All Chapters of ทวงรักท่านประธานมาเฟีย LoveSick (NC25+): Chapter 61 - Chapter 70

บทที่ 30.2 จูบเพิ่มพลังเช้าวันใหม่ทั้งคู่ตื่นกันตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อเตรียมตัวกลับบ้านพัก หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวกระโปรงยาวสีขาวซึ่งเป็นของลูกสาวป้าอุไร ส่วนเควินก็ได้เสื้อผ้าของลุงมิ่งมาสวมใส่“รถเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว กินข้าวอะไรให้เสร็จก่อนแล้วค่อยเดินทางนะคะคุณเควิน”“ขอบคุณลุงกับป้ามากนะครับที่ช่วยเหลือ ไว้ผมจะให้คนของผมเอารถมาคืน พร้อมกับของบริจาคที่โรงเรียนด้วยครับ”เรื่องที่จารวีอยากรู้ก็ได้รู้หมดแล้ว เพราะป้าอุไรเป็นคนเล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนเด็ก ๆ ที่หมู่บ้านแห่งนี้การศึกษาจะเข้าไม่ถึงเพราะว่าห่างไกลจากในตัวเมืองมาก ก็ได้ชายหนุ่มช่วยก่อตั้งเป็นโรงเรียนเอกชนเล็ก ๆ ในพื้นที่ และจ้างคุณครูมาสอนเพื่อคอยให้วิชาความรู้ การกระทำของเขาทำให้ชาวบ้านซึ้งใจเป็นอย่างมาก แน่นอนว่าทุกปีเควินจะซื้อของมากมายมาบริจาคให้กับโรงเรียนเขากลายเป็นผู้มีพระคุณของหมู่บ้านชาวประมงแห่งนี้ไปแล้ว“ดูเหมือนพายุจะเข้า วันนี้ฝนน่าจะตกหนัก ถ้ากินกันเสร็จแล้วก็รีบตรงกลับบ้านพักเลยนะครับ”ลุงมิ่งเดินเข้ามาบอก หลังจากสังเกตท้องฟ้าและลมทะเลจนมั่นใจว่ากำลังจะเกิดพายุในไม่ช้า“แค่มองทะเลก็รู้เลยหรือคะว่าจะ

บทที่ 31.2 พายุโหมกระหน่ำ NC“ซนนักนะ”เควินพูดอย่างมันเขี้ยว บังอาจคิดจะจับเขากินสองรอบติดงั้นเหรอ เร็วไปสิบปี ชายหนุ่มคาดโทษไว้ในใจ ปากหยักฟัดอกนุ่มหยุ่นแรงๆ โดยเน้นจู่โจมที่สวนหัว ความเสียวแล่นปราดไปทั่วร่าง จนกึ่งกลางกายสาวเริ่มมีน้ำใสไหลปริ่มทีละน้อย มือแกร่งสอดใต้กระโปรงสวยเกี่ยวชั้นในตัวจิ๋วทิ้งอย่างไม่ไยดี เขาดึงกระโปรงที่เธอใส่อยู่ขึ้นไปกองเหนือเอวเล็กดอกไม้งามปรากฏสู่สายตา นิ้วร้ายกรีดลงตามรอยแยกขณะที่ปากยังง่วนอยู่กับทับทิมหวาน เขาสะกิดเกสรงามด้านล่างจนขึ้นเป็นตุ่มไตแข็งสู้มือ นิ้วแกร่งสอดเข้าไปในร่องรักที่มีน้ำไหลปริ่มฉ่ำแฉะ“อ๊ะ…อื้อ”เมื่อถูกกระตุ้นทั้งล่างและบนพร้อมกันทำให้สติเธอแตกกระเจิง เธอเสียดเสียวจนเกร็งไปหมด ขนอ่อนลุกชันไปทั่วร่างกายเมื่อถูกเขากดเข้าที่ปุ่มกระสัน“อ๊า...อ๊ะ…”มาเฟียหนุ่มแกล้งสัมผัสเธอช้า ๆ แต่หนักหน่วงยังจุดที่เธออ่อนไหวก่อนจะเริ่มงอนิ้วในกายเธอ หมุนควงไปมา กระดกข้อมือเข้าออกรัวแรงจนเสียงเล็กครางไม่ขาดปาก มือบางจิกหลังแกร่งเพื่อระบายความเสียวซ่าน สะโพกสวยเด้งเข้าหามือแกร่งที่กำลังกระแทกสวนเข้ามาระรัวเขาสาวนิ้วเข้าออกถี่ยิบจนเธอกระตุกเฮือก เท้าส

