Lahat ng Kabanata ng ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ: Kabanata 71 - Kabanata 80

ตำหนักเหนือเมฆาแสงแดดยามเช้าส่องถึงหน้าตำหนักเหนือเมฆา ทว่าในยามปกติที่ควรจะมีเสียงหัวเราะของสาวใช้ หรือกลิ่นหอมจากสำรับอาหารเช้า กลับมีเพียงความเงียบงันและลมเช้าเย็นๆไป๋เหวินหลงยืนหน้าตำหนักเหนือเมฆา พลางขมวดคิ้วมุ่น ไม่มีแม้เงาของซื่อซื่อ ไม่มีขันที ไม่มีสาวใช้…เงียบเกินไป“แปลก…” ไป๋เหวินหลงพึมพำ ก่อนจะตัดสินใจเดินอ้อมไป พบสาวใช้สองสามนางกำลังก้มหน้าก้มตาทำความสะอาดมุมหนึ่งของสวน ทันทีที่เห็นร่างสูงสง่าของแม่ทัพก็รีบย่อกายทำความเคารพ ใบหน้าเจื่อนๆ อย่างเกรงใจ“องค์หญิงใหญ่หว่านชิงอยู่ที่ใด” น้ำเสียงเข้มสาวใช้คนหนึ่งตอบด้วยเสียงแผ่วเบา “ท่านแม่ทัพไม่ทราบหรือเพคะ องค์หญิงใหญ่...เสด็จไปวัดต้าเล่อแล้วเจ้าค่ะ”“ไปวัดหรือ” ไป๋เหวินหลงชะงัก อีกคนรีบเสริม “เจ้าค่ะ เสด็จไปตั้งแต่เช้ามืด…ไปบวชแล้วเจ้าค่ะ…”ไป๋เหวินหลงยืนนิ่งไปพักใหญ่ สีหน้าเต็มไปด้วยความแปลกใจ...หรืออาจจะเรียกว่า ไม่พอใจนักด้วยซ้ำ เขาหันหลังกลับโดยไม่พูดอะไรต่อ มุ่งตรงไปยังท้องพระโรงทันทีท้องพระโรงขันทีจื่อกงเดินเข้ามากระซิบข้างหูฮ่องเต้หลี่เซวียนอี้ที่กำลังดื่มชา เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มบางกับจื่อกง ยกมือขึ้นเป็นสัญญาณอน

“…เปล่า ไม่มีอะไร…แค่มาหากุ้ยเฟย แล้วองค์หญิงรองตามหาข้า...มีเรื่องใดหรือ” ไป๋เหวินหลงตอบเรียบๆ แล้วถามกลับด้วยน้ำเสียงไม่แน่ใจนัก เยี่ยนอิงยกกล่องขนมขึ้นมาตรงหน้า แววตาฉายความอ่อนโยน“เยี่ยนอิงอยากจะฝากขนมของเยี่ยนอิงให้ท่านแม่ทัพเอาไปให้น้องหยางหลิน ไม่ได้เจอน้องหยางหลินมาสักพักแล้ว เยี่ยนอิงก็เลยรู้สึกคิดถึง อยากจะทำอะไรให้บ้าง”พูดจบยังรีบเสริมต่อโดยแทบไม่ให้แม่ทัพได้คิดทัน“แต่ก็กลัวว่าจะเกิดเรื่องเหมือนตอนพี่หว่านชิงอีก เลยไม่กล้าไหว้วานใครง่ายๆ ...แต่ถ้าเป็นท่านแม่ทัพ เยี่ยนอิงก็มั่นใจว่าไม่มีทางเกิดเรื่องร้ายได้แน่นอน”มือขาวนวลยื่นกล่องขนมให้ ไป๋เหวินหลงรับมาโดยไม่ได้พูดอะไร เพียงพยักหน้าเบาๆ เอาแต่มองกล่องขนมนิ่ง เยี่ยนอิงยิ้มน้อยๆ แล้วพูดต่อ“ขอบคุณท่านแม่ทัพมาก วันพรุ่งนี้เยี่ยนอิงจะตอบแทนบุญคุณท่านแม่ทัพ ท่านต้องมาหาเยี่ยนอิงนะ ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด ถือเป็นการขอบคุณสำหรับวันนั้น...ที่ท่านช่วยเยี่ยนอิงและน้องหยางหลินจากเหตุการณ์ลอบสังหาร” ดวงตาใสแจ๋วของนางเปล่งประกายระคนคาดหวัง เยี่ยนอิงพูดถึงแค่สองคน ไม่แม้แต่จะเอ่ยถึงหว่านชิงในประโยคนั้น ราวกับหว่านชิงไม่มีตัวตนอยู่ในเหตุก

