Semua Bab นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง: Bab 121 - Bab 130

บทที่ 61 ออกตามหาบิดา(ตอนต้น) "เจ้าลุกขึ้นมาก่อนเถิดลูกพ่อ เรื่องนี้พ่อรับปากเจ้า เพียงแต่ต้องค่อยเป็นค่อยไป" ฮ่องเต้ซวินเสวียนคงกำพระหัตถ์แน่น ย้อนนึกถึงวันที่อดีตว่านกั๋วกง ว่านซ่งเทียน ยื่นฎีกาฟ้องร้องเอาผิดเสนาบดีคลังสวีเฉิงเยี่ยนและเฉินอ๋องเฉินชิงเหอ ในข้อกล่าวหาสมคบคิดกันยักยอกเงินจัดซื้อเสบียงและอาวุธของกองทัพ ครั้นส่งคนจากกรมอาญาไปตรวจสอบ ก็พบสมุดบัญชีลับที่ใช้เป็นหลักฐานเอาผิดซุกซ่อนอยู่ในห้องทำงานของสวีเฉิงเยี่ยน ทางเมืองเฉินเฉิง ก็ตรวจพบสมุดบัญชีลับในจวนของเฉินอ๋องเช่นเดียวกัน แม้พระองค์เชื่อมั่นว่าทั้งสองเป็นผู้บริสุทธิ์ทว่าจำนนด้วยหลักฐาน อีกทั้งเรื่องนี้ มีอดีตว่านกั๋วกง ซึ่งในเวลานั้นดำรงตำแหน่งเสนาบดีกรมอาญา เป็นผู้ยื่นฟ้องข้อกล่าวหาด้วยตนเอง พร้อมหลักฐานมัดตัวจำเลยทั้งสองแน่นหนา ตัวเขาที่เป็นฮ่องเต้จึงทำได้เพียงกลืนเลือดลงท้อง ฝืนทนฟังคำตัดสินว่าเสนาบดีคลังและเฉินอ๋องทำผิดมีโทษประหาร เพียงแต่เฉินอ๋องที่อยู่ระหว่างถูกคุมขัง ได้หายตัวไปจากคุกอย่างเป็นปริศนา จวบจนวันนี้ก็ยังไม่มีใครหาคนหรือศพพบ จวนแม่ทัพอุดร เฉาหย่งจิงได้รับแจ้งจากเซียวหนิงชิงว่า นางต้องเดิ

บทที่ 62 ไปเยือนตำหนักองค์หญิง (ตอนต้น) ดวงตาของเซียวหนิงชิงพลันปรากฏระลอกคลื่น ถ้อยคำจากปากของปาฉยง ช่วยสร้างความมั่นใจให้กับนางเพิ่มขึ้นอีกหลายส่วน หากราชบุตรเขยฮั่นเหอผู้นั้นคือเฉินอ๋องจริงนางก็เบาใจไปได้เยอะ อย่างน้อยเขาก็ปลอดภัยและมีชีวิตใหม่ที่ดี ด้วยตัวนางเองหาได้รู้สึกสิ่งใด อาจเป็นเพราะร่างนี้เติบโตมากับเซียวเฟิงและซูซื่อ ไม่เคยรู้ว่าพ่อแม่แท้ๆคือใครจึงปราศจากความผูกพัน คิดแล้วก็สงสารเจ้าของร่างที่จากไปจับใจ ชีวิตช่างอาภัพเสียจริง เกิดมาสูงศักดิ์แต่ชีวิตกลับยากลำบากจนสุดจะบรรยาย ยิ่งกว่านิยายน้ำเน่าที่เคยอ่านเสียอีก…คนสวยมีกรรมสินะ หลังผ่านเข้าประตูเมืองมาอย่างไม่มีปัญหา ขบวนสินค้าของเซียวหนิงชิงก็แยกไปเช่าโรงเตี๊ยม ตามคำแนะนำของปาฉยง ทั้งหลงจู๊และเสี่ยวเอ้อร์ของโรงเตี๊ยมแห่งนี้ รู้ภาษาของต้าซวินจึงง่ายต่อการสื่อสาร เซียวหนิงชิงถือคติกองทัพต้องเดินด้วยท้อง นางเลยพาทุกคนไปกินอาหารยังห้องส่วนตัวของภัตตาคาร พร้อมสั่งอาหารขึ้นชื่อทั้งหมดของชาวฮวาล่ามาขึ้นโต๊ะ หลังจากกินอาหารกันจนอิ่มแปร้ ก็ได้เวลาหารือเรื่องสำคัญ หญิงสาวเพ่งเนตรปีศาจสำรวจโดยรอบ เมื่อเห็นว่าปลอดภัยไม่ม

