Home / มาเฟีย / มิลินของจอมทัพ / มิลิน_3 วันไนท์แสตนด์

Share

มิลิน_3 วันไนท์แสตนด์

last update Last Updated: 2025-05-15 16:40:58

“นี่.. คุณ..”

“ขุนพล”

“คุณขุนพลคะ.. ที่นี่พอจะรับสมัครคนล้างรถสักหนึ่งตำแหน่งไหมคะ?” มิลินยืนชะเง้อเกาะขอบหน้าต่าง สายตาของเธอไม่สามารถละไปจากรถซิ่งราคาหลักล้านนั่นได้ แต่ฉันก็ชวนคุยไปงั้น แค่ได้นั่งขับเพียงครั้งฉันก็ถือว่าแต้มบุญในชีวิตฉันหมดไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย.. แต่เพราะไม่มีคำตอบจากอีกฝ่ายก็เลยทำให้มิลินแค่ยิ้มฝืนส่งให้ไป

“นี่สองชั่วโมงแล้วนะ คุณมาเฟียเขาจะไม่เป็นอะไรจริงๆ เหรอ? ทำไมถึงไม่พาไปโรงพยาบาลละ? มีกฎหรือไง? ว่าถ้ามาเฟียเจ็บตัวกลับมา ที่เดียวที่ควรจะรักษาตัวคือที่บ้าน”

“อาจจะประมาณนั้นครับ” ฉันแค่พูดเล่นๆ นะ แต่กลับกลายเหมือนมันจะกลายเป็นเรื่องจริง.. และเพราะหน้าตาที่คมเข้มเหมือนสันมีดอีโต้ (อยากให้รู้ว่าขุนพลหน้าคมมาก คมแบบสับแขนสับขาฉันได้แบบชั่วพริบตา หล่อเข้มไม่ต่างจากคนเป็นนายเลยหุ่นก็เท่) ทำให้มิลินเลือกที่จะไม่ถามอะไรต่อไปมากกว่านี้ เธอกลับมานั่งที่โซฟาก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตู

ทั้งมิลินและขุนพลหันไปทางต้นตอของเสียง จอมทัพในสภาพที่โดนพันแผลรอบเอว เสื้อเชิ้ตที่สวมถูกเปลี่ยนแต่แค่สวมเท่านั้นเลยทำให้เห็นการพันแผลรอบตัว และกล้ามอกที่แน่นเป็นมัดเหมือนหุ่นสวมเสื้อผ้าผู้ชาย มันไม่มีร่องรอยของคราบเลือดที่เปื้อนก่อนหน้า

“นายควรนอนพัก” ขุนพลรีบเดินประชิดตัว จอมทัพโบกมือราวกับส่งสัญญาณบอกว่าตัวเขาไม่เป็นอะไร

กระนั้นร่างบางก็รีบวิ่งเข้าไปประชันหน้ากับคนตัวสูง เธอสำรวจเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเดินวนรอบๆ จอมทัพที่สูงเกือบร้อยเก้าสิบแค่นคิ้วมองท่าทีของคนตัวเล็กที่สูงไม่เกินต้นคอของเขา

“เจ็บมากหรือเปล่า?”

“….”

“นี่ จะเงียบแข่งกันทั้งนายทั้งบ่าวเลยหรือไง ปากหนะ มีไว้ตอบนะไม่ได้มีไว้แค่เคี้ยวข้าวลงคอ”

“คุณ!” แต่จอมทัพยกมือห้ามขุนพลเอาไว้ เขาโบกมือจนขุนพลก้มคำนับก่อนจะเดินออกไปจากบริเวณนี้

“..ทำไมไม่กลับ?”

“ก็บอกคนของคุณไปแล้วว่าลินเป็นห่วง คุณเจ็บขนาดนั้น ลินไม่ใจไม้ไส้ระกำกลับบ้านทันทีที่รับเงินหรอกนะ มันดูไม่มีมารยาท”

“แปลว่าถ้าฉันไม่เจ็บ.. เธอคงจะกลับไปทันทีพร้อมกับเงินหมื่น?”

“..อื้อ”

“..หน้าเงินดีนิ”

“นี่ ถ้าไม่เคยมาอยู่จุดที่ต่ำสุดจนต้องทำทุกอย่างเพื่อแลกข้าวกินละก็ คุณไม่มีวันเข้าใจหรอก คุณมีทุกอย่าง บ้านหลังโต รถหรูจอดอีกเป็นตับในโรงจอด ในขณะที่ฉันแล้วก็คนหาเช้ากินค่ำอีกหลายๆ คนก็ทำทุกเพื่อให้ได้เงินมาโดยไม่สนวิธี”

“…..”

