Lahat ng Kabanata ng Hindi Inaasahang Asawa : Kabanata 51 - Kabanata 60

Nasa bahay ng biyenan si Luci, hindi maganda ang pagtanggap sa kanya pero wala siyang pakialam. Alam niyang kasalanan niya ang lahat sa nakaraan. "Hindi mo na sana kailangang ihatid pa mismo ang mga dalandan na ito, kulang ka na ba sa katulong?" kalmadong tanong ni Maria. Nakaupo siya sa rocking chair habang nag-niniting ng isang scarf. "Gusto ko pong makita ang kalagayan ninyo." Malungkot na yumuko si Luci. Ibinaba ni Maria nang bahagya ang kanyang salamin para titigan ang kanyang manugang na nakayuko at malungkot, ang mukha nito ay hindi kasing-liwanag ng dati, "Ano't nag-aalala ka pa? Malinaw pa sa akin, simula nang dumating si Ruby, hindi mo na ako gaanong pinapansin, itinuturing ko iyong pagtutol mo sa pagdating ng bata." Umiyak si Luci, "Mali po ako, patawarin niyo po ako." "Bakit ka nagsisisi? Matapos malaman kung sino siya?" Tumahimik si Luci habang umiiyak ng tahimik. Huminga nang malalim si Maria at huminga nang dahan-dahan, "Ngayon alam ko na kung bakit hiniling ni Ru

“Sa susunod, huwag mong ikakalat ang number mo na parang binhi mo.” Matigas na sabi ni Haven. Pinunasan ni Lucas ang pawis niya, “Pasensya na po, may impormasyon po sana akong gustong makuha tungkol sa Ginang.” Nangiti si Haven, “Naghahanap ka ng impormasyon sa isang babaeng malandi, ano sa tingin mo ang asawa ko?” “Huwag po kayong magkakamali, Sir. Nanood po ako ng action film, hinahanap ng bida ang nawawalang kasintahan gamit ang impormasyon sa isang bahay-aliwan. Maniwala kayo o hindi, ang mga babaeng malandi ay mapagkakatiwalaang pinagkukunan ng impormasyon. Nakakasama nila ang sino man, kaya tiyak na marami silang alam.” “Ano naman ang koneksyon ng asawa ko? Sa tingin mo ba nakatira siya sa ganoong klaseng lugar?” Umiling nang malakas si Lucas, mali ang pagkakaintindi ng amo niya. Kapag tungkol sa Ginang, hindi maintindihan ng amo niya ang sinasabi niya. “Posible po, may nakakita po sa Ginang at dinala ang impormasyon sa bahay-aliwan o club. Ang babaeng malandi na kasa

Inihanda ni Lucas ang lahat ng kakailanganin nila sa paglalakbay. Iba ang paglalakbay na ito dahil gagamit sila ng ordinaryong sasakyan, walang karangyaan. Parang mga ordinaryong turista. Nasa airport na sila at naghihintay ng flight. Simple lang ang pananamit nila, kahit na mamahalin ang mga gamit nila. Si Haven ay naka-sporty attire, maskara, shades, at sumbrero, at may dalang itim na backpack na may lamang damit at toiletries. Ganun din si Lucas. Maya-maya ay may anunsyo na, at tinawag na sila para sumakay dahil oras na ng flight. Hindi nila alam kung gaano katagal ang byahe papuntang Grand Canyon Airport. Ito ang unang beses nilang pupunta roon. Habang nasa eroplano, mas pinili ni Haven na magbasa ng business book kaysa pansinin ang reklamo ni Lucas sa kakulangan ng serbisyo sa eroplano. Masyadong maarte ang assistant niya sa paningin niya. Kung hindi lang magaling ito sa trabaho, kanina pa niya ito tinanggal. “Sir, komportable po ba kayo?” tanong ni Lucas. Hindi sumagot ang am

“Kung sakaling may problema kayo at kailangan ninyo ng tulong, pwede niyong hilahin ang lubid doon, magri-ring ang kampana, at darating agad ang kaibigan kong nagbabantay sa post,” paliwanag ni Jhon kay Haven. Tumango lang si Haven. Inihagis niya ang bag niya at nahiga sa mahabang bangkong kahoy.Tinapik ni Lucas si Jhon, hudyat na lumabas na sila sa kubo. Bago umalis, sinabi ni Jhon, “Madalas pumasok ang mga insekto sa kubo, sana huwag niyo silang patayin, palayasin niyo na lang. Hindi naman nila sinasadya, kung natatakot kayo, pwede niyong hilahin ang lubid.”Kumaway lang si Haven na parang nakakaintindi na at pumikit. Maya-maya ay nakatulog na siya dahil sa pagod.Sa isip niya, sana kasama niya si Ruby sa lugar na ito, magiging memorable ang honeymoon nila. Malayo sa nakakasawang mundo, mas mabuti pang mamuhay sa liblib na lugar na gaya nito.“May narinig akong engkantada raw dito,” sabi ni Lucas nang makalabas na sila sa kubo, sabay lakad kay Jhon na mabait pala. Kahit muk

“Magandang umaga, anak ko.” Bati ng isang may edad nang lalaking kayumanggi na may mahaba at itim na buhok na nakapusod. Matangkad at malaki ang katawan, napaka-maangas.“Umaga po, may tinatago po ba kayo sa akin, Tatay?” Tanong ni Noora habang naghahain ng itlog na may kamatis at mushroom soup, paborito ng tatay niya.“Pwede ba nating pag-usapan mamaya? Kumain muna ang tatay mo,” malambing na sabi ng lalaki.Tumango si Noora, “Sige po, pero hindi niyo po ako matatakasan, Tatay. Huwag kayong mawawala pagkatapos kumain.” Tinignan niya ang tatay niya habang binibigyan ito ng gatas.“Sige, peri ng Supai.” Umungot si Noora dahil lagi siyang tinatawag ng tatay niya ng ganoon dahil sa mga turistang nakakita sa kanya.“Siguro ay OA si Seppi sa pagkukuwento,” sabi ng tatay niya habang sumusubo ng mushroom soup. Ang sarap daw.“Walang OA, huwag mo akong lokohin.” Tumawa ang lalaki. Masyadong matalino ang anak niya para lokohin.“Kumusta naman ang simbahan at eskwelahan?” Tanong ng