All Chapters of สถานะเมียในสมรส [Omegaverse]: Chapter 1 - Chapter 10

ปฐมบท 1“อึก...พี่วิน” เด็กน้อยโอเมก้าจ้ำม่ำสภาพนอนคลุกฝุ่นอยู่บนพื้น กำลังเบะปากเตรียมจะปล่อยโฮออกมาเมื่อเห็นพี่ชายวิ่งเข้ามาหาตัวเองหน้าตาตื่น“ติ!”“ติเจ็บ...ฮือ ๆ ๆ” พอพี่ชายอัลฟ่าวิ่งมาถึงตัวเท่านั้นแหละ เด็กน้อยโอเมก้าก็ปล่อยโฮร้องไห้ออกมาเสียงดัง“ติเจ็บตรงไหน...ตรงนี้ใช่มั้ย” ใบหน้าคมโน้มลงจนริมฝีปากใกล้หัวเข่าก่อนจะเป่าลมอุ่นลงบนแผลถลอกเพื่อปลอบโยนน้อง“พ่วง~ พี่เป่าให้แล้วเดี๋ยวก็หายนะ” น้ำเสียงละมุนของพี่ช่วยปลอบโยนให้น้องพอได้หยุดร้องไห้ มือป้อมพยายามเช็ดน้ำตาให้ตัวเองป้อย ๆ“พี่พากลับบ้านไปทำแผล” คนพี่คุกเข่าลงหันหลังให้น้องปีนขึ้นมาอยู่ข้างบน สองแขนป้อมโอบรัดคอพี่โดยที่ขาป้อมมีแขนของพี่ล็อกพยุงไว้จากสวนสาธารณะในหมู่บ้านกว่าจะถึงบ้านหลังใหญ่ท้ายซอยเด็กน้อยโอเมก้าเอาแต่สะอื้นมาตลอดทาง แผ่นหลังของพี่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาน้องแต่นั่นไม่ได้ทำให้ชวินรู้สึกว่าเป็นปัญหาเลยแม้แต่น้อย“ตาวิน! ตาติ! น้องเป็นอะไรลูก” ธาริณีเห็นสภาพเด็ก ๆ แล้วตกใจรีบเข้าไปคว้าโอเมก้าน้อยออกจากหลังพี่มานั่งบนตักทันที“น้องหกล้มครับ”💍❤️💍❤️เพราะพ่อกับแม่เป็นเพื่อนสนิทกัน สนิทขนาดที่ว่าฝากลูกให้เลี้ยง

ตอนที่ 1 แต่งงานธุรกิจรติในชุดสูทสีขาวนั่งทิ้งตัวลงบนเตียงที่เต็มไปด้วยกลีบกุหลาบอย่างเงียบงัน สายตาทอดมองไปยังร่างสูงใหญ่ของอัลฟ่าหนุ่มในชุดสูทแบบเดียวกันกำลังยืนส่งสายตากดต่ำเหยียดหยามมองมาที่เขา กลิ่นฟีโรโมนไวน์ขาวคละคลุ้งรอบห้องเพื่อกดข่มโอเมก้าร่างบางที่พยายามเก็บอาการและความรู้สึกบนใบหน้าหวานแต่ไร้ซึ่งอารมณ์“คงไม่ร้องไห้ไปฟ้องพ่อกับแม่หรอกนะ” คำพูดทิ้งท้ายของอัลฟ่าหนุ่มก่อนจะหุนหันออกจากห้องหอไปอย่างไม่ไยดี“...” รติได้แต่นั่งเม้มริมฝีปากบางข่มอารมณ์มองตามแผ่นหลังกว้าง มือจิกกำผ้าปูที่นอนแน่นอย่างกับว่าจะให้มันขาดคามือรติพยายามสะกดอารมณ์ตัวเองไม่ให้มีน้ำตาไหลออกมาแม้เพียงหยดเดียว ทั้งที่นัยน์ตาแดงก่ำอยากจะระบายออกมาเต็มที โอเมก้าร่างบางพยายามสลัดความคิดฟุ้งซ่านในหัวออกด้วยการปล่อยร่างกายเปลือยเปล่าไปกับการนวดคลึงของมวลน้ำวนในอ่างจากุซซี ปล่อยตัวปล่อยใจให้ล่องลอยไปอย่างไร้จุดหมายเขากับชวินถูกจับหมั้นหมายกันไว้ตั้งแต่เด็ก ๆ แต่เหมือนเป็นเพียงคำพูดไม่จริงจังนักจากผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย จนกระทั่งธุรกิจโรงแรมของทางบ้านรติเริ่มมีปัญหาขาดทุน จึงทำให้งานแต่งงานของทั้งสองถูกเนรมิตขึ้นในเ

