Semua Bab ภพใหม่นี้ข้าอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น: Bab 121 - Bab 130

ภายในเดือนนี้ก็ครบกำหนดการคลอดของหยุนชิงพอดี เรื่องห้องทำคลอด หมอตำแย หรือแม้แต่แม่นมหวังอี้หลินจัดเตรียมไว้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มจัดแม่นมไว้ถึงสี่คนให้ สลับกันให้นมเจ้าแฝดที่เขามั่นใจเหลือเกินว่าต้องมีบุตรมากกว่าหนึ่งคนเป็นแน่เพื่อไม่ให้ภรรยาของเขาเหนื่อยมากจนเกินไป และยังจัดการต่อเติมห้องเพิ่ม ให้ติดกันกับห้องของเขาและหยุนชิง แล้วทำประตูเชื่อมต่อกันเผื่อเวลาที่เด็ก ๆ ร้องไห้งอแง ทั้งเขาและภรรยาจะได้สามารถเข้าไปดูแลพวกเขาได้ทุกเมื่อเรื่องเสื้อผ้าหรือผ้าอ้อมสำหรับเด็ก ๆ ได้ถูกจัดเตรียมไว้มากมาย มันมากเสียจนหยุนชิงคิดว่าเจ้าก้อนแป้งจะใส่ครบทุกตัวทุกสีหรือไม่ บางทีอาจจะโตก่อนที่จะใส่ครบก็เป็นได้ ซึ่งผู้ที่เป็นคนเลือกหานั้นจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากแม่ทูนหัวอย่างพระชายาหนานเจียอี“น้องสาวเจ้าว่าผ้าสีเหลืองหรือสีฟ้าดี” หนานเจียอีที่กำลังให้นางกำนัลยกหีบใส่ผ้าพับเนื้อดี เข้ามา เพื่อเลือกสีสำหรับทำชุดให้เด็ก ๆ ที่กำลังจะลืมตาออกมาดูโลกอย่างอารมณ์ดี ยกผ้าผืนนั้นผืนนี้หลายสิบพับออกมาให้ผู้ที่ตนรักดั่งน้องสาวแท้ ๆ ช่วยเลือก“พี่สาวข้าว่าที่มีอยู่ก็มากแล้วนะเจ้าคะ” นางก็ไม่ได้อยากจะขัดความสุขหรอก

ไม่ว่าลูกธนูจะถูกปล่อยออกมาเท่าไร แต่ก็ไม่มีลูกธนูดอกไหนสามารถโดนตัวหวังอี้หลินได้ บางดอกพุ่งมาแล้วร่วงหล่นพื้น บางดอกก็หันกลับพุ่งเข้าใส่ผู้ที่ยิงมันออกมาจนสิ้นลม สร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคนเหล่านักฆ่าต่างมองซ้ายขวา ในป่าเช่นนี้จะมีผู้ใดสามารถทำได้นอกจากสิ่งลี้ลับ ถึงแม้จะมิเคยเห็นแต่ก็ไม่อาจจะลบหลู่ได้เลยนักฆ่าที่มากกว่าสิบคนในตอนแรก ต่างล้มตายกันจนเหลือเพียงไม่กี่คน พวกมันต่างถอยร่นไปรวมกันกับหัวหน้า สีหน้าแต่ละคนราวกับกำลังหวาดกลัวสิ่งใดอยู่นั้น ช่างน่าเวทนาเสียจริงในสายตาของบุรุษทั้งสามในตอนนี้บ้างพร่ำเพ้อบอกกลัวแล้ว บ้างก็ยกมือขึ้นกราบไหว้แล้วบอกจะไม่ทำอีก บ้างร้องขอชีวิต เพียงไม่นานนักฆ่าทั้งหมดกลับล้มลงและสิ้นใจไปต่อหน้าต่อตาทั้งสามคนมองภาพตรงหน้าอย่างไม่แสดงอารมณ์ใดออกมา พลางคิดว่าไม่ว่าจะเป็นสิ่งใดพวกเขาทั้งสามก็ขอขอบคุณในน้ำใจครั้งนี้"ท่านหลิงอี้ ท่านเอ้อหลาง และท่านซานเซียง ท่านยมเรียกพบเจ้าค่ะ” ยายเมิ่งที่รับคำสั่งจากท่านยมมาเรียกตัวผู้คุมทั้งสามเข้าพบ พร้อมกับถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ดูจากสีหน้าและอารมณ์ของท่านยมแล้วคงจะมิใช่เรื่องดีสินะ ถึงได้ทำให้อีกฝ่ายมีโทสะไ

