All Chapters of บุรุษอัปลักษณ์ท้ายหมู่บ้านผู้นี้คือสามีข้า: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่[10]ใช้เด็กกดดัน เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากที่จัดการธุระส่วนตัวในตอนเช้าเสร็จเรียบร้อย เยว่จินก็ไปจัดการทำอาหารเช้าต่อ อากาศเย็น ๆ เช่นนี้ทำแกงจืดซี่โครงหมู หมูทอดกระเทียม กินกับข้าวสวยร้อน ๆ น่าจะอร่อยไม่น้อย คิดแล้วมือบางก็รีบจัดการลงมือทำอาหารอย่างรวดเร็ว เยี่ยนซีหลังจากจัดการล้างหน้าล้างตาตนเองด้วยวิธีการของนางแล้วก็มาแอบดูหญิงสาวทำอาหารอย่างเพลิดเพลิน ไม่คาดคิดว่าสตรีที่ราวกับคุณหนูในห้องหอจะทำอาหารเก่งเช่นนี้ แต่แล้วก็ต้องรีบผละกายออกไป เพราะได้ยินเสียงของสองเด็กน้อยที่มาที่นี่ทุกเช้าราวกับเป็นกิจวัตรตลอดหนึ่งปีไปแล้วที่ด้านหลัง “พี่ชาย พวกเราเอาข้าวต้มผักป่ามาให้เจ้าค่ะ” และทันทีที่เยี่ยนซีหันหลังกลับไปก็พบเด็กทั้งสองยืนถือถ้วยข้าวต้มที่น้ำมากกว่าข้าวทั้งยังใส่ผักป่ามากมายยื่นมาให้ พร้อมกันนั้นสองพี่น้องบ้านอวี๋ยังทำจมูกฟุดฟิดเมื่อได้กลิ่นหอมบางอย่างที่พวกเขามั่นใจว่าไม่ได้มาจากข้าวต้มที่นำมาแน่ จากนั้นจึงรีบนำถ้วยข้าวต้มไปวางบนโต๊ะอาหารในเรือนนาก่อนจะวิ่งออกมา “หอมมากกกกกกก” ไม่พอยังพยายามมองหากลิ่นหอมนั้นอีก และเมื่อพบว่ากลิ่นนั้นมันมาจากด้านข้างเรือนนา ก็รีบเข้าไปหา

ตอนที่[11]สุขสันต์ในรอบหลายปี“พี่เยี่ยนซีมีอะไรหรือเจ้าคะ” “คือว่า…”ชายหนุ่มคิดว่าทุกคนล้วนแต่มีงานทำกันหมด แต่เขากลับไม่รู้จะทำอันใดหากจะให้ไปช่วยพวกเขาแต่ละอย่างก็เป็นอาหาร เขากลัวว่าร่างกายของเขาจะทำให้อาหารเหล่านั้นไม่ถูกสุขอนามัย“มีอะไรให้ข้าช่วยหรือไม่” แต่ถึงอย่างนั้นก็ถามออกไปแล้ว “ตอนนี้ยังเจ้าค่ะ ท่านไปนั่งรอก่อนเถิด แต่ต่อไปหากมีอันใดข้าจะรีบบอกให้ท่านช่วยแน่” กล่าวจบแล้วก็ส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจให้อีกหนึ่งครั้ง เยี่ยนซีที่เห็นเช่นนั้นก็ทำตัวไม่ถูกไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบกระชับไม้ค้ำของตนแล้วเดินกะเผลกเข้าไปในเรือนนาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เยว่จินหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะหันไปตั้งหน้าตั้งตาเตรียมอุปกรณ์ทำหม้อไฟแสนอร่อยต่อ ใช่แล้ว วันนี้นางจะทำหม้อไฟเครื่องแน่น น้ำซุปเข้มข้นให้กับทุกคนกิน ยิ่งอากาศเย็น ๆ ด้วยแล้ว รับรองว่าฟินแน่ ไม่รอช้ารีบเอาเนื้อสัตว์และผักมาเตรียมเอาไว้ ระหว่างนั้นก็ยังคงตั้งเตาน้ำร้อนสำหรับลวกลูกพลับด้วย ด้านข้างของเรือนนาทั้งสองด้านต่างมีคนกำลังทำงานตามที่ตนได้รับมอบหมาย จวบจนกระทั่งเยว่จินเตรียมทุกอย่างสำหรับกินหม้อไฟเสร็จแล้วจึงได้เดินไปดูสามย่าหลานว่า

