Semua Bab Stumble Love รักสะดุดใจ: Bab 81 - Bab 90

เขาเอื้อมมือไปเปิดน้ำฝักบัวอีกครั้ง รดน้ำชำระล้างฟองสบู่ที่เกาะอยู่ทั่วตัวของเธอ ขัดทุกซอกทุกมุมจนหายลื่น ก่อนที่เขาคุกเข่าลุก ยกขาเรียวข้างหนึ่งมาพาดไว้บนบ่า และใช้ริมฝีปากดูดกินน้ำหวานจากกลีบดอกไม้นั้น เธอเกร็งตัวแอ่นร่างรับกับใบหน้าและริมฝีปากร้อน ๆ “ซี้ด...” สัมผัสที่ชวนให้เธอซี้ดปากเหมือนกินอะไรเผ็ด ๆ เขาส่งนิ้วเข้าไปด้านในเพื่อกระตุ้นอารมณ์ หญิงสาวตอนนี้อารมณ์กระเจิดกระเจิง หน้าตาร้อนผ่าว ๆ หายใจหอบเหนื่อย เขาละทิ้งความหวานตรงหน้านั้น ลุกขึ้นยืนประชิดตัว ก่อนจะส่งแกนกำยำเข้าไปในร่างของเธอ ถึงจะเคย ๆ กันมาบ้างแล้ว แต่ความใหญ่โตก็ทำให้เธอถึงกับร้องออกมา “โอ๊ย... อ๊า... เบา ๆ คะพี่กฤษ” แพรบอกคนรักหนุ่ม เขาขยับตัวเบาลง แล้วยกขาข้างหนึ่งของเธอพาดแขนกำยำของเขา เธอเขย่งเท้าตามแรงกระแทก หลังชิดติดกำแพง ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนเป็นอุ้มเธอให้ขึ้นมาอยู่บนลำแขน หญิงสาวตัวเล็กบาง เขาไม่ต้องใช้แรงอะไรมากนัก เขาช่วยประคองตัวให้เธอขยับสะโพกขึ้นลง หญิงสาวทำตามอย่างว่าง่าย และเป็นไปตามครรลองแห่งกามสูตร จนเธอเกร็งร่าง กระแทกสะโพกขึ้นลงใส่กายก

“มีมี่ มีเบอร์โทรพี่หลินไหมครับ” มีมี่มองหน้าเขาตรง ๆ เธอเริ่มแปลกใจ “มีค่ะ โทรไปแล้วแต่เธอปิดเครื่อง” พีคยิ่งหน้าจ๋อย ใจเริ่มเสีย “หลิน นี่... เธอหนีพี่อีกแล้วหรือ” เขาถามตัวเองในใจ แต่ครั้งนี้เขาเริ่มร้อนรนกว่าเดิม เพราะไม่รู้จะไปตามเธอที่ไหน “ไปตัวเมืองเชียงรายกับพี่ไหม” เขาหันไปถามมีมี่ “แล้วพี่หลินมีเพื่อนสนิทที่ไหนหรือเปล่า” เขาถามท่าทางร้อนใจ ยิงคำถามติด ๆ กันออกมา “พี่หลิน เพื่อนสนิท ...” มีมี่ทำท่าคิด เขารีบฉวยข้อมือของมีมี่ฉุดเธอให้ลุกขึ้นตามเขาตรงไปที่รถ อาเล็กถือกะละมังเล็กใส่น้ำแข็งและผ้าเพื่อมาประคบให้กับเขา รีบถาม “จะไปไหนกัน...” พีคฉวยข้อมือมีมี่ ให้เดินตามเขามาขึ้นรถ เขาไม่ได้หันหน้ากลับไปตอบอาเล็กว่าจะพามีมี่ไปที่ไหนกัน เมื่อส่งมีมี่ขึ้นรถแล้ว เขาก็ขึ้นประจำที่นั่งคนขับ สตาร์ตเครื่องยนต์ ใส่เกียร์ เลี้ยวรถออกประตูบ้านไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะถึงทางแยกเพื่อเลี้ยวซ้ายขึ้นถนนใหญ่ ชายหนุ่มชะลอรถให้ช้าลง แต่ต้องแตะเบรกรถแบบกะทันหัน เพราะมีคนกระโดดมายืนขวางอยู่ที่หน้ารถ “เอี๊ยด...”

