All Chapters of Hindi Inaasahang Asawa : Chapter 41 - Chapter 50

“Imposible, sigurado akong nawala siya, may pakialam kayo diyan.” Naniniwala si Haven na nagtatago ang dalaga sa isang lugar na malapit sa kastilyo. Hindi pa rin siya makapaniwala na nakaalis si Ruby nang mag-isa. Walang lakas ng loob ang dalaga na lumipad nang malayo, mula pagkabata ay laging siya’y pinoprotektahan. At mahal na mahal siya ng kanyang lolo’t lola, imposible na basta na lang nila pakawalan si Ruby, ang kanyang isip. “Mas naniniwala si Ruby sa amin kaysa sa iyo. Hindi na siya muling nagtanong nang sabihin naming hindi namin alam kung nasaan ka. Bakit hindi ka makapaniwala gaya niya? Dahil ba ikaw ang may gawa ng malaking kasinungalingan na iyon?” “Hindi ito ang oras para husgahan mo ako, ang kailangan ko ay impormasyon kung nasaan siya ngayon?” “At sa tingin mo sasabihin namin iyon kung alam namin?” Singit ng lolo. ‘Kung?’ ang nasa isip niya. Tinignan niya ang mga mata ng kanyang lolo nang may pagtitiwala, “Marami kaming dapat pag-usapan. Alam ko, nadismay

Umupo si Haven sa gilid ng kama at binasa ang sulat na iniwan ni Ruby para sa kanyang lolo’t lola. Siguro’y inakala ng dalaga na may papasok sa kanyang kwarto pagkaalis niya. Hindi inaasahan na si Haven ang makakahanap nito. ‘Sana’y maayos ang kalagayan ninyo pagkaalis ko. Kung nababasa ninyo ang sulat na ito, sana’y maintindihan ninyo na ang aking pag-alis ang pinakamagandang paraan ko para gumaling sa sugat. Ang singsing na ito ay isinasauli ko na, mula’t sapul ay hindi dapat ito nakasuot sa aking daliri. Huwag ninyong sisihin ang inyong sarili sa nangyari sa akin, hindi kayo o siya ang mali, kundi ako. Kung naunawaan ko lang na hindi dapat lumago ang damdamin na iyon at inalagaan ko pa, hindi sana ito nangyari. Totoo nga ang kasabihan na ang pagsisisi ay nasa huli. Ngumiti si Haven ng mapait, itinuturing ni Ruby na isang pagkakamali ang damdamin nito para sa kanya. Muling binasa niya ang sulat. ‘Huwag na ninyong alalahanin pa ang aking nararamdaman, ang pag-ibig ko sa kany

“Pasensya na, sir, hindi pa namin mahanap ang young mistress,” sabi ni Lucas. Siya ang personal assistant ni Haven na pinili mismo ng ama nito para alagaan ang lahat ng pangangailangan nito, kasama na ang paghahanap sa young mistress. Si Lucas, isang dalawampu’t limang taong gulang na lalaki, ay may magandang pangangatawan at kalmadong personalidad. Nakatapos siya ng master’s degree sa murang edad sa isang kilalang unibersidad, ang Columbia University, sa kursong negosyo. Habang nag-aaral ay sinanay din siya ng mentor na Rockfeller, kaya naman nang maging kanang kamay ni Haven, alam niya kung paano iaalay ang kanyang buhay sa trabaho. Isang buwan pa lang siyang nagsisilbi kay Haven, at sa loob ng isang buwan na iyon ay natutunan niya ang lahat tungkol sa kanyang boss, pati na ang mga personal nitong problema. Doon niya nalaman na ang guwapong lalaking may milyon-milyong alindog ay kasal sa kanyang kapatid na ampon, at ngayon ay hiwalay na sila at nawala na ang babae na parang bula.

Lumipas ang mga araw, linggo, buwan, at taon. Tatlong taon na ang nakalipas mula nang simulan ni Haven na hanapin si Ruby, ngunit wala pa ring kahit anong bakas. Parang nilamon na ng lupa ang dalaga, walang kahit anong clue. Mula sa mga pribadong detektib na inupahan niya hanggang sa mga koneksyon niya sa Mafia, wala ni isa ang nagtagumpay na makakuha ng impormasyon tungkol kay Ruby. Napakagaling ng pagtatago ng dalaga. “Hindi ba kayo pwedeng maging mabait sa akin?” tanong niya sa kanyang lolo’t lola na ngayon ay mas malusog na kahit matanda na. “Iniisip mo pa rin bang tinatago namin si Ruby?” balik na tanong ni Louise. Mula nang mawala si Ruby tatlong taon na ang nakakaraan, lagi siyang tinatanong ng kanyang apo kung nasaan ang kanyang pinakamamahal na dalaga kung wala siyang mahanap na bakas o impormasyon tungkol dito. Tumingin si Haven kay Maria, “Nanna?” Huminga ng malalim si Maria at saka dahan-dahang nagsalita, “Wala talaga kaming alam. Kung alam namin kung nasaan siy

Nakaupo sila ngayon sa sofa sa silid ni Haven. Seryoso siyang nakatingin sa pinsan niya, hinihintay na magsalita ang lalaki. Kinakabahan si Thony na tinitignan ng ganoon, ang dating kumpiyansa ay biglang nawala. Hindi maikakaila ang awra ni Haven, nangingibabaw na ito simula pa noong bata pa sila. Tinaasan siya ni Haven ng kilay habang nakakrus ang mga braso sa dibdib at ang kanang paa ay nakapatong sa kaliwa, "Sinisira mo lang ang oras ko. Kung hindi ka pa handa, huwag kang pumunta sa akin." Kinuha ni Thony ang panyo sa bulsa at pinunasan ang pawis sa noo, "Pasensya na, masyado akong excited kaya medyo kinakabahan ako." Hindi siya pinansin ni Haven. Sinenyasan niya si Lucas na ibigay ang tablet niya, agad naman itong ibinigay ng guwapong lalaking nakatayo sa tabi niya. Binuksan ni Haven ang maliit na aparato at nag-focus sa ulat na ipinadala ng ama niya. Umubo si Thony at nagsalita, "Gusto kong magtayo ng resort sa Grand Canyon." Biglang tumigil ang daliri ni Haven na gumuguhit