Semua Bab เพื่อนรักอย่ามาร้าย FWB: Bab 91 - Bab 100

135 Bab

Key & Primrose 28 - ตามมาทำไม

Key & Primrose 28 - ตามมาทำไมที่บ้าน?? ไม่ใช่ว่าตอนนี้คีย์จะไปหาฉันที่บ้านพ่อแล้วหรอเนี่ย ฉันถึงกับลนลานขึ้นมาทันทีรีบกดเบอร์โทรไปหาคนที่บ้านตัวเองทันที แน่นอนว่าจะต้องไม่ใช่พ่อและคนของพ่อด้วย ไม่งั้นเรื่องใหญ่แน่ๆไม่นานนักลุงชุ่มก็รับสายด้วยอาการงนงงว่าฉันโทรมาทำไม“ฮัลโหลครับคุณหนู?”“คุณลุงชุ่มคะ เมื่อวานมีเพื่อนของหนูไปหาที่บ้านบ้างหรือเปล่าคะ?”ปลายสายทำเสียงเหมือนกำลังนึกสักพักก่อนที่ไม่นานเขาจะตอบกลับมาว่าใช่ นั่นยิ่งจะทำให้ฉันรู้สึกหวาดผวายิ่งกว่าเดิมเพราะกลัวว่าคุณพ่อจะรู้เรื่องเข้า“แล้วคนที่มาหาเขาได้บอกมั้ยคะว่าเขาชื่ออะไร?”“ก็คุณมะตูมไงครับที่มาหา คุณหนูมีอะไรหรือเปล่าครับ?”“อ้าว มะตูมไปหาหนูหรอกเหรอคะ? งั้นไม่มีอะไรแล้วค่ะลุงชุ่ม ขอบคุณมากๆ นะคะ” ฉันโล่งใจทันทีก่อนที่จะถอนหายใจออกมาถ้าเป็นมะตูมก็คงไม่มีปัญหาอะไร ฉันจึงวางสายแล้วกลับมาเลื่อนดูแจ้งเตือนของคีย์ต่อ นอกจากแจ้งเตือนของคีย์ก็มีของมะตูมกับไผ่หลิวด้วย ฉันจึงกดเข้าไปตอบกลับแค่เฉพาะของมะตูมกับไผ่หลิวว่าฉันกลับมาที่เชียงใหม่และยังสบายดี ก่อนจะเก็บมือถือเข้ากระเป๋าเหมือนเดิมก่อนที่ฉันจะกลับบ้านก็ยังไม่ลืมที่จะซ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-07
Baca selengkapnya

Key & Primrose 29 - พาผู้ชายเข้าบ้าน

Key & Primrose 29 - พาผู้ชายเข้าบ้านหลังจากที่เราสองคนออกจากร้าน คีย์ก็ยังเดินตามฉันอยู่ดี ฉันเลยอดไม่ได้ที่จะถามถึงที่พักของคีย์“แล้วนายมายังไง พักที่ไหนเหรอ?“ที่พัก! จริงดิ ลืมไปเลย”ฉันหันไปมองเขาด้วยสายตาตั้งแต่หัวจรดเท้า“มาเที่ยวตัวเปล่า กระเป๋าเดินทางก็ไม่เอามา ที่พักก็ไม่สำรองไว้ แถมหัวฟูเป็นรังนกขนาดนี้เนี่ยนะ ฉันยังดูเป็นนักท่องเที่ยวมากกว่านายซะอีก”“ช่างมันเถอะ แล้วคืนนี้นายจะพักที่ไหนล่ะ?”“ก็โรงแรมแถวๆ นี้แหละ” เขาตอบก่อนจะล้วงมือถือขึ้นมากดหาอะไรบางอย่างอยู่สักพัก“อย่าบอกนะว่านายกำลังหาโรงแรมอยู่?”“เออดิ พอรู้ว่าเธออยู่ไหนก็รีบมาเลย”คีย์ตอบแต่สายตายังจับจ้องอยู่ที่มือถือเพื่อค้นห้าที่พัก ความจริงโรงแรมแถวนี้มีเยอะ แต่ส่วนมากเทศกาลมันก็เต็มหมด หรือต่อให้จะมีห้องว่างแต่ก็มีแต่แบบที่แพงๆ ทั้งนั้นโอ้ย บางทีอีกฝ่ายก็มีมุมก็เด็กมากกว่าที่ฉันคิดอีกนะเนี่ย หยุมสักทีจะได้มั้ย“แล้วนายจะนอนโรงแรมยังไง? เสื้อผ้าก็ไม่มี”“ไม่เป็นไร เรื่องนั้นเดี๋ยวฉันจัดการเอง”จัดการเองยังไงเนี่ย ฉันมองดูสภาพของอีกฝ่ายที่โทรมจนแทบดูไม่ได้ก่อนจะถอนหายใจออกมายาวๆ“งั้นก็ไม่ต้องหาแล้วไปนอนพักท
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-07
Baca selengkapnya

