All Chapters of รักสับสน: Chapter 31 - Chapter 40

'เป็นที่ตื่นตระหนกกันทั่วบ้านทั่วเมืองเลยนะคะ สำหรับการเล่นใหญ่ของศูนย์สปาของคุณยูร์สุดหล่อของเรา ล่าสุดได้เทของเหลวสีแดงเต็มลานเพื่อแสดงถึงความพยายามของผู้หญิงที่ต้องพยายามอย่างหนักที่จะดูแลตัวเองจนบางครั้งก็ต้องแรกด้วยความเจ็บปวด อยากให้ทุกคนให้เกียรติความพยายามของผู้หญิงด้วยนะคะ ไอ้เราก็นึกว่าถูกข่มขู่อีกเสียแล้วเอาเป็นว่าเล่นใหญ่จนน่าตกใจเลยนะคะสำหรับแผนการตลาดนี้....'ปัง! ปัง!เสียงลูกเหล็กจากปลายกระบอกปืนพุ่งด้วยความเร็วสู่ทะลุกลางจอโทรทัศน์รุ่นใหม่ก่อนที่เท้าหนาจะถีบเข้าที่จอซ้ำด้วยความหงุดหงิดใจ เมื่อดูการรายงานข่าวไม่เป็นไปตามการคาดการณ์สิ่งที่ควรเกิดมันควรจะเป็นด้านลบ"ไม่สะทกสะท้านเลยสินะกับคำขู่ของฉัน ต่อไปมึงจะได้เจอของจริงไอ้ยูร์": ยูร์ผมยิ้มอย่างพอใจเมื่อข่าวจบลงด้วยกระแสตอบรับที่ดี เหตุการณ์วันนั้นกลับกลายเป็นว่าผมเล่นใหญ่เพราะการโปรโมตเอง ต้องชื่นชมฝ่ายออกแบบที่คิดได้ทันควันแบบนี้"แฟรงค์""ครับท่าน""ไปเรียกคนคิดการโปรโมตนี่มาทีฉันอยากให้รางวัลสักหน่อย""ครับ"แฟรงค์หายไปสักพักก่อนจะกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับบุคคลที่ผมนึกไม่ถึง เจเดินตามแฟรงค์เข้ามาด้วยสีหน้าดีใจเหม

ปึกร่างหนาถูกฟาดด้วยไม้หน้าสามลงกลางหลังจนเจ้าของร่างต้องเกร็งตัวเพราะความเจ็บปวด ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดันตัวเองขึ้นจากพื้นด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของวันนี้ที่แฟรงค์ถูกจับมาทรมานจากคนคนนี้....ยามะ....ลูกชายของเจ้าพ่อค้าของเถื่อนที่ถูกนายใหญ่ฆ่าตายไปเมื่อหลายปีก่อนเพราะขัดผลประโยชน์ แต่ไม่แปลกหรอกที่คนตรงหน้าชายหนุ่มจะแค้นขนาดนี้ เพราะนอกจากนายใหญ่จะฆ่าพ่อของเขายังทำให้แม่เขาพิการด้วยการตัดขาทั้งสองข้างของเธออีกด้วย"ฉันพยายามซื้อแกทุกทางให้มาเป็นคนของฉัน ทำไมยังไม่ยอมมาทำงานให้ฉันทั้งๆ ที่แกก็รู้ว่านายของแกมันเลวขนาดไหน"ปึก! ปลายกระบอกปืนถูกฟาดเข้าแก้มที่เต็มไปด้วยเลือดของแฟรงค์จนใบหน้าหันตอนนี้แม้แต่ตาทั้งสองข้างก็แทบจะมองไม่เห็นเพราะความปูดบวมจากการถูกรุมทำร้าย แต่แทนที่คนถูกกระทำจะตอบโต้กลับยังคงทำหน้านิ่งเฉยไร้ซึ่งความรู้สึกเจ็บปวด จนทำให้คนตรงหน้ามีอารมณ์โกรธขึ้นมากกว่าเดิม"จับมันลุกขึ้น ซ้อมมันจนกว่าเจ้านายมันจะมา....""....เกิดมาเพิ่งเคยเห็นมาเฟียขี้ขลาดก็ตอนนี้"แฟรงค์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นปนเสียงหัวเราะขบขันอย่างท้าทาย"หมายความว่ายังไง....""อ่อนหัด และเก่งแต

: เจ หลังจากพวกเราจัดการส่งพี่แฟรงค์เข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลในเครือของพี่ยูร์เสร็จ เขาก็พาผมมาบาร์ลับแห่งหนึ่งใกล้กับคอนโดโดยให้เหตุผลว่าอยากคุยเรื่องสำคัญ....ระหว่างทางเข้ามามันทั้งเงียบและเปลี่ยวจนผมแอบคิดว่าพี่อาจจะยังสงสัยในตัวผมจนต้องพามาซ้อมหรือเปล่าแต่พอมาถึงหน้าร้านกลับว่ามันเป็นบาร์เหล้าจริงๆ ....ฮูววว... ใจหายหมดผมแอบมองพี่ชายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างกันอย่างกล้าๆ กลัวๆ ตอนนี้เขามีท่าทีนิ่งเงียบและเคร่งขรึมจนผมไม่กล้าพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว เขายังคงกระดกเหล้าเข้าปากเรื่อยๆ อย่างเงียบเชียบราวกับว่าไม่มีผมอยู่ตรงนี้ผมมองเขาเป็นเหมือนที่พึ่งพาเดียวในตอนนี้ผมไม่อยากจะทำให้เขาหงุดหงิดใจจึงได้แต่นั่งดื่มไปเงียบๆ เช่นกัน"เล่ามา....""ครับ?""เล่าเรื่องของนายมา....ทำไมถึงมาที่นี่"ผมก้มหน้านิ่งแล้วยกเหล้าตรงหน้าขึ้นกระดกจนหมดแก้ว ถึงมันจะขมแต่มันคงช่วยให้ผมมีความกล้า นี่ถือว่าเป็นโอกาสที่พี่จะได้รู้จักผมมากขึ้น"ผมเกิดมาเพราะความผิดพลาด....ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านั้น แต่เมื่อผมเกิดมาพ่อก็พยายามจะฆ่าผมจนแม่กับผมไปซ่อนตัวไว้หลายปี แต่ในที่สุดเขาก็หาผมเจอจนได้เขาทำข้อ

