แชร์

ตอนที่75ภารกิจ

ผู้เขียน: หลิวซินอี้
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-07-10 21:44:03

ภายในกุฏิเรือนสงบของวัดต้าเล่อ

หว่านชิงนอนตะแคงอยู่บนเบาะ เอนหลังพิงหมอน ริมฝีปากเม้มแน่นคล้ายจะถอนหายใจแต่ก็ยังกลั้นไว้ไม่ให้ตัวเองดูว่างจัดจนเหงาไปกว่านี้...

ข้างหมอน ใต้ผ้าห่มบาง กลุ่มขนสีขาวนวลขยับกะพริบตาปรือ...แล้วกระโจนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ป๊าบบ เสียงหนึ่งดังแหวกบรรยากาศสมาธิ ทำเอาหว่านชิงสะดุ้งเล็กน้อยแล้วลืมตา

"อีกแล้วรึเจ้าแมว…" ครางในลำคอ

เจ้าแมวระบบลอยตัวขึ้นกลางอากาศอย่างไม่แคร์สิ่งใด ขนฟูจนดูเหมือนจะระเบิดความสนุกเต็มที่ ดวงตาใสแจ๋วของมันหรี่น้อยๆ พลางส่งเสียงที่ทั้งนุ่ม ทั้งน่าตี

"ติ๊ง! ระบบมาแล้วจ้า พร้อมทำงานแล้ว เตรียมตัวให้พร้อมนะนายหญิง ภารกิจใหม่สุดจี๊ดมาแล้ว จะบังเกิดในสาม...สอง...ไม่บอกกกก"

“หืม…นี่ข้าพักแค่ไม่กี่วัน เจ้าก็จะหาเรื่องมาให้ข้าอีกแล้วรึ” หว่านชิงยกคิ้วมองมันอย่างระแวง

“หามิได้ นี่มิใช่เรื่อง หาเรื่อง แต่นี่คือ ของขวัญจากโชคชะตา ต่างหากล่ะนายหญิง” มันหมุนตัวกลางอากาศหนึ่งรอบแล้วชี้หางใส่เบาะนอน

“เตรียมตัวให้ดี ภารกิจนี้จะมาในรูปแบบที่นายหญิง คาดไม่ถึง จนเผลออุทานว่า เจ้าระบบบัดซบเอ๊ย!”

“เจ้าระบบบัดซบเอ๊ย…” หว่านชิงพึมพำไปก่อนแล้วถึงกับชะงัก

“เดี๋ยวๆ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ   ตอนที่84ท่านพ่อที่จริงใจ

    หันหลังกลับผ้าคลุมยาวสะบัดตามจังหวะฝีเท้าที่แผ่วเบาแต่แน่วแน่“รีบไปจัดการเสีย ข้ารอผลอยู่...”บุรษลึกลับชุดดำก้มหัวแน่น แล้วเงาร่างทั้งสองก็ค่อย ๆ ละลายหายไปในม่านหมอกบางยามค่ำคืนบุรุษลึกลับในชุดคลุมสีดำสนิทก้มศีรษะต่ำหลังเสร็จจากการรับคำสั่ง หันหลังกลับอย่างไร้พิรุธ ทว่า“ฉึก!”ปลายกระบี่บางเฉียบสีเงินเย็นเยียบจี้แนบแน่นตรงบั้นเอวเป็นกระบี่ที่ไม่รู้โผล่มาจากทิศใด ไม่มีแม้แต่เงาหรือเสียงฝีเท้าชายชุดดำเบิกตากว้าง มือขยับจะคว้ามีดสั้นใต้แขนเสื้อ แต่“ปึก ปึก” เพียงสองกระบวนท่าเพียงสองจังหวะตวัดร่างของเขาก็ถูกผลักให้ทรุดลงกับพื้นอย่างหมดรูป มีดในมือหลุดกระเด็น โซ่เหล็กสายหนึ่งตวัดแน่นรัดข้อมือทั้งสองไว้ ก่อนจะมีเสียงกระพือผ้าคลุมดังเบา ๆ ... และทุกอย่างก็ตกอยู่ในความสงบอีกครั้งห้องใต้ดินลับในเขตวังหลวง กลิ่นเหล็กและฝุ่นปูนกรุ่นคลุ้งเสียงลูกโซ่กระทบหินดังก้องในห้องแคบ ๆชายลึกลับถูกตรึงไว้กับเสาหินกลางห้อง เงยหน้าขึ้นอย่างเจ็บใจและอับอายตรงหน้าเขา...ผู้ที่พาเขากลับมา ยืนสงบเสงี่ยมราวกับเป็นเพียงทหารเฝ้าประตูคนหนึ่งแต่เมื่อผ้าคลุมหน้าค่อย ๆ ถูกปลดออก แสงโคมสะท้อนใบหน้าคมคายอ่อนกว่

  • ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ   ตอนที่83ขอบใจ

    “อะแฮ่ม ท่านแม่ทัพเจ้าขา ท่านไม่คิดจะพูดคำว่า ขอบคุณ แด่ นายหญิง ของข้าบ้างเลยหรือเจ้าคะ ฮือออ เจ็บแทนอ่า” เสียงเจ้าแมวระบบพูดก้องห้องประหนึ่งวิญญาณที่ตามหลอกหลอนไป๋เหวินหลงนิ่งเหมือนเพิ่งจะคิดได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าได้ยินเจ้าแมวระบบพูดหรอกนะ...ไป๋เหวินหลงหันไปมองหว่านชิงที่กำลังหยิบสมุนไพรลงถ้วยอย่างนิ่งเฉย จู่ๆ ใบหน้าคมเข้มก็แข็งค้างนิดๆ“…เจ้าดูแลข้าหรือ” เขาถามเสียงเบาเหลือบตามองรอยโลหิตที่เปื้อนมือบางพร้อมกับสีหน้าเคร่งเครียดรอยเหงื่อซุมที่หน้าผากเนียน หว่านชิงไม่ตอบเอาแต่คลุกสมุนไพรในชามให้จมลงไปกับน้ำเหมือนความรู้สึกตนเองไป๋เหวินหลงเงียบไปนาน ก่อนจะพูดออกมาเสียงอ้อมแอ้ม“...ขอบใจ”【 ติ๊ง! ระบบ: +5 แต้ม 】【เหตุผล: ท่านแม่ทัพพูดคำว่าขอบใจ ถึงจะช้าไปนิด แต่ก็ยังดี...โถ่วว】“หึ! แค่เนี้ยะเหรอ แค่เนี้ยะเหรอออ!” เจ้าแมวระบบพ่นลมหายใจแรงๆโม่ชิงเหยียนที่ยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่เงียบๆ แทบจะหันหน้าซ่อนรอยยิ้มมุมปาก“เฮ้อ กว่าจะพูดขอบใจออกมาได้ องค์หญิงใหญ่ดูแลอาการบาดเจ็บของท่านด้วยตัวเองเพียงนี้ ข้าล่ะอิจฉาเสียจริงจัง”หว่านชิงยืดหลังตรงขณะเก็บของลงตะกร้าสาน กล่องสมุนไพรขนาดเล็กแ

  • ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ   ตอนที่81ใจคอ

    สายลมยามเย็นพัดแผ่ว กลิ่นดอกสนลอยแตะปลายจมูก ขณะที่เยี่ยนอิงเดินทอดน่องอย่างเหม่อลอยริมแนวพุ่มไม้เสียงฝีเท้าหลายคู่ดังก้องจากลานหน้าวัด ดึงความสนใจของเยี่ยนอิงกลับไปทันที“ท่านราชครูโม่ชิงเหยียน...”ร่างสูงในชุดคลุมยาวสีดำหมึก พู่ขนนกประจำตำแหน่งขยับเบาๆ ตามแรงลม เยียบเย็นดังสายตาเฉียบคมของเขา โม่ชิงเหยียนยืนหลังตรงขณะเงยหน้ามองอาคารวิหารที่หว่านชิงพักรักษาตัวอยู่เยี่ยนอิงชะงัก...ดวงตากลมสั่นไหวในทันที หัวใจที่เคยหวังว่าใครสักคนจะมาตามหาตน กลายเป็นความเงียบชัดเจนที่บอกว่าเยี่ยนอิงไม่ใช่คนที่ราชสำนักกำลังห่วง“ท่านราชครู...” เยี่ยนอิงเอ่ยเสียงเบา เดินเข้าไปใกล้พลางยิ้มจางๆ แม้ในอกเหมือนกำลังถูกบีบ“ท่านมา...เพราะเรื่องของข้าใช่หรือไม่” โม่ชิงเหยียนเหลือบมองนางครู่หนึ่ง แววตาเรียบนิ่ง...คล้ายว่างเปล่า“ข้ามา...ตามรับบัญชาฝ่าบาทให้คุ้มกันองค์หญิงใหญ่”เยี่ยนอิงนิ่งไปทันที รอยยิ้มบนริมฝีปากค่อยๆ จางหาย องค์หญิงใหญ่...อีกแล้วหรือ เยี่ยนอิงพยักหน้ารับอย่างฝืนๆ ก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ“ข้าคิดว่า...ข้าควรกลับวังหลวง”ราชครูยังคงยืนสงบ“ท่านแม่ทัพ...ได้รับบาดเจ็บเพราะข้า หากข้าอยู่ในวัง อาจมีโอก

  • ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ   ตอนที่81นางร้ายตีตื้น

    เมื่อรถม้าชะลอลงถึงลานหน้าวัดต้าเล่อ หว่านชิงก็แทบจะกระโดดลงจากที่นั่งทันที ปลายรองเท้าแทบไม่แตะพื้นก็วิ่งเปิดประตูหลังรถเข้าไปหา“เยี่ยนอิง ประคองเขาไว้ ข้าจะช่วย”ร่างสูงของแม่ทัพไป๋เหวินหลงยังคงเอนพิงอย่างอ่อนแรง หว่านชิงก้าวขึ้นไปคว้าแขนเขาและค่อยๆ พยุงลงจากรถม้าด้วยความระวัง ดวงตาคู่นั้นปิดสนิท ร่างกายร้อนผ่าวจากพิษบาดแผลแล้วในจังหวะที่หว่านชิงประคองเขามาก้าวพ้นขอบรถได้เพียงก้าวเดียว..."...เยี่ยนอิง...หนีไป...เยี่ยนอิงเจ้า...ปลอดภัยไหม..."เสียงละเมอของไป๋เหวินหลงเปล่งออกมาแผ่วเบา แต่กรีดหัวใจหว่านชิงดังฉึก หว่านชิงชะงักค้างไปในจังหวะนั้น ร่างสูงที่นางอุตส่าห์ประคองไว้แทบจะปล่อยให้ล้มกลิ้งลงพื้นทันทีดวงตาเรียวยาวหรี่ลงอย่างหมดอารมณ์ ริมฝีปากกระตุกยิ้มแห้งข้างเดียว"เฮ้อ…ให้ตายสิ...ข้าควรปล่อยท่านกลิ้งลงไปหรือไม่กันนะ...""ติ๊ง!" เสียงคุ้นเคยดังขึ้นอย่างร่าเริงจนหว่านชิงอยากเขวี้ยงแมวเข้าวัด"ระบบแจ้งเตือน ท่านแม่ทัพละเมอถึงเยี่ยนอิง ขณะอยู่ในอ้อมแขนของนายหญิงหว่านชิง แต้มลดทันที 20 แต้ม"เจ้าแมวลอยขึ้นกลางอากาศ หมุนตัวไปมาพร้อมเสียงหัวเราะ คิกคิก ราวกับแกล้งกันเล่น“จะขำอะไรนัก

  • ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ   ตอนที่80ตัวประกอบ

    หว่านชิงหันไปหาเยี่ยนอิงที่ยังนั่งอยู่ข้างท่านแม่ทัพ“ขึ้นไป” น้ำเสียงเด็ดขาด“หา...ใคร ข้าเหรอ” เยี่ยนอิงทำหน้าตกใจปนเกรงๆ“ใช่สิ...เจ้าอยากจะวิ่งกลับหรือ” หว่านชิงพูดพลางปีนขึ้นหน้ารถม้า มือคว้าบังเหียนอย่างเชี่ยวชาญราวกับทำเป็นมาตลอดชีวิตเยี่ยนอิงรีบปีนขึ้นเบาะในรถม้าด้านในใหม่อีกรอบ ประคองท่านแม่ทัพอย่างลนๆ แล้วตะโกนออกมาอย่างไม่มั่นใจ“เอ่อ...ข้าพร้อมแล้วมั้ง…”หว่านชิงหันกลับมา เส้นผมสะบัดลมแรงในคืนเดือนมืด ดวงตาคมกริบเป็นประกายราวกับแม่ทัพในตำนาน เท่ซะไม่มี“จับให้แน่นๆ นะ ข้าจะซิ่งแล้ว”“ห๊าาา พี่หว่านชิง…” เยี่ยนอิงอ้าปากค้าง ยังไม่ทันได้ค้าน รถม้าก็พุ่งปรู๊ดออกไปด้วยเสียงกระทบพื้นหิน ม้าสองตัวถูกบังคับอย่างคล่องแคล่ว รถม้าแล่นฉิวพุ่งทะยานเข้าสู่ป่ารัตติกาล เยี่ยนอิงสะดุ้งเฮือก มือคว้าราวข้างๆ แน่น ดวงตาเบิกโพลงจนจะหลุดจากเบ้า“พะ…พี่หว่านชิง ขะ…ข้าไม่รู้เลยว่าท่านทำอะไรแบบนี้ได้”หว่านชิงตะโกนสวนกลับมาลอยๆ ท่ามกลางลมแรง“เจ้ารู้ไม่หมดหรอก ว่าข้าน่ะ ทำได้มากกว่าที่คิด!!” ปากพูดตาจ้องที่ผีเสื้อระบบนำทางรถม้าสีเข้มยังคงแล่นฝ่าทางดินชื้น ละอองหมอกบางเบาคลี่คลุมภูเขาราวกับเส้น

  • ข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ   ตอนที่79 ขับเอง

    หว่านชิงว่าแล้วคว้าเสื้อคลุมหันกลับมาอย่างเด็ดขาด น้ำเสียงหว่านชิงเข้มขึ้น “แล้วน้ององค์หญิงรองเยี่ยนอิงที่ทั้งซื่อทั้งอ่อนแอนั่นจะทำอะไรได้เล่า ป้อนหญ้าให้เขารอดหรือไร”แมวระบบตบอากาศอย่างร้อนรน “ท่านแม่ทัพแย่มาก ระดับพลังชีวิตต่ำกว่า48%แล้ว มีความเสี่ยงหมดสติเป็นเวลาไม่ต่ำกว่า 4 ชั่วยาม และหากปล่อยให้องค์หญิงรองเยี่ยนอิงดูแลคนเดียว...อาจมีการ กุมมือโดยไม่ตั้งใจ หรือ ซบไหล่จากแรงพิง เกิดขึ้น”“ไม่สิ เตรียมรถม้า เตรียมเส้นทาง เตรียมแผนออกวัด ข้าจะไปลากคอแม่ทัพขี้เก๊กนั่นกลับมาเอง!” หว่านชิงตะโกนลั่นแล้วหันขวับ “นายหญิงพูดจริงใช่ไหมเจ้าคะ?! ถ้าไปตอนนี้…”“ไม่ต้องพูดมากแล้ว ข้าจะไปเพราะเขากำลังจะตายแล้ว”ติ๊ง!“ปลดล็อกภารกิจพิเศษ: เส้นทางหัวใจของท่านแม่ทัพ - บันทึกเริ่มต้นแล้ว สถานะ: หว่านชิงกำลังออกเดินทาง +20 แต้ม ความสัมพันธ์แม่ทัพ +5 แต้มสายตาระบบแมว ปวดหัวระดับสูงสุด”กลางค่ำคืนรถม้าสีเข้มแล่นตัดทางป่าอย่างเร่งร้อน หว่านชิงนั่งตัวตรงในรถม้า ดวงตาทอดมองออกไปยังความมืดข้างนอก มือเรียวกำขวดยาสมานแผลแน่นจนข้อขาว หว่านชิงไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่ขึ้นรถมา นอกจากเพียงคำเดียว...“เร่งความ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status