Key & Primrose 30 - ทำตัวกลมกลืน

Key & Primrose 30 - ทำตัวกลมกลืนหลังจากที่ส่งคุณแม่และป้านีเสร็จฉันก็หันกลับมาเอาเรื่องกับคีย์ต่อ“เมื่อกี้นายคิดจะพูดอะไรน่ะ? อยากจะโดนพ่อฉันฆ่ารึไง?”“ก็จะรับผิดชอบเธอไง ยังไงเดี๋ยวพวกท่านก็ต้องรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว”“นายรู้ได้ยังไง? ฉันอาจจะทิ้งนายหลังจากที่กลับไปกรุงเทพแล้วหนีไปเรียนต่อที่ต่างประเทศก็ได้”ฉันเผลอพูดแรงๆ ออกไปก่อนที่จะเห็นว่าคีย์มีท่าทีนิ่งไปสักพัก จากนั้นเขาก็ถามฉันกลับมาเสียงแผ่วลงจนเกือบไม่ได้ยิน“คิดแบบนั้นจริงๆ หรอ… พริมโรส?”ดูคีย์หน้าเสียลงนิดหน่อย จนฉันรู้ตัวว่าเผลอพูดแรงเกินไป แต่จะให้ขอโทษก็กลัวจะเสียฟอร์ม พอเห็นเขายืนทำหน้าเศร้าสลดลงด้วยความไหวหวั่นในใจก่อนจะหันหลังให้อีกฝ่ายทันที“ไม่รู้ แต่ทีหลังถ้าจะทำอะไรนายก็ควรจะมาพูดกับฉันก่อนสิ”ฉันเสียงอ่อนลงอีกครั้งเพราะดันรู้สึกใจอ่อน ก่อนที่จู่ๆ อีกฝ่ายจะดึงตัวฉันแล้วกอดมาจากด้านหลัง เขาก้มใบหน้าลงมาวางบนไหล่จองฉันเบาๆ โดยที่ไม่ได้พูดอะไร ส่วนฉันเองก็ไม่ได้ขัดขืนแล้วปล่อยให้คีย์กอดฉันแบบนั้นอยู่สักพักก่อนที่จู่ๆ ป้านีจะเดินกล้บขึ้นมา“คุณหนูคะ เห็นกระเป๋าของคุณนายหรือปะ-”ฉันกับคีย์รีบผละออกจากกันแทบจะมันทีก่
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-07
Baca selengkapnya