ภายในกุฏิเรือนสงบของวัดต้าเล่อ หว่านชิงนอนตะแคงอยู่บนเบาะ เอนหลังพิงหมอน ริมฝีปากเม้มแน่นคล้ายจะถอนหายใจแต่ก็ยังกลั้นไว้ไม่ให้ตัวเองดูว่างจัดจนเหงาไปกว่านี้...ข้างหมอน ใต้ผ้าห่มบาง กลุ่มขนสีขาวนวลขยับกะพริบตาปรือ...แล้วกระโจนขึ้นมาอย่างรวดเร็วป๊าบบ เสียงหนึ่งดังแหวกบรรยากาศสมาธิ ทำเอาหว่านชิงสะดุ้งเล็กน้อยแล้วลืมตา"อีกแล้วรึเจ้าแมว…" ครางในลำคอเจ้าแมวระบบลอยตัวขึ้นกลางอากาศอย่างไม่แคร์สิ่งใด ขนฟูจนดูเหมือนจะระเบิดความสนุกเต็มที่ ดวงตาใสแจ๋วของมันหรี่น้อยๆ พลางส่งเสียงที่ทั้งนุ่ม ทั้งน่าตี"ติ๊ง! ระบบมาแล้วจ้า พร้อมทำงานแล้ว เตรียมตัวให้พร้อมนะนายหญิง ภารกิจใหม่สุดจี๊ดมาแล้ว จะบังเกิดในสาม...สอง...ไม่บอกกกก"“หืม…นี่ข้าพักแค่ไม่กี่วัน เจ้าก็จะหาเรื่องมาให้ข้าอีกแล้วรึ” หว่านชิงยกคิ้วมองมันอย่างระแวง“หามิได้ นี่มิใช่เรื่อง หาเรื่อง แต่นี่คือ ของขวัญจากโชคชะตา ต่างหากล่ะนายหญิง” มันหมุนตัวกลางอากาศหนึ่งรอบแล้วชี้หางใส่เบาะนอน“เตรียมตัวให้ดี ภารกิจนี้จะมาในรูปแบบที่นายหญิง คาดไม่ถึง จนเผลออุทานว่า เจ้าระบบบัดซบเอ๊ย!”“เจ้าระบบบัดซบเอ๊ย…” หว่านชิงพึมพำไปก่อนแล้วถึงกับชะงัก “เดี๋ยวๆ

