All Chapters of เพื่อนรักอย่ามาร้าย FWB: Chapter 71 - Chapter 80

Key & Primrose - 8 โดนหมายหัว“แก จะไปขอโทษทำไมเราไม่ได้ทำอะไรผิด มันเป็นแค่อุบัติเหตุ” มะตูมก็หันมาแย้งฉัน“เอาน่าแก เรื่องมันจะได้จบๆ” ฉันพูดกลับไปส่วนพี่ว้ากคนนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะพูดต่อ“ดี! ในเมื่อน้องทั้งสองสำนึกแล้วพี่ก็ไม่อยากจะเอาเรื่องอะไรพวกน้องมาก งั้นน้องสนคนออกไปวิ่งรอบคณะห้ารอบ แล้วกลับมาให้ทัน ถ้าไม่ทันไม่ต้องกินข้าว ไป!” พี่ว้ากออกคำสั่งเสียงดังลั่นทำให้พวกพี่เฟิร์สถึงกับยิ้มออกมา ฉันรับรู้ได้ทันทีว่าต่อจากนี้พวกเราคงจะอยู่ยากขึ้นแน่ๆ เพราะดูเหมือนว่าพวกพี่เฟิร์สจะไม่ชอบเราเข้าให้แล้ว“ห้ะ แต่พี่” มะตูมมีท่าทางเหมือนจะไม่ยอมฉันเองก็รู้สึกเหมือนกันแต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่อยากให้พวกเราต้องตกที่นั่งลำบากไปมากกว่านี้“ไปเถอะมะตูม” มะตูมไม่ยอมรั้งฉันกลับแต่ฉันก็ยังพยายามโน้มน้าวมะตูมให้ออกมาระหว่างที่พวกเรากำลังวิ่งรอบคณะที่มีขนาดใหญ่โตมะตูมก้ยังบ่นอุบว่าทำไมฉันถึงไปยอมพวกพี่เฟิร์สจนหูข้างหนึ่งของฉันแทบจะหนวก“แกไม่เห็นหรอ ไม่ว่าพวกเราจะมีเหตุผลขนาดไหนพวกนั้นก็ไม่ยอมเราอยู่ดี”“ประสาทแดก” มะตูมไม่พอใจ“ใช่” ฉันเห็นด้วย“งั้นไม่ต้องวิ่งละ” มะตูมเอ่ยก่อนจะลากฉันเข้า

Key & Primrose - 10 เล่นกับใคร "พวกมึงเป็นใครวะ?" ผู้ชายคนนั้นดูเหมือนจะเป็นรุ่นพี่ปีสูงกว่าพวกพี่เฟิร์ส เขาเดินตรงมาทางคีย์ท่าทางหาเรื่องก่อนจะจ้องมาที่พวกไผ่หลิวไผ่หลิวจำได้ทันทีเพราะอีกฝ่ายก็คือพี่ว้ากที่เอาเรื่องพวกมะตูมไปตอนเช้า"เป็นใครแล้วมันทำไม?" คีย์ถามกลับ ส่วนสูงของคีย์กับพี่ว้ากคนนั้นแทบจะพอๆ กัน จะมีต่างกันตรงที่รุ่นพี่คนนั้นเป็นคนหุ่นล่ำกำยำตัวใหญ่ ใช้คำว่าบึกบึนเลยก็ได้ แต่ทว่าคีย์ที่มีส่วนสูงน้อยกว่าเล็กน้อยเขาก็ไม่ได้เกรงกลัวอะไร"ได้ข่าวจะเอาเรื่องพวกกูหรอ?""โอ๊ย! กูไม่ไหวแล้วนะ! พวกมึงนี่พูดกันภาษาควายหรือไง กูจะเอาเรื่องพวกมึงให้หมด" ท้ายที่สุดมะตูมก็ทนไม่ไหวกับความกร่างของพวกรุ่นพี่เขาก็เลยหันไปยืนชี้หน้าด่ากราดพวกพี่ว้ากทันที พร้อมแผดเสียงดังฟังชัดว่าจะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องกรรมการให้หใด แต่เหมือนว่าพี่ว้ากจะไม่ได้ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นแบบนั้นง่ายๆ เขาก็เลยคว้าคอเสื้อมะตูมแล้วเตรียมจะต่อย"ไอ้ตุ๊ดนี่อยากโดดนต่อยหรอวะ ปากดี!""มึงสิไอสัส! " แต่จู่ๆ ก็มีเสียงอีกเสียงแทรกขึ้นทันควันก่อนจะตามมาด้วยหมัดหลุรๆ ดข้าหน้าพี่ว้ากอย่างจัง นั่นก็คือฟาโรห์ที่ยืนเงียบๆ มาตั้งนาน