Key & Primrose 31 - อยากเป็นลูกเขยบ้านนี้

Key & Primrose 31 - อยากเป็นลูกเขยบ้านนี้ฉันเดินไปยังอีกด้านที่ไม่ได้ไกลจากคีย์นักก่อนที่จะเริ่มไปช่วยคุณน้าเดินตรวจดูต้นและใบของแต่ละต้นเพื่อดูว่ามีต้นไหนที่จะเป็นโรคหรือเปล่า ในระหว่างที่เดินในหัวของฉันก็ยังคิดถึงสีหน้าของอีกฝ่ายตอนที่มาขอฉันเป็นแฟน คีย์ก็ดูไม่เหมือนเหมือนคนจะมาหลอกลวงอะไร แต่แค่ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะมาจริงจังกับฉันก็เท่านั้นเองฉันเดินช่วยคนสวนตรวจดูโรคของต้นส้มรู้ตัวอีกทีก็ถึงเวลาเย็นแล้วป่านนี้คีย์น่าจะถางหญ้าเสร็จแล้วมั้ง ฉันบอกคนวานไปแล้วล่ะว่าถ้าคีย์ถางหญ้าเสร็จแล้วก็ให้พาเขาเข้าไปพักที่บ้านก่อน ส่วนฉันจะตามกลับไป ทว่าสุดท้ายอีกฝ่ายก็ยังดื้อดึงจะตามติดฉันให้ได้ จนในที่สุดเขาก็ตามมาหาฉันจนเจอคีย์มีสภาพเหงื่อท่วมตัวเพราะเป็นคนขี้ร้อนก่อนที่จะมาช่วยฉันด้วยอีกแรงในระหว่างที่ฉันกำลังเดินตรวจใบอยู่นั้นอีกฝ่ายก็เดินไปขอร่มจากคนงานมาเพื่อที่จะเอามากางให้ฉัน“ตัวแค่นี้ก็ใช้แรงงานเก่งเหมือนกันนะ” เขาเอ่ยแซวในตอนที่เรานั้นได้อยู่ลำพังกันสองคน ก่อนที่ฉันจะเอี้ยวใบหน้าไปแล้วเอามือที่เลอะดินมาแก้มของคนตรงหน้าด้วยความหมั่นไส้ทันที“หืม นี่แหนะ”“โอ๊ย” คีย์ที่รู้ตัวเข
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-07
Baca selengkapnya

Key & Primrose 32 - อุบัติเหตุ

Key & Primrose 32 - อุบัติเหตุฉันวางสายจากมะตูมเสร็จ ก็แหงนดูนาฬิกาว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว“นี่คุยกับมะตูมนานขนาดนั้นเลยเหรอ” คุยเพลินจนลืมดูเวลาพอมองดูนาฬิกาอีกทีก็เลยมาเป็นชั่วโมงแล้วเมื่อรู้ว่าสายมากแล้วฉันจึงลงมาด้านล่างแต่ก็ไม่พบกับใครเลย ไม่มีเลยแม้แต่สักคน“หายไปไหนกันหมดนะ” เพื่อเช็กให้ชัวร์ฉันก็เดินวน รอบบ้านและทั้งในครัวจนมาหน้าบ้าน“ไม่อยู่เลยสักคน” นี่ทิ้งฉันอยู่บ้านคนเดียวได้ไงทั้งแม่และพ่อเลยแต่เหมือนตาฉันจะเหลือบไปเห็นคนงานคนหนึ่งที่อยู่ที่โรงเก็บอุปกรณ์“ขอโทษนะคะคุณลุง เห็นคุณพ่อไหมคะ” ฉันจึงเดินเข้ามาถาม“นายใหญ่เหรอครับ ตอนนี้อยู่ที่สวนส้มครับ”“สวนส้ม” คีย์ก็น่าจะไปด้วยแน่ ๆ“ครับ วันนี้มีการตัดแต่งกิ่งส้มครับ”ฉันเป็นลูกเจ้าของสวนเองแท้ ๆ ยังไม่รู้อะไรเลย เพราะไม่มีใครบอกฉันสักคน หรือฉันไม่สนใจจะรู้เอง“แล้วนี้คุณลุงก็จะไปสวนเหมือนกันใช่ไหมคะ”“ใช่ครับ คุณหนูจะไปเหรอครับ”“ใช่ค่ะ หนูขอติดรถไปด้วยนะคะ แต่ว่าหนูขออาบน้ำสักสิบนาทีนะคะ”“ได้ครับ”เมื่อคุณลุงตอบรับฉันก็รีบวิ่งขึ้นบ้านอาบน้ำเตรียมตัวไปสวนส้ม ที่จริงฉันไม่ได้ไปหาพ่อหรอกนะ แต่จะไปหาคีย์ต่างหากเป็นห่วงเขา
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-07
Baca selengkapnya

