All Chapters of ทวงรักท่านประธานมาเฟีย LoveSick (NC25+): Chapter 81 - Chapter 90

บทที่ 40.2 ถูกจับจนได้ 4“ต้องมีพวกมันอยู่เยอะแน่ นายท่านหลบอยู่ข้างหลัง...”ติ๊ง! ฉึก!ลูกน้องขอเควินยังพูดไม่ทันจบ ประตูลิฟต์ก็เปิดออก เป็นจังหวะเดียวกับที่เขาใส่ที่เก็บเสียงเข้ากับปืนเสร็จจึงยิงออกไป ด้านหน้าคนของมิสเตอร์นาธานดักอยู่ตรงทางออกพอดี เควินเดินพรวดพราดออกมาอย่างไม่กลัวตาย คนของอีกฝ่ายพุ่งเข้าใส่แต่ก็ถูกเขายกขาถีบจนกระเด็น“จัดการพวกมัน”“ครับ นายท่าน”เมื่อได้รับคำสั่งก็พุ่งเข้าตะลุมบอนทันที คนของพวกมันมีนับสิบชีวิต หากแต่ฝั่งเควินขึ้นมาเพียงสามคนเท่านั้น แต่ฝีมือของคนตรงนี้ก็มากพอตัวจนสามารถสู้กันได้อย่างสูสีพลั่ก! พลั่ก!เควินเอี้ยวตัวหลบชายชุดดำที่ถือมีดพุ่งเข้าใส่ แล้วใช้ปลายเท้าเตะมือของมันจนมีดหล่นพื้นก่อนจะกระโดดเตะหน้าจนหงายหลังแน่นิ่งไป การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด แต่ละฝ่ายต่างใช้ปืนเก็บเสียงด้วยกันทั้งนั้นเพื่อไม่ให้เกิดจลาจลหรือความแตกตื่นมากไปกว่านี้ดูเหมือนว่าทั้งชั้นจะไม่มีใครเข้าพักเลยนอกจากมิสเตอร์นาธานคนเดียว...ทางด้านจารวี เธอถูกคนของมันจับเข้ามาในห้องนอนพร้อมเอาสายเคเบิ้ลไทร์มัดแขนไขว้หลังเอาไว้ ข้อเท้าก็ถูกรัดตรึงติดกันจนขยับไม่ได้ ได้แต่นอนเป็

บทที่ 41.2 เมียของฉันหะ...ให้ตายสิ เมื่อกี้เธอเพิ่งยิงปืน แถมยังยิงปืนไปที่คนอื่นอีกด้วย ดีแค่ไหนแล้วที่อีกฝ่ายไม่ตาย!“เป็นอะไรไป”“ฉะ...ฉันก้าวขาไม่ออกเลยค่ะ มันไม่มีแรงเลย”เธอเงยหน้ามองเขาพร้อมพูดด้วยเสียงสั่นเครือ ชายหนุ่มพอจะเข้าใจเพราะการยิงปืนไปที่ใครสักคนไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะทำได้โดยไม่รู้สึกอะไรหมับ!“ผมช่วยนะ”เขาช้อนตัวหล่อนขึ้นมาอุ้ม หันไปส่งสายตาบอกลูกน้องให้ปล่อยตัวอรวรรณและสามี ก่อนจะพากันเดินออกมาจากห้องพัก 1801 เพื่อกลับลงไปยังชั้นล่างวันนี้แค่การประกาศสงครามให้มิสเตอร์นาธานได้รู้ว่าเขาพร้อมจะสู้โดยไม่อยู่เฉยหากอีกฝ่ายล้ำเส้นมากเกินไป การนองเลือดระหว่างสองแก๊งจึงยังไม่รุนแรงถึงขันฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งล่มสลายเมื่อกลับลงมาจนถึงล็อบบี้ ตะวันที่ไม่ได้ยอมกลับไปตามคำสั่งของเควินก็รีบวิ่งตรงเข้ามา คนของเควินดักหน้าไว้ไม่ยอมให้เข้าถึงตัวทั้งสองคน“ไม่เป็นไร นั่นเพื่อนเมียฉัน”“ครับ นายท่าน”เมื่อทางถูกเปิดออก ตะวันก็รีบเข้ามาหาจารวีที่ยังถูกอุ้มอยู่ด้วยความเป็นห่วง เขารอเธออยู่นานมากจนเริ่มลังเลแล้วว่าควรจะแจ้งตำรวจดีหรือเปล่า“เกิดอะไรขึ้นเหรอวี บาดเจ็บเหรอ ทำไมท่านประธานถึ

