Главная / รักโบราณ / ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ / ตอนที่ 53 เงาอดีตในกลิ่นโอสถ

Share

ตอนที่ 53 เงาอดีตในกลิ่นโอสถ

last update Последнее обновление: 2025-06-06 09:52:42

ตอนที่ 53 เงาอดีตในกลิ่นโอสถ

ในช่วงจังหวะหนึ่ง ลี่เหมยหันมองตามทิศที่พระชายาเอ่ยอย่างแนบเนียน ทันทีที่เห็นใบหน้าเรียบสงบของชายหนุ่มคนนั้น...นางก็เข้าใจทันทีว่า ไม่ใช่คนธรรมดา

เว่ยเยว่ซินลุกขึ้นจากตั่ง เงาอาภรณ์ที่พลิ้วไหวภายใต้แสงแดดยามสายก็เคลื่อนห่างออกไปทีละก้าว...โดยไม่มีการหันกลับมา

ชายหนุ่มในชุดสีครามซึ่งกำลังตำสมุนไพรอยู่เบื้องหน้า

เงยหน้าขึ้นเพียงนิด เพียงพอจะมองตามหลังของนาง

สายตาของเขาสั่นวูบไหวไปมา

ใบหน้าที่เคยนิ่งแน่วเผลอเผยอารมณ์บางอย่าง

เขากลืนน้ำลายขมฝาดลงคออย่างยากลำบาก

แววตาเฉยชานั่น “นางจำข้าไม่ได้...หรือแสร้งลืมกันแน่”

“ทั้งสายตา ทั้งท่าที...ราวกับข้าไม่เคยมีอยู่ในความทรงจำของนางเลยแม้เพียงครึ่งลมหายใจ”

ความเจ็บวูบหนึ่งแล่นวาบเข้าในอก

มือที่กำลังจับสากตำสมุนไพร...พลันสั่นเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว

เสียง “กึก”

ของสากที่กระแทกครกเอียงไปเล็กน้อย ทำให้สายตาคมของ

เฟิงหลิน ซึ่งยืนใกล้ที่สุดตวัดมาทันที

“มือสั่น?” เสียงเขาเย็นจัด

“ยาขวดเดียวของเจ้าสามารถฆ่าคนได้กี่คน หากมือยังสั่นแบบนี้?”

ชายหนุ่มชะงัก ก้มหน้าลงทันที “ขออภัยขอรับ”

เห็นท่าที
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Заблокированная глава

Latest chapter

  • ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ   ตอนพิเศษ  วุ่นวายกลิ่นอายรัก

    ตอนพิเศษ วุ่นวายกลิ่นอายรักแสงแดดยามเช้าสาดผ่านช่องหน้าต่างจวนชินอ๋อง กู้เซียวอวิ้นเพิ่งจะก้าวขาเข้ามาในห้อง ก็ได้ยินเสียงเล็ก ๆ ที่แสนคุ้นเคยดังขึ้นอย่างตื่นเต้น“ท่านพ่อ! ท่านพ่อ! ดูนี่เร็วเข้า!”เขาเหลือบไปเห็นร่างเล็กที่วิ่งกระโดดเข้าหาอย่างรวดเร็ว เส้นผมดำยาวของเด็กชายปลิวไสว ใบหน้าจิ้มลิ้มที่เหมือนเว่ยเยว่ซินอย่างไม่ผิดเพี้ยน ทำให้เขาอดยิ้มไม่ได้“มีเรื่องอะไรอีกล่ะ อวี้เอ๋อร์”เด็กน้อยยิ้มกว้าง ดวงตากลมโตเป็นประกายวาววับ มือเล็กยื่นขวดกระเบื้องเล็ก ๆ ที่ภายในมีน้ำสีเขียวใสไปตรงหน้าผู้เป็นพ่อด้วยท่าทางภูมิใจ“นี่คือโอสถที่ข้าปรุงเองนะ ท่านพ่อ!”กู้เซียวอวิ้นเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย สายตามองไปยังสตรีที่เดินตามเข้ามา เว่ยเยว่ซินมีรอยยิ้มจาง ๆ บนริมฝีปาก“ข้าสอนเขาปรุงโอสถขับพิษแบบง่าย ๆ ดูเหมือนจะทำสำเร็จเสียด้วย”เขาหัวเราะเบา ๆ ย่อตัวลงให้เท่ากับระดับสายตาของลูกชายตัวน้อย “เก่งมากเลย กู้เว่ยอวี้ เจ้าช่างเหมือนแม่ของเจ้าไม่มีผิด”เด็กชายยิ้มกว้างอย่างภูมิใจ “ท่านพ่อจะลองกินดูไหม?”กู้เซียวอวิ้นนิ่งไปชั่วครู่ เว่ยเยว่ซินหัวเราะออกมาเบา ๆ “โอสถมิใช่ของที่จะลองชิมได้..แม่บอกแล้วไม่ใช่

  • ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ   ตอนที่ 82 มีชีวิตเพื่อตัวเอง

    ตอนที่ 82 มีชีวิตเพื่อตัวเองกลางหุบเขาเงียบสงบ น้ำพุร้อนยามค่ำคืนหมอกไออุ่นลอยอ้อยอิ่งเหนือผิวน้ำโอบคลุมแอ่งน้ำพุร้อนที่ซ่อนอยู่กลางหุบเขารอบด้านมีเพียงเสียงลมพัดแผ่วกับเสียงน้ำกระทบก้อนหินและหัวใจสองดวง…ที่ซบแนบกันแน่นในความเงียบงันอันอบอุ่นเว่ยเยว่ซิน ซบหน้าลงบนอกกว้างของชินอ๋องปล่อยตัวพิงอ้อมแขนที่อุ่นราวโลกทั้งใบเสียงของนางดังเบา แผ่วลงแทบกลืนไปกับเสียงน้ำ“ข้าตอบแทนองค์หญิงเรียบร้อยแล้ว”“ช่วยท่านชิงบัลลังก์…และแก้แค้นสำเร็จแล้ว”“ต่อไปนี้...ข้าจะมีชีวิตของข้าเองเสียที”ชินอ๋องโอบร่างนางแน่นขึ้นลมหายใจร้อนผ่าวแตะข้างขมับ ก่อนจะเอ่ยเบา ๆแต่แฝงด้วยความหมายที่มากพอจะสะเทือนฟ้าดิน“เช่นนั้น...เจ้ามอบบุตรให้ข้าสักคนได้หรือไม่?”เว่ยเยว่ซินชะงักเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าแทบไม่ต้องลังเลนางยิ้มบาง ขณะที่ไอร้อนจากน้ำพุโอบพวกเขาไว้แนบแน่นมือเรียวแตะปลายนิ้วลงบนแผ่นอกของเขาเบา ๆ แล้วกระซิบ“ท่านอยากชอบเด็กผู้หญิง…หรือเด็กชาย?”ชินอ๋องหัวเราะน้อย ๆก่อนจะเอียงหน้าลงมาใกล้ริมใบหูนางแล้วกล่าวอย่างจริงใจ“ข้าไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้นเลย”เว่ยเยว่ซินเงยหน้ามองเขารอยยิ้มในดวงตาของนางสะท้อ

  • ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ   ตอนที่ 81 หมดสิ้นเวรกรรมต่อกัน

