All Chapters of จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด: Chapter 161 - Chapter 170

"มีอะไรจะคุยกับผมหรือครับ" ได้ยินว่ากฤษณะมีเรื่องจะคุยด้วย คีตะก็เลยวางงานที่กำลังทำอยู่แล้วหันหน้ามา"ผมอยากจะถามเรื่องผู้ช่วยพิเศษ""ผู้ช่วยพิเศษ?""ผมไม่เข้าใจเรื่องผู้ช่วยพิเศษ""อ๋อถ้าคุณหมอหมายถึงผู้ช่วยพิเศษของคุณหมอโอโซน เรื่องนั้นผมให้คำตอบได้""ครับ""พอดีว่าคุณนานาเป็นเพื่อนของวาดฝัน ภรรยาของผม เธอช่วยฝากงานให้เพื่อนทำครับ""ผมต้องการเธอได้ไหมล่ะครับ""ต้องการเธอ?""เอาใหม่ครับเดี๋ยวผมพูดใหม่ ผมอยากได้คุณนานามาเป็นผู้ช่วยพิเศษของผม""อะไรนะครับ?""ผมต้องการเธอมาเป็นผู้ช่วยของผม""ผมขอคุยกับคุณหมอโอโซนดูก่อนนะครับ" คีตะได้ยินโอโซนพูดเรื่องนี้อยู่ว่าทำไมไม่ยกเธอให้กับคุณหมอกฤษณะ เขาก็เลยต้องคุยกับคุณหมอโอโซนดูก่อนว่าจะยังคิดเหมือนเดิมอยู่ไหม"ผมจะรอคำตอบครับ" พูดจบกฤษณะก็ออกจากห้องนี้ไป เพราะเขาต้องการคุยกับคีตะแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวทำไมรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ แบบนี้วะ คงไม่มีอะไรใช่ไหม.. ตั้งแต่ทำงานร่วมกับคุณหมอสองท่านนี้มา เขาก็ไม่ค่อยเห็นทั้งสองหันหน้าเข้าหากัน ..แม้แต่งานกินเลี้ยง ถ้ามีโอโซน กฤษณะก็จะไม่ไปร่วมเหมือนงานเลี้ยงต้อนรับคุณหมอคนใหม่ที่เพิ่งจัดไปยิ่งมาเจอเรื่องนี

นานาเหลือบตามองคุณหมอสองท่านที่เดินมาหยุดอยู่เบาะรถที่เธอนั่ง"คุณนั่งตรงนี้แล้วกันเดี๋ยวผมจะไปนั่งด้านหลัง""ค่ะ""........" อย่าบอกนะว่าตรงนี้คือที่นั่งของคุณหมอที่จองไว้ก่อน นานารีบดันตัวลุกขึ้น เป็นจังหวะเดียวกับเปรมวดีนั่งลงข้างๆ เธอ เพราะเบาะตรงนี้มันมีแค่สองที่นั่ง "ขอโทษค่ะเดี๋ยวฉันไปนั่งข้างหลังเอง""นั่งแล้วก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะนั่งเถอะ" เปรมวดีคิดว่านั่งกับผู้หญิงก็คงดีกว่านั่งกับผู้ชาย"ไม่เป็นไรค่ะข้างหลังยังมีที่ว่างอีกเยอะ" นานารีบขยับตัวออกมาจากเบาะนั้น พวกเขาตั้งใจจะนั่งคู่กันแล้วเธอจะมาเป็นก้างขวางคอทำไมที่จริงด้านหลังก็เหลือแค่ไม่กี่ที่ พอเดินมาด้านหลังรถเริ่มเคลื่อนตัวออกพอดี นานาเห็นว่ามีเบาะว่างก็เลยทิ้งตัวลงนั่งตรงนั้น"?" แต่พอนั่งลงหันไปมองคนที่นั่งข้างๆ กลับเป็นเขาอีก ..อะไรวะเนี่ย จะลุกอีกก็คงไม่ได้แล้ว เพราะรถกำลังเคลื่อนตัวออกไปเริ่มเดินทางตั้งแต่เช้า กว่าจะมาถึงจุดพักรถก็ปาเข้าไปหลายชั่วโมงโอโซนนั่งอยู่เบาะด้านใน ส่วนคนที่นั่งอยู่เบาะด้านนอกตอนนี้หลับสบายเลย แถมตอนนี้ศีรษะเธอเอนพิงบ่าไหล่เขาด้วย อยากจะลุกไปเข้าห้องน้ำกับเพื่อนก็ไปไม่ได้"ร้ายนะครับคุณหมอ"

พอมุดเข้ามาในเต็นท์ก็อดมองดูผู้หญิงที่นอนอยู่ในนี้ไม่ได้ เป็นบ้าอะไรแค่นี้ก็อดใจตัวเองไม่ได้ไอ้หมอเอ้ย ถ้าเมาก็ว่าไปอีกอย่างแต่นี่แอลกอฮอล์ยังไม่ได้เข้าสู่ร่างกายเลยหวังว่าเธอคงไม่หาเรื่องใส่ตัวอีกนะ ชายหนุ่มเบียดตัวนอนลงอีกข้างหนึ่งของเต็นท์ที่เหลืออยู่นิดเดียวอึบ!"?" ดวงตาของคนที่เพิ่งจะหลับเปิดกว้างขึ้น เมื่อถูกอีกคนนอนเอาขาพาดทับร่าง โอโซนจับขาเธอออกแล้วก็จัดท่านอนให้เธอใหม่ โดยการให้เธอนอนหันไปฝั่งนั้น แล้วเขาก็นอนหันหลังให้สายๆ ของวันต่อมา.. ทุกคนตื่นออกมาหมดแล้ว จนถึงเวลาที่ทางโรงแรมจัดเตรียมอาหารมาไว้ให้ในห้องรับประทานอาหาร ยังไม่เห็นว่าคุณหมอโอโซนออกมาจากเต็นท์เพื่อนก็เลยมาเรียก"คุณ??" ได้ยินเสียงเรียกอยู่ด้านนอกคนที่นอนหลับอยู่ในเต็นท์ก็ค่อยๆ รู้สึกตัวตื่น "ทำไมคุณถึงมานอนอยู่กับฉัน?" นานารีบดันตัวลุกขึ้นมาเช็คร่างกายตัวเองว่าเสื้อผ้าเธอยังอยู่ครบไหมโอโซนลุกขึ้นได้ก็หยิบเอากระเป๋าออกมาจากเต็นท์ เพราะเขาต้องไปใช้ห้องน้ำที่ทางโรงแรมจัดให้อีกฝั่งหนึ่ง"โอ๊ย" นานากำลังจะมุดตามออกมาแต่รู้สึกเจ็บหว่างขา "......." เรื่องเมื่อคืนนี้มันไม่ใช่แค่ความฝันเหรอ? หญิงสาวนั่งเงียบอยู่

