Semua Bab สองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด: Bab 131 - Bab 140

เมื่อวันคล้ายวันประสูติของฮ่องเต้มาถึง พิธีเฉลิมฉลองที่ถูกจัดการโดยรัชทายาทจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ บรรดากงกงและนางกำนัลต่างวุ่นวายกันตั้งแต่เช้ามืด ราษฎรเองต่างก็ออกมาเดินบนท้องถนนทั้งยังมีการจัดงานกันอย่างคึกคักทุกที่ต่างถูกประดับประดาด้วยโคมไฟอันงดงามไม่เว้นแม้แต่ตรอกอันคับแคบ วังหลวงแจกจ่ายอาหารและข้าวสารให้กับประชาชนผู้ยากไร้ฟรีต่อเนื่องถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน ยังมีขุนนางและพ่อค้าร่วมกันทำโรงทานอยู่หน้าจวนของตนเองกันอย่างคับคั่งเพื่อร่วมทำบุญอธิษฐานให้ฝ่าบาทมีอายุยืนหมื่นปีแต่ท่ามกลางการเฉลิมฉลองที่ยิ่งใหญ่นี้เบื้องหลังนั้นกลับคุกรุ่นไปด้วยไฟสงครามที่เตรียมระเบิดออกมา ฝั่งขององค์รัชทายาทนั้นไม่ระแคะระคายเลยสักนิดว่าแผนของตนนี้บัดนี้ถูกคนของซู่อ๋องลู่หนิงหวังเตรียมดักเอาไว้แล้วในขณะที่อ๋องทั้งสองกลับทำเหมือนไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น หนานอิงแอบลอบออกไปนอกจวนในขณะที่มือสังหารที่ร่วมกับกลุ่มโจรร้ายนั้นกำลังซุ่มดักเพื่อลักพาตัวนางแล้วหนานอิงแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ นางกลับอาฉียังเดินเที่ยวชมโคมไฟในงานเฉลิมฉลองอย่างมีความสุข โดยมีองครักษ์ของสองอ๋องคอยคุ้มกันอยู่ห่าง ๆทหารขององค์รัชทายาทถูกเปลี่ยนช

หลังจากหานเซียวคุ้มกันฝ่าบาทและท่านหมออ้ายไปยังที่ปลอดภัยแล้วจึงเร่งรุดออกมาช่วยเหลือลู่หนิงหวัง เขาพบมือสังหารกลุ่มหนึ่งที่แยกตัวออกมาและกำลังติดตามหาตัวของฝ่าบาทจึงได้ลงมือสังหารคนผู้นั้นทิ้งทั้งยังสั่งให้องครักษ์คอยคุ้มกันตำหนักในให้ดียังมีพระสนมนางในอีกมากติดอยู่ในนี้แม้จะสังหารคนไปมาก แต่ดูเหมือนว่าคนพวกนี้จะยังคงหลงเหลือมือสังหารอีกไม่น้อย หานเซียวใช้วรยุทธ์ถึงขีดสุดแล้ว แม้รู้ตัวเองว่าตนเองไม่อาจใช้ได้มากกว่านี้แต่ด้วยความเป็นห่วงพี่ชายจึงได้คิดจะไปดูสักเล็กน้อย และคิดจะถนอมร่างกายของตนเองเอาไว้หลีกเลี่ยงการสังหารและหลบหลีกให้ไวหานเซียวกระโจนขึ้นบนหลังคา เพราะการต่อสู้อันดุเดือดทำให้เกิดความเสียหายทั้งไฟไหม้หลายจุด เสียงกระบี่ปะทะกันอยู่ที่ลานการแสดง ทั้งที่เมื่อสักครู่ก่อนหน้านี้ยังเป็นเสียงท่วงทำนองดนตรีอันครื้นเครงการก่อกบฏครานี้เกิดขึ้นภายในวังหลวง ลู่หนิงหวังสั่งปิดประตูวังแน่นหนาอย่าให้ผู้ใดรอดออกไปได้ ประชาชนที่เฉลิมฉลองด้วยเสียงที่ดังสนั่นของพลุที่ถูกจุดอยู่ตลอดเวลาจึงไม่รู้ว่าบัดนี้เกิดการนองเลือดขึ้นภายในวังหลวงแล้วหานเซียวมาจนถึงลานที่สองฝ่ายปะทะกัน เขาเห็นพี่ชา

ด้านนอกเรือนลับแห่งนี้อาฉีกระโจนออกมาจากที่ซ่อนและบัดนี้กำลังเผชิญหน้ากับองครักษ์จากเจียงหนานกลุ่มหนึ่งที่ฮูหยินใหญ่ได้จ้างเอาไว้ให้คอยอารักขา หากเป็นก่อนหน้าอาฉีคงเสียเปรียบด้วยคนพวกนี้ล้วนเป็นสุนัขลอบกัดมักใช้อาวุธลับและวิธีการที่คาดไม่ถึงแต่ในยามนี้หลังจากได้ศึกษากระบวนท่าการต่อสู้และวิธีการของพวกเขามาไม่น้อย อาฉีและคนของนางก็สามารถจัดการคนเหล่านั้นได้โดยไม่ลำบากภายในพริบตาก็สามารถล้มคนพวกนั้นลงได้ฮูหยินใหญ่ตะโกนก้องข้างกายของนางยังมีองครักษ์จากเจียงหนานที่แข็งแกร่งคนเดิมคอยให้ความคุ้มกัน "ปกป้องข้า ปกป้องข้า ข้าจะให้เงินทองเท่าที่เจ้าต้องการ"หนานหงเองถึงกับมือสั่น นางคาดไม่ถึงว่าหนานอิงจะมีวรยุทธ์และเก่งกาจปานนี้ ที่ผ่านมานางและฮูหยินใหญ่ล้วนถูกหนานอิงหลอกลวงว่าเป็นสตรีอ่อนแอผู้หนึ่ง หนานหงรีบส่งภาษามือรัวเร็วเพื่อบอกแก่ฮูหยินใหญ่แม่ใหญ่นางมีวรยุทธ์ นางฆ่าคนไปมากเพียงนั้นองครักษ์ผู้นี้จะสู้ได้หรือไม่ฮูหยินใหญ่กลับไม่หวาดเกรงคิดว่าหนานอิงฝีมือต่ำต้อยเป็นอย่างยิ่ง"เจ้าไม่ต้องกลัวคนของข้านับเป็นยอดฝีมือจากแดนใต้ โจรพวกนี้ไร้ฝีมือแต่หาใช่องครักษ์ของข้าไม่"องครักษ์เมื่อรับงาน

