All Chapters of เพื่อนรักอย่ามาร้าย FWB: Chapter 81 - Chapter 90

Key & Primrose 18 - รักสามเส้าในที่สุดเวลาพักเที่ยงแสนกระอักกระอ่วนก็ได้จบลงแต่ด้วยดี ไม่มีใครเลือดตกยางออก ฉันนึกว่าจะได้เรียกรถพยายามซะแล้วเพราะคีย์วันนี้ดูพาลแบบสุดๆ เราทุกคนต่างพากันแยกย้ายออกมาก่อน ทัพเองก็เช่นกันแถมยังทิ้งท้ายอีกด้วยว่าถ้าเขาทักไลน์มาอย่าลืมตอบกลับข้อความเขาด้วย"แกเห็นเหมือนฉันป่ะ?" มะตูมหันไปถามไผ่หลิวที่เดินข้างๆ ฉัน โดยมีฉันเดินขั้นกลางคอยรับฟังบทสนทนา"เห็น แล้วแกคิดเหมือนฉันป่ะ?" ไผ่หลิวตอบกลับ กาอนที่จะหันไปถามกลับกับมะตูม"คิด" พอมะตูมพูดจบทั้งไผ่หลิวกับมะตูมก็หยุดเดินทันทีแล้วมองหน้ากัน จากนั้นก็หันมามองหน้าฉันแบบพร้อมเพรียง ทำเอาฉันที่อยู่ฟังด้วยทุกประโยคแต่ไม่เข้าใจความหมายได้แต่หันกลับมามองด้วยสายตาโง่เขลาแบบสุดๆ"อะไร??" ฉันยืนงงงวยมองกลับเพื่อนทั้งสองแบบไม่เข้าใจ ส่วนมะตูมกับไผ่หลิวก็พูดออกมาแบบพร้อมกันทันที"รักสามเส้าา""ห้ะ??"…หลังจากนั้นกองทัพก็คอยซื้อของกินมาให้ฉันตลอด พอคุยกันฉันก็เริ่มรู้ว่ากองทัพเป็นหนุ่มฮอตจากคณะสถาปัตซึ่งดีกรีความหน้าตาดีก็จัดได้ว่าเป็นที่หมายตาของสาวๆ เลย มีก็แต่ฉันที่ไม่ได้รับรู้ข่าวคราวอะไรมากนักเพราะว่าไม่ได้เป็นคนป

Key & Primrose 20 - ชนแก้วKONGTHUP : ทำอะไรอยู่ครับ? ไปกินข้าวกันมั้ยวันนี้?Prim. : พอดีวันนี้มีนัดแล้วค่ะ เอาไว้วันหลังได้มั้ยคะKONGTHUP : อ้าว ไปไหนหรอ?Prim. : นัดกับมะตูมว่าจะไป Beats club วันนี้อะKONGTHUP : โอเค ไม่เป็นไรค้าบ วันหลังก็ได้ Prim. : OK ค่าา ตื๊อดึ่ง!K IS KEY : แล้ววันนี้จะกลับดึกมั้ย? ถ้ามะตูมเมาโทรบอกด้วยนะเดี๋ยวไปรับเอง ดูแข่งเสร็จก็จับกลับแล้วPrim. : รับทราบค่าK IS KEY : เรียกแท็กซี่ไปนะ เผื่อเมา 'ห้ามดื่มเยอะ' "ฮึๆ " ฉันขำออกมาเล็กน้อยทันทีที่เห็นคีย์กำชับผ่านข้อความ ขนาดเขาไม่ได้มาพูดตรงหน้าฉันยังนึกสีหน้าน้ำเสียงและท่าทางของอีกฝ่ายออกได้เลยว่าเขาจะทำหน้ายังไง คงจะทำคิ้วเข้มๆ ใส่แล้วก็ชี้นิ้วสั่งเหมือนคุณพ่อตอนดุลูกสาวแน่ๆ ฉันส่ายหน้าเบาๆ ก่อนที่จะส่งข้อความกลับไป หลังจากที่ฉันส่งข้อความรายงานคีย์ตามคำสั่งของเขาเสร็จเรียบร้อยมะตูมก็ตะโกนเข้ามาในห้องว่าให้ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว ใช่แล้วเพราะว่าคืนนี้พวกเรามีนัดปาร์ตี้กันที่ผับ ถึงใจฉันจะไม่ได้อยากไปขนาดนั้นแต่ฉันก็ไม่ติดอะไรที่มีเพื่อนๆ ไปด้วยไม่นานมะตูมก็เป็นคนเคาะห้องแล้วเข้ามาในห้องของฉัน ฝ่ายนั้