“หายดีแล้วใช่ไหม งั้นลินกลับ” มิลินหมุนตัว เธอตั้งใจจะกลับจริงๆ หลังจากที่เห็นว่าจอมทัพอยู่ในสภาพที่เดินได้ไม่ต่างจากคนฟื้นไข้ แต่การหมุนตัวของเธอคือถูกฉุดรั้งจากอีกฝ่าย

จอมทัพรั้งแขนเธอเอาไว้ แม้ตัวจะเจ็บมากโข แต่ก็รั้งกระตุกร่างบางเอนเซ จนเท้าเธอแทบจะลอยจากพื้น

“อ๊ะ!”

ร่างสูงค่อยๆ เดินเข้าหามิลินหลังจากปล่อยมือจากการรั้งดึง หญิงสาวถอยหลังเพราะเมื่อเทียบขนาดตัวแล้วกับอีกฝ่ายที่สูงร้อยเก้าสิบเซนต์ ไหล่กว้างดั่งมหาสมุทร และหน้าเข้มๆ ที่ไร้รอยเลือด

“..จะ จะทำอะไร!”

“….” เขาไม่หยุด

จอมทัพค่อยๆ ต้อนมิลินจนเธอจนมุม หลังบางกระแทกชนกับกำแพงด้านหลัง กำปั้นน้อยๆ กำสู้แม้จะดูไร้เรี่ยวแรงก็ตาม

“หมัดแค่นี้จะทำอะไรฉันได้?”

“อึ้ก!”

จอมทัพใช้ฝ่ามือตน กุมกำปั้นของมิลินที่สั่นงันงก ร่างบางเม้มปากเพราะไม่รู้ว่ามาเฟียตรงหน้าจะทำอะไรกับเธอยังไง

มือที่กุมกำหมัดน้อยๆ นั่นกดและลดกำปั้นของมิลินให้ลงต่ำเสมอกาย เป็นอีกระยะที่เข้าใกล้จนรู้สึกอันตราย หน้าของฉันอยูห่างจากไหล่คุณจอมทัพเขาแค่นิดเดียวเท่านั้น!

แม้จะดูสู้คน แต่พออยู่ในถิ่นที่ไม่ใช่ถิ่นของตัวเอง แถมนี่ยังเป็นเซฟเฮ้าส์หลังโตของมาเฟีย.. คนตรงหน้ายังคงมีปืนเหน็บที่เอวแม้จะมีสภาพบาดเจ็บก็ตาม แม้จะอยู่ในบ้านก็ตาม..

มิลินหันหน้าหนีและหลับตาปี๋ เมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายประชิดเธอมากจนเกินไป เกินความจำเป็น แต่แล้วเสียงทุ้มก็พูดในระยะประชิด

“ถอด”

“หะ ห๊ะ!”

กระตุก กระตุก… มือหนากระตุกผ้ากันเปื้อนที่เปื้อนเลือดของเขา ฉันเข้าใจเมื่อลืมตาแล้วมองสายตาของอีกฝ่าย

“ถอยออกไปก่อนสิ เราใกล้กันเกินไป-///- “

“ไม่เคยถอดเสื้อผ้าต่อหน้าผู้ชาย?”

“คะ ใครจะไปเคยทำเล่า! ของแบบนั้น!”

“…..”

“อึ้ก!”

“ถ้าไม่ถอดเอง ฉันจะถอดเองแล้ว?”

“ถะ ถอด! ลินถอดเอง!”

ยิ่งร่างบางดูเก้ๆ กังๆ ก็มีแต่จะทำให้จอมทัพรู้สึกพอใจกับการทำให้เธอหวั่นเกรง เขาไม่ถอยและยังยืนมองมิลินค่อยๆ ถอดผ้ากันเปื้อนอย่างกล้าๆ กลัวๆ

จนสุดท้าย เป็นเขาที่จัดการใช้มือสอดไปที่หลังเอวของมิลิน ปลดสายผ้ากันเปื้อนที่ผูกเป็นปมด้วยมือข้างเดียว สายตาที่มองอีกฝ่ายตลอดเวลาที่กำลังจัดการถอดผ้ากันเปื้อนให้ร่างบาง มันดูเย็นชา สุขุม.. และน่ากลัวในเวลาเดียวกัน มิลินไม่กล้าละสายตาไปจากอีกฝ่ายในทีเดียว เธอคอยเหลือบมองก่อนจะคอยหลบอยู่เสมอ..