ฉันนั่งเฝ้าสองร่างที่ยังคงนอนสลบไสลอยู่บนพื้น เมื่อคืนกว่าจะยอมกลับกันมาได้ก็ต้องใช้เด็กตั้งหลายคนแบกมาแล้วนี่ก็จะตะวันตกดินอีกรอบแล้วเจกับคุณยูร์ยังไม่มีทีท่าจะตื่นเลย"ให้ตาย โมโหชะมัด!""คุณมิ้นครับ""ว่าไง! อุ้ย ขอโทษค่ะ"ฉันที่กำลังโมโหเผลอตะโกนใส่คนที่เข้ามาเรียก พอนึกได้ก็รีบยกมือไหว้ใหญ่เพราะเขาแก่กว่าฉันอยู่หลายปี"ไม่เป็นไรครับ มีคนมารออยู่ด้านล่างครับ""ใครคะ?""เขาแจ้งว่าชื่อริล""....ขอบคุณมากค่ะ ยังไงฝากดูสองคนนี้ด้วยนะคะ""ครับ"ฉันยิ้มให้ก่อนจะรีบลงมายังห้องรับรองชั้นหนึ่งของโรงแรม ถ้าให้ฉันเดาพี่ริลคงรู้เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดแล้วตอนนี้คงกำลังโกรธฉันไปมากกว่าเดิมอีก นี่ตั้งแต่วันนั้นที่คุยกันพี่ริลก็ไม่เคยรับโทรศัพท์ฉันเลย.... "พี่ริล"เมื่อเห็นพี่สาวฉันก็ตรงเข้าไปกระโดดกอดอย่างไม่อาย พี่ริลยอมมาคุยกับฉันแล้ว "นั่งคุยกันดีๆ ก่อน โตแล้วนะ""หนูคิดถึงพี่ พี่ไม่รับโทรศัพท์มิ้นเลย"พี่ริลดึงฉันให้ไปนั่งลงข้างๆ ก่อนจะยื่นโทรศัพท์ที่ปรากฏเป็นภาพข่าวก่อนหน้านี้"นี่มันอะไรมิ้น""มันเป็นการโปรโมตของคุณยูร์เขาน่ะค่ะ ไม่มีอะไร""พี่รู้ว่ามันไม่ใช่แค่นี้ ยูร์โดนขู่ใช่ไหม?""เ

"ยามะ...."เจพึมพำออกมาด้วยสีหน้าหวาดกลัวก่อนที่เขาจะดึงตัวฉันให้ไปหลบด้านหลัง ท่าทีนั้นทำให้ฉันรับรู้ได้เลยว่าผู้ชายคนนี้เป็นบุคคลอันตรายสำหรับเรา "พี่แกนี่ เหมือนจะฉลาดแต่ก็ยังโง่! การที่มันพลาดปล่อยฉันหนีได้ก็เท่ากับว่ามันพร้อมตายเท่านั้นแหละ""คุณยูร์ไม่มีท่าพลาด""โอ! แม่สาวนี้ใครกัน? สอดเรื่องของผู้ใหญ่หรือว่าเมียไอ้ยูร์?"ยามะเดินตรงเข้ามาหาฉันพร้อมยกปืนขึ้นจ่อหัวเจให้หยุดอยู่กับที่ เจมีสีหน้าหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัดไม่ต่างไปจากฉัน ให้ตายเถอะ!"อย่ายุ่งกับผู้หญิง""คุ้นๆ เหมือนฉันเคยเห็นอยู่กับไอ้บ้านั้น เมียไอ้ยูร์สินะ""ใช่...."ปัง! "มิ้น!"กรี๊ด! ปวด....ปัง!ทันทีที่ฉันบอกสถานะตัวเองออกไปลูกกระสุนเหล็กก็ถูกยิงเข้าที่ต้นขาของฉันทันทีความเจ็บปวดมากมายนี่ทำให้ฉันต้องทรุดตัวล้มลง เจพยายามจะวิ่งตรงเข้ามาช่วยกลับถูกยามะยิงเข้าที่ขาอีกคนจนทรุดตัวล้มลงข้างๆ ความปวดที่แสนทรมานนี่ทำให้ฉันไม่มีแม้แต่แรงจะพูดอะไรออกไปทำได้แค่เพียงมองยามะด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความแค้น"มะ มิ้น""เจ อย่าขยับมากสิ"ฉันพยายามหันไปบอกเจที่กำลังลากขาที่บาดเจ็บมาหาฉัน ตอนนี้ยิ่งเห็นเลือดที่ไหลออกมาจนเต็มขา