Semua Bab เพื่อนที่แปลว่าเมีย: Bab 21 - Bab 30

บทที่ 21 ปอร์เช่ได้แต่ทนมองเพื่อนตัวเองที่กำลังอินเลิฟ ตอนแรกไม่อยากไปทำงานที่บริษัท แต่ตอนนี้เขากลับอยากไปทำงานจะแย่ อย่างน้อยตอนอยู่ที่บริษัทเขาก็ไม่ต้องเห็นมิลินยิ้มหวาน ๆ ให้กับแฟนหนุ่ม ชายหนุ่มพยายามทำใจอยู่หลายวันแต่ก็ยังทำใจไม่ได้ ใบหน้าของเขาเศร้าหมองซะจนลูกน้องของพ่อที่เอาแฟ้มงานเข้ามาให้ยังสังเกตเห็น “อีกหน่อยนายใหญ่ก็คงให้นายน้อยได้พักแล้วครับ” ลูกน้องเข้าใจว่าปอร์เช่เครียดเรื่องที่ต้องมาทำงาน ปอร์เช่พยักหน้าเพราะไม่ได้อยากบอกความจริงกับใคร และจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับไม่ปริปากบอกใครเลย “ช่วงนี้ตั้งใจทำงาน พ่อให้ปอร์เช่พักได้ 1 อาทิตย์” บิดาเดินเข้ามาหาในห้องทำงาน เขาเห็นว่าช่วงหลังปอร์เช่ขยันทำงานมาก ส่งงานอะไรมาให้ก็ไม่อิดออดและยังตั้งใจทำอย่างเต็มที่ “ไม่เป็นไรครับ ผมยังไม่อยากพัก” ปอร์เช่เอ่ยออกมาโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองผู้เป็นพ่อ มาเฟียมองหน้าลูกชายด้วยความสงสัยว่าทำไมถึงไม่อยากพัก ไม่รู้ว่าลูกตั้งใจจะประชดหรือยังไงแต่เขาก็ไม่ได้ซักไซ้แล้วปล่อยให้ลูกทำงานไปแบบเงียบ ๆ ปอร์เช่ทำงานเส

บทที่ 23 ปอร์เช่ไม่ได้พูดคุยกับมิลินอีกเพราะกลัวว่าถ้าเผลอตัวพูดอะไรออกไปด้วยความเป็นห่วง จะทำให้มิลินไม่พอใจเอาได้ เขาน้อยใจไม่หายเพราะว่าพอมิลินมีแฟนก็เปลี่ยนไป แทบไม่ได้สนใจเขาอีกเลย แม้แต่เขาเตือนด้วยความหวังดีก็ยังถูกต่อว่ากลับมาอีก “มากันนานแล้วเหรอ” มิลินเดินเข้ามาเป็นคนสุดท้ายของกลุ่ม “กูเพิ่งมาถึงเมื่อกี้นี้เอง” มินนี่ตอบกลับ “เราก็เพิ่งมาพร้อมอลันนี่แหละ” ไม้ตอบ อลันก็ส่งยิ้มให้คนถาม แต่ทว่าอีกคนของกลุ่มกลับเอาแต่นั่งเล่นเกม ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ มิลินรู้ตัวว่าเธอกำลังถูกเพื่อนงอน เธอก็รู้สึกผิดที่พูดไปแบบนั้น หากตัวเองเป็นคนโดนว่าก็คงน้อยใจเหมือนกันที่ถูกมองข้ามความห่วงใย หญิงสาวมองหน้าปอร์เช่แล้วหันไปมองหน้าเพื่อนสนิทอย่างมินนี่ มินนี่ยิ้มให้กำลังใจเธอรู้ว่ามิลินอยากง้อปอร์เช่ แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดยังไง เธอจะช่วยเป็นกาวใจให้เอง แต่ทว่าปอร์เช่ดันลุกเดินหนีเข้าตึกไปซะก่อน “มันคงโกรธอะ” อลันเอ่ยออกมา “เดี๋ยวกูตามไปเคลียร์ให้เอง” มินนี่พูดกับมิลิน ถึงปอร์เช่

