Semua Bab ทวงรักท่านประธานมาเฟีย LoveSick (NC25+): Bab 51 - Bab 60

บทที่ 25.2 เป็นของเขาอีกครั้ง“ผมว่าคุณน่าจะจำอะไรได้บ้างแล้วนะ แล้วก็คงจะนึกออกด้วยว่าใครกันแน่ที่ถูกย่ำยี”“นะ…นี่คุณกำลังจะบอกว่าฉันเป็นฝ่ายย่ำยีคุณอย่างนั้นหรือคะ”คนตัวสูงยักคิ้วอย่างกวนประสาท ถ้าไม่ติดว่าอีกฝ่ายคือเจ้านายของเธอคงได้มีการเอาฝ่ามือไปประทับตรงแก้มขาวนั้นบ้างแล้ว“คุณมันทุเรศที่สุดเลย”“ผมไม่เรียกร้องขอให้คุณรับผิดชอบก็ดีแค่ไหนแล้ว คนเขาอยู่ของเขาดี ๆ ก็ลากมาปู้ยี่ปู้ยำเสียอย่างนั้น…”ไม่พูดเปล่า ชายหนุ่มยังทำท่ากอดตัวเองเอาไว้เหมือนเป็นฝ่ายถูกขืนใจจริง ๆจารวีได้แต่สะกดกั้นความโกรธไม่ให้กรีดร้องออกมา เธอลุกขึ้นพร้อมกระชากผ้าห่มติดตัวไปด้วยแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป โดยไม่ลืมที่จะเอาเสื้อผ้าทุกอย่างตามเข้าไปด้วย“เฮ้ย เดี๋ยวสิคุณ แล้วจะปล่อยให้ผมนั่งแก้ผ้าอยู่บนเตียงแบบนี้เหรอ”“หรือคุณจะเดินออกไปแก้ผ้าข้างนอกก็ได้ค่ะ จะทำอะไรก็ตามสบาย”เธอหันมาตอบด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ ก่อนจะปิดประตูห้องน้ำดังลั่นปล่อยให้ท่านประธานหนุ่มมองตามด้วยความอารมณ์ดี การหาเรื่องให้เธอต้องโมโหกลายเป็นงานอดิเรกของเขาไปแล้วหรือเนี่ย“น่ารักเป็นบ้า”เควินพูดกับตนเอง และเอาแต่มองตาเยิ้มไปทางห้องน้ำ

บทที่ 26.2 เด็กน้อยของผม“ความคิดแบบนั้นมันเห็นแก่ตัวเกินไปมั้ยคะ คุณทำทุกอย่างตามที่ตัวเองต้องการ คุณปกป้องคนที่คุณไม่อยากให้ตายด้วยวิธีของคุณเอง แล้วคุณเคยถามคนรอบตัวคุณบ้างหรือเปล่า ว่ามีใครอยากเห็นคุณตายมั้ย การเอาแค่ความสบายใจของตัวเองเป็นหลัก มันไม่ได้เรียกว่าทำเพื่อคนอื่นหรอกนะคะ”“นั่นสินะครับ บางทีผมอาจตัดสินใจผิดไปเองก็ได้ แต่อย่างน้อย…แค่ผมเห็นว่าใครคนนั้น ยังมีชีวิตอยู่ที่ใดที่หนึ่งบนโลกใบนี้ก็พอแล้ว ใครจะว่าผมเห็นแก่ตัวก็ไม่เป็นไร”จารวีเบือนหน้าหลบสายตาของเขา ดวงตาคมแสนเสน่ห์นั้นเธอจะไม่มีวันตกหลุมรักมันเป็นครั้งที่สองเด็ดขาด ผู้ชายคนนี้ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ บางทีตอนนี้เขาอาจจะแค่อยากเอาชนะเธอก็เป็นได้ คำพูดทุกคำของเควินจะต้องถูกเอามาหารให้เหลือน้อยที่สุด“อีกเดี๋ยวคงได้เวลาอาหารเย็นแล้ว กลับไปที่บ้านพักกันเถอะค่ะ”“ผมนึกว่าเรามีอะไรจะคุยกันมากกว่านี้เสียอีก คุณไม่มีอะไรอยากจะถามผมบ้างเหรอ”คนตัวเล็กส่ายหน้า สิ่งเดียวที่หล่อนต้องทำในตอนนี้คือสร้างป้อมปราการอันแน่นหนามากีดกันเขาไม่ให้คืบคลานเข้ามาในใจได้อีก“ไม่มีหรอกค่ะ ระหว่างฉันกับท่านประธาน นอกจากเ