Key & Primrose 33 - เป็นห่วง

Key & Primrose 33 - เป็นห่วง“พริม เราไม่ได้เป็นไรมาก” คีย์ที่รับรู้ได้ก็เอ่ยปลอบฉัน. แต่มันไม่ทันแล้ว น้ำตาฉันหยดลงอาบแก้มแล้ว“ไม่เป็นอะไรมากได้ไง ดูสิบวมแดงซ้ำขึ้นมาแล้ว” ฉันก้มหน้าดูแขนของเขาพร้อมกับปล่อยสายน้ำตาออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่“ร้องเหรอ อย่าร้องเดี๋ยวพ่อก็เห็นหรอก” เมื่อคีย์รู้ว่าฉันร้องเขาก็เอามืออีกข้างมาลูบปาดแก้มเช็ดน้ำตาให้ฉันอย่างอ่อนโยนฉันเงยขึ้นสบตากับคีย์ ยิ่งคิดก็ยิ่งจะร้องฉันพาเขามาลำบากแท้ ๆ“ต้องมาเจ็บตัวแถมพ่อฉันยังว่านายอีก”“อะ ฮึ่ม พ่อได้ยินนะ” ฉันมองพ่อในกระจกมองหลังพ่อก็มองฉันพ่อชะงักเล็กน้อย คงจะเห็นว่าฉันร้องไห้แต่ฉันไม่สนพ่อแล้ว ฉันเป็นห่วงคีย์มากกว่า“ทนหน่อยนะเดี๋ยวก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว” ฉันหันกลับมาสนใจคีย์อีกครั้ง“ฉันไม่เป็นอะไรมากหรอก” คีย์ก็ยังยิ้มได้และยกมืออีกข้างมาลูบศีรษะฉันเบา ๆ เพื่อต้องการปลอบฉันเราสบตาและยิ้มให้กัน“อะ ฮึ่ม” แต่เมื่อได้ยินเสียงพ่อคีย์ก็เอามือออกจากศีรษะฉันทันที@โรงพยาบาลเมื่อรถจอดสนิทหน้าห้องฉุกเฉินฉันก็เปิดประตูลงจากรถในทันที“พี่คะ เขาตกจากที่สูงคะ มีอาการบาดเจ็บที่แขน” ฉันรีบเอ่ยบอกพี่บุรุษพยาบาลที่นั่งอยู่หน้า
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-07
Baca selengkapnya

Key & Primrose 34 - ฟังเมียแล้วจะเจริญ 

Key & Primrose 34 - ฟังเมียแล้วจะเจริญ เมื่อรู้ตัวว่าเริ่มควบคุมไม่อยู่ฉันจึงรีบเดินตามแม่ออกมานอกห้องทันที“จะไม่กลับบ้านแล้วใช่ไหมเรา” ในระหว่างที่เรากำลังเดินไปตลาดข้าง ๆ โรงพยาบาลแม่ก็เอ่ยถามขึ้น“ค่ะ พริมจะนอนเฝ้าคีย์ที่นี่เช้าก็จะกลับกรุงเทพกันเลย” ฉันบอกแม่ในสิ่งที่คิดไว้แล้ว“ที่ไม่กลับเพราะโกรธพ่อใช่ไหม” แม่หันมาถามฉันอย่างจริงจังอีกครั้ง“ค่ะ พ่อทำให้คีย์บาดเจ็บนะคะแม่” ฉันยอมรับว่าส่วนหนึ่งเพราะไม่อยากกลับไปเจอหน้าพ่อ“พริม พริมคิดว่าพ่อตั้งใจที่จะทำให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเหรอลูก”คำพูดของแม่ทำให้ฉันฉุกคิดและส่ายหัวเบา ๆ พ่อก็น่าจะไม่อยากให้เรื่องร้ายแรงแบบนี้เกิดขึ้น“นั่นสิ พ่อจะทำแบบนั้นทำไม อย่างที่แม่บอกพ่อเขาก็แค่แกล้งคีย์เพราะหวงลูกสาวคนนี้มากกว่า” แม่ยกมือขึ้นลูบศีรษะของฉันเบา ๆ และพูดต่อ“อีกอย่างก็แค่อยากทดสอบความอดทนของคนที่จะมาดูแลสวนส้มคนต่อไปก็เท่านั้นเอง” ประโยคนี้ของแม่ทำฉันตาโตไปกับสิ่งที่ได้ยิน“แม่คะ คีย์กับหนูยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนะคะ” ก่อนที่จะปฏิเสธและยืนยันคำเดิม“นี่ เลิกโกหกพ่อกับแม่ได้แล้วนะ การกระทำของเราวันนี้ฟ้องชัดแล้วว่าเราเป็นห่วงคีย์เขามาก
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-07
Baca selengkapnya