เธอบอกกับตัวเอง แล้วเริ่มลงมือกินอย่างเอร็ดอร่อย เมื่ออิ่มแล้วเธอลุกขึ้นไปจ่ายตังค์ แล้วเดินหาของอะไรที่แปลก และที่ไม่ได้กินมานานแล้ว หลังกลับมาจากกรุงเทพฯ เธอก็ไม่ได้ไปไหนเลย ทำแต่งาน ไร่ชา บ้าน ปั๊มน้ำมัน ในตลาดท่าขี้เหล็กก็ยังไม่ได้กลับไปเดินเลย มีแต่บางเช้าที่ไปตลาดสดแม่สาย ซื้อของใส่บาตรตอนเช้าเท่านั้น เธอเดินเลือกดูสิ่งของต่าง ๆ ในตลาดอย่างมีความสุข จนเหนื่อย แต่ก็ยังไม่ถูกใจอะไรสักอย่าง เพราะไม่อยากหิ้วของพะรุงพะรัง ลำพังกระเป๋าที่แบกอยู่ก็หนักพอดูแล้ว เพราะในตลาดมีทางออกได้หลายทาง หลินรีบออกไปอีกทางหนึ่ง ที่สามารถทะลุไปยังร้านขายยาที่ติดอยู่กับธนาคารฝั่งโน้น เพราะเธอรู้สึกมึนหัว และหน้ามืดวิงเวียน อีกไม่ถึงสองก้าวจะถึงประตูร้านขายยาอยู่แล้ว แต่เธอก็หน้ามืดลงเหมือนจะล้ม แล้วทรุดนั่งลงไปกับพื้นถนน มีมือใหญ่เข้ามาคว้าแขนเอาไว้ เธอได้ยินเสียงโวยวาย แต่ความรู้สึกตอนนี้มันดับวูบไปแล้ว มีเหมือนกลิ่นอะไรมาจ่ออยู่ที่จมูก หลินรู้สึกฉุนกึก ก่อนที่จะรู้สึกตัว เธอค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เห็นเพียงมือใหญ่ และสีขาว ๆ ตรงหน้า “คุณครับรู้สึกตัวแล้วหรือครับ” มีเส

“บ้าเหรอ เดี๋ยวก็เป็น กขค. นะกะ รอสักกำก่อน” เธอตอบเขา “มี่ คนดูกันเต็มแล้ว ไปปาสองคนนั้นมาเร็ว” เขาออกความคิดเห็น มีมี่กดกระจกรถลงแล้วตะโกนเรียก “เจ้หลิน” ลีโอรีบดึงเธอให้เอาหน้ากลับเข้ามาในรถ “โธ่ ...มี่ อย่างนี้ น่าอายกว่าอีก...” มีมี่ส่งยิ้มตอบกลับมาให้เขา แบบช่างมันฉันไม่แคร์ ลีโอส่ายหัวแต่ก็ยิ้มกว้างมากออกมาให้เธอ ทั้งสองคนที่กอดกันกลมอยู่บนฟุตบาท ได้ยินเสียงมีมี่ตะโกนเรียก พีคคลายวงแขนออกแบบหลวม ๆ “เสียงมีมี่นี่คะ” เธอเอ่ยประโยคแรกออกมา เขาดันตัวเธอออก เชยคางมนขึ้น ประคองดวงหน้าด้วยสองมือ ก่อนที่จะบรรจงกรีดนิ้วเช็ดน้ำตาให้กับเธอ มีมี่โผหน้าออกมาจากกระจกรถอีกครั้ง ก่อนจะโบกมือให้พี่สาวยิ้มร่า แล้วตะโกนเรียกเธออีกครั้ง “เจ้หลิน... วู้...” พีคและหลินหันมามองมีมี่ ก่อนที่เขาจะก้มลงไปหยิบกระเป๋าของหลินที่อยู่กับพื้น แล้วใช้มืออีกข้างจับมือเธอให้เดินมาที่รถ พีคเปิดประตูหน้าให้หลินเข้าไปนั่งก่อน เขาเดินอ้อมไปด้านหลัง เปิดกระโปรงรถก่อนที่จะหย่อนกระเป๋าของหลินลงไป หลินเมื่อเข้ามานั่ง

“ผมดีใจที่สุดเลย” ไม่พูดเปล่าเขาก็รวบเธอไว้ทั้งตัว “ขอให้ผมชื่นใจหน่อย” เขาบอกพร้อมจูบพรมไปทั่วใบหน้าของเธอ “คุณภุชงค์เดี๋ยวมีคนเข้ามาเห็น ทำอะไรประเจิดประเจ้อ” “จะเป็นอะไรไปเล่า เดี๋ยวเราก็ได้แต่งงานกันแล้ว” เขาประกบริมฝีปากไปปิดปากเธอที่กำลังจะพูดอะไรออกมา “อื้อ..” เสียงเธอร้องครางเหมือนประท้วง เขาหาสนใจไม่ สอดลิ้นที่รุ่มร้อนเข้าไปควานหาความหวาน ศิริพักตร์ตัวอ่อนระทวย กอดโอบรอบคอเขาแบบเคลิ้ม ดูดดื่มนิ่งนาน ก่อนที่จะถอนริมฝีปากออก และพูดเย้าเธอเบา ๆ “คุณพักตร์ก็ชอบไม่ใช่หรือครับ” เธอทุบไปที่หน้าอกเขาบ่อย ๆ ก่อนที่จะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน โดยจุ๊บไปที่ปากร้อน ๆ นั้นอีกครั้งเป็นการเชิญชวน เขาเปิดปากรับจุมพิตที่ศิริพักตร์เป็นฝ่ายเริ่ม ก่อนที่จะกดตัวเธอให้นอนลงไปบนศาลา เริ่มแลกเปลี่ยนความรักและจริงใจที่นุ่มนวลนั้นอีกครั้ง บรรยากาศตกลงเรื่องสินสอดทองหมั้นผ่านไปด้วยดี ทุกคนนั่งร่วมรับประทานอาหารกันก่อนที่จะเดินทางกลับ ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง… เสียงเตือนแสดงว่ามีข้อความใหม่เข้าทางไลน์ ชายหนุ่มเปิดเข้าไปดูข้อความที่ส่งเข้ามา กฤษนั่งกึ