Semua Bab ทวงรักท่านประธานมาเฟีย LoveSick (NC25+): Bab 31 - Bab 40

บทที่ 15.2 ของรักของหวง“ท่านประธานคะ ปล่อยนะคะ ท่านประธาน!”หญิงสาวเรียกเขาเสียงดังพร้อมกับยันตัวลุกขึ้นออกมาจากอ้อมกอดนั้นได้สำเร็จเควินลืมตาตื่นขึ้นมา พอเห็นสีหน้ากำลังโกรธของจารวีก็รู้ตัวว่าคงเผลอทำอะไรลงไปตอนหลับ“คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่”“ไม่นานหรอกค่ะ ท่านประธานตื่นแล้วก็ดี ห้องเก็บเสื้อผ้าไปทางไหนหรือคะ ดิฉันจะได้ไปเลือกชุดไว้ให้”เธอไม่ได้พูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เพราะไม่ต้องการให้มีสถานการณ์อึดอัดระหว่างกันไปมากกว่านี้“ทางนั้น”เขาชี้นิ้วไปยังห้องที่อยู่ทางขวามือ คนตัวเล็กรีบจ้ำอ้าวเดินไป หัวใจของเธอเต้นแรงมากเสียจนกลัวว่าคนเพิ่งตื่นนอนจะได้ยินมันแค่เต้นแรงเพราะเธอกำลังโกรธเท่านั้น ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านี้เลย!พอเปิดประตูเข้ามาก็ต้องพบกับห้องแต่งตัวขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าและเครื่องประดับมากมายของชายหนุ่ม มีชั้นรองเท้าที่ถูกต่อเติมติดเข้ากับผนังห้องรวมอยู่ด้วย แปลว่าห้องนอนทั้งหมดคงอยู่บนชั้นสอง หรือเมื่อคืนเขาจะไปเที่ยวจนเมา พอกลับมาก็เลยเดินขึ้นห้องนอนไม่ไหวถึงเลือกนอนที่โซฟา ?เธอสะบัดหัวไล่ความคิดทุกเรื่องราวที่เกี่ยวกับเขาออกไปให้หมด จารวีเลือกเสื้อผ้าสำหรับว

บทที่ 16.2 ขอเจ็บแทนวิศวกรพาพวกเขามาดูงานที่ชั้นสอง ซึ่งกำลังเริ่มก่อกำแพงเพื่อแบ่งโซนต่าง ๆ วัสดุที่ถูกนำมาใช้สร้างเป็นอิฐบล็อกชั้นดี ของทุกอย่างล้วนเป็นของมีคุณภาพและราคาแพง“เน้นเรื่องความปลอดภัยให้มากที่สุดนะครับ จะให้มีส่วนไหนเป็นอันตรายไม่ได้หลังจากสร้างเสร็จเด็ดขาด แล้วก็ระวังเรื่องสีกับของอื่นๆ ที่นำมาใช้ด้วย ต้องห้ามให้เกิดการเป็นพิษภายในอาคารของผมเด็ดขาด”“รับทราบครับ”ผู้จัดการฝ่ายรับเหมาตอบกลับ จารวีเผลอมองชายหนุ่มเสียนานด้วยไม่เคยเห็นอีกฝ่ายในมุมนี้มาก่อน เขาดูเต็มที่และใส่ใจในรายละเอียดจนคิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นระดับประธานบริหารลงมาดูงานเองเควินเดินตรวจทุกมุมและถ่ายรูปเก็บเอาไว้ สีหน้าของวิศวกรและผู้จัดการฝ่ายรับเหมาดูจะกังวลไม่น้อย เล่นเจอคนตรวจงานละเอียดยิบแบบนี้คงจะกลัวพลาดกันบ้างนั่นแหละ“อย่าลืมติดฉนวนกันความร้อนให้หมดนะครับ ก่อนผับจะเปิดเราไม่อนุญาตให้เปิดแอร์ก็จริง แต่ผมก็ไม่ต้องการให้ในผับร้อนจนพนักงานไม่สามารถทำงานได้ ติดฉนวนกันความร้อนทุกจุดที่จะติดได้ แล้วต้องมีพัดลมระบายอากาศอยู่ทุกที่ จัดการให้เรียบร้อยด้วยนะครับ”คนที่เดินตามต่างจดสิ่งที่ชายหนุ่มต้องการเอาไว