Key & Primrose - 12 แปลก ๆ"อิ่มแล้วอะ" ฉันพูดพร้อมกับข้าวที่หมดจานพอดีก่อนจะทิ้งตัวแล้วทำหน้ามุ่ยต่อ"กินขนมปะ?" เขาถาม ส่วนฉันก็รีบพยักหน้าพลางตาเป็นประกายแทบจะทันที พอไม่สบายแล้วมีคนคอยตามใจก็รู้สึกดีใจอบอุ่นเหมือนกันจนลืมไปเลยว่าก่อนหน้านี้ฉันไม่ชอบอีกฝ่ายยังไงส่วนคีย์ก็หันไปแกะขนมในกล่องออกมาแล้วยื่นให้ฉันเพียงแค่ชิ้นเดียว"ชิ้นเดียวเองหรอ?" ฉันพูดเสียงติดงอแงเพราะในใจก็อยากจะกินให้หมดทั้งกล่องไปเลย"เก็บไว้กินทีหลัง กินแล้วก็กินยาด้วย" เขาบอกก่อนจะควักยาออกมาจากถุงแล้ววางเรียงให้ฉันฉันที่เห็นแบบนั้นก็อยากจะวางขนมลงทันทีแต่ถึงอย่างนั้นมัฟฟิ่นในมือของฉันก็สางกลิ่นหอมจนแทบจะทนไม่ไหวก็เลยทำเป็นไม่ได้ยินที่เขาพูดเมื่อกี้แล้วนั่งกินมัฟฟิ่นในมือต่อ"แล้วที่มอ.มีกิจกกรรมอะไรอะปกติถ้ามะตูมจะกลับช้าก็น่าจะบอกก่อนนี่นา""เป็นดาวเทียมของคณะมั้ง" เขาตอบก่อนจะหยิบเอาจานชามของฉันและของตัวเองไปล้างให้แปลกจัง หัดทิ้งเพื่อนนะเดี๋ยวนี้ ถ้ากลับมาฉันจะโวยวายให้หูชาเลย โทษฐานปล่อยคนน่ากลัวให้เข้ามาในห้อง"อร่อยเหรอเห็นกินไม่หยุด?" อีกฝ่ายถามเพราะว่าเห็นฉันตั้งใจกินมัฟฟิ่นเงียบกริบ ฉันที่รู้สึกตัวก

