บททั้งหมดของ พระเอกหลงยุค: บทที่ 11 - บทที่ 20

97

11

การเดินทางข้ามเวลา เป็นแนวคิดเรื่องการเคลื่อนที่ระหว่างจุด 2 จุดที่มีความแตกต่างกันในห้วงเวลา หรือ ระหว่างห้วงเวลาหนึ่งไปยังอีกห้วงเวลาหนึ่ง ในลักษณะที่คล้ายคลึงกับการเคลื่อนที่ระหว่างจุด 2 จุดที่มีความแตกต่างกันในพื้นที่ หรือ ปริภูมิ ในลักษณะย้อนสู่อดีตหรือมุ่งสู่อนาคต โดยไม่จำต้องประเชิญห้วงเวลาที่คั่นระหว่างจุดเริ่มต้นกับจุดหมายปลายทาง ซึ่งอาจอาศัยเครื่องมือทางเทคโนโลยีที่เรียกกันว่า "จักรกลข้ามเวลา" (time machine) ไม่ว่าจะเป็นแนวคิดในนิยายหรือสมมุติฐานก็ตาม แม้การเดินทางข้ามเวลาได้เป็นหัวเรื่องยอดนิยมในบันเทิงคดีแนววิทยาศาสตร์ และมีทฤษฎีมากหลายว่าด้วยวิธีเดินทางข้ามเวลา ทว่า ตามกฎแห่งฟิสิกส์แล้วยังไม่ปรากฏว่ามีหนทางช่วยย้อนอดีตหรือลัดสู่อนาคตแต่ประการใด…. ศศินาถอนหายใจเมื่ออ่านไปได้นิดหน่อย ไม่ว่าจะเข้าไปอ่านเว็บไหนคำตอบที่ได้ก็คล้ายกันทั้งหมด และที่แน่ๆคือ ไม่มีคำตอบที่ต้องการอยู่ดี วันหยุดวันที่สองหลังมื้อเช้า ศศินาใช้มันไปกับการค้นหาข้อมูลเรื่องการเดินทางข้ามเวลาแม้จะรู้ว่าหาไปก็เท่านั้น ในความเป็นจริงแล้วไม่มีทางเกิดขึ้นได้เลย ทำเอาสงสัยว่าจะมีใครเคยพบเจอเหตุการณ์พวกนี้เห
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม

12

“น้องศิ น้องศิคะ”“คะพี่น้ำหนึ่ง”ศศินาสะดุ้งเมื่อถูกเรียกดังขึ้น เธอกำลังรีบจัดการกับงานเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่ได้นับ ตั้งแต่ก่อนเที่ยงยันบ่ายสามทำเอาใจเริ่มพะวงถึงคนที่ห้องว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้นรึเปล่า เธอรีบที่สุดแล้วแต่เหมือนโดนแกล้งให้ช้าลงยังไงยังงั้น ต้องแก้ตรงนู้นนิดตรงนี้หน่อยแต่ก็ไม่ยอมจบให้เธอสักทีจนเริ่มหงุดหงิด“เป็นอะไรรึเปล่าคะดูไม่ค่อยมีสมาธิเลย พี่จะบอกว่าเร่งมือก่อนสี่โมงเย็นได้มั้ยคะพอดีพี่จะรีบกลับบ้านน่ะค่ะ”“อ้อ เรียบร้อยแล้วค่ะพี่เอาไปส่งได้เลย”“รอบนี้ได้แน่ใช่มั้ยคะ พี่ไม่เคยเห็นน้องศิแก้งานหลายรอบแบบนี้เลย ไม่เป็นอะไรแน่นะคะ”ประโยคที่ดูเหมือนห่วงใยทั้งที่แอบจิกกัดนี่ทำเอาศศินาอยากสวนกลับให้สาสมกับความเหนื่อยจริงๆ ตัวเองไม่ได้ทำอะไรแท้ๆแต่ดันมาพูดบั่นทอนคนอื่นอยู่ได้ มันไม่ใช่ความผิดของศศินาตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ เธอออกแบบตามที่ต้องการทุกอย่างไม่เคยพลาด ตอนส่งไปก็ได้รับคำชมและไม่มีปัญหาอะไรสักอย่าง ผ่านไปไม่กี่วันดันเปลี่ยนใจแล้วกลายเป็นความผิดเธอได้ยังไงศสินาก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ยิ่งช่วงนี้มีเรื่องกวนใจหลายอย่างก็ยิ่งคิดเรื่องลาออกมากขึ้นจนแทบเก็บคำพูดไว้ไม่ไหวจร
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม

13

“ข้าจำเป็นต้องใช้มันจริงๆหรือแม่หญิง” “จำเป็นมากค่ะ คุณอยู่มาเป็นอาทิตย์แล้วและฉันก็งานยุ่งมากๆถ้าติดต่อคุณไม่ได้จะยิ่งไม่สบายใจ เอาเป็นว่าตอนนี้คุณต้องเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตที่นี่ให้ได้ก่อน” ศศินาบอกแกมบังคับเพราะอคิราห์ทำท่าไม่อยากจับมือถือที่เพิ่งซื้อมาให้ ราวกับกลัวว่ามันจะกัดมือยังไงยังงั้น วันเสาร์ที่สองเวียนมาถึงอีกครั้ง ตั้งแต่ที่อคิราห์มาก็นับได้ว่าครบอาทิตย์แล้วพอดี จนป่านนี้ก็ยังหาสาเหตุและวิธีแก้ไขกันไม่ได้ ส่วนหนึ่งก็เพราะว่าศศินางานยุ่งมากจนแทบแบ่งเวลาไปทำอย่างอื่นไม่ได้เลย เธอต้องทำงานที่บริษัทล่วงเวลาทุกวัน แถมยังต้องรีบทำงานนอกที่รับมาจากเจนจิราให้เสร็จภายในอาทิตย์หน้าอีกด้วย ก็เลยยุ่งจนหัวหมุนและพักเรื่องอคิราห์เอาไว้อย่างไม่มีทางเลือก แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องรีบสอนเรื่องอื่นๆที่จำเป็นให้อคิราห์ไปด้วยวันละเล็กวันละน้อย เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าอีกคนจะได้กลับไปโลกนั้นเมื่อไร เจ้าตัวก็ดูจะไม่ได้นั่งซึมบ่อยๆเหมือนตอนแรกแล้ว เพราะนอกจากทีวี ศศินาก็ยังสอนให้อคิราห์ใช้โน๊ตบุ๊กและหาข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตเป็นบ้างนิดหน่อยแล้วด้วย พอมีอะไรให้เรียนรู้เจ้าตัวก็จดจ่อจนไม่ได้มาสนใจศศ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม

14

‘โอ้ยยย แกได้ยินมั้ยเค้าพูดกับแฟนเพราะมาก อิจฉาอ่ะ’‘จริง หล่ออย่างกับตกมาจากสวรรค์ ท่าทางก็ขี้เขิน น่ารักเป็นบ้า อยากได้’‘สติค่ะสาว แฟนเค้ายืนหัวโด่อยู่นั่นเพ้อเอาอะไรก่อนนน’‘แหม่ ขอเพ้อนิดนึงก็ไม่ได้เนอะ แต่หล่อเกิน กูจะบ้า’เสียงพร่ำเพ้อของกลุ่มเด็กสาวที่ยืนไม่ไกลดังเข้าหูของศศินาทุกคำจนหน้าร้อนไปหมด แฟนบ้าบออะไรกัน นี่มันตัวภาระตัวโตของเธอชัดๆ อีกอย่างพ่อพระเอกนี่ก็มีนางเอกตัวจริงอยู่ที่โลกนู้นอยู่แล้วไม่มีทางเป็นของเธอได้หรอก แต่เรื่องหล่อก็ไม่เถียง พ่อคุณเค้าหล่อเกินคนจริงๆ แค่ออกมาเดินแป้บเดียวยังทำสาวๆยืนเพ้อได้ขนาดนี้เลยนั่นแหละ เฮ้อ น่าหมั่นไส้เหลือเกิน“ไหนคุณบอกว่าคนที่นี่พูดเหมือนกัน ทำไมผมถึงฟังที่คนอื่นพูดไม่ค่อยเข้าใจเลยครับ”“พวกเด็กๆเค้าก็มีภาษาเฉพาะไว้พูดเล่นกันน่ะค่ะ คุณไม่ต้องสนใจหรอกมันไม่ค่อยสุภาพเท่าไหร่ รีบตามฉันมาเถอะ”ศศินาจับข้อมืออีกคนเดินอย่างรีบๆเพราะตกเป็นเป้าสายตามากเกินไป ขณะที่อคิราห์กำลังตื่นตกใจกับการถูกเนื้อต้องตัวของศศินาจนเดินแข็งทื่อกว่าเดิม อย่าว่าแต่เคยถูกเนื้อต้องตัวแม่หญิงคนไหนมาก่อนเลย เข้าใกล้เกินหนึ่งเมตรยังไม่เคยด้วยซ้ำ เรียกว่าศศินาเ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม

15

“คุณจะบอกว่าของพวกนี้เป็นสาเหตุให้ข้า เอ่อ ให้ผมหลุดมาที่นี่เหรอครับ” “ไม่แน่ใจหรอกค่ะ แค่สงสัยเพราะทางคุณก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ฉันซื้อมันมาไว้ที่ห้องคืนแรกแล้วคุณก็โผล่มา ยังไงก็น่าสงสัย” ศศินาตอบพลางมองดูสร้อยสองเส้นที่หยิบออกมาจากในลิ้นชักหัวเตียง แล้วก็กล่องดนตรีที่เอามาวางไว้ข้างกันอย่างสงสัย ทั้งคู่กำลังจ้องของทั้งสามชิ้นด้วยความเคร่งเครียดท่ามกลางฝนที่ตกลงมาอีกครั้งในคืนนี้ ทั้งเสียงฟ้าร้องและแสงจากฟ้าผ่าที่สว่างวาบเป็นระยะก็ไม่ได้ทำให้ทั้งสองคนสนใจอีกแล้ว นอกจากพากันหยิบของมาจ้องใกล้ๆ พลิกไปมารอบที่เท่าไหร่ก็ไม่ได้นับจนแทบจะแกะชิ้นส่วนออกมาดูอยู่แล้ว แต่ไม่ว่าจะจ้องจนตาแทบทะลุยังไง เจ้าของสามชิ้นก็ยังไม่มีส่วนไหนที่น่าสงสัยสักนิด กล่องดนตรีที่ว่ามีกลไกก็เป็นแค่ไขลานธรรมดาด้วยซ้ำ นึกไม่ออกเลยว่าตรงไหนที่จะเป็นตัวพาคนข้ามเวลาได้ “วันนั้นฉันไม่ได้เอาสร้อยออกมาจากถุงด้วยซ้ำนะ มาถึงห้องก็ยัดใส่ลิ้นชักไปเลย มีแค่กล่องดนตรีนี่ที่เอามาหมุนเล่นก่อนนอน” “แค่สิ่งนี้มันจะพามาที่นี่ได้เหรอคุณ” อคิราห์ถามพลางขมวดคิ้ว ก็ทั้งดูทั้งจับมานานสองนานไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรพิเศษตรงไหนเ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม

16

ศศินาลนลานถามอคิราห์พลางเขย่าแขนอีกคนแรงๆอย่างสติแตก ขณะที่อคิราห์นั้นก็มีสีหน้าที่เคร่งเครียดไม่ต่างกัน แต่เพราะที่นี่เป็นที่ที่คุ้นเคยเลยยังพอจะปลอบใจศศินาได้อยู่ “ใจเย็นๆก่อนเถอะคุณ ที่นี่เป็นเรือน เอ่อ บ้านของผมเองครับ” “ว่าไงนะ บ้านคุณ บ้านคุณงั้นเหรอ แล้ว แล้วเรามาได้ยังไง แล้วชุดนี่มันอะไรกันฉันงงไปหมดแล้วนะ!” “ข้า เอ่อ ผม เฮ้อ ข้าขอพูดแบบเดิมก่อนได้หรือไม่แม่หญิง ข้าพูดไม่ถนัดเอาเสียเลย” อคิราห์ถอนหายใจก่อนจะบ่นออกมา เพราะความไม่ชินทำให้พูดติดๆขัดๆอยู่ตลอดจนเริ่มรำคาญตัวเอง “พูดอะไรก็พูดเถอะ ตอนนี้บอกมาก่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้น” ศศินาบอกอย่างไม่สนใจ เรื่องใหญ่กว่าในตอนนี้คือการที่เธอมาอยู่ตรงนี้ต่างหาก แต่คำตอบของอคิราห์ก็ไม่ได้ทำให้สบายใจขึ้นแม้แต่น้อย “ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนเจ้านั่นแหละ รู้แต่เพียงว่าที่นี่เรือนข้า เจ้าไม่ต้องกลัวขนาดนั้นหรอก” “จะไม่กลัวยังไงไหวทะลุมิติมาขนาดนี้ เอ๊ะ! นั่นมันกล่องดนตรีนี่ ทำไมมันมาอยู่นี่ด้วย” ศศินาเบิกตาโตเมื่อเห็นว่าข้างอคิราห์คือกล่องดนตรีของเธอ อคิราห์มองตามก่อนจะพยักหน้าแล้วบอกสิ่งที่คิดมาได้สักพักก่อนจะเรียกศศินาใ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม

17

“แล้วนั่น…เจ้ากำลังทำอะไรรึแม่หญิงจันทร์” “คะ?...” ศศินาที่กำลังพยายามยัดหัวตัวเองเข้าไปตรงซอกข้างเตียงชะงัก ก่อนจะหันมาส่งเสียงรับคำทักทายอย่างงุนงงปนตกใจสุดขีด ว่าแต่…แม่หญิงจันทร์คือใครนะ “ท่านแม่ ว่าอย่างไรนะขอรับ” อคิราห์เองก็หันมามองหน้าแม่ตัวเองอย่างแปลกใจเช่นกัน ทำไมท่านแม่ถึงได้ทำเหมือนว่ารู้จักแม่หญิงศศินาไปได้ “พวกเจ้าเป็นอะไรกันไปหมด ท่าทางแบบนี้พากันทำผิดมาใช่หรือไม่” ท่านหญิงอรุณที่เป็นภรรยาเพียงคนเดียวของท่านเจ้าเมืองและเป็นแม่ของอคิราห์ กำลังใช้สายตาจับผิดจ้องที่สองคนสลับไปมาอย่างเอาเรื่อง ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังงุนงงกับสถานการณ์สุดขีด “หรือว่า เมื่อคืนพวกเจ้าแอบพากันไปหมู่บ้านชายแดนมาอีกแล้วพ่อแสง แม่จันทร์” “เปล่านะขอรับ แต่ แต่ท่านแม่เรียกแม่หญิงว่าอย่างไรนะขอรับ” “ก็แม่หญิงจันทร์น่ะสิจะให้แม่เรียกว่าอย่างไรอีกรึ เจ้านี่ก็แปลกคนเสียจริง แล้วนั่นเจ้าจะมุดเข้าไปทำสิ่งใดกันแม่จันทร์ เจ้าทำอะไรตกไปตรงนั้นงั้นหรือ” ท่านหญิงอรุณขมวดคิ้วถามศศินาด้วยความสงสัย ศศินารีบลุกขึ้นยืนตัวตรงแล้วยิ้มแข็งทื่อออกมา จนอคิราห์ยังแอบขำกับท่าทางที่เพิ่งเคยเห็น
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม

18

ศศินามองสบตาคมของอคิราห์ด้วยใจที่สั่นไหว ใบหน้าไร้ที่ติที่เจือความอบอุ่นกับคำพูดที่จริงจังนั่นทำให้รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาก และเพราะอีกคนชอบพูดอะไรที่ซื่อตรงเกินไปแบบนี้มันเลยยากที่เธอจะควบคุมหัวใจตัวเอง ถึงยังไงอคิราห์ก็เป็นพระเอกนิยายที่เธอเคยเพ้อฝันถึงในตอนที่อ่านเลยนะ ไม่หวั่นไหวก็แปลกแล้ว แต่ความเป็นจริงคงทำได้แค่เว้นระยะของเราไว้ถึงจะดีที่สุด“แต่คุณต้องเรียกฉันว่าพี่ไม่ใช่เหรอคะ ฉันแก่กว่าคุณนะ”“นั่นมันจะเป็นไปได้อย่างไรแม่หญิง เจ้าน่ะไม่ใช่ว่าอ่อนกว่าข้าหลายปีหรอกหรือ”อคิราห์เถียงอย่างไม่อยากยอมรับ ร่างสูงกอดอกเบือนหน้าไปอีกทางราวกับเด็กหัวรั้นจนศศินาขำออกมาเบาๆ นี่เป็นโอกาสให้เธอได้แกล้งบ้างแล้วสินะ“คุณน่ะอายุยี่สิบสามไม่ใช่เหรอคะ”“ก็ใช่ แล้วมันทำไมรึ”“ฉันน่ะอายุยี่สิบหกแล้วนะ ยังไงคุณก็ต้องเรียกพี่ถึงจะถูก”“แต่ข้าไม่ชินเสียเลย ไยเจ้าไม่บอกข้าแต่แรกเล่า”“เรื่องนั้นมันสำคัญที่ไหน ฉันก็แค่หาวิธีให้คุณกลับจะมามัวถามอายุกันเพื่ออะไรในเมื่อเราก็เป็นคนแปลกหน้ากันอยู่ดี”“แต่ตอนนี้เราไม่ใช่คนแปลกหน้าแล้วจริงหรือไม่ ข้าจะเรียกเจ้าว่าพี่ก็ได้”รอยยิ้มนั่นไม่ว่าจะมองสักกี่ครั้งศศินาก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม

19

“จะว่าไปทำไมคนที่นี่เรียกคุณว่าแสงคะ”ศศินาถามตอนที่กำลังเดินไปตลาดที่อคิราห์บอกว่าอยากให้ไปเห็น ทั้งที่บ่ายนี้อุตส่าห์ตั้งตารอดูฟ้าว่าจะมีฝนตกรึเปล่าแต่กลับสดใสไม่มีเค้าว่าฝนจะตกแม้แต่น้อย ทั้งที่เป็นหน้าฝนและตกอยู่ทุกวันแท้ๆ ตอนอยากให้ตกดันไม่ตกซะได้ สุดท้ายศศินาเลยตัดใจลองใช้ชีวิตรอฝนตกอย่างที่อคิราห์ว่าไปก่อน แล้วตอนนี้บ่าวสองคนที่ตามมาก็อยู่ห่างพอสมควรเธอเลยไม่ต้องระวังการพูดนัก“นั่นเป็นอีกชื่อนึงของข้า อคิราห์แปลว่าแสงอาทิตย์ ท่านพ่อเลยตั้งให้ข้าอีกชื่อว่าแสง” “แบบนี้เอง จะว่าไปก็บังเอิญจังที่ชื่อฉันแปลว่าพระจันทร์ พอมาที่นี่ถูกเรียกว่าจันทร์ซะงั้น” ศศินาพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะนึกได้ถึงความบังเอิญของชื่อเธอด้วยเช่นกัน ทุกคนเอาแต่เรียกอคิราห์ว่าพ่อแสงๆทั้งวัน ส่วนเธอก็ถูกเรียกแม่หญิงจันทร์บ้างแม่จันทร์บ้าง ทั้งไม่ชินทั้งรู้สึกแปลกแต่ก็ต้องยอมตามน้ำไปแบบนั้น แถมยังพูดจาติดๆขัดๆเพราะไม่ชินกับภาษาที่นี่้ด้วย เริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมอคิราห์ถึงลำบากใจตอนที่เธอสั่งให้พูด อีกอย่างการเรียกกันด้วยสถานะพี่น้องก็ยิ่งไม่ชินเข้าไปใหญ่ เธอเลยตกลงกับอคิราห์ว่าจะเรียกกันเฉพาะตอนอยู่ต่อหน้า
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-17
อ่านเพิ่มเติม

20

อคิราห์บอกอย่างเผลอไผล ไม่อาจละสายตาไปจากใบหน้าสวยที่ยิ้มไปถึงดวงตานั่นได้ เพราะศศินาไม่เคยยิ้มเต็มใบหน้าให้เห็นเลยสักครั้ง นี่จึงเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นรอยยิ้มมีความสุขจนดวงตาเป็นประกายจากอีกคน และมันช่างสวยราวกับพระจันทร์ยามค่ำคืนที่อคิราห์เคยมองไม่มีผิด“ฮะๆ พวกเจ้านี่ เป็นพี่น้องที่รักใคร่กันดีนัก ไม่เสียแรงที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก”เสียงของแม่ค้าชื่นชมและหัวเราะอย่างชอบใจ อคิราห์ทำเพียงยิ้มให้และหันไปจับจ้องแต่ศศินาอย่างไม่อาจละสายตาได้ ในขณะที่ศศินากลับกำลังตื่นเต้นและเลือกขนมที่ชอบด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า“เจ้าอยากได้อะไรอีกหรือไม่”“งั้นข้าขอของกินเพิ่มอีกได้หรือไม่ พ่อแสง”“ได้ทุกอย่างที่เจ้าต้องการ แต่แค่ของกินพวกนี้เจ้าใช้บ่าวในเรือนทำให้ก็ได้พี่หญิงจันทร์ เจ้าไม่อยากได้เครื่องประดับหรือ”อคิราห์ถามพลางมองไปที่ร้านเครื่องประดับที่ไม่ค่อยมีคนเข้าไปมุงเท่าไรนักนอกจากมองดูห่างๆเพราะราคาสูงเกินเอื้อม แต่กับอคิราห์นั้นกลับอยากซื้อให้ศศินาหลายๆชิ้นเลยด้วยซ้ำ เพราะไม่ว่าจะมองดูชิ้นไหนก็ดูเข้ากับศศินาไปเสียหมด“ไม่ดีกว่า ข้าไม่เอาของแพงขนาดนั้นหรอกขอแค่ของกินก็พอแล้ว”“น่าเสียดาย ข้าว่า
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-17
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
123456
...
10
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status