All Chapters of สุดที่รักของเสี่ยแฝด: Chapter 11 - Chapter 20

ช่วงสองทุ่มณ ตึกแชงกรีล่า“เด็กใหม่ เจ๊นภาเรียกไปหา” สิ้นประโยคนั้นมือสวยที่กำลังเช็คความเรียบร้อยของเครื่องแต่งกายที่จะใช้ทำงานในวันนี้ก็พลันชะงัก ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มมองเข้าไปในกระจกเบื้องหน้า ก่อนจะมาหาผู้หญิงคนหนึ่งในชุดนักเต้นวาบหวิวเหมือนกันกับตัวเองที่ยืนอยู่ด้านหลังแม้ว่าตรงนี้จะมีมีนาที่กำลังนั่งให้ช่างแต่งหน้าอยู่อีกคน แต่คำว่าเด็กใหม่นั้นหมายถึงเธอแน่นอน“หนูเหรอคะ”“อืม ไปที่ห้องรับรองวีไอพีที่ชั้นหนึ่งนะ” ถ้าจำไม่ผิดสุดที่รักเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้ผ่านๆในห้องแต่งตัวเมื่อวาน แต่เพราะเพิ่งมาทำงานและไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามกันจึงไม่ได้พูดคุยด้วย“มีอะไรเหรอพี่ฟ้า” มีนาที่นั่งแต่งหน้าอยู่เป็นคนถามขึ้นแทนแม้ว่าเจ๊นภาจะไม่ได้เรียกตัวเอง อาจเพราะเห็นสีหน้าไม่ค่อยดีนักของสุดที่รักทว่าสิ่งที่เพื่อนไม่รู้คือสีหน้านี้ไม่ได้มาจากความกลัว แต่เป็นเธอเพราะรู้อยู่แล้วว่าใครจะมาหาในคืนนี้ มันไม่ใช่ความกลัวแต่เป็นความตะขิดตะขวงใจเพราะเมื่อวานเธอเพิ่งโดนน้องชายฝาแฝดของเขาเปิดบริสุทธิ์ไปหมาดๆ“เห็นว่ามีลูกค้าวีไอพีของเจ๊นภารีเควสนะ รีบไปสิเจ๊แกรออยู่” ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยกับมีนาก่อนจะหันกล

"งั้นก็เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า" เขาว่าพลางเปลี่ยนท่าทีดูจริงจังมากขึ้นกว่าเดิม มือยกขึ้นขยับแว่นแล้วลดลงมากอดอก เอนแผ่นหลังกว้างพิงพนักเก้าอี้ด้านหลัง "ผมถูกใจหนู เห็นคุณเสือบอกว่ายังเรียนอยู่ เลยอยากถามว่าคืนนี้หนูไปทำงานไหมครับ ผมจะไปหา"แน่นอนว่าเรื่องนั้นสุดที่รักไม่ได้แปลกใจเลยสักนิดเพราะได้ยินที่เขาพูดหมดแล้ว ถ้าเขาไม่ชอบหรือสนใจเธอก็คงจะไม่ทำแบบนั้น ต่อให้ทำไปตามสันดานผู้ชายก็คงไม่ถึงขั้นมาขอเธอกับคุณเสือแน่เรื่องเดียวที่ติดใจคือเธอเพิ่งนอนกับคุณเสือมาเมื่อคืน คุณเสือที่เป็นน้องชายฝาแฝดของเขา ไม่ได้สงสัยว่าพวกเขาถือไหมหรอกเพราะดูแล้วไม่น่าจะถืออะไร แถมคุณสิงห์ก็ทำแบบนี้มาหลายรอบแล้วจากที่ฟังแต่คืนนี้นอนกับน้องคืนต่อไปจะให้นอนกับพี่เลยมันก็…ยังไงๆอยู่ไหม หรือว่าเธอไม่ควรคิดมากกันคุณเสือเองก็ยังพูดว่าเขาซื้อกินไม่คิดมาก แล้วตัวเธอจะถือให้มันหนักทำไมในเมื่อเป็นแค่ผู้หญิงที่น้องชายเขาซื้อกินชั่วครั้งชั่วคราว เขาอาจจะได้แล้วไม่เอาซ้ำเลยให้พี่ชายมาซื้อต่อก็ได้ในโลกของอาชีพขายเรือนร่างเรื่องพวกนี้คงเป็นเรื่องธรรมดา ได้เงินไปรักษาป้าแล้วก็จบไป มิน่ามีนาถึงบอกให้เธอถอดหัวใจเอาไว้ที่

หลังจากที่พายุแห่งความต้องการอันล้นเหลือของสิงหราชพัดผ่านพ้นไปแล้ว ผู้ที่ต้องรับมือกับมันมาตลอดชั่วโมงเต็มๆ ก็ทิ้งตัวลงบนไซฟา ทว่าไม่กล้าขยับมากนักด้วยกลัวว่าน้ำอะไรต่อมิอะไรของเขาจะเปื้อนลงบนโซฟาหนังราคาแพงโชคดีที่เขาพอจะเห็นใจเธออยู่บ้าง หลังจัดการเก็บลูกชายลำเขื่องกลับเข้ากางเกงเสร็จแล้ว จึงได้หันมาช่วยเอาทิชชู่เช็ดคราบเลอะเทอะที่เพิ่งปลดปล่อยลงบนหน้าอกของเธอจนสะอาดเช็ดไปดวงตาคมก็ไล่มองเรือนกายขาวสว่างไปด้วย ท่ามกลางแสงแบบนี้ผิวที่ไม่ได้เรียบเนียนนักเพราะไม่ได้รับการดูแลที่ดีกลับดูดีมากในสายตาของเขา“คืนนี้หนูกลับกับผมนะคะ คอนโดที่คุณเสือพาไปนั่นแหละ แต่คืนนี้ไปนอนห้องผม” เขาว่าโดยใช่คำลงท้ายแบบเดียวกับตอนทำเรื่องอย่างว่าขณะที่โยนซากทิชชู่ทิ้งถังขยะไป คล้ายกับจะใช้คำว่าค่ะเหมือนคุณเสือแทนคำว่าครับไปแล้วทว่าหลังพูดจบเด็กสาวกลับส่ายหน้าเบาๆ เป็นเชิงปฏิเสธ เธอลุกขึ้นไปหยิบชุดที่ไม่ได้ปิดอะไรมากนักขึ้นมาแล้วเริ่มแต่งตัว เพื่อที่จะได้ไม่ต้องสบตากับกับคุณสิงหราช“หนูไปไม่ได้จริงๆ ค่ะ น้องเพิ่งส่งข้อความมาว่าป้าเพิ่งเข้าผ่าตัดซ้ำอีกรอบ ตอนนี้ไม่มีใครอยู่กับน้องเลยหนูอยากไปอยู่เป็นเพื่อ