Key & Primrose 35 - ว่าที่ลูกเขย

Key & Primrose 35 - ว่าที่ลูกเขย“พริมหมายถึงยอมรับเป็นเพื่อนค่ะ” จะแก้ตัวทันไหมนะ“คีย์เขาเป็นคนดีนะพริม อย่าปล่อยให้คนดีแบบคีย์หลุดมือไปล่ะ” แต่คำพูดของพ่อมันแปลได้หลายแบบ“พ่อคะ พริมก็บอกแล้วไงคะว่าตอนนี้เราเป็นเพื่อนกัน” ฉันจึงต้องเน้นย้ำไปอีกที“พ่อก็หมายถึงเพื่อนดี ๆ แบบคีย์พริมต้องรักษาเอาไว้ เราคิดอะไรแหนะ ฮึ เรา” พ่อเขย่าหัวฉันเบา ๆคำพูดและสายตาของพ่อมันสวนทางกันอย่างเห็นได้ชัดฉันที่เป็นลูกดูออก แล้วทำไมคนที่เป็นพ่อจะดูไม่ออก“พริมไม่คุยกับพ่อแล้ว ไปดีกว่า” คิดได้ดังนั้นฉันก็รีบเดินหนีออกมาในทันทีกลับเข้ามาในห้องก็เห็นแม่วางอาหารเตรียมของไว้ให้เสร็จสรรพ“พริม งั้นพ่อกับแม่กลับกันก่อนนะ เดี๋ยวแม่จะให้เด็กที่สวนเอาเสื้อผ้ามาให้ พรุ่งนี้ก่อนกลับพ่อกับแม่จะมาใหม่” แม่เอ่ยพูดบอกกับฉันในทันทีที่หันมาเจอว่าฉันกลับมาแล้ว“ค่ะ ขับรถกลับกันดี ๆ นะคะ” ฉันเดินเข้าไปกอดแม่และบอกลา“สวัสดีครับ” คีย์ก็ลุกขึ้นยกมือไหว้ลาแม่ฉันเช่นกันเมื่อประตูปิดลงสนิทฉันก็เดินมาที่โต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารเพราะหิวจนไส้จะขาดอยู่แล้วและเมื่ออาหารคำแรกกำลังจะเข้าปาก“โอ้ย” คีย์ก็ร้องเสียงดังลั่น จนฉันตกใจรีบล
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-07
Baca selengkapnya

