Semua Bab จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด: Bab 71 - Bab 80

ในห้องทำงานของเพธาเงียบตั้งแต่พ่อออกไป เพราะเขาบอกว่าเดี๋ยวจะจัดการเอง พ่อเลี้ยงอิทธิพลก็เลยจะคอยดูว่าลูกชายจะจัดการยังไง เพราะมูลค่าความเสียหายในครั้งนี้หลายล้านบาทเลย"คุณคิดว่าเป็นฝีมือของฉันจริงเหรอ"สายตาคมมองมาดูผู้หญิงที่ทำลายความเงียบในห้องนี้"อย่าบอกนะว่าคุณคิดแบบนั้น ฉันต้องเก่งเบอร์ไหนเนี่ย ถึงทำเรื่องนี้คนเดียวได้""เธอไม่ได้กลัวเลยเหรอ" ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงนั่งร้องไห้ไปแล้ว"กลัวทำไมคะ""หึ" เขาก็ไม่มีคำจะพูดอีกแล้ว ผู้หญิงอะไรเก่งกาจชะมัด"แล้วนี่จะให้ฉันทำงานต่อหรือจะไล่ฉันออก""เธอพักงานจุดนั้นก่อนเดี๋ยวหางานใหม่ให้ทำ""งานใหม่ คุณต้องหางานที่ จุดๆๆ เล่นงานฉันได้ง่ายหน่อยนะ""อะไรคือจุดๆๆ""ก็คนที่คอยอยากเล่นงานฉันไง อย่างเช่นพ่อคุณ""หึหึ" แทนที่เขาจะโกรธว่าเธอ กำลังใส่ร้ายพ่อแต่เขากลับขำ "เดี๋ยวจะให้ทำเกี่ยวกับบัญชีที่สั่งซื้ออุปกรณ์""ให้ทำอะไรฉันทำได้หมดนั่นแหละ"วันพุธก็เลยไม่ต้องกลับไปจุดตรวจไม้ที่เตรียมส่งออกแล้วแต่พอเธอเข้าไปทำงานร่วมกับแผนกใหม่ ดูเหมือนทุกคนจะมองหน้าเธอแปลกๆ แต่วันพุธก็คิดว่าที่พวกเขามองคงเพราะเธอเป็นคนงานใหม่ ต้องใช่แบบนี้แน่ๆเย็นวันนั้น

"เงินในกระเป๋าหายไปไหนไม่รู้ค่ะ""เงินอะไร""เงินที่บริษัทให้เอาไปซื้อของ""บริษัทให้เงินสดมาเหรอ" เพธาเดินไปหยิบกระเป๋าที่เธอพูดถึงขึ้นมาดู "ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน""ค่ะ" วันพุธรีบไปทำตาม โดยการนำเสื้อผ้าเข้าไปใส่ในห้องน้ำ[โรงงานอิทธิพลค้าไม้]"พี่บอกแล้วไงว่าไม่ต้องเข้ามา ให้ไปซื้อของได้เลย" สุพัตราเห็นว่าวันพุธเข้ามาในแผนก"คือว่าฉัน""มีอะไร""เงินนั่น..""อย่าบอกนะว่าทำเงินหาย""ทำไมพี่รู้ล่ะคะ""ดูท่าทางเธอก็ดูออก เงินหลายแสนเลยนะ""เงินหลายแสน?"สุพัตราพูดเสียงดังเพื่อนๆ หลายคนก็เลยอุทานออกมาพร้อมกัน"ใช่..เงินตั้งหลายแสน" พอเสียงนี้ดังขึ้นคนที่ทำงานอยู่ในห้องหันออกไปมองที่ประตูพร้อมกัน "ผมอยากรู้ว่าคุณอนุญาตให้พนักงานที่เพิ่งเข้ามาทำงานใหม่วันแรก หิ้วกระเป๋าเงินนั้นออกจากโรงงานได้ยังไง""หัวหน้าคะ""ว่าแต่คุณมีอำนาจอะไรถึงเบิกเงินสดมาให้พนักงานได้เยอะขนาดนั้น""คือว่าสุ" สุพัตราถึงกับให้คำตอบไม่ได้"ขนาดผมเองยังไม่มีสิทธิ์นำเงินของโรงงานออกมาเป็นก้อนแบบนี้"วันพุธที่ยืนอยู่ตรงนั้นหันมองดูหน้าเขา และเพธาก็มองมาที่เธอเช่นกัน"ใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้บอกมา""ไม่มีค่ะ" สุพัตรารี

แกร็ก.. วันพุธมาถึงที่ทำงานก็เปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของหัวหน้าเลย แต่พอเปิดเข้ามาเท้าเรียวถึงกับหยุดชะงักทีแรกคิดว่าเขายังไม่มาทำงาน ที่ไหนได้เขาออกมาแต่เช้านี่เอง สายตางามอดมองไปดูศีรษะที่ถูกเขวี้ยงด้วยแป้งตลับเมื่อวานนี้ไม่ได้>>{"ผมขอเช้าหน่อยนะ ช่วงบ่ายมีธุระ"} แต่เพธาดูไม่ได้สนใจเธอเลย เขายังยกหูโทรศัพท์ขึ้นมาโทรคุยกับใครไม่รู้พอคุยโทรศัพท์เสร็จเพธาก็ถือแฟ้มเอกสารแล้วออกจากห้องไปเขาโกรธให้เราเรื่องเมื่อคืนนี้หรือเปล่าเนี่ย แต่คนที่โกรธน่าจะเป็นเรามากกว่า อยู่ดีๆ มาตั้งกล้องมองดูเราแก้ผ้าวันพุธอดคิดไม่ได้เพราะอีกฝ่ายไม่มองเธอเลย แต่เขาจะมองเธอทำไมไม่ใช่แฟนกันจริงๆ สักหน่อย"แกล้งเป็นแฟนกันงั้นเหรอ เหมือนในนิยายเลย..เดี๋ยวก็มีฉากฟินๆ แล้วสินะ อิอิ"แกร็ก.. ขณะที่กำลังเขินจนเผลอบิดร่างกายโดยไม่รู้ตัว ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย"เป็นอะไรมากหรือเปล่า" เข้ามาก็เห็นตอนที่เธอยืนบิดอยู่"คุณออกไปแล้วเข้ามาอีกทำไม" ต้องอายไหมเรา หรืออยู่เฉยๆ ไปก่อน หวังว่าคงไม่ได้ยินที่เราพูดนะ"ลืมของ" พูดจบเพธาก็เปิดลิ้นชักหยิบของที่ลืม "วันนี้จะเข้าไปธุระในตัวเมืองไม่ได้อยู่ออฟฟิศ