ตอนที่ 3 ผูกพันธะ=เริ่มผูกพันภายในห้องนอนที่มืดสนิทร่างบางยังคงนอนขดตัวคุดคู้ด้วยสภาพร่างกายที่อิดโรย หลังจากที่โดนสามีอัลฟ่ากัดคอผูกพันธะแล้ว รติก็โดนทิ้งให้นอนซมอยู่คนเดียวโดยที่สามีอัลฟ่าออกจากห้องไปทันทีอย่างไม่มีเยื่อใยหลังจากนอนหลับไปหนึ่งวันเต็ม ๆ รติจึงพอมีแรงที่จะลุกขึ้นมาดูแลตัวเอง สิ่งแรกที่ต้องทำคงไม่พ้นอาบน้ำชำระล้างคราบกามที่ติดอยู่ทั่วตัว รติสำรวจร่างกายตัวเองหน้ากระจกบานใหญ่มองดูร่องรอยที่ถูกสามีอัลฟ่ากระทำไว้ รวมถึงรอยพันธะที่ยังคงเป็นรอยแผลสดให้ได้เจ็บแปลบ แม้ร่างกายจะเจ็บปวดระบมแต่สายตาของรติไม่มีความรู้สึกเช่นเดียวกับร่างกาย เขาได้แต่พยายามกลืนก้อนความเจ็บปวดนั้นให้ย้อนกลับเข้าไปข้างในด้วยสายตาที่เด็ดเดี่ยวแทน‘แค่ให้มันจบ ๆ ไปตามที่พวกผู้ใหญ่ต้องการ’//////////“นอนกับเมียมาแล้วมานอนหมดแรงกับปรานต์เนี่ยนะ” โอเมก้านัยน์ตาเฉี่ยวอดที่จะประชดคนรักไม่ได้“อย่าพูดมากน่า” อัลฟ่าหนุ่มนอนหลับตาเหยียดตัวพูดออกมาด้วยความรำคาญ“ผมก็แค่ทำให้มันจบ ๆ ไปตามที่พ่อกับแม่ต้องการ”“แน่ใจ? ว่าจะจบ” น้ำเสียงเย้ยหยันพร้อมกับเสียงหัวเราะในลำคอ“ตอนนี้บอกให้จบ ไม่ใช่ว่าสุดท้ายปรานต์กลาย

ตอนที่ 5 🔥 กลิ่นกำยานชวนลุ่มหลง ≠ กลิ่นกุหลาบเย้ายวนใจร่างบางถูกอุ้มพาไปยังห้องนอนใหญ่ชั้นบน รติไม่ได้ขัดขืนกับสิ่งที่เขาถูกกระทำเพราะรู้อยู่แล้วว่าแรงตัวเองไม่มีทางสู้กับสามีอัลฟ่าได้“คุณจะให้ติทำอะไร” รติถามขึ้นเมื่อถูกวางลงบนเตียงนุ่ม“ปรนนิบัติสามีอย่างที่ภรรยาควรจะทำ” ชวินตอบกลับอย่างกวน ๆ“ถ้าอย่างนั้นก็ไปอาบน้ำก่อนเถอะครับ” ร่างบางลุกขึ้นยืน แต่ต้องกระเด็นกลับไปนั่งที่เดิมด้วยแรงผลักของสามี“ทำก่อนแล้วค่อยอาบ ชั้นขี้เกียจอาบหลายรอบ” ชวินยังคงยียวนไม่เลิก“ทำงานมาทั้งวันอาบน้ำให้สบายตัวก่อนดีกว่าครับ” ต่างกับรติที่พยายามใจเย็น“ทำไมแค่นี้รังเกียจสามีหรือไง”“ครับ” ภรรยาโอเมก้าตอบกลับหน้าตาเฉย“ติไม่ชอบร่วมรักโดยที่มีกลิ่นโอเมก้าอื่นปะปน”“แค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้”“รับได้ แต่ไม่ใช่เรื่องที่ต้องรับ”“ปากดีนักนะ”“ไปอาบน้ำครับ” รติลุกขึ้นเดินนำเข้าไปในห้องน้ำไม่สนว่าอีกคนจะหงุดหงิดเพียงใดพอตามเข้ามาในห้องน้ำสามีอัลฟ่ายังคงแสดงความเอาแต่ใจยืนนิ่งไม่ยอมถอดเสื้อผ้า จนภรรยาโอเมก้าที่กำลังเตรียมน้ำในอ่างต้องหันกลับมามองตั้งแต่หัวจดเท้าพร้อมกับถอนหายใจด้วยความระอา“ทำไมไม่ถอดเสื้อผ้าล่

ตอนที่ 7 🔥 พิศวาสหรือเปล่าไม่แน่ใจ “คุณวิน!” รติในชุดนอนบางเบากำลังจะล้มตัวลงนอนแต่ต้องตกใจเป็นครั้งที่สองของวัน เมื่อสามีมายืนอยู่ตรงปลายเตียงจะไม่ให้ตกใจได้ไงในเมื่อก่อนหน้าหงุดหงิดร้อนรนออกไปจากห้องแถมทิ้งคำพูดไว้เหมือนจะไม่กลับมา แล้วนี่ปาเข้าไปเกือบตีหนึ่งอยู่ ๆ มายืนอยู่ตรงหน้า“ชั้นหิวข้าว” สามีอัลฟ่าทำหน้าตาขึงขังพูดอย่างเอาแต่ใจ“คุณวินจะกินอะไรเดี๋ยวติสั่งรูมเซอร์วิซให้” แม้จะงงกับพฤติกรรมของสามีแต่รติก็ลุกขึ้นไปจัดการให้แต่โดยดี“อะไรก็ได้” วันนี้เขาคงหมดแรงจริง ๆ ไม่มีแรงแม้แต่จะยียวนใส่คนตรงหน้า“ระหว่างรออาหารติว่าคุณไปอาบน้ำให้สบายตัวก่อนดีกว่า” เห็นสภาพเหนื่อยล้าของสามีแล้วรติเองก็อดเป็นห่วงไม่ได้“ไม่อาบได้มั้ย กินข้าวแล้วนอนเลยวัน