ก๊อก ๆ"ผู้ใด" เสียงเคาะประตูทำให้หานลู่ถึงกับสะดุ้ง เพราะมัวแต่ครุ่นคิดเรื่องที่เกิดขึ้นในก่อนหน้านี้ ที่พวกเขาสามคนสามารถรอดมาได้อย่างปาฏิหาริย์"ข้าอาเล่อเจ้าค่ะ ข้านำยามาให้" อาเล่อยืนเอาหูแนบกับประตูเพื่อหวังว่าจะได้ยินสิ่งใดภายในห้องนั้น แต่ก็กลับเงียบสนิทจนนางแอบผิดหวังอยู่นิด ๆ"เช่นนั้นก็เข้ามาเถิด" หานลู่ขานรับเมื่อรู้ว่าเป็นผู้ใด อีกทั้งยังรีบจัดชุดให้ดูเรียบร้อยและรัดกุมขึ้นพร้อมทั้งสำรวจความเรียบร้อยของตนเอง และกลับมานั่งหลังตรงบนเตียงเพื่อรออีกฝ่ายเดินเข้ามาเมื่อได้รับอนุญาตให้เข้ามาภายในห้อง อาเล่อจึงไม่รอช้า รีบนำถ้วยยาที่อุ่นกำลังดีมาให้ชายหนุ่มในทันที แต่มีหรือจะเร็วเท่าหานลู่ผู้มีวรยุทธ์ เขารีบคว้าถ้วยยาภายในถาดมาดื่มอย่างรวดเร็ว จนคนที่หมายจะป้อนยาให้มองแทบไม่ทัน รู้ตัวอีกทีถ้วยยาว่างเปล่าก็ถูกวางลงถาดเป็นที่เรียบร้อย อาเล่อได้แต่มองกะพริบตาปริบ ๆ อ้าปากค้างผู้ที่หวังจะป้อนยาถึงกับกลอกตามอง จะกลัวนางอะไรขนาดนั้น ราวกับว่าตนจะกลืนกินเขาลงท้องได้อย่างไรอย่างนั้น แต่ถ้าหากยินยอมก็เป็นอีกเรื่องนางมิขัด"เอ่อ ยาเลอะปากเจ้าค่ะ ข้าเช็ดให้" อาเล่อรีบก้มดึงผ้าเช็ดหน้าตรงเ

เข้าสู่กลางเดือนสิบเอ็ดย่างเข้าสู่ฤดูหนาวสายลมเย็นเริ่มพัดผ่าน ชาวบ้านต่างก็กักตุนอาหารไว้ให้เพียงพอ ชาวบ้านหนีหรู่เริ่มมีความเป็นอยู่ดีขึ้นมากจากแต่ก่อน เพราะได้การช่วยเหลือของตระกูลหวังให้ชาวบ้านได้มีงานทำทำให้แต่ละครัวเรือนสามารถปรับปรุงบ้านเรือนให้แข็งแรงขึ้น มีเสบียงอาหารเพียงพอหน้าหนาวปีนี้ทุกครอบครัวจึงได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา โดยไม่ต้องมีผู้ใดออกไปทำงานในเมืองเพื่อหารายได้มาจุนเจือครอบครัวอีก จึงเป็นหน้าหนาวที่มีความสุขกว่าทุก ๆ ปีที่ผ่านมาถึงแม้หิมะจะยังไม่ร่วงหล่นแต่ความหนาวที่เริ่มเข้ามา ทำให้ทุกคนต่างอยู่แต่ในบ้านปิดหน้าต่างประตูมิดชิดเพื่อความอบอุ่น ถนนสายหลักที่ใช้สัญจรไปมา จากแต่ก่อนมีชาวบ้านออกเดินทางคึกคัก แต่บัดนี้กลับเงียบสงบมีผู้คนบางตาหากแต่มีอยู่บ้านหลังหนึ่งที่มิได้สงบดั่งเช่นบ้านเรือนหลังอื่น เนื่องจากนายหญิงของจวนกำลังจะคลอดบุตร ทุกคนต่างตื่นเต้นที่จะได้มีนายน้อยหรือคุณหนูน้อยเพิ่ม บ่าวหญิงและชายต่างก็วิ่งวุ่นเตรียมการสำหรับการทำคลอดของนายหญิงในครั้งนี้“โอ๊ย ขะ ข้าเจ็บท้อง” หยุนชิงร้องโอดโอยอยู่บนเตียงนุ่มรอเวลาคลอด เนื่องจากหมอตำแยบอกว่ายังมิถึงเวลา

หวังอี้หลินมองเจ้าก้อนแป้งน้อยในอ้อมแขนทั้งสอง ที่ตอนนี้กำลังหลับปุ๋ยอย่างมีความสุข ช่างดูน่ารักน่าชังยิ่ง ทุกคนต่างเข้ามาแสดงความยินดีกับบิดามือใหม่ ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าใบหน้าของบุตรทั้งสองเหมือนชายหนุ่มทุกกระเบียดนิ้ว ยกเว้นก็แต่ผิวขาวอมชมพูที่ได้จากมารดามาเท่านั้นแต่แล้วในระหว่างที่ทุกคนด้านนอกกำลังดีอกดีใจ ต้อนรับสมาชิกใหม่ถึงสองคนอยู่นั้น กลับมีเสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดออกมาจากด้านในห้องอีกครั้งผู้ที่อยู่ด้านนอกต่างพร้อมใจกันหันไปมองด้วยความตื่นตระหนก สีหน้าของหวังอี้หลินถอดสีไม่สู้ดีนัก เขาเป็นห่วงภรรยาที่รักแทบขาดใจ นางคลอดลูกออกมาแล้ว ทำไมยังมีเสียงกรีดร้องจากภรรยาของเขาอยู่อีก“กรี๊ดดดดดดด” หยุนชิงรวบรวมแรงกายเฮือกสุดท้ายที่มี เพื่อเบ่งคลอดบุตรอีกคนหากใช้เวลานานกว่านี้หน่อยนางคงทนไม่ไหวแล้ว“อุแว้ อุแว้”เมื่อเสียงก้อนแป้งก้อนสุดท้ายแผดเสียงดังออกมา ทุกคนต่างพร้อมใจกันเฮโล กระโดดกอดกันกลม ทั้งดีใจที่แม่และเด็กปลอดภัย และทั้งชื่นชมความอดทนของหยุนชิง ถึงในตอนนี้ผู้เป็นมารดาจะสลบไปทันที แต่ท่านหมอก็ได้ตรวจชีพจรและร่างกายแล้วว่านางเพียงแค่หลับไป เพราะความอ่อนเพลียเท่า