“อ่ะ คิดมากเลย เฮ้อ…รักเอ้ย ทำไมชีวิตแกมันต้องยากทุกจังหวะด้วยวะ”“นั่นน่ะสิมีน”“แต่ต่อให้จะโอเคหรือไม่โอเค ฉันก็ยังคิดว่ามันเป็นโอกาสที่แกควรคว้าเอาไว้นะรัก ไม่ใช่ว่าทุกคนที่มาทำงานนี้จะโชคดีแบบแก บางคนขายไปจนปลดระวางไม่เคยเจอคนอุปการะเลยก็มี”“อย่างน้อยถ้าเป็นเด็กประจำของคุณสิงห์ มันก็จะทำให้ชีวิตต่อจากนี้ของแกไม่ลำบากเหมือนเมื่อก่อน ได้มีเงินช่วยเหลือป้า ที่เหลือเอามาเป็นต้นทุนชีวิตต่อ การมีเงินมากขึ้นมันก็จะทำให้เรามีทางเลือกมากขึ้นนะ แกดูอย่างฉันสิ”“ส่วนเรื่องคุณพยัคฆ์น่ะ ถ้าเขาบอกว่าไม่อะไรแกก็ไม่ต้องเก็บมาคิดหรอก ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของผู้ชายไป เราเอาแค่เงินก็พอ ให้พี่น้องเขาคุยกันเอง”“แต่ถ้าฉันทนอึดอัดไม่ไหวล่ะมีน” พูดน่ะมันง่าย แต่พอต้องมามองหน้าเขาจริงๆเธอจะทำได้เหรอ ที่ว่าจะไม่คิดอะไร“มันก็พอจะมีทางออกนะฉันว่า” มีนามองท่าทีกังวลของสุดที่รักอย่างเห็นใจ มือสวยยกขึ้นแตะบ่าเพื่อนอีกครั้ง“อยู่ที่แกว่าจะทำให้คุณสิงห์เขาชอบได้มาแค่ไหน ถ้าเขาชอบแกถึงขั้นอยากขยับไปรับเลี้ยงได้ แกอาจจะสามารถขอให้คุณเขาหาคอนโดให้แกอยู่สักที่ แล้วก็ให้เขาเป็นฝ่ายมาหาแกเองจะได้ไม่ต้องเจอกับน้องชาย

“ไม่เป็นไรค่ะ” เขาตอบสั้นๆ ก่อนจะทำหน้าที่ขับรถต่อไปอีกระยะ ด้านสุดที่รักเองเห็นว่าเขาตอบแบบนั้นแล้วก็เธอไม่ได้พูดอะไรอีก เธอเองไม่ใช่คนเข้าใจอะไรยาก ในเมื่อเขาบอกว่ามีเรื่องให้คิดจึงปล่อยให้เขาได้ใช้ความคิดเงียบๆ นิ้วเล็กลูบไล้เล่นกับนิ้วเรียวยาวของเขาเบาๆให้คุณเสือรู้ว่าเธอยังอยู่ตรงนี้ แต่ไม่เซ้าซี้ให้เขาเล่าอะไรกระทั่งตัวเขาถามขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าสวยที่หันไปมองทิวทัศน์ข้างทางจึงได้หันกลับมา“เป็นยังไงบ้างคะ สบายดีไหม”“สบายดีค่ะ พี่เสือล่ะคะ” เธอถามกลับแม้เขาจะเพิ่งบอกอยู่เมื่อครู่ว่ามีเรื่องให้ต้องคิด คุณเสือหัวเราะขึ้นจมูกก่อนจะกระชับมือขาวเอาไว้“ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ค่ะ สองวันมานี้ค่อนข้างเครียด วันนี้หนูคลายเครียดให้ผมหน่อยได้ไหม” ดวงตาคมยังคงมองถนนเบื้องหน้าทว่าน้ำเสียงของเขานั้นเว้าวอนจนเด็กสาวรู้สึกได้ที่จริงไม่จำเป็นต้องขอเลยด้วยซ้ำ เขาจ่ายเงินซื้อตัวเธอออกมาจากแชงกรีล่าอย่างไรเธอก็ต้องเอาอกเอาใจเขาอยู่แล้ว แต่ในเมื่อคุณเสือเมตตากันมากพอที่จะเอ่ยปากร้องขอดีๆ มีหรือเธอจะไม่อยากทำให้ต่อให้ไม่ขอเธอก็อยากทำให้เขาอยู่แล้ว“ได้สิคะ เดี๋ยวหนูดูแลพี่เสือเองค่ะ” สุดที่รักตอบพลางก