Key & Piremrose 36 - เป็นแฟนกันมันก็ดีไปอีกแบบ

Key & Piremrose 36 - เป็นแฟนกันมันก็ดีไปอีกแบบ@กรุงเทพมหานคร“ยัยโรส” ฉันเปิดประตูห้องก็เจอกับมะตูมที่กำลังดูหนังอยู่อย่างสบายใจ“กลับมาทำไมไม่บอกกัน ฉันจะได้ไปรับที่สนามบิน” เมื่อเห็นฉันมะตูมก็รีบตรงปรี่เข้ามาลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปข้างในให้“ไม่เป็นไร ไม่ต้องลำบากแกหรอก ฉันมาเองได้” ฉันก็เอ่ยบอกอย่างปกติแต่ทว่า…“มาเองจริงแน่เหรอ” คำพูดของมะตูมบวกกับสายตาเหมือนจะรู้อะไรบางอย่างหรือว่า…“มาคนเดียวจริงแน่เหรอ” มะตูมถามฉันย้ำ ๆ อยู่อย่างนั้นหรืออาจจะแค่แกล้งถามลองเชิงฉันไปอย่างนั้น“ก็ใช่แหนะสิ” ฉันที่ไม่ควรแสดงพิรุธจึงสบตาออกไปอย่างมั่นใจ“คนเดียวก็คนเดียว” และเมื่อไม่พบพิรุธจากฉันมะตูมจึงเลิกแหย่ที่แท้ก็แค่ลองเชิงถามอย่างที่คิดจริง ๆ ด้วยดีนะที่รู้ทันนาง ไม่งั้นได้เสียเชิงแน่ ๆ“ฉันขอไปพักก่อนเพลีย” และเมื่อไม่มีอะไรฉันจึงขอเข้าห้องเพื่อไปนอนพักเพราะเพลียเหลือเกินกับการเดินทางแต่ก่อนจะนอนพักก็เอาของสำคัญที่ต้องใช้ออกมาจากกระเป๋าRrrrrrและไม่นานคีย์ก็โทรมา“นอนหรือยังครับ” คนปลายสายเอ่ยถามประโยคธรรมดาแต่ทำไมนะ แค่ประโยคธรรมดา ๆ ถึงทำให้ฉันยิ้มได้ก็ไม่รู้คีย์เป็นคนมาส่งฉันที่ค
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-07
Baca selengkapnya

Key & PriemRose 37 - หึง

Key & PriemRose 37 - หึง“อะ ฮึ่ม ไงกันเนี้ย สองคนนี้” เสียงของมะตูมดังขึ้นทำเราสองคนเลิกสบตากันในทันที“ไม่มีอะไรกินข้าวกัน จะได้เวลาขึ้นเรียนแล้ว” ฉันหลุบสายตาลงมองจานข้าวและทานต่อไปอย่างน่าอายที่โดนจับได้“อ่ะ ๆ กิน ๆ จะได้รีบไปเรียนเนอะ” มะตูมก็ยังแซวฉันไม่เลิกเมื่อเราทานอาหารกันเสร็จทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปขึ้นเรียนและเมื่อถึงเวลาเลิกเรียน ฉัน มะตูมและไผ่หลิว ก็เดินมารอทั้งสามหนุ่มที่ตึกคณะของทั้งสาม เพราะเรามีนัดกันดูหนังฉลองเปิดเทอมวันแรกของพวกเรา“พวกนั้นยังไม่เลิกอีกหรือไง” มะตูมที่บ่นอยู่ตลอดก็เอ่ยบ่นไม่หยุด จะหยุดก็ต่อเมื่อจะเห็นหน้าทั้งสามโผล่มานั่นแหละ“นั่นสิ เดี๋ยวก็เลยรอบหนังจะทำไง” ไผ่หลิวก็เอาอย่างมะตูมด้วยเหมือนกันฉันที่คุยกับคีย์อยู่ตลอดเวลาจึงไม่กระวนกระวายใจเท่าไหร่ เพราะเขาบอกกับฉันว่าเขากำลังลงมาและเป็นอย่างที่บอก“นั่นไงมาแล้ว” มะตูมที่เห็นทั้งสามเดินมาก็ดีใจออกนอกหน้า“ทางนี้” ไผ่หลิวก็โบกไม้โบกมือเรียกทั้งสามแต่ในตอนนั้นเอง ที่ทั้งสามที่ใกล้จะเดินมาถึงที่ที่พวกเราสามคนยืนรออยู่“พี่คะ” น้องผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินเข้ามาตัดหน้าเราและเดินไปยืนหยุดอยู่ตรงหน้าขอ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-07-07
Baca selengkapnya
Sebelumnya
1
...
89101112
...
14
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status