Key & primrose 22 - ดูแลเสียงโหวกเหวกดังขึ้นจากข้างหลัง ก่อนที่จะมีมือที่ไหนไม่รู้เข้ามาดึงตัวคีย์ออกมา นั่นก็คือนทีกับฟาโรห์ที่ตามมาผับกับคีย์นั่นเอง“มึงจะห้ามกูทำไม! ปล่อยกู!” ทันทีที่นทีกับฟาโรห์เข้ามาแยกคีย์ออกจากร่างของกองทัพได้ชายหนุ่มก็แผดเสียงดังลั่น เขาสบถออกมาไม่หยุดพร้อมกับพยายามจะพุ่งกลับเข้าไปกระทืบจอมทัพต่อ“พอได้แล้วไอ้คีย์ เดี๋ยวแม่งก็ตายหรอก” ฟาร์โรห์ที่ยังล็อกแขนของคีย์เอาไว้อยู่ก็ส่งเสียงปรามเพื่อนของตัวเองเอาไว้ก่อนจะรีบสั่งให้มะตูมที่วิ่งตามมาเข้าไปดูอาการของจอมทัพที่ตอนนี้ไม่ต่างจากคนหมดสติก่อนที่อีกสักครู่เพื่อนๆ ของกองทัพที่มาด้วยกันจะรู้ข่าวจากไผ่หลิวแล้ววิ่งตามมาเพื่อดูอาการของเพื่อนตัวเอง พอมาถึงไผ่หลิวก็รีบวิ่งเข้าไปเปิดประตูแล้วพาพริมโรสออกมาจากรถ หญิงสาวที่ยังไม่ได้สติกลับมาเต็มร้อยก็เริ่มร้องไห้ออกมาด้วยความระแวงจนคีย์นั้นได้สติรีบเข้าไปอุ้มพริมโรสขึ้นมาในท่าเจ้าสาวมีคนหนึ่งที่เห็นสภาพของกองทัพก็รู้สึกโมโหขึ้นมา เขารู้ทันทีว่าใครเป็นคนทำก็เตรียมจะพุ่งเข้ามาเพื่อเอาเรื่องคีย์ ทว่าก็มันทีที่แทรกตัวเข้ามาขวางเอาไว้พร้อมกับส่งสายตามองขวางใส่เสียก่อน“ถ้า

Key & Primrose 24 - มันได้ทำอะไรเธอไหม ในที่สุดคีย์ก็เอ่ยปากออกมา ฉันที่กลับตื้อตันก็ได้แต่ส่ายหัวไปมาแทนเป็นคำตอบ“แล้วมันได้จับมือเธอหรือเปล่า?” เขาถามเสียงแผ่ว พลางเอื้อมมือมาจับมือฉันแล้วเกลี่ยนิ้วไปมาเบาๆ ที่มือฉันและเป็นอีกครั้งที่เขาทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองยิ่งทำตัวไม่ถูก ตอนนี้ฉันรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมดจนรู้สึกเหมือนตัวเองจะระทวยจนแทบไม่มีแรงจะขัดขืนไปไหน ฉันได้แต่ส่ายหน้าไปมาอีกครั้งเป็นคำตอบ “แล้วมันได้จับตรงนี้เธอหรือเปล่า?” เขาถามเสียงแผ่วมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาเลื่อนฝ่ามือร้อนของตัวเองมาลูบวนแถวหัวไหล่เนียนของฉันแทน ฉันเริ่มจะรู้สึกแปลกๆ จึงชะงักไปครู่หนึ่ง คีย์พยายามเกลี่ยนิ้วไปมาในระหว่างที่ฉันนิ่งไป แต่สุดท้ายฉันก็ยอมตอบเขาไป“ปะ..เปล่า..” ไม่รึทำไม ตอนนี้เสียงของฉันมันถึงได้สั่นขนาดนั้น“หึ” เขาหัวเราะในลำคอเบาๆ กลับมาก่อนที่จะถามต่อถามอะไรนักหนาเนี่ย..“แล้วมันได้จับตรงนี้ของเธอหรือเปล่า?” ครั้งนี้เขาเปลี่ยนจากหัวไหล่ลากปลายนิ้วผ่านหน้าอกของฉันเสี้ยวหนึ่ง ทำเอาฉันรู้สึกสะดุ้งวาบเผลอห่อตัวเล็กน้อยจนคีย์สังเกตเห็น แต่ถึงอย่านั้นเขาก็ยังค่อยๆ ใช้ปลายนิ้วมาลูบไล้แถวๆ เ

Key & Primrose 26 - ไม่กล้าสู้หน้าหลังจากที่ค่ำคืนระหว่างฉันและเขาจบลงไปความจริงอันขมขื่นก็กลับมาเผชิญหน้ากับฉันอีกครั้ง ความเจ็บระบมทั่วทั้งตัวกัดกินฉันแทบจะทุกส่วนในร่างกายปลุกให้ฉันตื่นขึ้นกี่โมงแล้วนะ ฉันนึกถามตัวเองหลังจากที่รู้สึกว่าหลับไปได้นานสักพักพอนึกถึงเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้นความรู้สึกโหวงเหวงแปลกๆ ก็เริ่มก่อตัวขึ้นทำไปแล้ว…ฉันหันหน้าไปมองคนข้างๆ ที่กำลังหลับอยู่ในภวังค์เช่นกัน มือของเขาข้างหนึ่งพาดมากอดฉันเอาไว้ในขณะที่เจ้าตัวยังหลับตาพริ้ม ฉันมีสภาพตัวเปลือยเปล่าแต่คีย์เหมือนว่าจะอาบน้ำแต่งตัวมาแล้วเรียบร้อยท่ามกลางความเงียบเชียบฉันจึงค่อยๆ จับมือของคีย์ออกอย่างเบามือเพราะว่าไม่อยากจะให้อีกฝ่ายตื่นด้วยความรู้สึกที่แย่กับตัวเองแปลกๆ ฉันค่อย ๆ มองไปตามพื้นห้องรอบ ๆ มันไม่มีเสื้อผ้าของฉันเลย แต่พอเลื่อนสายตาไปอีกฟากฉันก็เห็นว่าคีย์เอาชุดของฉันไปแขวนไว้อย่างเป็นระเบียบที่ราวแขวนหมวกตรงมุมห้องเมื่อเป็นดังนั้นฉันจึงค่อยๆ เดินไปหยิบชุดของตัวเองแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายให้สะอาดเงาของฉันสะท้อนให้เห็นว่าตัวเองตอนนี้มีสภาพแบบไหน ผมที่ฟูนิดหน่อยไม่เป็นทรง ไหนจะสภา