“ที่นี่มีตำแหน่งเดียวที่ฉันจะรับ”

“….”

“คือเป็นเมียฉัน.. ถึงจะได้จับรถทุกคันที่ฉันมี”

“!!!”

“ถ้าดูเป็นคนรักรถขนาดนั้น.. จะลองรักฉันดูไหมละ?”

“ระ รักอะไร ไม่มีใครรักกันได้ในขณะที่เพิ่งเจอกันแค่ครั้งเดียวหรอกนะ!”

“แน่ใจว่าเพิ่งเคยเจอกัน?”

“..เอ๊ะ?”

“ฉันรู้ว่าเธอคงจะลืมฉัน.. แต่ไม่คิดว่าจะลืมกันได้ขนาดนี้”

“..คุณพูดเรื่องอะไร” ฉันนึกตามสิ่งที่จอมทัพพูด แต่ฉันนึกอะไรไม่ออก ไม่ออกจริงๆ นะ.. ฉันไม่เคยไปเมาหัวทิ่มแล้วไปมีวันไนท์แสตนด์กับใครที่ไหนนะบอกก่อน

และเมื่อมิลินพยายามไล่นึก ไล่คิด คิดแล้วคิดอีก จอมทัพก็ยังคงยืนมองหน้าเธออยู่แบบนั้น.. เหมือนจะนึกขึ้นมาได้

“..แต่ ..ลินเพิ่งรู้จักคุณวันนี้”

“เรารู้จักกันเมื่อสองปีที่แล้ว”

“ห๊ะ? ไม่จริงเราไม่เคยรู้จักกัน.. ขอโทษนะ ลินต้องกลับแล้ว เดี๋ยวเจ๊หอยโทรตาม”

หมับ! แรงกระตุกรั้งดึงแขนบางเอาไว้ ก่อนจะถูกตรึงไว้กับกำแพงในตำแหน่งเดิม จอมทัพขยับเข้าใกล้มิลินมากกว่าเก่า ก้มใบหน้าลงจนปลายจมูกแทบจะชนกัน

“นี่!”

“คืนนั้น”

“!!!!”

“เธอก็มากับลฉันพร้อมข้าวกล่องแบบวันนี้"

"ห๊ะ?สองปีที่แล้ว? ข้าวกล่อง?"

"...."

"จะเป็นไปได้ยังไง ลินเพิ่งทำงานกับเจ๊หอยได้แค่หลักเดือน"

"ลืมจริงๆสินะ"

"ถ้าคุณจำอะไรได้คุณบอกลินสิ! คุณเจ็บแบบวันนี้ลินเลยให้ข้าว หรือว่าลินเมาจนเรามีวันไนท์แสตนด์อะไรก็บอกมาทีสิ!"

"ใช่ วันไนท์"

"อ๊ะ!" 

"ครั้งแรกของเธอ.. กลับเป็นฉันที่จำได้งั้นเหรอ?"

"วัน ไนท์ แสตนด์ เหรอ.." ลินกลืนน้ำลาย สองปีที่แล้ว ฉันเคยมีวันไนท์แสตนด์จริงๆนั้นแหละ เเต่เพราะนั้นคือครั้งแรกและฉันทำอะไรไม่ถูก และเพราะเรื่องคืนนั้นมันเกิดขึ้นกับใครสักคนในตอนที่ฉันเมา พอรู้สึกตัวฉันก็รีบหนีออกมา.. ฉันจำหน้าผู้ชายคนนั้นไม่ได้ด้วยซ้ำ...

มิลินยืนกลืนน้ำลาย คล้ายว่าจะไม่เชื่อ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น คนเมื่อสองปีที่แล้วจะวนมาเจอกันอีกครั้งได้ยังไง แถมยัง.. เป็นถึงมาเฟียแบบนี้ 

พอพูดถึงเรื่องนี้เหมือนความทรงจำที่อยากจะลืมก็ค่อยๆย้อนกลับมา ภาพลางๆในค่ำคืนนั้น มีสิ่งเดียวที่จะยืนยันได้ว่า จอมทัพ คือผู้ชายในคืนนั้น.. มิลินเม้มปากก่อนจะกลืนน้ำลาย

"รอยแผลเป็น.. ที่เอว" นั่นคือสิ่งเดียวที่พอจะยังจำได้ลางๆ

"ลองหา" 

"อึ้ก~" และเพราะความอยากรู้มันคั่งค้างในใจ มิลินปลดเข็มขัดของจอมทัพ แม้มือจะสั่นงันงกก็ตาม แต่เพราะรอยแผลเป็นมันอยู่ต่ำกว่าสะดือ เป็นรอยเหมือนโดนของมีคมบาดยาวเกือบเท่าฝ่ามือของฉัน 

มือน้อยสั่นเก็รง แต่ก็จับขอบบ๊อกเซอร์ของจอมทัพ เหลือบตามองเจ้าตัว ก่อนจะดึงมันลงนิดหน่อย

ไรขนบางๆ ผิวสีไข่ไก่แกมไปทางขาว.. รอยแผลเป็นที่บาดยาวเกือบเท่าฝ่ามือ

"..คะ คือคุณเหรอ! ผู้ชายคนนั้น!"