บทที่ 27.2 มูฟออนเป็นวงกลมเช้าวันใหม่..“เรียบร้อยแล้วค่ะ แผลของคุณเริ่มสมานกันแล้ว อีกไม่นานก็หายสนิทแล้วล่ะ”เธอจัดการปิดผ้าก๊อซลงบนแผลของเขาหลังจากทำความสะอาดและทายาเสร็จ“เมื่อคืนผมหลับสนิทเลย คุณไม่ได้เข้ามานอนในห้องใช่มั้ย”“ฉันนอนโซฟาข้างนอกค่ะ เรื่องนั้นคุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”หล่อนอยากจะต่อด้วยคำว่าการนอนข้างนอกปลอดภัยกว่าการนอนในห้องกับเขาตั้งเยอะอย่างน้อยก็ไม่เสี่ยงถูกเขาจับกดบนเตียงเหมือนเมื่อคืนก่อน แม้ว่าตอนนั้นจะเป็นเธอมากกว่าที่เป็นฝ่ายกดเขาก็ตาม“วันนี้ผมจะพาคุณขึ้นเขาไปดูจุดชมวิวด้านบน ซึ่งเป็นส่วนที่ผมกำลังคิดอยู่ว่าจะสร้างเป็นรีสอร์ตดีหรือเปล่า อยากให้คุณไปช่วยดูด้วยกันหน่อย”“ได้สิคะ ว่าแต่…คุณคิดจะทำธุรกิจทุกอย่างเลยหรือไง ไม่เหลือไว้ให้คนอื่นเขาได้ทำบ้างเหรอคะ”ดูเหมือนเคกรุ๊ปจะไม่ได้ทำแค่ผับกับกาสิโนเสียแล้ว เขายังมีทำเลและที่ดินอีกมากมายที่เหมาะแก่การสร้างรีสอร์ตไม่ว่าจะเป็นทะเลหรือภูเขา เท่าที่ฟังจากลูกเกดมา คงจะมีโครงการอีกเยอะแยะให้ชายหนุ่มได้ตัดสินใจทำ“ผมแค่มองอะไรก็ตามที่สามารถทำเงินได้ก็อยากจะทำทั้งนั้น ในอนาคตเวลาพวกเรามีลูกด้วยกัน ลูกจะได้ไม่ลำบากไง

บทที่ 28.2 ผมรักคุณ“จารวี ได้ยินผมมั้ย จารวี อยู่กับผมก่อน!”เควินประคองร่างหมดสติของหญิงสาวขึ้นมาจากทะเล หลังจากกระโดดลงมาจากหน้าผาแล้วต้องดำน้ำหนีตายจากพวกมันอยู่นานสองนาน ก่อนชายหนุ่มจะมั่นใจว่าถึงสถานที่ที่ปลอดภัยจึงพาเธอขึ้นมา ทว่าคนตัวเล็กคงกินน้ำทะเลเข้าไปเยอะเลยขาดอากาศหายใจ“อย่าทิ้งผมไป อยู่กับผม!”ชายหนุ่มทำการปั๊มหัวใจให้เธอสลับกับการผายปอด ร่างกายของทั้งคู่เปียกปอน ตามเนื้อตัวมีบาดแผลจากการถูกเปลือกหอยบาดเล็กน้อยเขาพยายามอยู่นานเพื่อจะช่วยชีวิตหล่อนให้ได้ ใบหน้าของหญิงสาวเริ่มซีดเผือดไร้เลือดฝาด ไม่มีวี่แววว่าดวงตาคู่สวยนี้จะตื่นขึ้นเควินเริ่มใจไม่ดี ก้มลงผายปอดให้เธออีกครั้ง“กลับมาสิ คุณต้องกลับมา กลับมาหาผมนะวี”ดวงตาเขาฉายแววเจ็บปวด เขากัดฟันแน่นเมื่อคิดว่าตนเองไม่สามารถปกป้องหล่อนเอาไว้ได้ ทั้งที่ก่อนจะกระโดดลงมาเขารับปากเอาไว้แล้วแท้ ๆ เควินเป็นคนขอให้เธอเชื่อใจเขา แต่แล้วทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างใจคิด“ได้โปรด อย่าทิ้งผมไป คุณจะให้ผมทำอะไรก็ได้ ผมยอมทั้งนั้น แต่อย่าทิ้งผมไปแบบนี้ ผมจะอยู่ต่อไปยังไงถ้าไม่มีคุณ”น้ำตาลูกผู้ชายไหลซึมลงมา ความแค้นปะทุขึ้นมาในอก คิดเพ

บทที่ 29.2 ล้ำเส้น“สวัสดีค่ะคุณเควิน ลุงมิ่งเล่าให้ป้าฟังหมดแล้ว ลำบากแย่เลยนะคะ”“ขอบคุณมากนะครับ แล้วก็ต้องขอโทษด้วยที่มารบกวนกะทันหัน”เขาตอบป้าอุไรพร้อมวางหญิงสาวลงบนแคร่หน้ากระท่อม จารวีกวาดสายตาสำรวจไปรอบ ๆ ที่นี่ส่วนใหญ่บ้านเรือนจะเป็นกระท่อมหรือเพิงพักทว่าก็แข็งแรงพอให้หลบลมฝนได้“พูดอะไรอย่างนั้น ที่ผ่านมาคุณทำประโยชน์ให้กับชาวบ้านไว้ตั้งเยอะ ช่วยเหลือแค่นี้ยังไม่พอกับที่คุณเควินเคยทำเอาไว้เลยค่ะ”จารวีได้แต่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาทำอะไรไว้ให้คนที่นี่นะ ทุกคนถึงได้ดูต้อนรับขับสู้เขามาก“ถ้าอย่างนั้นผมรบกวนป้าอุไรช่วยดูแลเธอด้วยนะครับ คุณอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็พักผ่อนอยู่ที่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวผมกลับมา”“คุณจะไปไหนคะ”มือเล็กคว้าแขนเขาเอาไว้เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มจะเดินไปอีกทางพร้อมกับลุงมิ่ง“ผมจะไปทำธุระแป๊บหนึ่ง คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะ ทุกคนในหมู่บ้านนี้เป็นคนดี ป้าอุไรจะคอยดูแลคุณจนกว่าผมจะกลับมา”“คุณ คุณจะ…กลับมาแน่ ๆ ใช่มั้ยคะ”หญิงสาวรู้สึกเป็นห่วงเขา ตั้งแต่ฟื้นขึ้นมานอกจากสายตาแห่งความเป็นห่วงที่เขามีให้กับเธอแล้ว จารวียังสัมผัสได้ถึงแววตาแห่งความเคียดแค้นอีกด้วย“ผมจะก