Semua Bab จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด: Bab 51 - Bab 60

"อือ คุณใหญ่คะ" มือเรียวพยายามผลักคนร่างหนาให้หยุดการกระทำไว้ก่อน"อื่ม" เสียงคำรามจากคนที่กำลังวุ่นอยู่กับการสัมผัสเลือนร่างของอีกฝ่าย"ฉันก็บอกแล้วไงคะ ว่าจะไม่ยอมจนกว่าคุณจะกลับไปทำงาน""อืม.. เดี๋ยวพรุ่งนี้กลับไปทำ แต่ตอนนี้ขอก่อนนะใจจะขาดอยู่แล้วรู้ไหม""ไม่นะคะ""จะไม่ได้ได้ยังไงรู้ไหมว่าจะลงแดงตายอยู่แล้ว" พูดจบใบหน้าคมก็ฝังลงไปตรงกลางระหว่างขาเรียวทั้งสองข้าง"คุณใหญ่""ถ้าไม่อยากให้ห้องข้างๆ ได้ยินเสียงก็เงียบไว้" เรียวลิ้นอุ่นลากยาวตรงกลางร่องแล้วมาหยุดอยู่เม็ดที่ไวต่อความรู้สึก แล้วก็ตวัดลิ้นเลียวนอยู่แถวนั้นจนเจ้าของร่างเล็กดิ้นพล่านด้วยความเสียวซ่านลงลิ้นอยู่ครู่หนึ่งพันฤทธิ์ก็หยุด เพราะสงสารเธอที่กลั้นเสียงครางไว้จนร่างกระตุกคงจะเสียวมากคนตัวโตขยับขึ้นมาพร้อมกับจับความแข็งแกร่งเสียดสีกับร่องเล็ก ที่ตอนนี้เริ่มมีน้ำเจือจางออกมาบ้างแล้วเพราะเจอลิ้นเข้าไป"ซี๊ดด" เขาค่อยๆ สอดใส่แล้วก็เริ่มโยกสะโพกตามจนกลายเป็นการกระแทก มือหนาจับขาเรียวแยกออกจากกันทั้งสองข้าง แล้วดันกายของตัวเองให้ฝังเข้าไปลึกกว่านั้น"อือ" วันจันทร์รีบเอามือมาปิดปากตัวเองไว้ตอนที่เขาเร่งการกระแทก แต่เพียง

"รับเป็นเช็คไปแล้วกันไม่ได้ถอนเงินสดมาไว้ทีละเยอะๆ" พ่อเลี้ยงอิทธิพลให้เธอตามมารับเช็คเงินสดที่ห้องทำงานด้วย"แล้วพ่อเลี้ยงอย่าลืมอีกข้อที่ตกลงกับฉันไว้" วันจันทร์ได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็ออกมาโดยไม่รอว่าพ่อเลี้ยงจะตอบว่ายังไงตกลงรับปากกับเด็กไว้แล้วก็เลยต้องทำตามคำพูด แต่พ่อเลี้ยงอิทธิพลไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะผู้หญิงอายุเท่านี้กำลังต้องการเงินไว้ใช้จ่ายซื้อสิ่งของที่ตัวเองต้องการเย็นวันเดียวกัน.."ไปไหนของเธออีกแล้วเนี่ย" ออกมาจากห้องทำงานก็ไม่เห็นวันจันทร์อยู่โต๊ะทำงานแล้ว"ออกไปนานแล้วค่ะ""ไปไหน""ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ"พันฤทธิ์ก็เลยลงมาข้างล่าง คิดว่าไอ้สองคนนั้นต้องรู้แน่ว่าเธอไปไหน"ไม่เห็นลงมานี่ครับ""ผมก็ไม่เห็นเหมือนกันครับ""ไม่เห็นหรือพวกมึงมัวแต่นอนหลับ""เปล่านอนสักหน่อยครับพ่อเลี้ยง"พันฤทธิ์ก็เลยสั่งลูกน้องให้พามาที่ห้องพักคนงานมาถึงห้องพักก็ไม่เห็นเธออยู่ในห้อง แต่ของของเธอยังอยู่ทุกอย่าง"คงออกไปซื้อของมั้งครับ""จะนั่งรถอะไรไปซื้อล่ะ" เขาก็เลยรอเธออยู่ในห้องนี้ เพราะยังไงเธอก็ต้องกลับมาที่ห้อง ส่วนลูกน้องพันฤทธิ์ให้ออกไปดูเผื่อเห็นเธอเดินหิ้วของจะได้ช่วยถือจนเวลาผ่า

"เราเป็นอะไร" คะน้าตามน้องสาวเข้ามาในห้องน้ำเพื่อจะลูบหลังให้"สงสัยฉันจะสูดลมหายใจเข้าลึกเกิน" เธอหมายถึงว่าตอนที่ดมเอากลิ่นอาหาร"แค่นั้นจริงนะ""ถ้าไม่แค่นี้แล้วมันจะแค่ไหนล่ะพี่""ถ้างั้นก็ออกไปกินข้าว" คะน้าที่เริ่มเดินอุ้ยอ้ายแล้วพาน้องสาวออกมาร่วมรับประทานอาหารกับคนอื่น"เป็นยังไงบ้างจ๊ะ" คนที่นั่งรออยู่ด้านนอกเห็นออกมาก็เลยถามดูอาการ"ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ""มานั่งตรงนี้" คะน้าเรียกน้องสาวให้ไปนั่งใกล้ๆ แล้วขยับอาหารเข้ามาหา "เราเหม็นกลิ่นอาหารไหม"อีกสามคนที่นั่งอยู่ต่างก็มองหน้ากัน เพราะคิดว่ารู้ดีที่คะน้าทำแบบนี้คงอยากพิสูจน์อะไรบางอย่างโดยที่ไม่ต้องถามน้องสาว"จะเหม็นได้ยังไงอาหารเพิ่งทำเสร็จใหม่ๆ" ว่าแล้ววันจันทร์ก็ตักอาหารนั้นมาใส่ปากแล้วเคี้ยวให้ดูเลยหรือเราคิดมากไปเอง..อาการแบบนี้มันเคยเกิดขึ้นกับคะน้ามาแล้วตอนแพ้ท้องหนัก แต่ถ้าน้องแพ้ท้องจริงก็จะทานอาหารที่ตัวเองเหม็นไม่ได้เลยหลังทานข้าวเสร็จ.."ให้น้องเข้ามานอนข้างในก็ได้ เดี๋ยวผมจะนอนข้างนอกเอง" ทีแรกคิดว่าน้องสาวของภรรยาจะมาค้างอยู่ด้วยแค่ไม่กี่วัน แต่พอได้ยินคะน้าบอกว่าน้องจะอยู่จนกว่าหลานคลอดบางทีก็อาจจะอยู่เลี้ยง