"ให้รื้อความจำไหมละ?"

"!!!!"

"ฉันยังพอจะจำได้นะ.. ไอ้ท่าที่ฉันทำกับเธอ" มิลินยืนเอามือปิดปาก ตอนแรกแค่เป็นห่วงเพราะคนคนนี้บาดเจ็บ แต่กลายเป็นว่าเราเคยเจอกันเมื่อสองปีที่แล้ว แถมครั้งแรกของฉันที่กล้าพูดได้เต็มปากว่ามันเกิดขึ้นเพราะความเมาในตอนนั้น.. คือผู้ชายตรงหน้าฉันคนนี้ 

ครั้งแรกของฉัน.. คือ จอมทัพ!

"..อยะ อยากกลับบ้าน"

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • มิลินของจอมทัพ   Special Episode

    ชื่อทริป.. เกาะสวรรค์ สรรสร้างรัก..“..เอาจริงดิ ==^”“ก็กิจกรรมขำๆ ทำไมยะ? คนอย่างพวกฉันเนี่ยจะทำเรื่องมุ้งมิ้งกิ่งก่องแก้วไม่ได้หรือไง”“..มึงก็อย่าไปขัด”“ใครจะเหมือนมึง เมียกูก็ไม่ใช่ ขัดอะไรได้กูขัดหมดแหละ” ฉันนั่งมองคุณแฮช คุณไคโร คุณเรวี่นั่งเถียงกันไปมา เรื่องหากิจกรรมพักผ่อนหลังจากKing โหมงานอย่างหนักเพื่อเปิดตัวธุรกิจหลากหลายแขนง ล่าสุดคุณเรวี่เนี่ย ซื้อเกาะที่นี่เป็นเกาะส่วนตัวของตัวเองเป็นที่เรียบร้อย ห่างไกลจากผู้คน มีความเป็นส่วนตัวแบบสูงลิบ สูงชนิดที่ถ้าสึนามิมาก็ตายภายในสามวิเลยอะ“มันเหมือนเกาะร้างมากกว่าอะ” ฉันเห็นด้วยกับคุณแฮชเลย “เล่นซื้อเกาะห่างไกลความเจริญแบบนี้ ต้องลงทุนอีกกี่สิบล้านมันถึงจะมีสาธารณูปโภคแบบครบครัน พี่คงไม่คิดจะอยู่ง่อยๆบนเกาะแบบนี้ในช่วงบั้นปลายชีวิตหรอกมั้ง” คุณโปรดพูดขึ้นมา เอาเข้าจริงตอนนี้มันก็ให้ความรู้สึกเรามาเข้าค่ายลูกเสืออะ กองไฟ เต้นท์ แล้วก็เรือ..เรานั่งเรือกันมา คนขับก็คุณคนโปรดนั่นแหละ เป็นคนเดียวในกลุ่มที่ขับเรือได้ เรือก็เรือของคุณเขา ส่วนคุณจอมทัพ สามีที่แสนดี แสนโหดของมิลินคนนี้นะเหรออ้วกแตกอ้วกแตนอะ ในที่สุดฉันก็เจอจุดอ่อ

