Semua Bab ภพใหม่นี้ข้าอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น: Bab 101 - Bab 110

หยุนชิงเตรียมตัวเข้าเมืองแต่เช้าเนื่องจากเป็นวันที่ครบกำหนดจะต้องเข้าไปดูร้านสุราฟู่หวัง แต่กว่าที่หยุนชิงจะได้ออกเดินทางเพื่อไปตรวจดูกิจการร้านสุราได้ ก็ต้องเปลืองแรงพูดคุยกับสามีอยู่เป็นนาน ด้วยหวังอี้หลินไม่ยินยอมให้ภรรยาที่กำลังตั้งครรภ์ออกไปไหนโดยที่เขาไม่ได้ไปด้วยเพราะอายุครรภ์ของหยุนชิงเกือบจะเข้าเดือนที่สี่แล้ว แต่ท้องนางกลับนูนใหญ่ราวกับไม่ใช่ท้องแรก ทำให้หวังอี้หลินเป็นกังวลมากแต่ก็มีบางคนบอกเขาว่าอาจจะได้ลูกแฝดก็เป็นได้เมื่อมีหลายคนคาดเดามากขึ้นยิ่งทำให้หวังอี้หลินไม่ยอมให้ภรรยาได้ทำอะไรเลย จนเจ้าตัวเกิดอาการเบื่อหน่ายต้องยื่นคำขาดให้สามี หากไม่ยอมให้ตนไปตรวจร้านนางก็จะไม่ยอมให้หวังอี้หลินเข้าใกล้เป็นเวลาหนึ่งเดือน และผู้ที่รักภรรยายิ่งอย่างหวังอี้หลินมีหรือจะไม่ยอม หากไม่ได้เข้าใกล้ภรรยาคงไม่พ้นใจขาดตายเป็นแน่แต่กว่าหยุนชิงจะออกจากบ้านได้ ก็ต้องยอมให้มีผู้ติดตามไปด้วยหลายคน เพื่อความสบายใจของสามีตั้งแต่การทดลองระเบิดคราวนั้น ทั้งท่านอ๋องและหวังอี้หลินก็ดูเหมือนจะสนิทกันมากขึ้น ออกไปข้างนอกทำอะไรบางอย่างด้วยกันตลอด นางก็พอจะเดาได้ว่าเป็นเรื่องอะไรทำได้เพียงแค่เป็นห่วงเพี

เสียงพูดคุยกันของเหล่าลูกจ้างภายในร้าน ทำให้ไป๋ถังที่ยืนฟังอยู่ตรงมุมทางขึ้นบันไดชั้นสองถึงกับยิ้มตาม เห็นรอยยิ้มพวกเขาแล้วก็ช่างทำให้บรรยากาศดียิ่ง“พวกเจ้ามัวแต่คุยอะไรกัน อย่ามัวแต่จับกลุ่มนินทารีบ ๆ ไปทำงานได้แล้ว” ไป๋ถังตะโกนออกมาเสียงดังทำให้เหล่าลูกจ้างที่จับกลุ่มคุยกันถึงกับสะดุ้ง จนต้องรีบแยกย้ายกันไปทำงานตามหน้าที่หลังจากหยุนชิงตรวจบัญชีและทำการแจกจ่ายเงินรางวัลให้กับทุกคนแล้ว ก็ได้เวลากลับไปรับอาจูกลับบ้าน แต่ก่อนที่จะไปรับอาจูหญิงสาวคิดว่าจะไปเดินตลาดซื้อขนมสักหน่อย ในระหว่างที่เดินดูข้าวของต่าง ๆ ไปเรื่อย หยุนชิงดันเห็นชายกลุ่มหนึ่งกำลังแบกร่างของชายตัวโตแต่งตัวไม่เหมือนกับชาวแคว้นหนานชายฉกรรจ์กลุ่มนั้นเมื่อนำร่างชายร่างใหญ่มาทิ้งไว้ตรงตรอกซอยห่างไกลผู้คน ก่อนพวกมันจะจากไปดูเหมือนชายคนนั้นจะฟื้นขึ้นมา พยายามจะวิ่งหนีแต่กลับถูกพวกมันทำร้ายจนเขาสลบไป จากนั้นกลุ่มที่ทำร้ายชายผู้นั้นได้กรอกยาบางอย่างให้เขากินแล้วจึงรีบจากไป“พวกเจ้ารีบไปดูเร็วเข้าเขายังมีลมหายใจหรือไม่” หยุนชิงที่ยืนแอบดูอยู่รีบสั่งให้บ่าวชายที่ติดตามมา ไปดูชายผู้นั้นโดยเร็ว“ยังมีลมหายใจอยู่ขอรับนายหญิง” บ