    ตอนที่ 81 หมดสิ้นเวรกรรมต่อกันเชิงเขาฉางเยวี่ย หน้าทางเข้าสำนักหมื่นพิษหมอกเช้าเริ่มจางต้นไม้ใหญ่ที่ขึ้นเรียงรายริมเชิงเขาส่งกลิ่นชื้นเย็นก่อนที่เสียงล้อรถม้าจะค่อย ๆ ดังขึ้นเรื่อย ๆ จนใกล้หยุดนิ่งรถม้าคันงาม ประดับตราสลักเฉพาะของจวนชินอ๋องจอดนิ่งอยู่เบื้องหน้าทางเข้าสู่เขาฉางเยวี่ยแผ่นป้ายหินแกะคำว่า “สำนักหมื่นพิษ” ตั้งตระหง่านดังเดิมชายชุดคลุมสีดำซึ่งประจำอยู่ที่ประตูรั้วลับ รีบลุกขึ้นยืนตาโตพอเห็นตราสัญลักษณ์บนรถม้า เขาก็หน้าเปลี่ยนสีทันทีก่อนจะหันกลับไปยังทางขึ้นเขาแล้ววิ่งเต็มฝีเท้า“เจ้าสำนัก! เจ้าสำนัก!”“รถม้าจากจวนชินอ๋อง…กู้เซียวอวิ้น มาจอดอยู่ตีนเขาแล้วขอรับ!”เสียงตะโกนสะท้อนลึกเข้าไปตามแนวเขา ก้องกระทบโถงถ้ำ แทรกซึมผ่านลำไผ่ และลอยเข้าสู่สำนักที่อยู่สูงเบื้องบนในขณะเดียวกันม่านผ้าภายในรถม้าเคลื่อนไหวเล็กน้อยปลายนิ้วของสตรีผู้หนึ่งค่อย ๆ แหวกม่านออกเล็กน้อยนัยน์ตาเรียบนิ่งของเว่ยเยว่ซินกวาดตามองบันไดหินที่ทอดยาวขึ้นไปเบื้องบนสายตาที่นิ่งสงบ…ทว่าในวูบหนึ่งที่มองไปยังเบื้องหน้าก็พลันแปรเปลี่ยนเป็นเศร้าอย่างลึกล้ำสำนักหมื่นพิษ…ไม่เหมือนเดิมอีกแล้วหลังคาห

  • ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ   ตอนที่ 80 ตอบแทนได้เท่านี้

    ตอนที่ 80 ตอบแทนได้เท่านี้ เจ็ดวันต่อมา ยามเช้าในเมืองหลวงยังไม่ทันพลุกพล่านขบวนรถม้าจากจวนชินอ๋องกลับเคลื่อนตัวออกจากประตูเมืองอย่างเงียบงันธงเล็กของราชวงศ์ปลิวไหวเบา ๆ ตามลมสะท้อนความเรียบง่ายแต่เปี่ยมอำนาจกู้เซียวอวิ้น มิได้ประกาศการเดินทางอย่างเป็นทางการแต่ผู้ที่รู้ ย่อมรู้ดี ขบวนนี้ไม่ธรรมดาขบวนหลักมุ่งหน้าไปยังแคว้นต้าเว่ยเต็มไปด้วยหีบโอสถชั้นดี สมุนไพรหายาก และผ้าแพรงดงามรวมหมอโอสถที่คัดเลือกมาอย่างดีโดยมีหลัวเหวินซีเป็นผู้นำ ทั้งหมดล้วนเป็นของกำนัลแด่แคว้นบ้านเกิดของเว่ยเยว่ซินทว่าส่วนอีกขบวนย่อย ถูกจัดเตรียมอย่างเงียบเชียบ แยกตัวออกตั้งแต่ครึ่งค่อนทางเร้นกายเคลื่อนสู่จุดหมายอีกแห่ง สำนักหมื่นพิษ ณ เขาฉางเยวี่ยภายในรถม้า เมื่อเว่ยเยว่ซินทอดสายตามองรถม้าที่ยาวเหยียดสุดสายตา“ของทั้งหมดนี้...ไม่มากเกินไปหรือ...เอ่อ..ข้าหมายถึงจะเอิกเกริกเกินไปหรือไม่”ชินอ๋องหันมามองนาง“ข้าอยากให้เกียรตินาง...องค์หญิงแห่งต้าเว่ยนางส่งเจ้ามาอยู่ข้างกายข้าและเมื่อก่อนข้าดูแลนางไม่ดีนัก...ของพวกนี้...ยังนับว่าเล็กน้อยนักถึงแม้ข้าอยากจะตอบแทนมากกว่าก็ทำได้แค่เท่านี้เอ

  • ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ   ตอนที่ 79 คนรักกัน

    ตอนที่ 79 คนรักกันห้องอาบน้ำยามสาย เสียงน้ำไหลเอื่อยชะล้างหยาดเหงื่อและความเหนื่อยอ่อนของค่ำคืนยาวนานไอน้ำอุ่นอบอวลในห้องแฝงกลิ่นสมุนไพรจาง ๆเว่ยเยว่ซินนั่งอยู่ริมอ่างผ้าคลุมบางปกปิดเรือนร่างเพียงพอพอให้ไม่เปลือยเปล่าทั้งหมดใบหน้าแดงระเรื่อ ริมฝีปากสีอ่อนเม้มแน่นไม่ยอมพูดแม้แววตาจะยังพร่าไหวจากความเหนื่อยล้า ทว่ายังแฝงความเย้ายวนบางอย่างที่ยังไม่จางชินอ๋องก้าวเข้ามาใกล้ มือถือผ้าขนหนูผืนบางก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ นางอย่างน้ำเสียงของเขาเอ่ยขึ้นเรียบ ๆ แต่เจือแววพอใจที่เก็บไม่มิด“เจ้าหน้าแดง...ยังมีแรงโต้ข้าอีกหรือไม่?”เว่ยเยว่ซินปรายตาก่อนจะเบือนหน้าเชิดใส่ หัวคิ้วขมวดเล็กน้อย“ไม่มีแรงจะยกตะเกียบกินข้าวแล้วต่างหาก...” ชินอ๋องหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะยื่นผ้ามาซับหยดน้ำที่แก้มของนางปลายนิ้วของเขาไล้แนบผิวอย่างอ้อยอิ่ง ไม่เร่งร้อน แต่จงใจให้หัวใจสั่น“ถ้าเช่นนั้น...ให้ข้าเป็นคนปรนนิบัติเจ้ากินข้าวเอง”ประตูบานเลื่อนเปิดออกช้า ๆ เสียงฝีเท้าของชายหญิงคู่หนึ่งดังชัดท่ามกลางความเงียบของบ่าวทั้งเรือนเว่ยเยว่ซิน เดินออกมาอย่างเชื่องช้าเสื้อคลุมเนื้อบางแนบผิว ร่างกายยัง

  • ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ   ตอนที่ 78 หน้าไม่อาย

    ตอนที่ 78 หน้าไม่อาย หลังมื้อเย็น เรือนหลักจวนชินอ๋องมื้ออาหารจบลงใต้แสงโคมที่อบอุ่นแต่สายตาของชินอ๋องกลับมิได้สนใจรสชาติอาหารบนโต๊ะมากนักตั้งแต่ต้นจนจบ...เขาเอาแต่มองนางที่นั่งตรงข้ามราวกับไม่อาจละสายตาได้เลยแม้แต่วินาทีเดียวเว่ยเยว่ซิน ก็สัมผัสได้นางรู้ว่าแววตานั้นหมายถึงสิ่งใดทว่านางก็ยังคงเฉยเมยอย่างสงบ ท่าทีเรียบเย็นราวกับไม่มีสิ่งใดเคลื่อนไหวในใจแต่เมื่อวางตะเกียบลงบนชามสุดท้าย กู้เซียวอวิ้นก็ไม่รออีกต่อไปเขาลุกขึ้นโดยไม่กล่าวแม้แต่คำเดียวก้าวเข้ามาอุ้มร่างของเว่ยเยว่ซินขึ้นจากเบาะราวกับน้ำหนักของนางเบาเพียงขนนกท่ามกลางสายตาตื่นตระหนกของบ่าวที่รีบหลีกทางให้เงียบงันเว่ยเยว่ซินร้องเบา ๆ อย่างไม่ทันตั้งตัว“ท่าน!”แต่ชินอ๋องเพียงก้มลงกระซิบชิดใบหู“พอแล้ว...ข้ารอไม่ไหวอีก”เงาของสองร่างซ้อนทับกันบนฉากผ้าสีอ่อนภายในห้องไร้เสียงใดนอกจากเสียงลมหายใจและเสียงผ้าเนื้อบางที่ร่วงหล่นเขาวางนางลงบนฟูกนุ่มแผ่นหลังของเว่ยเยว่ซินแนบลงกับเตียงก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะตามลงมาทาบอย่างลุ่มลึกและแนบแน่น“ข้าคิดถึงเจ้าจนแทบบ้า...ทุกคืน ทุกลมหายใจ”น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยแรงสะ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status