  • มิลินของจอมทัพ   มิลิน_76 เติบโต

    1ปีผ่านไป.. ตอนนี้ทุกอย่างคงที่แล้วละ เติบโตแล้ว ฉันยืนมองจอมทัพด้วยความภูมิใจ จอมทัพในตอนนี้ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าแต่เก่ามากๆ เอาจริงไหม ฉันยังจำช่วงเวลาที่ฉันเจอเขาที่ผับในคืนแรกของเราได้อยู่เลย ตอนนั้นนะ หน้าเขาใส อ่อนเยาว์และดูอบอุ่นสุดๆ แต่ตอนนี้เขาดูภูมิฐานมากๆ รายล้อมไปด้วยลูกน้องมากกว่าแต่ก่อน เขามีพี่ขุนพี่เชนคอยประกบข้าง ตอนแรกฉันก็ไม่คิดว่าพี่เชนเขาจะกลับมาเพราะทางนั้นเองก็มีลูกมีเมียให้ดูแล ส่วนพี่ขุนยังโสดแต่ก็ดูจะเหมือนไม่ซิงแหละนะ บอดี้การ์ดที่รายล้อมจอมทัพดูไม่ใช่เล่นๆเลย หล่ออะหล่อมากๆ ตัวก็สูงราวกับกำแพงเมืองจีน ตัวหนาดูแข็งแรง.. ถ้าจะบอกว่าแอบหวั่นไหวก็บอดี้ดาร์ดได้ไหมนะฮ่าๆๆๆ มิลินที่สวมชุดหวานกระโปรงยาวคลุมเข่าเป็นภาพลักษณ์ที่ทุกคนจดจำเธอไปแล้ว ถึงจะเป็นคุณแม่ลูกหนึ่งแต่หุ่นสวยๆของเธอก็ไม่เพี้ยนไปจากตอนแรก “ทานตะวันหนึ่งขวบแล้วนะ แผนปั๊มทิวาไร้ผลสิท่า น้ำยามันคงบูดคาท่อ” แฮชเดินมาสมทบ วันนี้เป็นวันที่ทางKingจัดงานเล็กๆในเซฟเฮาส์ มีลูกค้าที่มาคุยเจรจาเรื่องอาวุธอยู่สองสามคน เป็นลูกครึ่งตัวโตและคะน้าก็ประกบติดไม่ปล่อยห่าง “มันเอาแค่พูดว่าจะมีลูกสองให้ได้” “พยายาม

  • มิลินของจอมทัพ   มิลิน_75 อยากได้ลูกชาย

    #จอมทัพในห้องทำงานเงียบๆ ไฟล์แผนผังการก่อสร้างต่างๆ แผนการต่างๆที่ถูกลิสต์อีกเป็นตับ..จอมทัพทิ้งตัวลงนั่ง ก่อนจะคว้าบุหรี่ ใช้มือป้องลมและจุดไฟแช๊ก แช๊ก…ควันโขมงลอยตลบอบอวล จอมทัพนั่งนิ่งๆหลับตาอยู่ในห้อง ก่อนจะเดินไปเปิดหน้าต่างเพื่อให้อากาศถ่ายเทาเข้ามา ช่วงหลังจอมทัพสูบบุหรี่จัดมาก เพราะต้องแบกรับอะไรหลายๆอย่าง ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตู“เข้ามา” บุหรี่ยังคาบอยู่ในปาก พร้อมกับพ่นควันไหม้ออกไปพลาง จอมทัพเหลือบมองคนที่เข้ามา ที่เขาสูบหรี่ในนี้เพราะมิลินถูกกำชับว่าห้ามเข้า เพราะเขาในตอนนี้ยังหยุดสูบบุหรี่ไม่ได้“ลูกหนึ่งแล้วนะ กลัวตายบ้างเถอะ” เรวี่เดินย่างกรายเข้ามาในห้องทำงานของจอมทัพ เธอทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟา ยกขาไขว้ห้าง ขาเรียวยกสูงจนเกือบจะเห็นจุดสงวน ก่อนจะคว้าบุหรี่ของจอมทัพขึ้นมาจุดสูบ“ไม่เคยมีใครบอก? ก่อนจะสอนคนอื่น ตัวเองต้องทำให้ได้ก่อน”“ก็ฉันยังไม่มีลูก จะเป็นมะเร็งปอดตายก็ไม่เห็นเป็นอะไร” จอมทัพเหลือบตามอง เขาหยิบแฟ้มใหญ่โยนให้กับเรวี่ เจ้าตัวแค่ชายตามอง“นายไว้ใจยัยเด็กนั่นให้ทำงานแทนที่ฉันแล้วนิ” แล้วก็หยิบแฟ้มที่ตักโยนไปข้างๆราวกับไม่สนใจ“ไม่มีฉันนายก็ไปต่อได