Key & Primrose 14 - เดตในมหาวิทยาลัยนอกจากจะมีร้านอาหารมากมายก็มีร้านกาแฟและเบอร์เกอร์ แล้วที่ที่ฉันไปบ่อยที่สุดก็คือร้านเบอร์เกอร์นี่แหละระหว่างทางที่เราเดินไปคีย์ก็คอยแบกกระเป๋าหนังสือของฉันไปด้วย ดูจากภายนอกคนอื่นอาจจะคิดว่าเราเป็นแฟนกันไปแล้วก็ได้ แต่สำหรับฉันบอกเลยไม่แน่นอน เขาก็คงจะทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนอยู่แล้ว ก้หน้าตาเขาออกจะหล่อขนาดนี้ คนธรรมดาแบบฉันคงไม่คู่ควรสุดๆ สินะก่อนจะไปถึงที่ร้าน คีย์มักจะสั่งเซ็ตอาหารกลางวันที่เป็นข้าวยำไก่แซ่บ ส่วนฉันก็จะสั่งเบอร์เกอร์ที่หั่นครึ่งมาให้เรียบร้อย“กินทุกวันแบบนี้ไม่เบื่อหรอ?” คีย์ถามฉันพลางมองเบอร์เกอร์ที่เสิร์ฟมาในจาน“นายก็เหมือนกันนั่นแหละ” ฉันสวนกลับอย่างไม่สนใจ“ก็มันไม่ค่อยมีอะไรให้สั่ง อย่างอื่นฉันไม่อิ่ม” เขาพูดน้ำเสียงติดเนือยๆ พร้อมกับเขี่ยชิ้นไก่ทอดในจานไปมาเหมือนคนเซ็งๆ ถ้าคนอื่นที่ฟังก็อาจจะคิดว่าเขาแค่บ่น แต่ฉันที่อยู่กับเขามาสักพักก็ถึงกับขำออกมาด้วยความเอ็นดู เพราะนี่แปลว่ากำลังงอแงอยู่ คีย์แทบจไม่มีปากเสียงกับอะไร ยกเว้นเรื่องของกิน เขามักจะกล้าพูดถึงความรู้สึกตัวเองทุกครั้งเมื่อมันเกี่ยวกับอาหาร อย่างเช่น อิ่ม ห

Key & Primrose 16 - คุ้น ๆวันต่อมาพวกเราก็มาเจอกันที่เดิม และเหมือนเดิมไผ่หลิวมักจะเป็นคนที่มาทีหลังเพราะฉันกับมะตูมมักจะตัวติดกันเสมอ"ฮายย" ไผ่หลิวเดินเข้ามาหาฉันกับมะตูมเหมือนปกติ แต่วันนี้แปลกๆ"อ้าว วันนี้คนที่บ้านไม่ได้มาส่งหรอ?" ฉันสงสัยเพราะว่าปกติแล้วจะมีคนขับรถขับมาส่ง รถประจำของไผ่หลิวก็จะเป็นรถตู้คันสีดำ แต่วันนี้ดันเป็นรถเก๋งสีกรมเทาดูคุ้นๆ แต่ก็จำไม่ได้"อ๋ออ เปล่าจ้า" ไผ่หลิวตอบยิ้มๆ แต่ก็ไม่ได้ลงรายละเอียดให้ ปล่อยให้ฉันยังคงสงสัยต่อไป"แล้วใครมาส่งอะ? คุ้นๆ รถนะ" มะตูมพยายามนึก ฉันเองก็รู้สึกคุ้นๆ เลยพยายามครุ่นคิดเหมือนกัน"เพื่อนมาส่งเฉยๆ""หืมม นอกจากพวกฉันแล้วแกไปมีเพื่อนที่ไหนอีกเนี่ย? แปลกนะ" มะตูมรู้ทันทันที ไผ่หลิวก็เขินจนหน้าแดง แม้แต่ฉันเองที่ได้ชื่อว่าซื่อที่สุดในกลุ่มก็ยังดูออกว่าพริมโรสมีท่าทางแปลกๆ เหมือนจะเขินอะไร"อะไรเล่า ฉันก็มีคนคบนะยะ" ไผ่หลิวตอบยิ้มๆ ก่อนที่ไม่นานนทีจะเดินเข้ามาพร้อมกับคนอื่นๆ"งาย" นทีทักทาย ในมือก็ยังถือกุญแจรถยนต์ยี่ห้อเดียวกันกับคันที่มาส่งไผ่หลิวเมื่อตอนเช้า นั่นก็เลยทำให้ฉันกับมะตูมได้ถึงบางอ้อสักทีจนร้องอุทานออกมาพร้อมกันแ