Lahat ng Kabanata ng His Runaway Obsession: Kabanata 101 - Kabanata 110

Matapos ang mahabang nap time ni Anchali, dahan-dahan itong nagising, kumikindat sa liwanag ng hapon na sumasagi sa kwarto.“Papa… Mama…” mahina niyang wika, pero agad tumayo at tumakbo sa sofa.“Good afternoon, sleepyhead,” bati ni Xavier, sabay haplos sa buhok ng anak.“Hi, sweetie,” sambit ni Aurelia, habang nakangiti at abot-tanaw ang kalungkutan ng pagod ng nakaraang araw.“Mommy, hungry!” bulong ni Anchali, na para bang di pa rin nakapagpahinga ng buong lakas.Nagkatinginan sina Aurelia at Xavier. “Okay, how about we get some snacks? Just a little treat for our little chef?” tanong ni Xavier.“Yay!” sigaw ni Anchali, tumalon-talon sa sofa.---Sandaling nagbihis si Aurelia, simple lamang—light blue blouse at jeans, habang si Xavier naman ay casual lang sa white polo at khaki shorts. Pinulot nila si Anchali at sabay silang lumabas ng bahay.Pagdating sa maliit na convenience store sa kanto, agad na nakuha ni Anchali ang pansin sa mga kulay ng candies at maliit na toys.“Mommy, lo

Maagang umaga, ngunit may kakaibang liwanag sa paligid ng bahay. Ang araw ay hindi masyadong mainit, at ang hangin mula sa bintana ay may dalang amoy ng dagat at bagong simula.Nasa kusina si Xavier, nakasuot ng simpleng gray shirt at pajama pants, habang si Aurelia naman ay nakatayo sa gilid, hawak ang tasa ng kape at pinapanood lang siya. Hindi na ito ‘yung dating tensyonado nilang umaga — ngayon, parang tahimik na awit na marahang bumabalot sa kanilang dalawa.“Careful,” sabi ni Aurelia habang pinapanuod siyang baligtarin ang pancake. “You always overcook one side.”Napatawa si Xavier, hindi inaalis ang tingin sa kawali. “That’s part of the charm. Half burnt, half perfect — like me.”“Hmm,” ngumisi si Aurelia, uminom ng kape. “So sinasabi mong ako ‘yung perfect half?”“Obviously,” sagot ni Xavier agad, sabay lingon sa kanya na may mapanuksong ngiti. “I mean, look at you.”Umiling si Aurelia, tinatakpan ang ngiti. “Smooth talker.”“Just honest,” sagot niya, sabay abot ng pancake sa

Ang araw ay marahang lumulubog, pinapalamlam ang langit sa kulay kalawang at ginto. Mula sa labas ng bahay, maririnig ang malakas na halakhak ni Anchali habang naglalaro sa playhouse sa likod-bahay. Si Aurelia naman ay nasa terrace, may hawak na tasa ng tsaa, pinagmamasdan ang anak habang si Xavier ay abala sa pag-aayos ng mga paso sa hardin. Tahimik, payapa, tila ba walang bakas ng nakaraan.Ngunit sa gitna ng katahimikan, may mga sandaling sumisingit ang alaala — mga sigaw, mga gabi ng luha, at ang bigat ng mga salitang hindi na mababawi. Napapikit si Aurelia, dahan-dahang nilagok ang tsaa, at hinayaan ang init nitong magbigay ng kaunting kapanatagan.“Hey,” tawag ni Xavier, hawak ang hose at basang-basa ang kamay. “You okay there?”Ngumiti siya. “Yeah, just… thinking.”“Dangerous thing to do,” biro ni Xavier, saka lumapit, hawak pa ang hose na tumutulo pa ang tubig.“Xavier!” sigaw ni Aurelia, umiwas agad. “You’re getting me wet!”“Maybe that’s the point,” natatawang tugon ng lalak

Maaliwalas ang umagang iyon sa bahay ng mga Andrada. Ang mga kurtina ay mahinang sumasayaw sa hangin, at sa kusina ay kumakalat ang amoy ng nilulutong bacon at bagong timplang kape. Nakatali ang buhok ni Aurelia, suot ang simpleng apron, habang nag-aayos ng almusal. Si Anchali naman ay abala sa pagguhit ng mga bulaklak sa kanyang maliit na notebook.“Mommy,” wika ng bata, nakangiti, “pwede bang dalhin ko ‘tong drawing ko kay Teacher Daisy mamaya?”“Of course, sweetheart,” sagot ni Aurelia, halatang proud. “Ang ganda niyan, ha. Saka siguro matutuwa si Teacher, kasi may rainbow pa.”Ngumiti ang bata at bumalik sa pagdo-drawing. Tahimik at payapa ang umaga, gaya ng mga nakaraang linggo. Simula nang magsimula si Anchali sa eskwela, unti-unting bumalik ang sigla ng bahay. Mas madalas na ang tawa, mas madalang na ang luha.Si Xavier ay kasalukuyang nasa sala, nagbabasa ng mga email sa tablet habang umiinom ng kape. Nang marinig niyang humuni si Anchali ng paborito nitong kanta, napangiti si

Makulay ang umagang iyon sa bahay ng mga Andrada. Ang sinag ng araw ay marahang sumasayad sa mga kurtinang kulay cream, tinatablan ng amoy ng bagong lutong pancake at butter na niluluto ni Xavier sa kusina. Ang tahimik na himig ng musika mula sa lumang speaker ay nagdadagdag ng lambing sa paligid—isang karaniwang Linggo, pero may kakaibang saya na dumadaloy sa bawat galaw ng pamilya.“Daddy! Daddy!” sigaw ni Anchali, nakasuot ng maliit na apron na may print ng ‘Little Chef’. “Ako po mag-mi-mix ng pancake! Hindi po pwedeng ikaw lang!”Ngumiti si Xavier, iniabot ang whisk sa anak. “Okay, little boss. Pero ‘wag mong kakalimutang haluin nang dahan-dahan, ha? Hindi ‘yan race.”“Race po talaga, Daddy!” tawa ni Anchali habang ginagalaw ang whisk na halos tumalsik na ang batter sa apron ni Xavier.“Anak, baka naman pati si Daddy mo maging pancake niyan,” biro ni Aurelia mula sa pintuan, nakasuot ng simpleng puting dress. Sa mga mata ni Xavier, siya na yata ang pinakamagandang tanawin sa umaga