  • มิลินของจอมทัพ   มิลิน_74 วันที่รอคอย

    และแล้ววันนี้ก็มาถึง.. “..จอมทัพยังไม่มาเหรอ ลินจะไม่ไหวอยู่เเล้ว” อาการเจ็บท้องมันรุนแรงจนฉันจะทนต่อไปอีกไม่ไหวแม้กระทั่งอีกวินาทีเดียว“อ๊ายยย!” มิลินกรีดร้อง เธอไม่มีประสบการณ์กับการรับมือในวันคลอด แค่จะหายใจยังยากเลย“หายใจเข้าลึกๆลิน หายใจเข้าลึกลึกกกก” เรวี่เองก็ตื่นเต้นจนหายใจผิดจังหวะพอๆกับมิลิน เธอกุมมือมิลินแน่น แต่เห็นว่ามิลินทรมาน เรวี่ก็แทบจะเลิกล้มการมีลูกในอนาคต“ถ้ามีลูกแล้วต้องเจ็บขนาดนี้ ฉันไม่เอานะ”“คุณเรวี่ ละ ลินเจ็บ! อื้อออ!”ตึก ตึก ตึก! เสียงฝีเท้ารัวๆพุ่งตรงเข้ามา จอมทัพมีสีหน้าเป็นกังวล เขาที่ปกติไม่มีทางก้าวเท้าเข้าโรงพยาบาลไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่..“หมอละ! ทำห่าอะไรกันอยู่! เมียกูจะคลอด!”“หมอกำลังมาทัพ!” เรวี่ตอบแทนเธอพยายามบีบมือมิลินไปพลางๆ“กำลังมา? กำลังจะมา แต่กูมาถึงก่อนเนี่ยนะ?”“ทัพ~”“เพราะงี้ไง ถึงจะสร้างโรงพยาบาลของKingเอง” จอมทัพพูดออกมา เขาอยู่ไม่สุขก่อนที่หมอจะมาถึง “ขอญาติคุณแม่อยู่ข้างนอกด้วยครับ” เมื่อหมอมาถึงทุกอย่างก็ถูกจัดแจง เตียงมิลินถูกเข็นเข้าห้องคลอด เรวี่ต้องยอมปล่อยมือเพราะเข้าไปด้วยไม่ได้“แล้วผม”“..สามี คุณสามีเข้าไป

  • มิลินของจอมทัพ   มิลิน_73 แสงสว่าง

    หลังจากวันนั้น คะน้าก็หายไป ติดต่อไม่ได้และฉันเริ่มหมดความอดทนกับความพยายามที่จะเปลี่ยนใคร มิลินที่นั่งรถหรูขับผ่านจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง และยังคงรู้สึกแบบนี้ทุกครั้ง กองขยะที่เขาเจอจอมทัพ ร้านอาการเจ๊หอยหอยใหญ่ที่ปิดตัวร้าง บรรยากาศเหมือนวันวานไม่มีผิด จะผิดก็ตรงที่ฉันเองไม่ได้อยู่ตรงนั้นอีกแล้ว ผิดก็ตรงที่เจ้าของร้านข้าว.. ก็ไม่อยู่บนโลกนี้แล้วเหมือนกันสายตาของมิลินเหลียวหลัง ก่อนจะก้มลงลูบหน้าท้องของตัวเอง ตอนนี้นี่คือสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต.. ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันกับลูกแข็งแรงดี และฉันก็อาจจะได้ลูกสาวดั่งใจปรารถนา..คุณทัพยอมทุ่มทุกอย่างเพื่อการตรวจเพศที่แม่นยำให้กับพวกเรา ดูเหมือนว่า ทานตะวัน ชื่อนี้คงจะได้ใช้แล้วสินะ สองมือสอดประสานที่เบาะคนนั่งด้านหลัง“ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามแบบของมันนะ อาจจะมีหลายๆ เรื่องไม่ถูกใจเรา แต่มันก็เป็นธรรมดาของชีวิต” “คิดมากเรื่องที่คะน้าพูดหรือเปล่า” “ไม่ค่ะ ไม่คิดมาก” “….” “เธอดูน่าสงสาร บางครั้งคนเราก็แสดงความรุนแรง ความหยาบคายเพราะตัวเองกำลังเศร้า” “….” “เพราะเรา ไม่รู้จักวิธีที่จะวิ่งหนีมัน” “..มิลินที่มีสาระ ฉันไม่ค่อยชินแฮะ” “แหมมม ค