บทที่ 17.2 พยาบาลพิเศษเควินจัดการทำธุระส่วนตัวของตนเองจนเรียบร้อย ก่อนจะสะกิดเรียกเธอที่ยืนหลับตาหันหลังให้อยู่“เสร็จแล้วครับ แต่ผมต้องการล้างมือด้วย”“ทางนี้เลยค่ะ”หล่อนประคองเขามาจนถึงอ่างล้างหน้า จัดการเปิดน้ำและบีบสบู่ให้จนกระทั่งอีกฝ่ายล้างมือเสร็จ หญิงสาวก็หยิบผ้าที่ทางโรงพยาบาลเตรียมเอาไว้ส่งให้เขาเพื่อเช็ดมือ“ค่อย ๆ เดินนะคะ ไม่ต้องรีบ”คนตัวเล็กประคองเขาเดินกลับไปที่เตียง ที่เควินต้องมาเจ็บตัวขนาดนี้ก็เพราะความไม่ระมัดระวังของเธอ รู้อย่างนี้เป็นคนเจ็บเองเสียก็ดี จากที่พยายามสร้างกำแพงสูงและเว้นระยะห่างเพื่อไม่ให้เกิดความใกล้ชิดกับอีกฝ่ายกลายเป็นว่า…ทุกอย่างพังทลายหมดแล้วระดับความใกล้ชิดพุ่งสูงทะลุชั้นบรรยากาศไปเลย“คุณบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ตอนนั้นผมหมดสติไปก่อนก็เลยยังไม่ทันได้ถามคุณ”“จะเอาตรงไหนมาเจ็บล่ะคะ ท่านประธานเล่นรับก้อนอิฐทั้งหมดไปไว้คนเดียวแบบนั้น”เธอตอบคำถามของเขาหลังพาเดินมาจนถึงเตียง หญิงสาวเดินไปรินน้ำใส่แก้วให้เพราะคิดว่าชายหนุ่มคงหิวน้ำบ้าง“ผมเท่ไปเลยใช่มั้ยล่ะ”“เรียกว่าโง่ดีกว่าค่ะ คุณควรจะห่วงตัวเองมากกว่ามาห่วงฉันไม่ใช่หรือไง”หล่อนส่งแก้วน้ำให้เข

บทที่ 18.2 ชายอื่นข้าวต้มกุ้งของโปรดเควินถูกตักใส่ชามแล้วโรยด้วยพริกไทยเล็กน้อยก่อนจะนำไปเสิร์ฟรอเขาที่โต๊ะอาหาร ชายหนุ่มไม่ชอบกินผักชีและต้นหอม เธอก็ยังจำได้...“หอมจัง…”เขาออกจากห้องมาทันทีที่แต่งตัวเสร็จ พอเห็นว่าในข้าวต้มชามนี้ไม่ได้ใส่ผักที่ตนเองไม่ชอบ แถมยังโรยพริกไทยให้ด้วยก็อดยิ้มไม่ได้ตั้งแต่จารวีกลับเข้ามาในชีวิต เควินก็กลับมายิ้มมากขึ้น“เดี๋ยวฉันไปเตรียมยาให้นะคะ คุณวางไว้ตรงไหนเหรอ”“อยู่ตรงโต๊ะในห้องรับแขกครับ ผมยังไม่ได้เก็บหรอก”เธอเดินกลับเข้าไปในห้องรับแขกแล้วหยิบถุงยาทั้งหมดออกมาเพื่อเตรียมให้เขาเควินมองตามแผ่นหลังเล็ก ก่อนจะตักข้าวต้มกุ้งใส่ปาก ฝีมือการทำอาหารของหญิงสาวยังคงเหมือนเดิม รสมือไม่เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนเลยสักนิด เควินเหม่อลอยนึกถึงสมัยที่เขาและเธอเคยอยู่ด้วยกัน“ทานเสร็จแล้ว ก็ทานยาเลยนะคะ แล้วที่หลังยังปวดอยู่มั้ย ฉันว่าทายาก่อนไปก็ดีนะคะ”“ตอนนี้ยังไม่ปวดเท่าไหร่ครับ เอาไว้ปวดแล้วผมจะบอก”จารวีไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ เธอเพียงพยักหน้าเข้าใจ ด้วยลึก ๆ ก็ไม่ได้อยากสนทนากับเขามากสักเท่าไหร่ ที่เป็นอยู่ตอนนี้เพราะเขาต้องมาบาดเจ็บเพราะเธอ ก็แค่นั้นครืดๆ คร

บทที่ 19.2 เจ้านายกับคุณผู้หญิงกว่าจะประคองคนตัวโตขึ้นมาจนถึงชั้นบนได้ก็ทำเอาเหนื่อยพอสมควร เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นไหลอาบมาตามแก้มของหญิงสาว“นั่งก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำเย็น ๆ มาให้”เธอปล่อยเขาลงบนโซฟาแล้วเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหยิบน้ำออกมารินใส่แก้วให้ท่านประธานดื่ม ก่อนจะสังเกตเห็นว่าบ้านหลังนี้มีห้องนอนอยู่เพียงแค่ห้องเดียวเท่านั้นจารวีรีบเดินไปดูด้วยความตกใจ นอกจากจะมีห้องเดียว ข้างในก็ยังเป็นเตียงเดี่ยวขนาดใหญ่อีกต่างหาก หมายความว่าอย่างไรกัน เธอจะต้องนอนกับเขาอยู่ในห้องนี้อย่างนั้นหรือ!“แบบนี้มันหมายความว่ายังไงกันคะท่านประธาน”เธอเดินเข้าไปสอบถามเขาทันที หลังวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะตรงหน้าอีกฝ่ายแล้วชี้นิ้วไปยังห้องนอน“ผมไม่เข้าใจ คุณหมายถึงอะไร”“ทำไมที่นี่ถึงมีห้องนอนแค่ห้องเดียว แล้วเราจะนอนกันยังไงคะ”เธอพยายามถามเขาอย่างใจเย็นที่สุด แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าหล่อเหลาของเขาเท่านั้น“ก็นอนด้วยกันไงครับ ไม่เห็นจะยาก ถึงยังไงคุณก็ต้องคอยดูแลผมอย่างใกล้ชิดอยู่แล้ว จะนอนห้องเดียวหรือนอนคนละห้องก็มีค่าเท่ากันไม่ใช่เหรอ”“ไม่ใช่ค่ะ!”หล่อนตอบทันที ทุกการหลีกเล