Todos los capítulos de The Billionaire's Vengeful Obsession (SSPG): Capítulo 21 - Capítulo 30

Hindi ko na alam kung anong mas malakas—ang pintig ng puso kong hindi matahimik, o ang sigawan nina Drako at Drugo na tila hindi na alintana ang mga mata ng mga tao sa loob ng bar. “She's not a thing you can just claim, Drako!” sigaw ni Drugo, halos pumutok ang ugat sa leeg niya habang humarang muli sa harapan ko. Naglalagablab ang mga mata ni Drako. Hindi siya umatras. “She’s my wife. I have every right to bring her back.” “Then maybe you should start acting like a husband,” mariing sagot ni Drugo. “You don’t own her just because of a piece of paper!” Tila napako ako sa kinatatayuan ko. Nasa pagitan nila ako, pero parang wala akong tinig. Wala akong lakas. Ako ang dahilan ng bangayang ito, pero parang ako rin ang pinaka-walang boses sa lahat. “Stop it…” mahina kong bulong. “Please, both of you… just stop.” Ngunit parang wala silang narinig. Ang galit nila ay parang apoy na hindi basta mapapatay ng katiting na pakiusap. “What did you even do to her, ha?” dugtong pa ni Dru

Pagkatapos kong makakain, agad kong binuksan ang bagong phone na iniwan ni Drako. Mabilis ang naging setup, at sa bawat pindot ng daliri ko sa screen, para bang isa-isa ring bumabalik ang mundong matagal kong kinulong sa likod ng mga dingding ng bahay na ito. Ilang buwan na rin akong hindi nakakagamit ng internet, at sa kauna-unahang pagkakataon, muli akong konektado sa labas—sa katotohanan.Hindi ako nag-aksaya ng oras.Ang una kong hinanap?"Drako's father's death."Napalunok ako habang pinagmamasdan ko ang mga artikulong lumabas. Mabigat ang dibdib ko habang isa-isa kong binubuksan ang headlines na puno ng salitang "controversy," "medical malpractice," at "tragedy."Isa sa mga pinakamaraming share na artikulo ang agad tumawag ng pansin ko.“Business tycoon dies during cardiac operation under renowned Villamor surgeon”Sa unang linya pa lang ng ulat, nanlamig na ang mga kamay ko.“The patient, businessman Drake Valderama, died during an open-heart surgery conducted at Villamor Medic

Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Sa sandaling maisara ang pinto at mawala sa paningin ko ang pamilya ko, bigla akong napasugod kay Drako. “Putang ina mo!” sigaw ko, sabay tulak sa kanya nang buong lakas. Hindi siya umilag. Hindi siya kumibo. Nakatingin lang siya sa akin, malamig, walang reaksyon. “Why? Why did you let them go? Why didn’t you stop them?” sigaw ko muli habang pinagsusuntok ko ang dibdib niya gamit ang mga kamao kong nanginginig sa galit. “Do you even know what you’ve done?” “Caleigh—” “Don’t! Don’t you dare say my name as if you care!” sigaw ko habang ang luha ko’y bumabagsak na parang ulan. “You ruined everything! You took everything from me!” Hinawakan niya ang mga pulso ko, marahan pero mariin, parang pilit akong pinapakalma. Pero hindi ko kailangan ng pag-pigil. Kailangan ko ng sagot. “You think this is about your father?” malamig niyang tanong. “He’s a criminal, Caleigh. I just did what needed to be done.” Parang sumabog ang utak ko sa sinabi niya. Hinaw

Nagising ako sa sinag ng araw na pilit bumabaon sa mga talukap ko. Saglit akong napatingin sa kisame ng kwartong hindi akin. Tahimik. Payapa. Pero sa loob ko, parang may kaguluhang hindi matahimik. Nilingon ko si Drugo na mahimbing na natutulog sa kabilang gilid ng kama, nakatalikod, tila ayaw manggulo ng espasyong hindi kanya. Hindi kami nag-usap matapos ang gabing iyon. Walang nangyari sa amin—ni hindi ko nga alam kung paano kami nauwi sa kwartong iyon ng maliit na resort. Basta alam ko lang, hindi ko kinaya ang bigat ng lahat kagabi. Siya lang ang nandoon. Dahan-dahan akong bumangon. Ni hindi ako nagpaalam. Gusto kong maramdaman kung paano tumayo sa sarili ko, kahit isang beses man lang, sa isang mundo kung saan lahat ng desisyon ay laging kinukuha mula sa akin. Pagbaba ko sa resort, isang itim na kotse ang naghihintay. Kahit hindi ko pa nakikita ang nasa loob, kabisado ko na ang presensyang iyon. Parang usok na pilit bumabalot sa akin, kahit ilang beses ko nang piniling iwasan.

Hindi ko alam kung ilang minuto o oras na ang lumipas simula nang pinainom ako ni Drako ng alak na iyon. Pakiramdam ko ay parang humihiwalay ang kaluluwa ko sa katawan ko—lumulutang, nalilito, at unti-unting nilulunod ng kawalan. Hanggang sa biglang bumukas ang pinto. Dalawang babae ang pumasok, parehong nakasuot ng manipis, mapang-akit na damit na halos wala nang tinatakpan. Ang bawat hakbang nila ay punung-puno ng kumpiyansa, na para bang sanay na silang pumasok sa ganitong klase ng kwarto—isang kwartong parang nilikha para lamang sa pagyurak sa dangal ng babaeng gaya ko. “What the hell…?” bulong ko sa sarili, pero ang boses ko ay halos wala nang lakas. Ang isa sa kanila, isang morena na may pulang labi at mapanuksong mga mata, ay ngumiti sa akin. “Poor thing,” aniya sa malamig na tinig. “You're not ready, are you?” Lumapit sila. Bawat paglapit nila ay parang papalapit na bangungot. Napaatras ako sa pagkakaupo ko sa gilid ng mesa, pero hindi ko magawang umiwas. Ang katawan ko'y