เพียงไม่นานองครักษ์ก็ได้นำเจ้าเสี่ยวเป่าเดินออกมา หากแต่ยังมีเจ้าหมาตัวสีน้ำตาลเข้ม ร่างกายสูงใหญ่กว่าเจ้าเสี่ยวเป่าเป็นเท่าตัว เดินตามเข้ามาอย่างไม่เกรงกลัวสิ่งใด“ตัวสีดำคือเจ้าเสี่ยวเป่า ส่วนตัวสีน้ำตาลคือเจ้าต้าเป่า ข้าจะให้พวกมันทั้งสองอยู่เป็นเพื่อนเล่นกับอาจูระหว่างอยู่ที่นี่” หนานฟาหย่างเอ่ยบอกกับหยุนชิง ที่ดูเหมือนว่าตอนนี้คล้ายกับวิญญาณได้ออกจากร่างไปแล้วเจ้าเสี่ยวเป่าสวนยังพังเละมีต้าเป่าอีกมันจะไม่จัดการนางลงท้องก่อนใช่หรือไม่ ดูท่าทางที่มันสะบัดขนนั้นสิราวกับสิงโตก็ไม่ปาน“มันจะไม่ จะไม่กินพวกข้าใช่ไหมเจ้าคะท่านอ๋อง” หยุนชิงหันไปถามอย่างหวาดกลัว ถึงนางจะเป็นคนรักสัตว์แต่กับเจ้าหมาสองตัวนี้ขอยกเว้นแล้วกันนะ เพราะมันเกินคำว่าน่ารักไปไกลมาก“เจ้าไม่ต้องห่วงหรอกพวกมันถูกฝึกมาอย่างดี มันรู้ว่าควรทำอะไร ข้าจะมอบคนเลี้ยงไว้ดูแลเจ้าไม่ต้องกังวล” หนานฟาหยางเกือบจะหลุดขำ เมื่อเห็นท่าทางเหมือนกับสติหลุดของหยุนชิง“ท่านพ่อวางลูกลง จูจะเป็นเล่นกับเจ้าเสี่ยวเป่า ต้าเป่าเจ้าค่ะ” เด็กน้อยเห็นเพื่อนใหม่ นางตื่นเต้นมากพร้อมกับดิ้นจะลงให้ได้พอเด็กน้อยลงจากอ้อมกอดของผู้เป็นบิดาได้ อาจูรีบ

