All Chapters of นางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง: Chapter 31 - Chapter 40

บทที่ 16 ตั้งสกุลใหม่ (ตอนปลาย) "ใช่แล้วๆ พวกเจ้าเก่งกาจมากจริงๆ" เจ้าตัวน้อยอันเอ๋อร์เอ่ยชมตามพี่สาว "ขอบใจพวกเจ้าทั้งสามมากนะที่ปกป้องท่านพ่อ" มู่หนิงเฉิงลงไปนั่งยองๆ กล่าวขอบคุณแม่ไก่ด้วยความซาบซึ้ง หนึ่งเค่อต่อมา มู่หนิงชิงเดินออกมาจากครัว พร้อมหมูสับปรุงรสอย่างดี คลุกกับข้าวสวยชามใหญ่ เพื่อมอบเป็นรางวัลให้ผู้พิทักษ์ทั้งสาม หัวผักกาดน้อยทั้งสองขันอาสา เป็นผู้แบ่งอาหารให้แม่ไก่เอง ร่างบางกลับเข้าครัวอีกครั้ง เพื่อเตรียมหมักหมูและนวดแป้งทำแผ่นเกี๊ยวซ่าไปขายในวันพรุ่งนี้ ซูซื่อเข้าไปช่วยบุตรสาวในครัวโดยปล่อยให้มู่เฟิงพักผ่อน มื้อเย็นวันนี้ทุกคนได้กินราเมนเป็นอาหาร มู่หนิงชิงจึงแกล้งเอ่ยขึ้นมาว่า นางอยากทำอาหารชนิดนี้ขายในอนาคต ทุกคนตอบรับเป็นเสียงเดียวว่าเห็นด้วยกับความคิดของนาง เมื่อท้องอิ่มหนังตาก็หย่อน ทุกคนเข้านอนด้วยความวาดหวัง ภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอให้วันพรุ่งนี้เกี๊ยวซ่าของมู่หนิงชิงขายดี มู่หนิงชิงและสมาชิกของบ้าน ตื่นตั้งแต่ก่อนพระอาทิตย์ขึ้น ต่างช่วยกันเตรียมของไปขาย วันนี้ทุกคนใส่ชุดใหม่ที่ซื้อมา เพื่อความเป็นสิริมงคลและดึงดูดความโชคดี เมื่อตระเตรียมทุกอย่างพ

บทที่ 17 แผนการในอนาคต (ตอนปลาย) "น้องสาวสนใจร้าน ไฉ่ฝูหลง อย่างนั้นหรือ ถ้าเช่นนั้นต้องไปติดต่อกับเถ้าแก่เอาเองแล้วล่ะ เพราะข้าก็ไม่เคยได้ยินเถ้าแก่เอ่ยว่าใครกันแน่ที่เป็นเจ้าของ รู้เพียงว่าข้อแม้ในการเช่าร้านค่อนข้างพิเศษ" หญิงวัยกลางคนซึ่งเป็นภรรยาของหลงจู๊ร้านไฉ่ฝูหลง เอ่ยตอบข้อข้องใจของหญิงสาว 'เห็นทีต้องหาเวลาไปดูร้านอาหารร้านนั้นเสียหน่อยแล้ว ระยะเวลาอีกเกือบสองเดือนน่าจะพอเก็บเงินได้จำนวนหนึ่ง รวมกับเงินทองที่มีอยู่ในมิติแห่งความอิ่มหนำน่าจะพอเช่าร้านได้อยู่ เดือนกว่าๆก็น่าจะพอเก็บเงินทัน' ความประสงค์ที่จะมองหาร้านเปิดกิจการอย่างจริงจังของมู่หนิงชิงผุดขึ้นในความคิด นางปรารถนาที่จะย้ายออกจากหมู่บ้านเต๋อถัง หลังจากจัดการรายชื่อบุคคลในบัญชีหนังหมาเป็นที่เรียบร้อย!!! หลังมู่เฟิงเจรจากับเจ้าของเขียงเนื้อและซื้อของใช้ที่จำเป็นอื่นๆเสร็จสรรพ พวกเขาก็เดินกลับไปที่ร้านฝูจิ่น เพื่อเก็บของไว้ที่หลังร้าน ตามคำอนุญาตให้เช่าสถานที่ซึ่งระบุไว้ในหนังสือสัญญา ก่อนถึงตรอกตันหุน ซึ่งเป็นที่ตั้งของบ่อนที่มู่อวิ๋นเทาไปเล่นพนันเสียจนติดหนี้ไว้ มู่หนิงชิงแสร้งบอกว่านางลืมซื้อของบางอย่าง ขอตัวกล