สตรีทั้งสองแม้ได้รับบาดเจ็บแต่กลับสามารถหลบธนูห่านั้นได้ อาฉีมองที่ธนูดอกหนึ่งที่เฉียดศีรษะของนางไป ด้วยแรงอันน่าสะพรึงกลัวนั่นทำให้ลูกธนูปักจมมิดเข้าไปยังเสาต้นเล็กของประทุนรถม้าอาฉีและหนานอิงมองหน้ากัน ก่อนที่ธนูอีกฝูงจะพุ่งเข้ามาพวกนางพลันขยับกายพุ่งตัวออกจากรถม้าไปคนละทาง มีคนโดนศรปักอกหลายคน คนที่ไม่ตายต่างปัดป้องและดิ้นรนต่อสู้ หลังจากตั้งสติได้อย่างรวดเร็วองครักษ์ของหนานอิงจึงตั้งค่ายต่อสู้กลับ พวกนางพุ่งกายหลบหนีในความมืดก่อนจะไปโผล่ที่ด้านหลังมือธนูแล้วจัดการสังหารทีละคนแต่คนมากมายเช่นนี้มิอาจสู้ได้หมด หนานอิงอยู่ในมุมมืดกำลังตั้งสติประเมินศัตรูว่ามีมากน้อยเพียงใด อาฉีบัดนี้อยู่ข้างกายของนาง ยังมองหนานอิงด้วยความห่วงใยหนานอิงเองก็คิดจะสู้ตาย นางควรตายไปตั้งนานแล้วบัดนี้ได้แก้แค้นสำเร็จ ทวงความยุติธรรมให้กับมารดาได้อย่างสาสมใจ นางจึงคิดปกป้องอาฉีนางรู้ดีว่าอาฉีไม่ทิ้งนางเด็ดขาด หนานอิงจึงคิดหลอกล่อ"อาฉีระวัง"หนานอิงหลอกให้อาฉีหันไปอีกทาง อาฉีคิดว่ามีคนร้ายกำลังเข้ามาคิดกระโจนปกป้องผู้เป็นนาย แต่กลับถูกหนานอิงซัดจนสลบจากด้านหลังหนานอิงลากร่างอาฉีไปที่มุมปลอดภัย คิดว่าคน

บทที่ 140 ตอนพิเศษ เหตุการณ์หลังความตายของหานเซียวพิธีศพของหานเซียวถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายและยังถูกปิดบังมิให้ผู้ใดรู้กระทั่งฝ่าบาทเองด้วยบัดนี้ภายในวังยุ่งเหยิงเป็นอันมาก ลู่หนิงหวังหลังจากจัดการกับกบฏองค์รัชทายาทถูกขับออกไปยังชายแดนทั้ง ๆ ที่ร่างกายพิการแขนขาดตาบอดบัดนี้เหตุการณ์สงบสุข ลู่หนิงหวังเองได้กวาดล้างคนขององค์รัชทายาทจนไม่มีผู้ใดกล้าก่อความไม่สงบเพียงแต่ครานี้หาได้ฆ่าคนดั่งเช่นที่เคยเกิดขึ้นอย่างเช่นในรัชสมัยก่อน ขุนนางให้ปลดจากตำแหน่งส่งไปชายแดนอันกันดารเพื่อใช้แรงงานรวมทั้งเด็กชายอายุสิบสองขวบขึ้นไปสตรีและเด็กต่ำกว่าสิบสองขวบให้ไปเป็นชาวนาปลูกข้าวให้ราชสำนักห้ามมิให้ทายาทถัดไปอีกสิบรุ่นรับราชการหรือประกอบอาชีพอื่น แม้จะถูกคัดค้านว่าอาจทำให้คนพวกนี้หาทางกลับมาแก้แค้นลู่หนิงหวังกลับหาได้สนใจ"ไม่ว่าจะฆ่ามากเท่าใดคนคนพวกนี้คิดการใหญ่อย่างไรก็ต้องหาทางกลับมาล้างแค้น เขาสังหารคนมามากในสงครามย่อมรู้ดีว่าการฆ่ามิใช่ทางออกสำหรับผู้บริสุทธิ์"คนสกุลหนานที่ยังหลงเหลือบัดนี้มาคุกเข่าที่หน้าจวนขอร้องให้หนานอิงช่วยชีวิตพวกเขา บ่าวไพร่ที่เคยดีต่อหนานอิงอาฉีจัดการตามสัญญาปล่อยพวก