ตอนที่[13]วัตถุดิบใหม่ ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่เยี่ยนซีคิดเอาไว้เขาจะทำมันจริง ๆ เพราะไม่ว่าเยว่จินจะทำอะไรเขาก็จะมักเข้าไปช่วยหยิบจับเสมอ แม้ร่างกายจะแสดงออกถึงความเจ็บปวดเพียงใดแต่เขาก็ไม่หยุดมือ นั่นทำให้เยว่จินรู้สึกปวดหัวถึงขั้นต้องกุมขมับ เพราะหากเป็นเช่นนี้ต่อไปยาที่ให้กินไปก่อนหน้าก็อาจจะต้องสู้กันกับการที่เขาต้องฝืนร่างกายเพื่อใช้แรงในการช่วยนางเช่นนี้ และมันอาจจะไม่ได้ผลหรือเห็นผลช้าทว่าท้ายที่สุดกลับเป็นเยี่ยนซีที่รู้ตนเองว่ากำลังทำตัวเป็นตัวถ่วงของเยว่จินจึงจำใจต้องหยุดการกระทำของตน แล้วไปนั่งให้กำลังใจหญิงสาวอยู่ไม่ห่างออกไปแทน ซึ่งก็ทำให้เยว่จินทำงานได้สะดวกขึ้นจริง ๆ เพราะไม่ต้องคอยมากังวลห่วงเขา เดิมทีจากที่คาดการณ์เอาไว้ว่าการทำห้องน้ำจะต้องใช้เวลาและต้องใช้แรงเป็นอย่างมากในการจัดการ ทว่าไม่น่าเชื่อว่าจะมีทางลัดที่อยู่ในแบบแปลนที่อยู่ในดินแดนอนันต์ ทำให้แม้จะต้องลงแรงบ้างในการขุดร่องเพื่อเป็นทางระบายของเสียจากการใช้งานแต่ก็ไม่ต้องไปคิดให้มากมายว่าของเสียจะไหลไปที่ใดเพราะในแปลนนั้นสามารถใช้ของวิเศษที่จะจัดการในเรื่องยิบย่อยพวกนี้ได้ทำให้หลังจากนั้นเยว่จินก็มุ่งไปที่

ตอนที่[14]รักษาอันใดได้บ้าง“มีอันใดหรือไม่เจ้าคะ เหตุใดจึงได้ขมวดคิ้วเช่นนั้น” เมื่อครู่เขาว่าอร่อยนี่นา หรือว่าจะไม่อร่อยแล้ว“หากเป็นเช่นนี้เจ้าก็ต้องเดินทางไปขายรากบัวเชื่อมนี่ทุกวันใช่หรือไม่”เพียงเท่านั้นเยว่จินก็เข้าใจความคิดของเขาโดยทันที จึงได้ตอบไปว่า “แรก ๆ ก็อาจจะต้องไปทุกวันแต่เมื่อข้าติดต่อกับร้านที่จะเป็นตัวกลางในการรับสินค้าข้าไปขายได้แล้ว ในตอนนั้นข้าก็ไม่ต้องไปทุกวันแล้วเจ้าค่ะ รอเก็บเงินอย่างเดียว”เยี่ยนซีดูเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ยังแฝงความไม่สบายใจไม่น้อยแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงพยักหน้าให้กับเยว่จิน เอาเถิด หากนางมีปัญหาอันใดเขาก็จะยื่นมือเข้าช่วยอย่างเต็มที่เท่าที่จะทำได้ไม่ต้องให้นางต้องลำบากมากถึงเพียงนั้นเยว่จิน ท่านอยู่เฉย ๆ ก่อนเถิดตอนนี้หลังจากที่มื้ออาหารเย็นผ่านพ้นไปทั้งสามย่าหลานก็กลับบ้านไปแล้ว เยว่จินก็ถามอาการของเยี่ยนซีทันที เพราะวันนี้เป็นวันที่ 3 ของการกินยาแล้วนางอยากรู้ว่าร่างกายของเขาเป็นอย่างไรบ้าง“ข้ารู้สึกว่าร่างกายมันกำลังเริ่มดีขึ้นและแผลพุพองภายนอกก็เหมือนจะทุเลาลงไปไม่เจ็บปวดเฉกเช่นที่ผ่านมา” “เยี่ยมเลย!” นั่นหมายถึงว่ายานั้นได้ผลจะไม่ไ

ตอนที่[16]เสน่ห์ปลายจวัก ไม่น่าเชื่อว่าการขายรากบัวเชื่อมนั้นจะขายดีมากกว่าที่คิด เพียงระยะเวลาไม่ถึงสองเค่อ (สามสิบนาที) รากบัวเชื่อมมากกว่าห้าสิบโหลที่นางนำมาได้ขายหมดลงได้อย่างรวดเร็ว หนำซ้ำพวกเขายังอยากจะสั่งจองล่วงหน้ากับนางอีก ดังนั้นเมื่อขายหมดเยว่จินจึงไม่รอช้ารีบซื้อวัตถุดิบบางอย่างสำหรับทำรากบัวเชื่อมเพิ่มเติมแล้วรีบกลับเรือนนาอย่างรวดเร็ว สี่คนที่อยู่ที่เรือนนาคราแรกนั้นแปลกใจไม่น้อยที่เห็นเยว่จินกลับมาเร็วกว่าปกติ แต่เมื่อคิดได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอวี๋ซิ่งที่เอ่ยขึ้นก่อนผู้ใด“พี่เยว่จินท่านขายรากบัวเชื่อมหมดแล้วหรือขอรับ” เยว่จินเผยรอยยิ้มกว้างก่อนจะเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยแล้วบอกว่า“แน่นอนอยู่แล้ว ระดับข้าแล้ว” เพียงเท่านั้นก็ทำให้ทุกคนต่างยิ้มแย้มและมองหน้ากันอย่างมีความสุข“แล้ววันนี้เราจะทำรากบัวเชื่อมอีกหรือไม่เจ้าคะ” อวี๋หรูเอ่ยถามด้วยความสงสัยพลางตื่นเต้น“ทำสิวันนี้เราจะทำอีก” “เช่นนั้นเราไปขุดรากบัวกันเลยดีหรือไม่แม่หนูเยว่” นางสวีก็เอ่ยถามด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน แม้ว่านางจะอายุมากแล้วแต่ก็ยังชื่นชอบการทำงานอยู่ยิ่งเป็นการทำงานที่สนุกและได้รับค