บทที่ 18 เสน่ห์เกี๊ยวซ่า (ตอนปลาย) เข้าวันที่เจ็ดของการขายเกี๊ยวซ่า “อ้าว พี่ชายเวย วันนี้รับกี่ชิ้นดีเจ้าคะ” เสียงหวานของเซียวหนิงชิง เอ่ยทักทายลูกค้าเจ้าประจำ ที่มายืนรอต่อแถวตั้งแต่ก่อนร้านเปิด นางถือวิสาสะถามชื่อของเขาไปเมื่อสามวันก่อน “เท่าเดิมขอรับ” เสียงทุ้มตอบกลับอย่างสุภาพ ยกมือเกาท้ายทอยด้วยท่าทางขัดเขิน พร้อมยื่นกล่องใส่อาหารให้ตามปกติ “พี่ชายเวย ท่านกินเกี๊ยวซ่าทุกวันไม่เบื่อหรือเจ้าคะ” เซียวหนิงชิงเอียงคอถามด้วยความข้องใจ ถึงนางจะดีใจที่ลูกค้าชอบอาหารของนาง ทว่าการกินเกี๊ยวซ่าวันละยี่สิบสี่ชิ้น! เจ็ดวันติดกันแบบนี้มันออกจะ…มากไปหน่อยกระมัง “ไม่เบื่อขอรับ กินได้ทุกวัน” เขาหมายตัวรุ่ยอ๋องนะ ส่วนเขาที่เป็นคนมาซื้อ หาได้แปลกใจกับเรื่องนี้ ด้วยเพราะรู้จักนิสัยนายเหนือหัวของตนดี รายนั้นหากติดใจอาหารชนิดใดขึ้นมา ก็สามารถเสวยได้ทุกวันเป็นเดือน!! “พี่ชายเวยเจ้าคะ ข้ามีความลับจะบอก ท่านเข้ามาใกล้ๆหน่อยเจ้าค่ะ” เซียวหนิงชิงยกมือขวาป้องปากเอ่ยเสียงเบากับไป๋เวย ชายหนุ่มจึงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ตามคำขอ “อีกสามวันข้าจะนำอาหารชนิดใหม่มาขาย หากพี่ชายเวยสนใจอยากลองชิมพรุ่งนี้ข้า