การรีโนเวทห้องคนงานตอนนี้ก็ทำไปได้เยอะแล้ว เขาจำคำพูดประโยคหนึ่งของเธอได้ เธอบอกว่าคนงานทำงานให้ก็เหนื่อยมากพออยู่แล้ว แทนที่จะกลับมาแล้วได้พักสบายๆ หน่อย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะทำงานได้เงินเดือน แต่สิ่งที่เจ้าของกิจการได้ ได้เยอะกว่าพวกเขามากมายหลายเท่านักบนรถ.. หลังจากดูห้องคนงานเสร็จพันฤทธิ์ก็กลับมาที่รถ"เราจะไปไหนกันต่อครับพ่อเลี้ยง""กลับบ้าน""บ้านไหนครับ""บ้านที่ปางไม้" ตั้งแต่เกิดเรื่องเขายังไม่ได้กลับบ้านสักครั้ง ขี้เกียจก่อเรื่องแล้วก็เลยจะกลับไปนอนพักผ่อนเอาแรงที่บ้านสักหน่อยใช้เวลาขับรถนานพอสมควรก็มาถึง.."ช่วงนี้แม่ไม่ได้ออกไปไหนหรือครับ" กลับมาก็ยังเห็นแม่อยู่บ้าน"แม่ต้องไปไหนล่ะ" นางพูดเหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไร"ถ้างั้นผมขอตัวขึ้นไปนอนก่อนนะครับ" ที่จริงตอนนี้ก็ยังไม่ค่ำหรอกแต่ว่าเขาดูเหนื่อยๆกนกจันทร์มองตามลูกชายที่เดินขึ้นบ้านไป ตอนนี้ลูกชายของนางเปลี่ยนไปมาก มากจริงๆ ตั้งแต่มีเธอคนนั้นเข้ามา นี่แหละที่เขาพูดว่าความรักสามารถเปลี่ยนแปลงคนได้ ถึงแม้ต่างฝ่ายจะยังไม่รู้ตัวว่ารักกันเรื่องนี้จะโทษสามีทั้งหมดก็ไม่ได้ เพราะถ้าไม่มีพ่อเลี้ยงอิทธิพล วันจันทร์ก็คงไม่ได้มาที่นี่ แล

"พี่ใหญ่?" พายุจำได้ในทันทีเลยว่าผู้ชายที่เพิ่งลงมาจากรถคันนั้นเป็นใคร "พี่มาที่นี่มีอะไร" ทั้งแปลกใจและตกใจในคราวเดียวกัน ที่ตกใจเพราะคิดว่าที่บ้านมีใครเป็นอะไรหรือเปล่า แต่ไม่น่าจะใช่..โทรมาบอกก็ได้นี่"วันจันทร์อยู่ไหน" ประโยคแรกที่พันฤทธิ์พูดกับน้องชาย สายตาเขาเล็งไปที่ผู้ชายแปลกหน้า ..ที่เขาไม่ได้แปลกหน้าทศน ถึงแม้ตอนงานแต่งจะไม่ได้ใส่ใจใครเลย แต่ตอนที่นักสืบส่งรูปภาพไปให้ดู ก็รู้รายละเอียดผู้ชายคนนี้แล้ว ว่ามีภรรยาและภรรยากำลังตั้งท้อง..ด้วยเหตุนี้แหละเขาถึงไม่รีบร้อนตามเธอมา แต่กับผู้ชายอีกคนนี่สิมันเป็นใครมาจากไหนเพล้ง! ถ้วยในมือหล่นกระทบพื้นอย่างแรงจนแตกกระจาย"วันจันทร์" คะน้ากลัวน้องเหยียบเศษที่แตกกำลังจะเข้าไปช่วย แต่แขกที่มาใหม่รีบตรงเข้ามาถึงก่อน"ทำไมซุ่มซ่ามแบบนี้" พอพูดจบพันฤทธิ์ก็ช้อนร่างของเธอขึ้นมาไว้ในวงแขนในท่าอุ้ม แล้วพาก้าวออกมาจากเศษถ้วยที่แตก"ปล่อย" คนที่ถูกอุ้มอยู่ไม่แม้แต่จะแตะตัวเขา"อย่าดิ้นเดี๋ยวก็หลุดมือหรอก"สิ่งที่เขาทำทั้งหมดทำให้คนที่ไม่รู้เรื่องยืนมองตามแบบงงๆคะน้าจำพี่ชายของสามีได้เพราะตอนงานแต่งพวกเขาก็แนะนำให้เธอได้รู้จัก แต่ที่เธอสงสัย..ทำไม