"เปรมว่าให้นานาออกมาอยู่ในห้องดีกว่าไหมคะ" เปรมวดีไปเอาอาหารกลับมาก็ยังเห็นว่านานานอนห่มผ้าอยู่"คุณก็ลองคุยกับเธอเองสิ" โอโซนนั่งจับเข่าอยู่หน้าเต็นท์ เพราะเมื่อสักครู่พยายามจะเช็ดตัวให้เธอแต่ถูกถีบเข้าให้ ตั้งแต่เกิดมาครั้งนี้ครั้งแรกมั้งที่ถูกถีบ ถ้าไม่เห็นว่ากำลังป่วยอยู่นะจะเอาให้ร้องขอชีวิตเลย"คุณนานาคะ เราปล่อยให้ตัวร้อนมากไม่ได้นะ เดี๋ยวเกิดช็อกอันตรายต้องออกมาจากที่อบอ้าวก่อนค่ะ"พอไม่ใช่คุณหมอโอโซนที่เป็นคนพูดนานาก็ยอมออกมาเปรมวดีพานานามาพักอยู่ห้องของเธอ ส่วนเพื่อนร่วมห้องคนอื่นๆ ก็แยกกันไปขอเบียดห้องอื่นไปก่อน เพื่อจะไม่ให้เชื้อไวรัสจากไข้หวัดกระจายสู่คนอื่นนอกจากคนที่ดูแล"เดี๋ยวเปรมจะดูแลนานาเองค่ะ" เปรมวดีคิดว่าผู้หญิงคงดูแลกันได้ดีกว่า"ครับ" โอโซนเป็นคนพามาส่งที่ห้อง พอได้ยินว่ามีคนอาสาดูแลเขาก็ออกไป"คุณหมอออกไปสนุกกับคุณหมอคนอื่นเถอะค่ะ""ไม่เป็นไรหรอกค่ะเที่ยวเมื่อไรก็เที่ยวได้""ฉันมาเป็นภาระของพวกคุณใช่ไหมคะ""อย่าพูดแบบนั้นสิคะ อย่าลืมนะว่าคุณมากับหมอ""แต่ฉันอยากนอนแล้ว ขออยู่คนเดียวได้ไหมคะ""เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ งั้นนอนพักเยอะๆ นะคะ" เปรมวดีนำผ้าที่มีน้ำพอหมา

วาดฝันโทรให้นานาเข้ามาหาที่โรงพยาบาล เพื่อมาคุยกับคุณหมอก่อน ว่าจะเลือกทำงานพาร์ทไทม์แบบไหน และนานาก็ยอมเข้ามาในตอนสายของวันนั้น ที่มาสายเพราะเธอไม่คิดว่าจะเข้ามาทำงานแล้ว แค่อยากจะหางานรองรับไว้ทำตอนเปิดเทอมหน้าโรงพยาบาล และตอนนี้ก็มีคนบาดเจ็บที่ประสบอุบัติเหตุกำลังถูกนำลงจากรถของโรงพยาบาลนานายืนตัวแข็งมองดูคนที่ร้องโอดโอยอยู่บนเปลผู้ป่วย"ทำไมถึงเพิ่งมา" หมอโอโซนที่รับเวรดูแลห้องฉุกเฉินวันนี้ออกมาดูคนเจ็บ แต่มองไปเห็นว่านานายืนอยู่ตรงนั้น เขาก็เลยรีบเดินเข้ามาเอาร่างตัวเองบังสายตาเธอไว้ไม่ให้มองไปตรงที่กำลังเคลื่อนย้ายผู้ป่วยอยู่ "แล้วทำไมถึงมายืนอยู่ตรงนี้"ทีแรกเธอไม่รู้เลยว่าคนที่พูดด้วยเป็นใคร แต่พอเรียกสติตัวเองกลับมาได้เธอถึงได้มองสูงขึ้นดูคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าแต่พอรู้ว่าเป็นเขาเธอก็ไม่พูดอะไร กำลังจะเดินแยกไปอีกทางหนึ่ง"คุณหมอคะ คนไข้เสียเลือดมาก""เอาเข้าห้องผ่าตัด" ชายหนุ่มหันไปสั่งพยาบาลแล้วก็หันกลับมาหาเธอที่กำลังจะเดินไป "ไปรอที่ห้องทำงาน" เขาไม่รู้หรอกว่าที่สั่งไปเธอได้ยินไหมเพราะดูเหม่อลอยคงกลัวเลือดมากนานาเดินมาอีกไม่ไกลก็เจอวาดฝันที่รออยู่"นานาเป็นอะไร" วาดฝันเห็