บทที่ 19 เปิ่นหวางแค่ผ่านทางมา (ตอนปลาย) ”ไม่ได้เจอกันหลายวัน เปิ่นหวางคาดไม่ถึงว่าเจ้ามาตั้งแผงขายของอยู่ตรงนี้ ไม่ทราบว่าขายสิ่งใดหรือ" วรกายสูงสง่าในชุดผ้าไหมเนื้อเบาสีขาวฟ้า ส่งให้รุ่ยอ๋องดูบริสุทธิ์สูงส่งราวเทพเซียน ดวงพักตร์หล่อเหลาองคาพยพทั้งห้าสมบูรณ์ไร้ที่ติ มือโบกพัดผ้าไหมเข้ากันกับชุดขณะรับสั่ง 
 ทั้งชิวยวี่และชิวเยี่ยมุมปากกระตุกยิกๆ ไม่หยุด มองดูนายเหนือหัวเล่นงิ้วด้วยความฉงนสับสนงงงวย ไม่รู้จะหาคำใดมาบรรยายความรู้สึกในเวลานี้ ทรงเสวยอาหารของแม่นางเซียวอยู่ทุกวี่วัน ยังจะมีหน้ามาถามว่าขายอะไร! จะทรงทำสิ่งใดกันแน่พะย่ะค่ะ ท่านเจ้าเมืองอี้เฉิงผู้สูงศักดิ์?! หลังจากเสวยสำรับเช้าด้วยความรวดเร็ว ซวินเหิงเยว่ยืนรอจนจ้าวหลิวเหว่ยขี่ม้าจากไป จากนั้นจึงพาตัวเองมาอยู่ตรงหน้าแผงขายอาหารของเซียวหนิงชิง "ถวายพระพรรุ่ยอ๋อง ไม่ทราบว่าทรงผ่านมาแถวนี้หรือเพคะ ถึงได้ทรงผ่านมาแวะที่แผงลอยอันต่ำต้อยของหม่อมฉัน“ เซียวหนิงชิงก้มหน้ายอบกาย ทำความเคารพอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ทว่าในใจนั้น… 'ลมสลาตันหรือลมมหันตภัยที่ไหน ไปพัดพ่ออ๋องจอมกวนมาตกหน้าร้านได้ล่ะเนี่ย รีบไปให้พ้นๆ เลยอย่าอยู่น

บทที่ 20 แมวทิพย์ (ตอนปลาย) มือบางสับหัวปลาทิ้งก่อน ตามด้วยตัดครีบทุกชิ้นรวมถึงหางออก ผ่าท้องควักไส้ล้างจนสะอาด ขั้นตอนการเลาะเนื้อออกจากกระดูกจึงเริ่มต้น โชคดีที่นางมีเนตรปีศาจ จึงทำให้มองเห็นขอบกระดูก ก้างเล็กก้างน้อยทุกชิ้นที่อยู่ซ่อนอยู่ในเนื้อปลา สี่สิบห้านาทีผ่านไป ภารกิจพิเศษที่รับทำก็เป็นอันเสร็จ ”เสร็จแล้วซินดี้ ผ่านหรือไม่“ เซียวหนิงชิงยกถาดใส่ชิ้นปลาไปวางบนแท่นใส ที่ปรากฏขึ้นเพื่อรับการตรวจสอบ ”-ภารกิจสำเร็จ ท่านต้องการรับรางวัลแมวทิพย์เลยหรือไม่“ “รับด่วนจะได้รีบใช้” ติ้ง!!! เมี๊ยววววว…เสียงร้องหวานหยดย้อยดังขึ้นในอากาศ “…”​ เซียวหนิงชิง ”ไหนแมว? ทำไมมาแต่เสียงแล้วตัวอยู่ไหน แบบนี้หลอนนะเฟ้ย ซินดี้ตกลงแมวทิพย์หรือผี?!“ ได้ยินแต่เสียงทว่าไม่เห็นตัว ทำเอาเซียวหนิงชิงถึงกับขนอ่อนลุก… “โปรดเจาะเลือดของท่านที่นิ้วเพื่อทำพันธสัญญา แมวทิพย์จะปรากฏตัวให้ท่านเห็น”เสียงแนะนำของซินดี้ดังขึ้น เซียวหนิงชิงหยิบมีดปลายแหลมสะอาดมาเล่มหนึ่ง ทำหน้าตาเหยเกก่อนจิ้มนิ้วของตนลงบนปลายแหลม จึ้ก! ”อุ้ย เจ็บ!“ นางหงายมือยื่นปลายนิ้วออกไป สัมผัสเย็นๆจั๊กจี้เกิดขึ้นที่ปลายนิ้ว เสี้ยวลมหายใ