Semua Bab ข้าอุ้มท้องหนีท่านแม่ทัพไร้ใจ: Bab 1 - Bab 5

บทนำสาวใช้อุ่นเตียงรสสวาทเรือนร่างเปลือยเปล่าสอดประสานเข้าหากันและกันบนเตียงกว้าง ทรวงอกคู่งามกระเพื่อมไหวตามแรงปรารถนาที่โถมเบียดทับกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่หยุดหย่อน เรียวขาทั้งสองอ้ากว้างโอบรัดเอวสอบได้รูปที่กำลังขยับโยกด้วยจังหวะแห่งความซ่านหฤหรรษ์เสียงเนื้อกระทบเนื้อบ่งชัดถึงความแคบชื้นฉ่ำแฉะที่กำลังถูกตอกตรึงด้วยแท่งทวนใหญ่ยาวอุ่นร้อน เสียงลมหายใจหอบกระเส่าผสานไปกับเสียงครวญครางแทบฟังไม่ได้ศัพท์ ดังแว่วหวานแหวกความเงียบงันในคืนราตรีมืดมิดไร้ดวงดาวเพียงแสงจากตะเกียงสาดส่องกระทบลงบนผิวกายชื้นเหงื่อระเรื่อเรือง ผิวกายสีแทนมันวาวขยับโยกกอดรัดเรือนร่างบอบบางทว่ากลับมีส่วนสัดมัดใจบุรุษเพศให้หลงใหลจนไม่อาจโงหัวจากแรงราคะ“ทะ...ท่านแม่ทัพ อะ...อื้อ”เมื่อแม่ทัพหนุ่มทาบทับบดเบียดเรือนกายลงมาซุกไซ้ซอกคองามระหง สาวใช้อุ่นเตียงจึงยกสองแขนขึ้นโอบกอดเขาเอาไว้แน่น นางครางเรียกเขาด้วยน้ำเสียงหวานใส ซุกหน้าเข้าหาแผงอกแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามราวกับจะกักเก็บทุกสัมผัสจากชายหนุ่มเอาไว้ให้มากที่สุดเรียวปากอวบอิ่มอ้าเผยอก่อนจะกัดลงไปบนฐานนมของแม่ทัพอู่ ราวกับต้องการตีตราประทับสุดท้ายฝากฝังเอาไว้บนเร

บทที่ 2ข้าหลงรักชายไร้หัวใจหัวใจปริร้าว“ท่านแม่ทัพเจ้าคะ”น้ำเสียงหวานทำให้อู่หยางเถาหลุดออกจากภวังค์ความคิด เวลานี้สาวใช้แต่งกายให้เขาเสร็จแล้ว นางสอดแขนทั้งสองข้างสวมกอดเขาเอาไว้แน่น ชายหนุ่มไม่ได้กอดตอบแต่กลับเอื้อมไปหยิบกระบี่ไม่ไกลนักเพราะเดี๋ยวเขาต้องเร่งออกเดินทาง“ข้ารักท่านเจ้าค่ะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาท่านแม่ทัพเคยรักข้าบ้างหรือไม่เจ้าคะ”ฮึ...เว่ยหลิงกวางได้ยินเสียงแค่นหัวเราะดั่งกำลังขบขันจากลำคอของชายที่นางรัก ชายหนุ่มค่อยๆ แกะแขนเล็กบอบบางที่โอบกอดตนเองออกอย่างไม่ใส่ใจ ทว่าท่าทีเฉยชาเช่นนั้นทำให้หลิงกวางรู้สึกขมปร่าไปทั้งลำคอ หัวใจของนางดั่งถูกฉีกทึ้งลงไม่เหลือชิ้นดี นางก้มหน้าเพียงน้อยพยายามซ่อนความเศร้าเสียใจเอาไว้ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นแสร้งทำหน้าใสซื่อดั่งเป็นคนโง่เขลาเบาปัญญา“ความรักเป็นเรื่องของคนอ่อนแอ”เขาตอบพลางเดินไปหยิบม้วนเอกสารและตราประทับบนโต๊ะ“แล้ว...ท่านแม่ทัพรักคุณหนูลั่วหรือไม่เจ้าคะ”สาวใช้เว่ยเอ่ยถามออกไปอีกครา คนตัวโตที่กำลังก้าวออกจากเรือนนอนถึงกับชะงักปลายเท้า เขาตอบโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองสาวใช้ที่ยืนอยู่ด้านหลังด้วยซ้ำไป“เจ้าเห็นข้าอ่อนแอถึงขนาดส

บทที่ 4ตบมาตบกลับไม่โกงไม่ใช่กระสอบทรายอีกต่อไปว่าแต่...คุณหนูลั่วเจียวฝางเป็นนางเอกในนิยายแน่หรือ นางเอกที่อ่อนโยนอ่อนหวาน เปี่ยมไปด้วยเมตตา จนค่อยๆ ละลายหัวใจอันแข็งกระด้างของแม่ทัพอู่ให้หลอมละลายคุณหนูลั่วนะหรือ?นับตั้งแต่ที่นางรู้จักคุณหนูลั่วมาจนบัดนี้ คุณหนูลั่วเป็นสตรีที่เจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจ และชอบใช้กำลังทุบตีนางอยู่เสมอๆสตรีผู้นี้นะหรือที่จะปลอบโยนแม่ทัพอู่ผู้มีปมฝังใจจากการใช้ความรุนแรงของคนในครอบครัวมาตั้งแต่วัยเยาว์ ชายผู้ไม่รู้จักความรัก มองเป็นความโง่งมอ่อนแอเว่ยหลิงกวางถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ความรักที่นางมีต่อแม่ทัพอู่ยังคงมากล้นหัวใจ นางไม่ได้อยากให้เขาต้องพบกับจุดจบเฉกเช่นนิยายตับพังเรื่อง ‘แม่ทัพไร้ใจ’ นางอยากให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไป เพราะอย่างน้อยๆ เขาก็เป็นแม่ทัพที่ได้รับความรักและความเคารพจากผู้ใต้บังคับบัญชา การมีอยู่ของเขาทำประโยชน์ให้แก่บ้านเมืองไม่น้อยแต่นางก็ไม่อาจฝืนอยู่เคียงข้างเขา เพราะรู้ดีว่าจุดจบจะเป็นเช่นไรนางไม่อยากตาย นางอยากให้ลูกน้อยในครรภ์ได้มีโอกาสลืมตาขึ้นมาดูโลกที่บ้างก็งดงามบ้างก็บิดเบี้ยวใบนี้เฉกเช่นที่นางได้เห็นสาวใช้หลิงกวางตั้งใจว่