บทที่ 25 มหาวิทยาลัย ปอร์เช่กลับมาเป็นคนเดิม ไม่ได้ทำหน้าเครียดตลอดเวลาและยังมีขนมมาฝากเพื่อน ๆ เหมือนเมื่อก่อน เพื่อนในแก๊งรู้ทันทีว่าได้เคลียร์ใจกับมิลินแล้วอย่างแน่นอน ก็เลยไม่มีใครเอ่ยถึงเรื่องที่ทะเลาะกันอีก เดี๋ยวจะทำให้รู้สึกไม่ดีกันซะเปล่า ๆ “อ้าว มาส่งมิลินได้แล้วเหรอ” ปอร์เช่เอ่ยทักแฟนเพื่อนที่เดินเข้ามา ดีนหน้าเจื่อนลงและมองปอร์เช่ด้วยแววตาที่ไม่ค่อยพอใจ เขาก็ต้องเก็บอาการไว้เพราะเห็นแก่มิลิน “ช่วงนั้นไม่ค่อยว่างอะ งานเยอะ” “งานเยอะแต่ก็ต้องมามหาลัยนิ ทำไมไม่รับมิลินมาด้วยล่ะ” ปอร์เช่ถามต่อ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วที่เขาโกรธมิลิน แต่เขาก็สังเกตว่าเพื่อนของเขามามหาลัยเอง แฟนของเพื่อนไม่ได้มาส่ง “บ้านอยู่ห่างกันไง” มินนี่ช่วยปรามปอร์เช่ เพราะเธอกลัวว่าเพื่อนจะมีปัญหากันอีกทั้งที่เพิ่งกลับมาคืนดีกัน “รู้ได้ไง” “เราบอกมินนี่เอง” มิลินถลึงตาใส่ปอร์เช่ เห็นบอกว่าจะไม่ยุ่งแล้วยังจะแขวะแฟนของเธออีก ปอร์เช่ไหวไหล่ให้แล้วมองหน้าดีนก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปาก สีหน้าของดีนนิ่งเรียบเพราะรู้สึกว่

บทที่ 27“ถ้ามิลินเห็นคลิปนี้จะเป็นยังไงบ้างวะเนี่ย” อลันเอ่ยออกมาด้วยความเป็นห่วง มิลินหลงรักดีนไปซะขนาดนั้นหากรู้ว่าแฟนตัวเองนอกใจก็คงเสียใจมากทีเดียว“นั่นดิ แต่มิลินก็ต้องยอมรับความจริงให้ได้นั่นแหละ ดีกว่าคบกันนานไปมากกว่านี้” ปอร์เช่ก็เป็นห่วงมิลินมาก ถ้าอกหักก็คงต้องร้องไห้เสียใจมาก ๆ แน่นอน ถึงแม้เขาจะเป็นห่วง แต่เขาก็ยังจะเอาคลิปนี้ให้ดูอยู่ดี เธอจะได้ตัดดีนออกจากชีวิต ดีกว่าคบกันต่อไปแล้วต้องไปเสียใจทีหลัง “แต่ตอนนี้กูยังไม่อยากเห็นมิลินเสียใจเลยว่ะ อยากให้ค่อยเป็นค่อยไปอะ” ปอร์เช่หันไปมองหน้าอลัน เขาพยายามข่มความกังวลของตัวเองเอาไว้ แต่พอเพื่อนพูดมาแบบนี้เขาก็เห็นด้วย เพราะเขาก็ไม่อยากเห็นมิลินต้องร้องไห้ฟูมฟาย อยากให้เธอเริ่มระแคะระคายจะได้มีระยะเวลาให้ทำใจบ้าง “แล้วจะไม่บอกจริง ๆ เหรอวะ” ปอร์เช่เอ่ยถาม เขาคิดไม่ตกเลยทั้งที่อยากให้ดีนออกไปให้พ้นทาง แต่พอนึกถึงความรู้สึกของมิลินก็ดันทำไม่ลง “ค่อย ๆ ทำให้มิลินรู้ความจริงดีกว่า มิลินจะได้ตั้งตัวสักหน่อย” “เอาตามนั้นก็ได้ แต่ถ้ามีอีกกูจะเอาให้มิลินดูแล้วนะ”

บทที่ 29 หลายวันผ่านไป เพื่อน ๆ ช่วยกันติวหนังสือเพราะวันนี้จะต้องมีควิซตอนบ่าย มิลินเดินเข้ามานั่งรวมกับเพื่อนแล้วเอาหนังสือออกมาเปิดดู แต่ในหัวของเธอกลับไม่มีเรื่องเรียนอยู่เลย เธอคิดมากเรื่องดีนจนแทบไม่เป็นอันทำอะไรเลยสักอย่าง “พวกแก เรามีเรื่องจะปรึกษา” เพื่อน ๆ เงยหน้าขึ้นมามองหน้ามิลินด้วยความสงสัย หากต้องการปรึกษาเรื่องเรียนทำไมน้ำเสียงถึงได้เศร้านัก แววตาของมิลินก็ไม่ประกายความสดใสเอาซะเลย “มีอะไรเหรอ” ปอร์เช่เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เขาไม่อยากให้เธอเศร้าแบบนี้เลย “เรารู้สึกว่าดีนเปลี่ยนไปมาก ๆ เลยอะ เขาไม่ได้สนใจเราเลย” มิลินเอ่ยออกมาตามตรง เธอคิดว่าตอนนี้ต้องปรึกษาเพื่อนบ้างแล้ว เพราะหากเก็บเอาไว้ในใจเธอก็คงต้องคิดมากไปอีกนาน “ก็ว่าอยู่ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เห็นหน้าดีนเลย” มินนี่สงสัยมาหลายวันแล้ว เพราะไม่เห็นดีนมารับมาส่งเลย จะได้เจอกันก็ที่โรงอาหารเป็นบางวันเท่านั้น แต่เธอก็ไม่กล้าถามเพราะมิลินก็ยังดูปกติ “อืม เขาเปลี่ยนไปมาก” สีหน้าของมิลินเจือความกลุ้มใจ เธอไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้