  • มิลินของจอมทัพ   มิลิน_72 ทุกอย่างต้องการเวลา

    คะน้าถูกให้ความสนใจเพียงเพราะ.. เรวี่รู้สึกไม่ถูกชะตา จะผีเห็นผี หรือจะเพราะอะไรก็แล้วแต่ คะน้ากลายเป็นจุดสนใจของทุกคนที่นี้แม้กระทั่งน้ำฝน.. ขณะเสริฟ์อาหาร เธอก็เหลือบมองคะน้าด้วยความรู้สึกตามที่ได้ยินเขาเล่าๆกันมา อาจจะเพราะทุกคนพูดถึงเธอไปในทางเดียวกัน แต่สิ่งที่เห็น นอกจากความเริ่ด เชิดที่มี ก็เห็นทีจะมีแต่รอยยิ้ม “ขอบคุณค่ะ”น้ำฝนคำนับก่อนจะถอยหลังออกไป ก็ดูไม่ใช่คนดีหรอกนะ แต่ก็ยังรู้จักการวางตัวอยู่บ้าง เธอคิดเช่นนั้นก่อนจะล่าถอยกลับไปโต๊ะอาหารครบคนก็เริ่มทานข้าวทันที ทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติ“จริงสิคะพ่อ”“อะไร?”“พอดีวันนี้มีการติดต่อซื้อขายอาวุธจำพวกขีปนาวุธจากสวิตเซอรเเลนด์ เหมาชุดใหญ่ด้วยนะ เขาบอกว่าฉันรู้จักขายของ”“อื้ม ข้อมูลเอกสารอย่าให้ขาดตกบกพร่องละ”“ค่ะ ถือจะเพิ่งเคยทำ แต่ก็จำได้ทุกขั้นตอนที่สอนนะ”“….” เรวี่พลันเหลือบตามอง“ว่าแต่ใครคือคนที่ดูแลตำแหน่งนี้ก่อนหน้าฉันเหรอ? เห็นฝั่งนั้นเขาพูดว่าเป็นคนที่ไม่มีสัมมาคาราวะสุดๆ แถมเย่อหยิ่ง”เกร๊ง! ช้อนส้อมถูกวาง เรวี่ฝืนทนสุดๆ ในขณะที่คณะแค่แค่นคิ้วมองมาเฟียสาว“..คุณเรวี่เหรอ ที่พวกเขาพูดถึง?”“แกรู้ใช้ไหมว่าฉันไม่

  • มิลินของจอมทัพ   มิลิน_71 ตัวแทน

    ณ เซฟเฮาส์.. รังมาเฟียที่เคยเงียบสงบ วันนี้กลับวุ่นวายและมีคนพลุกพล่าน เรวี่ที่เพิ่งขับรถกลับมา หลังจากมาจากคอนโดและไม่อยู่ที่นี่เป็นเวลาหนึ่งคืน“..เกิดอะไรขึ้น? มีใครตาย?” เรวี่ดึงลูกอมออกจากปาก ก้านของมันเรืองแสงตามสายปาร์ตี้“เปล่ามีคนตายครับ แต่มีงาน งานใหญ่ซะด้วย”“..งานใหญ่? งานอะไร?” เชนที่เดินเข้ามาสมทบรายงานมาเฟียหญิง เรียวนิ้วสีแดงเลือดนกหักนิ้วป๊อกแป๊ก ก่อนจะเหล่คิ้วแล้วใช้ลิ้นดุนลูกอมในปาก“คุณเรวี่เข้าไปดูเองเถอะครับ แล้วจะทึ่ง”“..พูดงี้อยากรู้เลย” ขาสวยก้าวฉับๆ กางเกงขาสั้นกลางเป็นกางเกงตัวจิ๋วเมื่ออยู่บนสรีระของมาเฟียสาว ก่อนกระนั้น เรวี่อ้าปากค้าง และพยายามมองหาเชนเพื่ออธิบายสิ่งที่เขาเห็น ก่อนที่จอมทัพจะเดินเข้ามาสมทบเคียงข้าง“..ฝีมือนายสินะแบบนี้”“ผมแค่หาหนทางให้เมียสบาย”“ลิฟต์อะพอเข้าใจ แต่ทำไมต้องสองตัว? พ่อแกผลิตแบงค์ไว้หรือไง? เว่อร์วังสิ้นเปลืองงบประมาณมากกก! แทนที่จะสร้างลิฟต์ แค่ย้ายมาอยู่ชั้นล่างเนี่ยง่ายกว่าเป็นขุม”“เมียไม่ชอบ ไม่มีวิวที่ดี”“ก็เลยคลั่งรัก? เสริฟ์ลิฟต์สองตัวในบ้านให้เมียใช้คนเดียวว่างั้น?”“แน่นอน”“เชื่อเขาเลย!” เรวี่ขมวดคิ้วให้กับคว