หยุนชิงเดินทางเข้าเมืองอีกครั้ง แต่ครั้งนี้นางไม่มาตรวจร้านสุรา แต่นางตั้งใจไปดูคนเจ็บที่ช่วยไว้เมื่อคราวก่อน ท่านหมอซางเดินออกมาต้อนรับนายหญิงถึงหน้าประตู พร้อมกับเชื้อเชิญให้เข้าไปยังห้องพักคนเจ็บชายชาวต่างแคว้นพูดภาษาที่พวกเขาไม่เข้าใจ ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาเขาก็เอาแต่พูด ท่านหมอชราได้แต่จนใจไม่รู้จะตอบเช่นไร จึงได้ให้เด็กในร้านไปแจ้งนายหญิงว่าเขาฟื้นแล้ว“โอ้ นายหญิงท่านมาแล้วหรือเชิญด้านในขอรับ”“คนเจ็บเป็นเช่นไรบ้างเจ้าคะ” หยุนชิงเอ่ยถามขึ้นในระหว่างเดินเข้าไปในร้าน“ถอนพิษออกหมดแล้วขอรับ ตอนนี้รอเพียงให้บาดแผลหายดีและฟื้นฟูกำลังอีกสักหน่อย ก็สามารถใช้ชีวิตปกติได้”เมื่อเดินเข้ามาภายในห้องมีกลิ่นยาสมุนไพรอบอวลอยู่ด้านใน ชายร่างใหญ่นั่งพิงหัวเตียงหน้าตาดูอิดโรยอยู่สักหน่อย เขาได้หันมามองยังผู้ที่เข้ามาใหม่อย่างใคร่รู้ เขาอยากจะพูดคุยกับใครสักคนได้แต่ก็ไม่มีผู้ใดเข้าใจ ส่วนตนเองนั้นพูดภาษาแคว้นนี้แทบจะไม่ได้ เพราะเขาเพิ่งเข้ามาทำการค้ายังแถบทวีปนี้“ท่านเป็นเช่นไรบ้างเจ้าคะ” หยุนชิงถามคนเจ็บด้วยภาษาอังกฤษ เพราะนางไม่มั่นใจว่าชายผู้นี้เป็นคนประเทศอะไรกันแน่ จึงลองถามออกไปก่อนท่านหมอมี

ทางด้านบ้านตระกูลหวัง เย็นนี้หยุนชิงนึกอยากกินน้ำตกหมูย่างสักหน่อย นางจึงลงมือทำอาหารด้วยตนเอง เริ่มแรกหญิงสาวนำเนื้อหมูที่หมักไปย่างให้สุกก่อน โดยย่างเนื้อหมูไม่ต้องสุกมากจะทำให้เวลากินเนื้อนุ่มไม่แห้งจนเกินไปเมื่อหมูสุกได้ที่แล้ว ก็นำมาหั่นเป็นชิ้นพอคำไม่ใหญ่หรือเล็กจนเกินไป จากนั้นก็นำหมูย่างที่หั่นเรียบร้อยใส่ลงในหม้อตั้งไฟอีกครั้ง เติมน้ำเปล่าต้มสุกรอจนน้ำเดือด ปรุงรสด้วยน้ำตาลและน้ำปลา คลุกเคล้าให้เข้ากันอีกครั้งจากนั้นเติมหอมแดงซอย ผักชีฝรั่ง และต้นหอมซอย ใส่พริกป่นลงไป ปรุงรสด้วยน้ำมะนาว ตามด้วยข้าวคั่ว คลุกเคล้าส่วนผสมจนเข้ากันดี ใส่ใบสะระแหน่ลงไปคนให้ทั่วเสร็จแล้วก็ตักใส่จานพร้อมสำหรับการรับประทานในมื้อนี้เมื่อมีน้ำตกหมูก็ต้องมีต้มแซ่บซดร้อน ๆ จะได้คล่องคอ หยุนชิงจึงลงมือทำต้มแซ่บเป็นอาหารอย่างที่สอง เริ่มจากตั้งหม้อใส่น้ำประมาณครึ่งหม้อใส่กระดูกหมูต้มซุป เนื้อหมูและเติมเกลือลงไป ตั้งไฟให้เดือดคอยตักฟองออกเพื่อให้ได้น้ำซุปที่ใสแล้วตุ๋นทิ้งไว้ครึ่งชั่วยามเมื่อครบตามเวลาที่ตุ๋นแล้วตักน้ำซุปที่ต้มไว้และเนื้อหมูตุ๋น ใส่หม้ออีกใบใส่ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด หอมแดง และเห็ดนางฟ้าลงไป