เจ้าแมวฟูแต่ก็ยังอ้าปากพูดเสียงแหลม“ยัง ยัง ยังไม่หมดน้าา รายงานด่วน มาอีกแล้ววว เยี่ยนอิงกับแม่ทัพไป๋ ทานข้าวด้วยกันมีโมเมนต์มากมายยยน่ารักน่าชัง”“อย่าสิ!เจ้าแมวนี่อยากกลับไปเป็นระบบเหมือนเดิมไหม”“ลบอีก -10 แต้ม ท่านแม่ทัพคีบผักให้กับเยียนอิง นายหญิงหว่านชิงงงง โอ๊ยยย จะขาดใจแล้วววว แอ๊ฟฟฟฟ!”หว่านชิงกัดฟันแน่นขณะกอดมันจนหูย่นหางยุ่ง “ถ้าจะลบทุกดมเม้นต์แบบนี้ข้าก็ตายนะสิ เจ้าลบเยอะไปแล้ว ทีข้าสร้างโมเมนต์เจ้าบวกอย่างมาก 5 แต้มเอง!”“นายหญิงอย่าโหด ฮือออ แต้มยังไม่ติดลบก็ดีแล้ว ไม่น้าาา”เสียงแมวร้องโหยหวนปนเสียงหว่านชิงหัวฟัดหัวเหวี่ยงดังก้องไปทั่วเรือน ยามเย็นแสงอาทิตย์บ่ายเคลือบเรือนหลังคากระเบื้อง ไป๋เหวินหลงเดินอยู่ด้านข้างของเยี่ยนอิง เยี่ยนอิงยังคงเดินอย่างร่าเริง บางครั้งก็หันมาเล่าถึงขนมในร้านหนึ่ง บางทีก็หัวเราะเมื่อเห็นแมวจรจัดปีนขึ้นหลังคา"ท่านแม่ทัพเคยกินซาลาเปาใส่แปะก๊วยรึยัง เยี่ยนอิงว่ารสแปลกดีนะ วันหลังเยี่ยนอิงจะซื้อมาฝาก"ไป๋เหวินหลงหันมามองเยี่ยนอิงโดยไม่ตอบ สีหน้าภายนอกของเขายังคงเย็นชา แต่ในใจกลับมีคำถามที่ไม่ได้ออกจากปาก...ตัวนิดเดียว พูดมาก ช่างจ้อ แล้วย

หว่านชิงว่าแล้วคว้าเสื้อคลุมหันกลับมาอย่างเด็ดขาด น้ำเสียงหว่านชิงเข้มขึ้น “แล้วน้ององค์หญิงรองเยี่ยนอิงที่ทั้งซื่อทั้งอ่อนแอนั่นจะทำอะไรได้เล่า ป้อนหญ้าให้เขารอดหรือไร”แมวระบบตบอากาศอย่างร้อนรน “ท่านแม่ทัพแย่มาก ระดับพลังชีวิตต่ำกว่า48%แล้ว มีความเสี่ยงหมดสติเป็นเวลาไม่ต่ำกว่า 4 ชั่วยาม และหากปล่อยให้องค์หญิงรองเยี่ยนอิงดูแลคนเดียว...อาจมีการ กุมมือโดยไม่ตั้งใจ หรือ ซบไหล่จากแรงพิง เกิดขึ้น”“ไม่สิ เตรียมรถม้า เตรียมเส้นทาง เตรียมแผนออกวัด ข้าจะไปลากคอแม่ทัพขี้เก๊กนั่นกลับมาเอง!” หว่านชิงตะโกนลั่นแล้วหันขวับ “นายหญิงพูดจริงใช่ไหมเจ้าคะ?! ถ้าไปตอนนี้…”“ไม่ต้องพูดมากแล้ว ข้าจะไปเพราะเขากำลังจะตายแล้ว”ติ๊ง!“ปลดล็อกภารกิจพิเศษ: เส้นทางหัวใจของท่านแม่ทัพ - บันทึกเริ่มต้นแล้ว สถานะ: หว่านชิงกำลังออกเดินทาง +20 แต้ม ความสัมพันธ์แม่ทัพ +5 แต้มสายตาระบบแมว ปวดหัวระดับสูงสุด”กลางค่ำคืนรถม้าสีเข้มแล่นตัดทางป่าอย่างเร่งร้อน หว่านชิงนั่งตัวตรงในรถม้า ดวงตาทอดมองออกไปยังความมืดข้างนอก มือเรียวกำขวดยาสมานแผลแน่นจนข้อขาว หว่านชิงไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่ขึ้นรถมา นอกจากเพียงคำเดียว...“เร่งความ