Semua Bab สองสามีของข้าคือท่านอ๋องจอมโหด: Bab 21 - Bab 30

เสียงเย็นเยียบไร้หัวใจของเขายังสั่งนางก่อนหายไป"รอที่นี่ ถ้าข้ากับพี่ไม่ตายเสียก่อนก็จะกลับมาช่วย แต่ถ้าข้ากับพี่ชายตายเจ้าเองก็อยากตายอยู่แล้ว ก็ปล่อยตัวเองตายในซอกหินนี้ให้สมใจเจ้าเถิด"หานเซียวยิ้มในความปรารถนาดีที่ตนเองส่งต่อให้นางในเมื่อนางอยากตายอยู่แล้ว หากพวกเขาตายก็ไม่ต้องกังวลสิ่งใดเกี่ยวกับนางแล้วเช่นกันมือและเท้าของหนานอิงถลอกไปหมดแล้ว บัดนี้หนานอิงไม่กล้าแม้แต่ขยับทั้งยังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นบุรุษป่าเถื่อนผู้นั้นคือผู้ใดกันเขาบอกว่านางกำลังจะฆ่าตัวตายหรือ?ข้าหรือที่จะฆ่าตัวตาย?หนานอิงจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคล้ายความฝันได้อย่างรางเลือน หรือว่านั่นไม่ใช่ความฝัน แต่เป็นความจริงที่ได้เกิดขึ้นกับตัวนาง แล้วพวกเขาบังเอิญมาพบเข้า หรือนางเหมยเซียงส่งคนมาช่วยนางจริงๆ ฉับพลันหนานอิงรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณน้องสาวผู้นั้นของนางน้องเจ็ดของนาง หนานหงหนานหงปีนี้อายุสิบหกเป็นเพียงบุตรสาวอนุผู้หนึ่งของท่านหนาน ที่ผ่านมาหนานหงล้วนไร้ตัวตนในสกุลหนาน มารดาของนางเป็นเพียงหญิงคณิกาที่ท่านหนานเคยหลงใหลอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง หนานอิงรู้แต่ว่ามารดาของหนานหงได้ตายจากไปแล้วแต่ด้วยสาเหตุใ

ผ่านมาหลายวันหนานอิงก็หายดีจนเกือบเป็นปกติ หนานอิงเองก็โล่งอกแล้วเมื่อรู้เห็นสีหน้าของท่านตาดีขึ้นมาก"เขาไม่ตายใช่หรือไม่เจ้าคะ"ท่านตาส่งยิ้มแล้วพยักหน้าเบา ๆ ในเมื่อเขาไม่ตายจึงทำให้หนานอิงแทบกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ความลำบากใจสำนึกผิดตลอดหลายวันที่ผ่านมลายหายไปอย่างสิ้นเชิงหนานอิงคิดว่าตนเองก็หายดีคนผู้นั้นก็ไม่ตายแล้วแล้ว บัดนี้นางจึงไม่จำเป็นต้องห่วงสิ่งใด ความหวาดกลัวในใจของนางยังมีหนานอิงจึงคิดที่จะหนี แต่ท่านตาผู้นั้นกลับเอ่ยว่า"นายท่านผู้พี่ไม่อยู่อีกสองสามวันถึงจะกลับในตอนนี้แม่นางช่วยข้าดูแลนายน้อยจะได้หรือไม่ ข้าวสารกำลังจะหมด ข้าต้องลงเขาไปซื้อ จู่ ๆ พวกเจ้าโผล่มาไม่ทันได้เตรียมการจึงวุ่นวายเพียงนี้"หนานอิงยังมีมโนธรรมในใจ ในกระท่อมนั้นมีคนเจ็บผู้หนึ่งอยู่และเขายังเจ็บเพราะนาง ส่วนชายชราผู้นี้ก็คือผู้ที่คอยดูแลนางในยามนางเจ็บป่วยนางจึงไม่อาจเห็นแก่ตัวได้"ข้าอย่างไรก็ต้องตอบแทนบุญคุณพวกเขาอยู่แล้ว ข้ายินดีเจ้าค่ะ ท่านตาสบายใจเถิด""งานของเจ้าแค่ทำอาหารให้เขาตามเวลา และเคี่ยวยาไปส่งเขารวมทั้งในตอนเช้าช่วยเขาเช็ดตัวให้สะอาดเปลี่ยนผ้าพันแผลและใส่ยาก็พอ อย่าทำมากเกินกว