  • มิลินของจอมทัพ   มิลิน_70 คิดหาหนทางให้เธอสบาย

    หลังจากผ่านมา5วัน..ขุนพลทำงานตามคำสั่งของเรวี่ที่มอบหมายให้ เขา จับตามองคะน้า และสังเกตพฤติกรรมอยู่ห่างๆอย่างแนบเนียน ทุกอย่างยังคงปกติดี ไม่มีเหตุการณ์อะไร หรือชนวนอะไร ที่จะทำให้คะน้าประพฤติตัวให้เป็นที่น่าสงสัย“..พี่ขุนคะ”“คุณลิน”“..คะน้าเป็นยังไงบ้าง ทำอะไรไม่ดีไปแล้วหรือยัง?”“ปกติดีครับ เธอยังไม่ทำอะไร”“..ลินนอนไม่ได้มาหลายวันแล้ว กำลังคิดว่าจะพูดเรื่องนี้กับคุณทัพดีไหม” ฉันเดินไปนั่งที่วิลแชร์ เพราะเริ่มรู้สึกเจ็บตรงช่วงสวมขาเทียมพอดี ฉันพยายามทำกายภาพร่วมด้วย ไม่อยากนั่งแต่วิลแชร์อย่างเดียว“ผมว่าคุณไม่ต้องคิดมากหรอกครับ เดี๋ยวจะส่งผลถึงเด็กในท้องเอา เรื่องของคุณคะน้าผมจัดการเอง ส่วนเรื่องที่คุณเป็นห่วงคุณทัพ ไม่ต้องห่วงหรอกครับ คุณทัพไม่ใช่คนที่มองคนไม่ออกแบบนั้น”“….” มิลินพยักหน้า ก่อนจะกำลังเข็นวิลแชร์ตัวเอง“เดี๋ยวผมไปส่งครับ”“ไม่เป็นไรคะ ลินแค่จะเข้าไปที่ครัวเฉยๆ ตรงนี้เอง” เพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้นก็จะถึงครัวอยู่แล้ว ฉันไม่ได้ต้องการการดูแลทุกย่างก้าวแบบนั้น ขุนพลเชื่อฟังแต่ก็ยืนมองมิลินไม่ละสายตาและเมื่อมาถึงครัว สิ่งแรกที่ทำคือกินขนมที่ถูกจัดวางเอาไว้ ครุ่นคิดคร

  • มิลินของจอมทัพ   มิลิน_69 เลือดข้นกว่าน้ำ

    กึก.. “ฉันไม่ชอบยัยคะน้าเน่านั่น!”“ไม่พูดก็รู้” แฮชวางแก้วสวยๆลงก่อนจะเลียริมฝีปาก“..เด็กนั่นยังไม่ได้ทำอะไรนอกจากกล้าสู้สายตา อย่าเพิ่งคิดว่าจะเป็นคนไม่ดี”“นี่ไง นี่ไง! พวกผู้ชายไม่มีวันทันเล่ห์มารยาหญิงหรอก!” เรวี่ใช้นิ้วชี้โบกไปมาก่อนจะนั่งไขว้ห้าง จุดซิกก้าแท่งโปรดแล้วพ่นควันขึ้นกลางอากาศ“..ทัพคิดจะทำอะไร ..งูเห่าชัดๆ”“ล่อเลยไหมละ?” แฮชยุแหย่ แต่เรวี่กลับเบ้ปาก “ฉันไม่เสียเวลาไปขลุกกับผู้หญิงจิตใจสกปรกแบบนั้น” ริมฝีปากแดงกัดขบ เรวี่ไม่ชอบคะน้าแบบออกนอกหน้า แล้วก็ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าทำไมพวกผู้ชายสองคนตรงนี้ยังนิ่งและทำเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร ก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นยืน แม้แต่ท่ายืนก็ยังสง่าทุกอย่างก้าว“..ถามจริง ตอนเอานี่ท่าสวยแบบนี้ป้ะ?ปั่ก! ฝาขวดเหล้าถูกโยนใส่หน้าด้วยฝีมือไคโร ส่วนเรวี่ก็อมยิ้มมุมปาก ท่าทางของเธอติดยั่วยวนจนเป็นนิสัย เธอก้มโค้งลงต่ำ ปลายนิ้วบีบคางของแฮช“..คิดว่าไงละจ๊ะ~”“….” ไคโรเหลือบมอง“เอาละ ฉันจะไปหาไอ้ขุน ฉันต้องการประวัติยัยเด็กนั่น! ..ขัดใจสุดๆไปเลย ทัพนะทัพ! น่าจะปล่อยให้อดตายคากองขยะไปซะ งูเห่าแบบนั้นจะเลี้ยงไว้ทำไมกัน!”“..ไรท์มันอยากเขียนเรื่อ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status