“สวยมาก สวยแบบสวยเกิน อยากถ่ายรูปเก็บไว้เลย” ศศินาพูดออกมาด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า ดวงตาเป็นประกายเพราะได้เห็นความสวยงามที่เคยจินตนาการเอาไว้ด้วยสองตาตัวเอง แม่น้ำกว้างใหญ่มีบ้านริมน้ำตั้งเรียงรายอยู่สองฝั่ง เหล่ากอบัวหลากสีที่ลอยอยู่เป็นระยะยิ่งทำให้บรรยากาศยามเย็นนี้ดีจนศศินาหุบยิ้มไม่ได้เหนือสิ่งอื่นใด คงเป็นแสงอาทิตย์ที่ตกกระทบผิวน้ำส่องแสงประกายระยิบระยับราวกับอัญมณีล้ำค่า หากเป็นในโลกของเธอคงไม่ได้มีน้ำใสจนเห็นปลาแหวกว่ายอยู่ในน้ำแบบนี้แน่ เป็นความสวยงามจากธรรมชาติที่ศศินาไม่อาจละสายตาได้เลย “ถ่ายรูปคือสิ่งใดกัน” “ก็การเก็บภาพที่เราเห็นตอนนี้ไว้ไงคะ ที่นี่ยังไม่มีใช่มั้ยนะ” ศศินาอธิบายพลางนึกขึ้นได้ว่ายังไม่เคยสอนอคิราห์ถ่ายรูปเลย อีกอย่างในนิยายไม่เคยบรรยายถึงการบันทึกภาพถ่ายเลยสักครั้ง เป็นนิยายที่ไม่ได้อิงประวัติศาสตร์ใดๆ ทุกอย่างถูกนักเขียนใช้จินตนาการแต่งขึ้นมาล้วนๆจนเธอเองก็ไม่แน่ใจนักว่ามันอยู่ในยุคไหน ถ้าจะให้เดาคงเป็นยุคโบราณตามใจนักเขียนแน่ๆ ไม่มีอยู่จริงและอะไรก็เกิดขึ้นได้ “ไม่มีหรอก แต่หากเป็นภาพวาดก็มีอยู่นะ ข้าเคยไปดูตอนที่นักวาดต่างเมืองมาแสดงฝีมือในงา
Terakhir Diperbarui : 2025-05-17