บทที่ 42.2 ตอบแทนความรัก NCเธอฝากรอยจูบไว้ที่กล้ามเนื้อลอนสวยหลายรอย ประหนึ่งตีตราไว้ว่าเธอเป็นเจ้าของ พลางเลื่อนตัวลงอยู่บริเวณกลางกายของเขา ลิ้นเล็กตวัดเลียหัวบานทักทายหนึ่งครั้ง ก่อนเริ่มใช้สองมือบีบเต้านุ่มหยุ่นของตัวเองให้บดเบียดแก่นกายตรงหน้าคิ้วเข้มเลิกขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา ทำเพียงมองการกระทำตรงหน้าต่อไปเท่านั้น ภาพเต้าอวบสองข้างบดเบียดโดยมีท่อนลำแข็งขืนอยู่ตรงกลาง ช่างปลุกอารมณ์ดิบเถื่อนในกายเขาให้พลุ่งพล่านขึ้นมาจริง ๆเธอพยายามบีบหน้าอกให้แน่นที่สุดแล้วโยกตัวขึ้นลงเป็นจังหวะ ส่วนปลายหัวเห็ดโผล่ออกมาด้านบน ปากเล็กก็ก้มลงไปครอบครองทันที“ซี๊ด…”เมื่อโดนดูดหัวแรง ๆ พร้อมสองเต้านุ่มนิ่มที่ขยับขึ้นลงไม่หยุด ความเสียวแล่นไปทั่วสรรพางค์กาย มือแกร่งจับท้ายทอยสวยขึ้นลงเป็นจังหวะ ตาคมปรือมองภาพเซ็กซี่ที่เห็นแล้วน่ากดให้จมเขี้ยว เอวสอบเริ่มขยับตามความรู้สึก เขาหลับตาพริ้มซึมซับความนุ่มที่ถูไถท่อนลำแกร่งลำตัวบางช่วยขยับเต้าอวบสาวแก่นกายให้เขา“อ่า…”เอวสอบกระดกถี่รัวเมื่อใกล้แตะขอบสวรรค์ ลิ้นเล็กทำหน้าที่อย่างดี เธอชอนไชปลายลิ้นเข้ารูหัวมน ความปรารถนาพุ่งกระจายขึ้นเปรอะ

บทที่ 44 เพื่อนเก่า“ระวังนะครับ”มือใหญ่ยื่นมาให้เธอจับขณะกำลังจะก้าวลงจากเรือ ทั้งสองพากันมาพักที่โรงแรมของ ‘สหรัฐ’ เพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยที่อเมริกาของชายหนุ่ม ได้ยินมาว่าเขาแต่งงานมีภรรยาและลูกที่น่ารักไปแล้ว ทั้งสองคนได้แต่แสดงความยินดีกันผ่านข้อความ แต่ไม่มีโอกาสได้มาเจอเสียทีการประมูลสัมปทานในครั้งนี้จัดขึ้นทางภาคใต้ จึงได้โอกาสแวะมาเยี่ยมเยียนอีกฝ่ายไปด้วย สหรัฐและ ‘พิมพ์พธู’ ภรรยาของเขาเดินออกมาต้อนรับ“คุณเควิน สวัสดีครับ”“คุณสหรัฐ สวัสดีครับ”ทั้งคู่ต่างโผเข้ากอดกันแล้วทักทาย จารวีหันไปยิ้มให้กับภรรยาของเขา ทั้งสองมองกันด้วยสายตาชื่นชมเพราะอีกฝ่ายในสายตาของตนเองนั้นหน้าตาสะสวยมาก“พอได้ยินว่าคุณจะมา ภรรยาของผมก็เตรียมทำอาหารมื้อใหญ่รอต้อนรับเลยครับ เดี๋ยวเอากระเป๋าเดินทางให้พนักงานไปทำเรื่องเช็คอินให้ แล้วเชิญคุณเควินกับภรรยาที่บ้านของผมดีกว่า”“เอ่อ คือว่า...ไม่ใช่ภรรยา...”เธอจะอธิบายแต่ก็ไม่มีใครอยู่ฟัง สองหนุ่มพากันเดินพูดคุยอย่างสนุกสนานไปทางฝั่งบ้านของสหรัฐ พิมพ์พธูเห็นหล่อนเดินคนเดียวจึงถอยหลังกลับมาเดินด้วย“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”“เช่นกันค่ะ ที่นี่สวยมากเลยนะค

บทที่ 45.2 ล้างแค้นพะ...แพ้!จารวียังมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ด้วยการประมูลในครั้งนี้ที่หล่อนมั่นใจมากมายว่าเควินจะต้องชนะตามที่เจ้าตัวบอกเอาไว้ แต่มันกลับกลายเป็นว่าอรวรรณคือคนที่ได้สัมปทานไป โดยชายหนุ่มไม่แม้แต่จะสู้ เขาเอาแต่จิบเครื่องดื่มเฉย ๆ ไม่ทำอะไรสักอย่างจนผลออกมาเป็นอย่างนี้“นี่คุณ ยังยิ้มอารมณ์ดีได้อีกเหรอคะ เราเพิ่งแพ้นะ คุณเพิ่งแพ้มิสเตอร์นาธานมารู้บ้างหรือเปล่า”หล่อนดึงเขาให้หันมาคุยกันให้รู้เรื่อง ก่อนจะถึงเรือที่สหรัฐจอดรออยู่“สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหารสิครับ”“จะยังไม่จบอะไรอีกคะ ในเมื่อคุณป้าชนะการประมูลไปแล้ว สัมปทานจะตกเป็นของมิสเตอร์นาธาน!”จารวีอยากจะกรี๊ดออกมาถ้าไม่เกรงใจคนอื่น ตอนเห็นอรวรรณเดินหัวเราะยิ้มแย้มออกไปแล้วรู้สึกเหมือนตนเองพ่ายแพ้ย่อยยับ เธออาจไม่ได้เกลียดผู้เป็นป้ามากนัก แต่ก็ไม่อยากให้คนคนนี้มีโอกาสไปทำร้ายใครอีก“เอาน่า คุณใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ กลับโรงแรมไปพักผ่อนกันให้สบายใจดีกว่า”“ฉันจะสบายใจได้ไง ในเมื่อ...”หมับ...“เชื่อผมสิครับ ไปที่เรือกันเถอะ”มือใหญ่จับเข้าที่บ่าเล็กแล้วดันเธอไปทางเรือพร้อมกัน มีคำถามในหัวมากมายที่หล่อนอยากจะพูด