All Chapters of รักสับสน: Chapter 1 - Chapter 10

แสงอาทิตย์สาดส่องผ่านกระจกใสตกกระทบสองร่างที่นอนหมดแรงอยู่บนเตียง หญิงสาวในอ้อมกอดแข็งแกร่งค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองสำรวจไปทั่วห้องกว้างด้วยจิตใจที่หม่นหมองเธอจำเหตุการณ์ทั้งหมดเมื่อคืนได้ทุกอย่างและได้แต่นอนนิ่งโทษตัวเองที่ไปไว้ใจโซ่จนเธอต้องมาเสียตัวให้กับชายที่ไม่รู้จัก แต่เธอเองก็คงโทษชายคนนี้ไม่ได้....เพราะทุกอย่างมันเป็นสัญชาตญาณ ทั้งเขาและเธอเองก็ยากที่จะควบคุมตัวเองได้เช่นกัน“ฉันจะต้องรีบหนี.…”มิ้นมองใบหน้าหล่อเหลาข้างกายด้วยสายตาเหม่อลอยก่อนที่เธอจะสลัดความหม่นหมองในใจแล้วลุกออกมาจากเตียง จัดการเก็บเสื้อผ้าที่กระจายอยู่ทั่วห้องมาสวมถึงแม้จะทุกข์ใจแต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่เธอจะมาร้องไห้เสียใจทุกอย่างมันผ่านมาแล้วเธอก็ต้องเดินหน้าต่อไป“คุณจะหนีไปอย่างนี้งั้นเหรอ?”....ชะงัก!หญิงสาวหันหลังมองตามเสียงเข้ม ชายสภาพผมยุ่งกำลังนั่งมองและส่งสายตาไม่พอใจมายังเธอ และตอนนี้เขาไม่พอใจมากที่เธอคิดจะจากไปแบบนี้....“เอ่อ….”“ผมคิดว่าคุณจะไม่เป็นผู้หญิงอย่างว่าสะอีก? ที่ไหนได้ก็แค่อยากสนุกแล้วจากไปงั้นสิ เฮอะ....แล้วจะร้องไห้ผมช่วยทำไมกันหรือผมหล่อกว่าคนนั้น?”ยูร์พูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์เขาค

ยูร์นั่งมองมิ้นแล้วนึกถึงคนคนหนึ่งขึ้นมา เขากำลังนึกถึงคะน้าผู้หญิงที่เขาเคยใช้เป็นตัวหมากในการแก้แค้นแม่เลี้ยงของเขาที่เขาเคยคิดว่าเป็นคนไม่ดีแต่พอมาเจอคะน้าเธอเป็นคนดีมากถึงแม้เขาจะไม่เคยจริงใจกับเธอทำร้ายเธอ เคยดูถูกแม่เธอ แต่เธอยังให้อภัยและเป็นเพื่อนกับเขา....สุดท้ายก็เป็นตัวเขาเองแหละที่ไม่ว่าจะผ่านมาหลายปีก็ยังไม่กล้ากลับไปสู้หน้าคะน้าได้เลย“เป็นอะไรไปละคุณ คิดถึงแฟนเก่าอยู่หรือไง”“พูดมาก แล้วทำอะไรให้ฉันกินละ”ยูร์เท้าคางมองเด็กตรงหน้าที่กำลังใส่ชุดกันเปื้อนสีชมพูลายหมีด้วยความเอ็นดู ใจก็คิดไปว่าคงดีนะถ้าเขาได้มีใครสักคนให้มองแบบนี้ ปีนี้อายุก็ปาเข้าไปจะ 32 อยู่แล้ว ยังไม่รู้จักความรักกับเขาเลย“แกงเขียวหวาน แกงไทยๆ สบายๆ ฉันคิดว่าคุณลูกครึ่งน่าจะหากินรสชาติไทยๆ ยาก” เด็กน้อยพูดอย่างภูมิใจ“แม่เลี้ยงฉันเป็นคนไทย กลับบ้านก็ได้กินละไอ้รสชาติไทยของเธอเนี่ย”“งั้นฉันทำอย่างอื่น!”เธอทำท่าจะเอาไปเททิ้งแต่ยูร์จับเข้าที่ข้อมือแล้วแย่งจานมาจากเธอได้ก่อน....น้อยใจเก่งเสียจริง เขาโอบเอวบางให้เข้ามายืนใกล้ๆ ก่อนจะก้มน่ากินอย่างเอร็ดอร่อยโดยมีสายตาน้อยๆ แอบมองใบหน้าหล่อเหลานั้นอยู่