บทที่ 63 ความจริง (ตอนต้น) รอยยิ้มผุดพรายที่มุมปากของเซียวหนิงชิง 'สำเร็จตามแผน' ร่างบางสาวเท้าตามพ่อบ้านของตำหนักไปยังโถงรับรอง ภายในโถงรับรองแขก องค์หญิงลี่นาซาผู้เป็นเจ้าของตำหนักอยู่ในชุดสีม่วงงดงาม พร้อมด้วยสวามีในชุดสีดำนั่งจิบชาอยู่บนตั่งใหญ่ ทั้งคู่มีรอยยิ้มบางประดับใบหน้ายามผู้มาเยือนก้าวเข้ามาในโถงรับรอง "เรียนองค์หญิง กระหม่อมพาแม่นางเซียวหนิงชิงมาเข้าเฝ้าตามรับสั่งแล้วพะย่ะค่ะ" พ่อบ้านโค้งศีรษะทูลเจ้าของตำหนัก "ถวายพระพรองค์หญิงเพคะ คาราวะราชบุตรเขยเพคะ" เซียวหนิงชิงประสานมือไว้ที่อก ย่อกายลงทำความเคารพตามธรรมเนียมของชนเผ่าฮวาล่า "ตามสบายเถิด มามาจัดที่นั่งให้แม่นางเซียวที" เสียงไพเราะนุ่มนวลขององค์หญิงลี่นาซาดังขึ้นบอกมามาข้างกาย วันนี้เซียวหนิงชิงสวมชุดสีขาวนวล เสื้อคลุมตัวนอกเป็นสีท้องฟ้าสดใส สายสร้อยที่ใส่ มีจี้หยกเหอเถียนสีแดงสดดูโดดเด่นอยู่บนเนื้อผ้าสีขาวนวล หลังจากเห็นว่าหญิงสาวนั่งลงเรียบร้อยลี่นาซาจึงเข้าเรื่องทันที "ข้าชอบอาหารที่แม่นางเซียวปรุงมากและชอบเหล้าองุ่นมากเช่นกัน ไม่ทราบว่าแม่นางจะขายเหล้าองุ่นชนิดนี้ที่นำมาทั้งหมดให้ข้าได้หรือไม่" อง

บทที่ 64 หวนคืน (ตอนต้น) ฟังจากน้ำเสียงของมามา ลี่นาซารู้แจ้งได้ทันทีว่ามีเรื่องไม่ปกติเกิดขึ้นกับฮั่นเหอ นางหันมาพยักหน้าให้เซียวหนิงชิง "มาเถอะ การที่ฮั่นเหอถามหาเจ้าเช่นนี้ ไม่แน่ว่าอาจมีสิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้นก็เป็นได้" ภายในห้องบรรทมขององค์หญิงลี่นาซา ร่างสูงของฮั่นเหอนั่งพิงหัวเตียง เรียวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันจนเป็นปม หลังจากที่เขาได้เห็นหยกสีแดงห้อยคอของหญิงสาวผู้นั้น ก็เกิดอาการปวดศีรษะอย่างรุนแรงพร้อมกับภาพต่างปรากฏในขึ้นหัว ระหว่างที่หมดสติ เขาฝันเห็นหญิงสาวรูปงามพิลาสราวนางเซียน ยืนอยู่ท่ามกลางเมฆหมอกสีขาว นางคลี่ยิ้มงดงามให้เขาก่อนจะเดินเข้ามาหา ยกมือขึ้นมาสัมผัสใบหน้าของเขา กล่าววาจาด้วยน้ำเสียงไพเราะอ่อนหวาน ทว่าแววตากลับเศร้าสร้อยเหลือคณา "ท่านอ๋อง ถึงเวลาที่ทรงต้องรำลึกถึงเรื่องราวในอดีตแล้วเพคะ…ชีวิตใหม่บังเกิดอีกครั้ง หลังผ่านพายุเคราะห์กรรมแห่งชีวิต ฟ้าหลังฝนงดงามเสมอ คนคำนวณหรือจะสู้ชะตาฟ้าลิขิต ที่คิดว่าลาลับแล้วกลับยังอยู่ ตื่นเถิดเฉินอ๋อง เฉินชิงเหอ สวามีของข้า" สิ้นถ้อยคำของหญิงสาวในความฝัน ภาพทรงจำต่างๆ ปรากฏให้เห็น ชายหนุ่มนอนหลับดูกระสับกระส่าย พล

บทที่ 65 ภารกิจลักพาตัว (ตอนต้น) ผู้ติดตามของเซียวหนิงชิง ถูกตามตัวให้มาพบยังห้องที่ลี่นาซาและนายหญิงของพวกเขาหารือกันอยู่ แผนการลักพาตัวเสนาบดีกลาโหมนาม ฮุยฟาเค่อ เริ่มต้นขึ้น เซียวหนิงชิงขอรายละเอียดที่ตั้งของจวนเสนาบดีกลาโหม รวมถึงอายุรูปพรรณสัณฐานของฮุยฟาเค่อมาจากลี่นาซา หญิงสาวบอก ว่าที่แม่บุญธรรมคนใหม่ว่า คืนนี้ตนและลูกน้องจะพาตาแก่นั่นมาให้นางลงทัณฑ์ "คืนนี้? ชิงชิงเจ้าจะลงมือคืนนี้เลยหรือ!" ลี่นาซาร้องถามเสียงสูง คาดไม่ถึงว่าหญิงสาวจะใจร้อนเรื่องล้างแค้นเพื่อนางมากถึงเพียงนี้ "เพคะ หม่อมฉันต้องรีบเดินทางกลับต้าซวิน มีธุระอีกหลายอย่างที่ต้องกลับไปจัดการ จะมัวชักช้าไม่ได้ พระองค์รอมานานพอแล้ว ถึงเวลาสะสางบัญชีแค้นเสียที ทรงมอบธุระนี้ให้พวกหม่อมฉันจัดการเถิดเพคะ จะได้ไม่มีใครสงสัยตำหนักองค์หญิง" เซียวหนิงชิงอธิบายถึงเหตุผลอย่างรวบรัด เสร็จจากงานนี้นางต้องรีบกลับไปจัดการอสรพิษตัวแม่ทั้งสองตัวที่ต้าซวิน!! ก่อนถึงเวลากลับโรงเตี๊ยมเซียวหนิงชิงเข้าไปสนทนากับบิดา และขอให้เขารออยู่ที่ฮวาล่าชั่วคราวไปก่อน หมดฤดูหนาวเมื่อใดค่อยตามนางกลับต้าซวิน มีเรื่องสำคัญบางเรื่องที่นางต้องกล