ทั้งสองจำเป็นต้องแยกห้องนอนกันตามที่พ่อต้องการ ส่วนตอนนี้ภูตะวันลงดอยไปแล้วเพราะต้องลงไปทำตามคำสั่งของพ่อเลี้ยง"ขอคุยอะไรด้วยหน่อยค่ะพ่อ" พอคนของพ่อพากฤษณะขึ้นห้องไปแล้ว เปรมวดีก็เลยขอคุยกับท่านต่อ"ดึกแล้วไม่ง่วงหรือไง มีอะไรค่อยคุยกันพรุ่งนี้""จะคุยวันนี้ค่ะ""ถ้างั้นมีอะไรก็พูดมา" ปุรเชษฐ์ที่ลุกขึ้นแล้วทิ้งก้นนั่งลงที่เดิม"ทำไมคนของพ่อบอกว่าบ้านหลังนี้เป็นของวดี" ที่จริงครอบครัวของเธอเรียกว่าวดี เพราะพ่อชอบชื่อนั้นมากกว่า แต่ที่ใช้ชื่อเปรม เพราะไม่อยากให้พ่อรู้ว่าเธอทำงานที่โรงพยาบาลนั้น"ก็พ่อสร้างบ้านหลังนี้ให้เรา""ให้วดีทำไมคะ""อย่าลืมสิว่าเราเป็นลูกสาวคนเดียวของพ่อ""พ่อคิดแบบนั้นจริงเหรอคะ""เราอย่ามาเถียงกันเรื่องนี้เลย บ้านหลังนี้ถึงยังไงมันก็ต้องเป็นของลูกอยู่วันยังค่ำ""ถ้าวดีไม่รับล่ะคะ""ลูกไม่รับก็ไม่เป็นไร พ่อจะให้ไอ้หมอนั่นอยู่ที่นี่ตลอดไปแล้วกัน""พ่อจะกักขังเขาไว้ที่นี่ไม่ได้นะคะ""ได้หรือไม่ได้ก็คุยกันเองแล้วกัน" พูดจบคนเป็นพ่อก็เดินขึ้นบ้านไป เปรมวดีรีบเดินตาม อยากจะเข้าไปหาเขาแต่คนของพ่อก็ยืนดักอยู่หน้าห้องพอเข้ามาในห้องที่เป็นห้องติดกัน เปรมวดีเปิดดูหน้าต่
Terakhir Diperbarui : 2025-05-20 Baca selengkapnya