ถึงนางไม่ได้จุดกำยานหรือพรมน้ำอบแต่กลิ่นนั้นกลับชัดเจนและหอมกรุ่นเป็นอย่างยิ่งจู่ ๆ หานเซียวก็รู้สึกผ่อนคลายลง ค่อย ๆ รับรู้ถึงสัมผัสอันเนียนนุ่มจากฝ่ามือเล็ก ๆ ที่แตะเนื้อตัวของเขาเป็นบางครั้งในยามที่นางเช็ดตัว จนกระทั่งบัดนี้กำลังใส่ยาให้เขาหานเซียวคิดถึงคืนนั้น เพียงคิดถึงในยามที่ตนเองกำลังสัมผัสผิวที่ขาวฟูทั้งหอมทั้งนุ่มราวกับจะคั้นน้ำออกมาได้ของนาง จู่ ๆ ส่วนนั้นของเขาก็แข็งขึงขึ้นมา ในขณะที่หนานอิงเองก็เร่งมือเต็มที่โดยไม่รู้ว่าหานเซียวผู้นี้กำลังคิดเรื่องสกปรกกับนางหนานอิงปาดเหงื่อที่ซึมออกมาเล็กน้อย เพราะร่างกายของหานเซียวใหญ่โตเมื่อเทียบกับร่างเล็กของนาง หนานอิงจึงใช้แรงค่อนข้างมากกว่าจะเช็ดตัวพันแผลให้เขาเสร็จนางแตะน้ำในอ่างแล้ววางผ้าลงไปในนั้น ดูเหมือนว่าน้ำในอ่างจะเย็นแล้วแต่ส่วนล่างของเขานางยังไม่ได้เช็ดนั่นเป็นเพราะว่าหานเซียวบอกนางในตอนแรกว่าจะทำเอง ไม่ต้องการให้นางสัมผัสส่วนที่มีค่ายิ่งกว่าทองคำของเขา ซึ่งทำให้หนานอิงดีใจเป็นอย่างยิ่งเขายังคงนั่งนิ่งจวบจนนางเอ่ยเสียงเบา"เสร็จแล้วเจ้าค่ะ ข้าจะไปเปลี่ยนน้ำอุ่นให้ท่านรอสักครู่"นางคิดว่าจะเปลี่ยนน้ำอุ่นให้เขาแล้วรีบ

เพียงเห็นมีดของเขาที่ข่มขู่ คำก็จะฆ่าสองคำก็จะเอาชีวิตหนานอิงคล้ายกำลังถูกจับแขวนอยู่บนขื่อ หวาดกลัวจนลนลานด้วยกลัวว่าเขาจะพลั้งมือฆ่านางเข้าจริง ๆเมื่อมีโอกาสนางจึงคิดเพียงแต่จะหนี แต่โลกนี้ช่างโหดร้ายไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเหมือนดั่งเช่นที่นางเจอมาตลอดชีวิต นางกลายเป็นคนไร้สติเหตุผลทั้งหมดที่นางเคยมีและวิจารณญาณของนางแตกสลายเพราะหวาดกลัวเขาจนเกินไปในยามที่หนานอิงห้อยหัวอยู่ในตาข่ายนี้นางได้แต่คิดพิจารณาอย่างสงบหากนางรอดไปได้ในครั้งนี้หนานอิงไม่อาจเป็นหนานอิงผู้อ่อนแอและตื่นตระหนกคนเดิมได้อีกแล้วนางไร้สกุลหนานคอยหนุนหลัง นางไร้บิดาคอยพึ่งพิงกระทั่งมารดาของนางในตอนนี้ก็ยังคงรอนางอยู่ หนานอิงสวดมนต์อ้อนวอนต่อพระโพธิสัตว์ผู้เมตตา หากให้โอกาสนางอีกสักครั้งนางจะยินยอมทำทุกอย่างเพื่อมารดาของนางเองหนานอิงไม่ต้องการเป็นคุณหนูสกุลใด นางมีวิชาปรุงเครื่องหอมและทำเครื่องสำอางที่พอจะทำมาหากินได้โดยไม่อดตาย หวังเพียงมีท่านแม่และสาวใช้ข้างกายที่คอยดูแลกันและกันโดยไม่ต้องพึ่งพิงผู้อื่นหรือสกุลใหญ่โตนางยินดีอยู่ในกระท่อมหลังเล็กที่อบอุ่นได้ปรนนิบัติท่านแม่ของนาง ตั้งใจว่าหากช่วยท่านแม่และอาโจวออ

หนานอิงได้ไตร่ตรองอย่างรอบคอบจึงคิดที่จะพูดจากับคนทั้งสองดี ๆ ไม่เป็นคนขี้ขลาดตาขาวอีก นางต้องรอดออกไปช่วยเหลือท่านแม่และอาโจว อีกทั้งนางยังพบกัลยาณมิตรที่ดีเช่นอ้ายเจิงผู้นั้นคอยช่วยเหลือเรื่องรับมือคนเถื่อนทั้งสองนั้นนางต้องเข้าให้ถูกต้องและต้องมีอ้ายเจิงคอยชี้แนะ นางถึงจะรอดตายไปช่วยท่านแม่ได้ท้องของนางดังขึ้นเพื่อประท้วงว่านางกำลังชักช้า หนานอิงจึงเลิกคิดฟุ้งซ่านแล้วอย่างไรนางต้องท้องอิ่มไว้ก่อน เมื่อปลงตกเช่นนั้นหนานอิงจึงต้มน้ำหุงข้าวอีกครั้งครานี้นางย่างปลาง่าย ๆ ไม่พิถีพิถันเหมือนคราแรกที่ตั้งใจแล้ว นางทำดีมากเพียงไรคนผู้นั้นก็เห็นนางเป็นผักปลาอยู่ดีดังนั้นจะทำไปเพื่อสิ่งใด รสชาติของปลาแห้งที่มาใหม่ดีกว่าของเดิมมาก เห็นได้ชัดว่าเป็นของดีที่ปรุงอย่างพิถีพิถันก่อนตากแห้ง ปลาแห้งคุณภาพดีเช่นนี้หนานอิงย่อมเคยชินอยู่แล้วและรู้ว่ามันมีราคาแพงเพียงใดดูท่าว่าคนพวกนี้จะเลือกกินอยู่มากหนานอิงหอบปลาย่างและข้าวชามโตกลับไปกินในโรงเก็บฟืนของตนเอง ยังแอบหยิบผิงกั่วมาอีกสองลูกติดมือไปด้วยภายในกระท่อมหลังนั้นลู่หนิงหวังกำลังกอดอกมองหานเซียวกินยาถอนพิษอยู่ สายตาของเขาเหลือบไปเห็นรองเท้าขอ