ชายสองคนนั้นเดินผ่านไปเปรมวดีถึงได้ขยับออกจากการที่ซบใบหน้าอยู่กับแผ่นอกของกฤษณะ"ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ"ถ้าตั้งใจฟังคงได้ยินเสียงกลืนน้ำลายลงคอของอีกฝ่าย"ไปกันได้หรือยังคะ" เปรมวดีเห็นว่าเขาเงียบไป ..หรือว่าเขาจะไม่พอใจที่เราทำแบบนั้น"ไปไหน""คุณหมอบอกว่าจะไปเยี่ยมคนไข้ที่ห้อง ICU ไม่ใช่เหรอคะ""ก็ไปสิ" เพิ่งนึกได้ว่าจะพาเธอไปฝึกเยี่ยมคนไข้ในห้อง ICU แกจะสติหลุดไม่ได้นะกฤษณะพอคิดได้แบบนั้นชายหนุ่มก็เดินไปที่ลิฟต์โดยมีหญิงสาวเดินตามไม่ยอมห่าง แต่คนเมื่อสักครู่ขึ้นลิฟต์ไปแล้วคงไม่ลงมาเร็วขนาดนั้นหรอกมั้ง ภาวนาขอให้เรื่องนี้ผ่านพ้นไปด้วยดีด้วยเทอญ ไม่เคยต้องพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์แบบนี้สักที ขอพึ่งหน่อยเถอะนะคะหน้าห้อง ICU"ผู้ป่วยในห้อง ICU มีแต่หนักๆ คุณไหวแน่นะ""ไหวค่ะ" เขาหมายความว่ายังไงเนี่ย"ถ้าไม่ไหวก็บอกจะได้พาไปดูห้องอื่น" ชายหนุ่มเดินนำหน้าเข้าไปในห้อง ICU ที่เขาถามว่าเธอไหวไหมเพราะเหตุการณ์เมื่อสักครู่..แต่ก็แปลกถ้าเธอกลัวเรื่องแบบนี้ทำไมถึงเลือกเรียนหมอล่ะ"การรักษาคนไข้ที่ถูกเปิดกะโหลก เราต้องดูก่อนว่าคนไข้..." วันนี้เขาเทรนงานให้แบบไม่ขาดตกบกพร่อง เพราะจะเขียนไว้ให้เ

"ถ้างั้นไปที่ห้องของฉัน""คุณต้องใจเย็นก่อนนะ หายใจเข้าลึกๆ""คุณหมอยังไม่มีพันธะไม่ใช่เหรอคะ""อันนี้มันไม่เกี่ยวกับการมีพันธะหรือไม่มี สิ่งที่เราคุยกันอยู่มันไม่ถูกต้อง""ถูกต้องที่สุดแล้วค่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรคุณหมอสักหน่อย""คุณลองคิดดูนะ คุณอาจจะแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ แต่ถ้าเด็กเกิดมาแล้วคุณจะให้คำตอบกับเด็กว่ายังไง"เหตุผลของเขามีเป็นร้อยๆ ข้อ แต่ข้อหนึ่งที่เธอมองเห็นเองคือเขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอ หญิงสาวเงียบไป ค่อยหาวิธีใหม่ตบตาพ่อแล้วกัน"จะไปไหน""ถือว่าเรื่องนี้ฉันไม่ได้คุยอะไรกับคุณหมอแล้วกันค่ะ ฉันจะลงไปเข้าเวร""ก็ได้""คะ?" หญิงสาวที่ดูสิ้นหวังอยู่เมื่อสักครู่หันกลับมามอง"แต่ถ้าจะไปห้องคุณคงไม่ได้หรอก""จริงค่ะ ถ้าไปห้องฉันคนก็คงจะเห็นว่าคุณหมอเข้าไปในห้องนั้นด้วย""ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย ห้องคุณมีเครื่องมือพร้อมเหรอ""แล้วเราจะไปทำ..เอ่อ..ทำแบบนั้นกันที่ไหนคะ" เพราะการที่จะเอาน้ำเชื้อคนหนึ่งมาเข้าร่างกายอีกคนมันมีระยะเวลา ถ้าทิ้งไว้นานน้ำเชื้อนั้นก็จะไม่มีผลอะไร นอกเสียจากจะเก็บไว้ตามกรรมวิธีของแพทย์"คลินิกผม" คิดว่าปลอดภัยสุดแล้ว และเครื่องมือแพทย์ก็พร้อม แถมวันนี้เขาไม่ได้

เรื่องที่กฤษณะหายไป ไม่ได้วุ่นวายแค่เปรมวดี ตอนนี้ทางคีตะก็กำลังวุ่นหากันอยู่เพราะติดต่อไม่ได้คีตะก็เลยโทรถามไปทางดอกเตอร์พันไมล์เพื่อสอบถามว่าพ่อเลี้ยงพันฤทธิ์รู้เรื่องนี้ไหม เพราะทั้งสองเป็นเพื่อนรักกันพอเรื่องถึงหูพันฤทธิ์ทางนั้นก็ไม่อยู่เฉยเมื่อเพื่อนหายตัวไป ก็ให้คนออกตามหาภายในคืนนั้นเลยจนถึงรุ่งสางของวันต่อมา เข้าวันที่สองแล้วที่กฤษณะหายตัวไปแบบไร้ร่องรอย>>{"เจอพ่อหรือยัง"} ไม่เคยโทรหาพี่ชายต่างสายเลือดสักที ครั้งแรกมั้งที่โทร {"พี่ก็บอกแล้วไงถ้าเจอจะติดต่อกลับไป"} ภูตะวันออกจากโรงพยาบาลมาตั้งแต่น้องอนุญาต ถ้าจะไม่ทำตามก็กลัวน้องมองตัวเองไม่ดี เรื่องที่เขาเรียกพ่อเลี้ยงว่าคุณลุงแต่ไม่เรียกพ่อก็เพราะไม่อยากขัดใจลูกสาวของท่านนี่แหละ>>{"คุณรู้ไหมว่าตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แล้ว ทางโรงพยาบาลแจ้งความคนหายแล้ว"} เพราะเขาหายไปเกิน 24 ชั่วโมงก็ต้องแจ้งความ {"เรื่องนั้นเดี๋ยวพี่คุยกับทางสารวัตรเอง"} เขาเป็นถึงใครทำไมจะไม่รู้จักตำรวจที่สามารถจะเคลียร์ให้ได้วางสายจากภูตะวัน เปรมวดีก็ไม่อยู่เฉย เธอขับรถมาดูบ้านของกฤษณะว่าเขากลับมาหรือยัง เผื่อสิ่งที่กำลังคิดกันอยู่มันไม่ใช่แ