วันที่สองวันนี้เธอต้องเข้าไปเอาเอกสารรับรองการผ่านงานที่บริษัทเดียวกับโซ่ ....นั้นหมายความว่าเธอกับเขาจะต้องเจอหน้ากันอีกครั้งเพราะพี่แผนกบุคคลนัดนักศึกษาทุกคนมาเวลาเดียวกัน ทำให้หญิงสาวค่อนข้างจะรู้สึกกังวลนิดหน่อย ถึงแม้ว่าจะไม่เป็นการเผชิญหน้ากันสองต่อสองแต่เธออดรู้สึกกลัวไม่ได้เลย“คุณมิ้นครับ ถึงแล้วครับ”“อะ อ่อ ขอบคุณค่ะที่มาส่ง”“ผมจะรออยู่ด้านล่างนะครับ”“กลับเลยก็ได้ค่ะ”“กลับเลยเท่ากับตายครับ อย่าไล่ผมเลย”พี่คนขับพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง คงเป็นเพราะยูร์สั่งเขาเอาไว้เธออดคิดไม่ได้ว่าทำไมลูกน้องของเขาถึงได้กลัวเขากันขนาดนี้นะ“โอเคค่ะ หนูเข้าใจแล้ว”“ขอบคุณครับ”มิ้นเดินตรงเข้ามาในส่วนของแผนกบุคคล เพื่อนคนอื่นๆ ที่กำลังนั่งรออยู่ทักทายเธอตามภาษาคนรู้จัก เธอพยายามกวาดสายตามองหาโซ่เพื่อที่จะอยู่ให้ห่างจากเขาให้ไกลที่สุด แต่ระหว่างนั้นอยู่ๆ ก็มีมือหนามาวางบนไหล่ทำให้เธอสะดุ้งจนต้องรีบหันไปมอง“ไฮ ....มิ้น”“ซะ โซ่”“ขอคุยด้วยหน่อยสิ”“ฉันไม่มีอะไรจะคุย”หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งก่อนจะแกะมือหนาออกแล้วปัดเสื้อตัวเองด้วยท่าทีรังเกียจ ชายตรงหน้าได้แต่หัวเราะออกมาเบาๆ ด้วยอารมณ์หงุ

ตืดๆ‘1ข้อความ’“นี่มัน….จริงอย่างที่คิด”เมื่อได้รับวิดีโอจากลูกน้องความรู้สึกร้อนรนก็พลุ่งพล่านไปทั่วตัว จนแอบนึกเสียดายที่วันเกิดเหตุวันนั้นเขาสั่งสอนไอ้บ้านั้นน้อยไปสักหน่อยจนมันกล้ากลับมาทำร้ายมิ้นอีก“จับตัวมา”ชายหนุ่มส่งข้อความเสียงให้ลูกน้องก่อนจะเช็ดจีพีเอสรถของตัวเองว่าตอนนี้หญิงสาวอยู่ที่ไหนยังอยู่ที่เดิม….ดีจัดการอะไรได้ง่ายหน่อยจริงๆ เขานั้นน่ากลัวกว่าที่คนภายนอกจะคิด ….ด้วยความที่พ่อของเขาเคยเป็นมาเฟียใหญ่และมักจะใช้ความรุนแรงให้เขาได้เห็นเสมอทำให้ลึกๆ แล้วเขาเองก็เป็นคนชอบใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหาไม่ใช่น้อย เรียกได้ว่ามันเป็นข้อเสียของเขาข้อใหญ่เลยละส่วนมากแล้วเขามักจะสั่งสอนให้แค่เจ็บตัวแต่ไม่ถึงตาย เพราะเขาเองก็ยังมีความเป็นคนอยู่และเขาก็ยังรักความถูกต้องลูกน้องที่มีทั้งหมดตอนนี้ก็เป็นลูกน้องเก่าของพ่อที่คิดกลับตัวกลับใจมาเป็นคนดี แต่ถ้าใครยังคิดค้าขายสิ่งไม่ดีอยู่เขาก็จะมีวิธีการทำให้คนพวกนั้นจำยอมต้องเลิกทำเรื่องพวกนั้นและยิ่งไปกว่านั้นเรื่องราวความเลวร้ายที่พ่อของเขาเคยทำเอาไว้มันยังคงคอยหลอกหลอนเขาอยู่ภาพเหตุการณ์ในวันนั้น....วันที่พ่อถูกวิสามัญมันยังคงวน

ตืดๆ ตืดๆ“อืมม”เสียงโทรศัพท์ที่ไม่คุ้นหูนักดังขึ้นปลุกหญิงสาวให้ตื่นจากภวังค์ เมื่อเธอมองไปที่ชายหนุ่มข้างกายก็ดูเหมือนว่าเขายังไม่มีท่าทีจะตื่น ตืดๆ ตืดๆเสียงโทรศัพท์ที่สั่นเป็นเวลานานดูเหมือนตอนนี้จะเรียกชายหนุ่มให้ตื่นจากภวังค์ได้สักที เมื่อเธอเห็นอย่างนั้นก็รีบทำท่าทีเป็นยังหลับชายหนุ่มเมื่อตื่นแล้วก็หันมามองหญิงสาวข้างกายด้วยความเอ็นดูเขาเอื้อมมือมาลูบผิวแก้มนุ่มของหญิงสาวเบาๆ ก่อนเอื้อมมือจับโทรศัพท์มารับ“ว่าไงคะน้า”(ฉันท้องงงงงงงง)“หะ! จริงเหรอ เธอท้องแล้วสุดยอดไปเลย” เขาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น(มาหาฉันที่โรงพยาบาลนะ ฉันจะส่งที่อยู่ให้รีบมานะ)“ได้ๆ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย”ด้วยความเงียบทำให้เธอได้ยินบทสนทนาทั้งหมด ในใจจุกจนพูดไม่ออก ได้แต่กลั้นอารมณ์ไว้รอให้ชายหนุ่มออกไปก่อนเธอแอบมองชายที่กำลังรีบลุกแต่งตัวอย่างลุกลี้ลุกลนด้วยความดีใจไม่มีท่าทีรู้สึกผิดต่อภรรยาเขาแม้แต่น้อยทั้งที่คืนก่อนเธอกับเขาเพิ่งจะมีความสัมพันธ์กัน....แถมเขายังไม่รู้สึกผิดต่อเธอที่อยู่ๆ ก็กลายเป็นผู้หญิงที่ยุ่งกับสามีคนอื่น …..จุฟ! ระหว่างที่หลับตาเธอรู้สึกได้ถึงริมฝีปากอุ่นทาปลงมาบนแก้ม นั้นยิ่งทำ