"แม่เตรียมอาหารเสร็จแล้วมาทานข้าวกันก่อนเร็ว""ค่ะ" ถ้าจะปฏิเสธก็ดูไม่ดีวันพุธก็เลยเดินเข้าไปหาแม่ของเขา"ขาเป็นอะไรเหรอลูก" นงลักษณ์เห็นลูกชายลูบหน้าแข้งเดินเข้ามาสายตาคมมองไปดูผู้หญิงที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องลูบหน้าแข้ง ผู้หญิงอะไรมือไวไม่พอเท้ายังไวอีก อยู่ด้วยมีหวังช้ำในตายแน่"มาทานข้าวก่อนดีกว่า""ครับ""คุณน้าทำอาหารอร่อยมากเลยรู้ไหมคะ" พอชิมอาหารก็รู้แล้วว่าคงเป็นฝีมือของท่าน"แม่เป็นคนที่ชอบทำอาหาร""วันหลังขอฝึกฝีมือด้วยได้ไหมคะเนี่ย""หนูก็ชอบทำอาหารเหรอ""ใช่ค่ะ""ได้สิตอนเที่ยงนี้เลยก็ได้นะ เดี๋ยวแม่ให้ป้าเตรียมของสดไว้ให้""ดีจังเลยค่ะ""เดี๋ยวแม่จะสอนทำอาหารที่ตาเล็กชอบด้วยเลย เวลาอยู่บ้านหลังนั้นจะได้ทำให้พี่เขาทานด้วย"พอทานข้าวเสร็จวันพุธก็ช่วยเก็บโต๊ะ"หนูก็ลองติดต่อกลับไปที่บ้านดูนะลูก ผู้ใหญ่จะได้คุยกัน""คุยเรื่องอะไรคะ""ก็คุยเรื่องหมั้นหมายสู่ขอนี่แหละ""คุณน้าคุยกับพี่วันจันทร์ได้เลยค่ะ""มันจะดีเหรอลูก" เพราะคุยกับพี่สาวมันไม่เหมือนคุยกับพ่อและแม่โดยตรงวันพุธไม่กล้าตอบ ถ้าบอกไปเดี๋ยวท่านจะคิดว่าเธอเป็นคนยังไง ถึงไม่อยากให้พ่อแม่รู้เรื่องตัวเองจะแต่งงาน

"เป็นลูกน้องเขาก็แบบนี้แหละจะเลิกก่อนเจ้านายก็ไม่ได้""แม่คะ!""ฉันไม่เข้าใจแกเลย สู้พี่ไม่ได้สักคน" พูดจบคนเป็นแม่ก็เดินขึ้นบ้านไปโดยไม่รับไหว้ลูกเขยเลยเธอจะเอายังไงกับแม่ดีเนี่ย ทีแรกก็จะบอกแล้วแหละว่าเขาเป็นน้องชายของพี่เขย แต่เป็นแบบนี้แล้วจะบอกได้ยังไง ถ้าเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ..ก็อีกแหละโอ๊ยแม่นะแม่!"มีอะไรกันหรือเปล่า" ไม่ใช่ว่าเพธาไม่ได้ยินแต่เขาไม่เข้าใจว่าแม่เธอหมายความว่ายังไงแต่กวินพอจะเข้าใจแล้ว แม่ของวันพุธคงยังไม่รู้ว่าเพธาเป็นใคร"พวกคุณกลับมาเหนื่อยๆ พักผ่อนเถอะค่ะ" วันพุธเดินตามแม่ขึ้นชั้นบน วันนี้ช่วงบ่ายเธอไม่ได้เข้างาน เพราะอยู่เป็นเพื่อนแม่ก็เลยไม่เหนื่อย แต่ถึงทำงานก็คงไม่เหนื่อยหรอก ทำอยู่แค่ในห้องนั้น"แล้วนี่แฟนแกนอนห้องไหน อย่าบอกนะว่านอนห้องเดียวกัน""เขานอนอีกห้องค่ะ""แสดงว่าพวกแกแยกกันอยู่เหรอ""เปล่าค่ะเราอยู่ด้วยกัน คืนนี้แม่นอนห้องนี้ฉันจะไปนอนห้องเขา" ถ้าบอกว่าไม่ได้นอนด้วยกันเดี๋ยวก็มีความคิดให้เธอเปลี่ยนแฟน ทำไมลูกสาวจะไม่รู้นิสัยของแม่วันพุธก็เลยอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วก็ย้ายไปอยู่ห้องนั้น โดยที่เจ้าของห้องยังไม่ขึ้นมาเลย"