บทที่ 32.2 ตัวเก็งหลังจากฮุบมรดกทั้งหมดของพ่อแม่จารวีไป เธอก็ไม่ได้เจอกับผู้เป็นป้าอีกเลย ถึงอย่างนั้นหล่อนก็มั่นใจมากว่าสมบัติที่พ่อกับแม่ทิ้งไว้ให้ก่อนตาย ไม่ได้มากถึงขนาดจะทำให้ป้ากับลุงมีเงินมาใช้ประมูลสัมปทานได้อย่างแน่นอนถ้าอย่างนั้นทำไมถึงมีรายชื่อของอรวรรณอยู่ในลำดับตัวเก็งของงานประมูลครั้งนี้กันนะ หญิงสาวเต็มไปด้วยความสงสัยและเธอต้องการจะหาคำตอบเรื่องนี้ให้ได้มรดกที่ฮุบเอาไป อย่างมากที่สุดคงเพียงพอจะทำธุรกิจเล็ก ๆ ให้มีเงินกินใช้ไปจนกว่าจะแก่ตาย ดูจากนิสัยลุงกับป้าแล้ว..ไม่มีทางจะเอามาต่อยอดจนร่ำรวยมหาศาลได้อย่างแน่นอนเวลาผ่านมาเจ็ดปีแล้วตั้งแต่ที่เธอสูญเสียทุกอย่างให้กับอรวรรณไป จารวีออกจากบ้านที่เป็นสมบัติของพ่อแม่ เพื่อไปตายเอาดาบหน้า หางานทำ ดิ้นรนส่งเสียตัวเองเรียนจนจบมหาวิทยาลัยตั้งแต่บัดนั้นผู้เป็นป้าไม่เคยสืบหาหรือติดต่อเธอเลย แม้แต่เงินแดงเดียวก็ไม่เคยได้รับ“รายละเอียดของการประมูลในครั้งนี้ ผู้เข้าร่วมประมูลทุกคนจะต้องมีทั้งเชื้อชาติและสัญชาติไทยเท่านั้น คนต่างชาติจะไม่มีโอกาสได้ร่วมประมูล ถ้าอยู่นานแล้วอย่างคุณเควินล่ะ ?”แค่นามสกุลของเขาก็ไม่ใช่คนไทยแล้ว ถ้าไ

บทที่ 33.2 ตะวัน“คืออย่างนี้นะตะวัน ไม่รู้ว่าตะวันจำได้หรือเปล่า ที่วีกับสาเคยบอกตะวันเกี่ยวกับเรื่องรักแรกและแฟนคนแรกของวี”คนฟังทำท่านึกอยู่ครู่หนึ่งก่อนพยักหน้า แม้จะนานมากแล้วแต่เขาก็พอจำเรื่องราวได้บ้าง เอาเข้าจริงทั้งสองคนเล่าเรื่องนั้นให้ฟังเฉพาะแค่ตอนเมา เวลาปกติแทบจะไม่เล่าอะไรเลยด้วยซ้ำ“คนที่สาบอกว่าทิ้งวีไปใช่มั้ย”“ใช่แล้ว พอดีพวกเราได้กลับมาเจอกันอีกครั้งโดยบังเอิญ แล้ว…”จารวีหยุดคำพูดเอาไว้ที่ตรงนี้ ด้วยไม่รู้ว่าจะอธิบายต่ออย่างไรดี หากแต่คนฟังกลับสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง ดวงตาคมหม่นลงเมื่อความคิดหนึ่งผุดขึ้นในหัว“หรือว่า…วีกลับไปคบกับเขา”“ตะวัน…”หล่อนเรียกชื่อเขาเสียงเบา การไม่ปฏิเสธก็เหมือนเป็นการตอบรับสิ่งที่ตะวันพูด ชายหนุ่มอยากจะยิ้มแต่ก็ฝืนไม่ไหว รอบดวงตาเริ่มแดงก่ำ ถึงอย่างนั้นก็พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมาสุดฤทธิ์“แต่ผู้ชายคนนั้นทิ้งวีไปไม่ใช่เหรอ ถ้าเขาทำแบบเดิมอีกจะทำยังไง ตะวันไม่อยากเห็นวีต้องเจ็บอีกแล้วนะ”เขาจับมือเธอแล้วมองด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง ถึงในใจจะเจ็บเมื่อรู้ว่าหญิงสาวตัดสินใจกลับไปหาคนเก่า แต่ความรักความเป็นห่วงที่ชายหนุ่มมีให้

บทที่ 34.2 เบอร์หนึ่งในชีวิตพอเลิกงาน ตะวันก็มารับจารวีตามที่หญิงสาวส่งข้อความไปบอก ทั้งสองพากันมาที่บ้านใหญ่โตหลังหนึ่งซึ่งอยู่ภายในหมู่บ้านของพวกคนมีอันจะกิน ชายหนุ่มไม่เข้าใจเลยว่าเธอขอให้เขาพามาที่นี่ทำไม“บ้านใครเหรอวี”“บ้านเก่าของวีเอง เมื่อก่อนวีอาศัยอยู่ที่นี่กับพ่อแม่ แต่พอพวกท่านเสียไป วีก็เลยหนีออกมา”คนฟังเบิกตากว้างทันที เขาจำเรื่องราวพวกนี้ได้เพราะสาวิตรีเล่าให้ฟังบ่อยมากเรื่องที่หญิงสาวถูกผู้เป็นป้าฮุบมรดกทั้งหมดไป“ที่นี่เองเหรอ แล้ววีมาทำไม หรือมีหนทางจะเอาทุกอย่างกลับคืนมาแล้ว”หญิงสาวรีบส่ายหน้าปฏิเสธ เธอไม่ได้ต้องการทรัพย์สมบัติอะไรคืนทั้งนั้น ก่อนจะตัดสินใจหนีออกมาก็ตั้งใจแล้วว่าจะยกทุกอย่างให้ผู้เป็นป้าไปเพื่อแลกกับอิสรภาพของตนเอง“วีไม่ได้มาเพราะเรื่องนั้น แต่มีบางอย่างที่วีอยากจะรู้ แล้วต้องรู้ให้ได้”“อะไรเหรอ”ตะวันอดถามไม่ได้ ในเมื่อเธอเป็นคนขอให้เขาพามา ก็ย่อมต้องบอกให้อีกฝ่ายรับรู้บ้างว่ากำลังทำอะไรอยู่“เร็ว ๆ นี้จะมีการประมูลสัมปทานกาสิโนทางตอนใต้ของประเทศ มูลค่าการประมูลสูงกว่าพันล้าน และในรายชื่อตัวเก็งของผู้ประมูลทั้งหมดนอกจากท่านประธานของเคกรุ๊ปแล้