All Chapters of เพื่อนรักอย่ามาร้าย FWB: Chapter 41 - Chapter 50

เขาไม่รู้หรอกว่าที่จอมยุทธ์เอ่ยว่าเด็ดนั้นคืออะไร? เหล้าหรือว่าคน แต่อย่างไรเขาก็ภาวนาหวังว่าคงจะไม่ใช่ ‘เธอคนนั้นของเขา’ความจริงเขาไม่สนิทกับกลุ่มพวกจอมยุทธ์เท่าไหร่ เพราะเรียนกันคนละเอก แต่ไอ้บาสดันสนิทกับเด็กไฟฟ้า ทั้งๆ ที่มันเรียนโยธาเช่นเดียวกับเขาเมื่อมาถึงด้านใน มือใหญ่ของคนที่ไม่อยากจะมานั่งตั้งแต่แรกก็ยื่นบัตรวีไอพีให้พนักงานทันทีจนบาสถึงกับโพล่งขึ้นอย่างประหลาดใจ“ไหนมึงบอกว่าไม่ชอบไง แต่ทำไมเป็นสมาชิกด้วยวะ” บาสจับผิด“ทำไว้เล่น ๆ เผื่ออยากเที่ยว” คนถูกจับผิดตอบไปแบบชิลล์ ๆ แต่ทว่าสายตากลับกวาดมองหาใครบางคนที่กำลังบริการลูกค้าอยู่“เชื่อมึงเลยจริง ๆ จับได้ขนาดนี้ยังแถได้อีกนะ สีข้างถลอกหมดแล้วมั้งไอ้ฟินท์!” บาสหัวเราะแต่ก็เข้าไปเลือกจับจองที่นั่งเป็นคนแรกก่อนใครเพื่อน“โหวีไอพีนี่ โครตดีเลยว่ะ ใกล้เวทีด้วย” อีกคนเสริมราวกับหาเรื่องพูดคุย โต๊ะที่กั้นไว้เป็นคอก ๆ เพราะเมมเบอร์การ์ดวีไอพีในตอนนี้เต็มไปด้วยหนุ่ม ๆ วิศวะมานั่งกวาดตามองนักเที่ยวคนอื่น ๆ ด้วยสายตาสนุกสนาน เว้นแต่เจ้าของเมมเบอร์ที่นั่งปั้นหน้านิ่งขรึมจนจอมยุทธ์เอ่ยทัก“ฟินท์ มึงไม่สนุกเหรอ เห็นปั้นหน้าซะจนพวกกูเร

เวลาต่อมาหลังจากที่ตัวของเอวากำลังเดินเสิร์ฟเบียร์ให้กับโต๊ะอื่นนั้น ก็ได้เผลอสบตากับฟินท์โดยบังเอิญ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่า เขากำลังพูดคุยอะไรกับพนักงานคนอื่น แต่เธอรับรู้ได้ว่า ไอ้เพื่อนตัวดีของเธอต้องทำทุกวิถีทางที่จะได้ตัวของเธอไป แต่มีเหรอที่เธอจะยอม“นี่เอวา แขกโต๊ะนั้นเรียกเธอน่ะ” พนักงานหนุ่มคนหนึ่งได้เอ่ยขึ้น“ขอโทษนะคะแต่โต๊ะนั้นเขาจองฉันก่อน ไปก่อนนะคะ” เธอปฏิเสธเสียงแข็งก่อนที่จะเดินออกไปทันที“อ้าว” ส่วนพนักงานหนุ่มคนนั้นก็ได้แต่ยืนเกาหัวไปพลางจวบจนเวลาผ่านเลยไปถึงตีสอง และหลังจากที่รวมทิปรวมของแต่ละคนแล้ว ตัวเธอได้เยอะมากที่สุด แต่เดาได้ว่าคงเป็นฝีมือฟินท์แน่ จึงอดไม่ได้ที่จะกวาดสายตามองหาเจ้าของทิปรายใหญ่ในคืนนี้“ขอบคุณมากค่ะหัวหน้า”“ไม่เป็นไร เงินนี้เจ้าหนุ่มคนนั้นให้เธอโดยเฉพาะ ฉันไม่มีสิทธิ์หักไปอยู่แล้ว แต่ได้เงินเยอะขนาดนี้น่าจะพอรักษาน้องสาวได้นะ”“จะพูดยังไงดี แต่คงเป็นประมาณนั้นมั้งคะ...” เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ลังเลเพราะเงินจำนวนแค่นี้มันยังไม่พอสำหรับค่ารักษาหรือค่าผ่าตัดของน้องสาวเธอเลย มิหนำซ้ำมันยังไม่ถึงครึ่งเลยด้วยซ้ำ...“ต้องรีบหาเงินแล้ว ไม่งั้นละ

“เป็นไปไม่ได้ พี่ณัฐไม่ทำแบบนี้หรอก ฉันไม่เชื่อ”“โทรเลยไหม” เขาท้า ซึ่งเธอก็ไม่ปฏิเสธ กระทั่งคนที่บอกว่าออฟเธอยื่นมือถือของเขามาให้เธอ“พี่ณัฐ นี่เอวาเองนะคะ” เธอเอ่ยถามถึงผู้จัดการของร้านที่สนิท เพราะรู้จักเป็นการส่วนตัว ความที่บ้านอยู่ใกล้กัน นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เธอได้มาทำงานที่นี่“ว่าไงเอวา นี่อยู่กับลูกค้าแล้วใช่ไหม”“ลูกค้า?” เธอย้ำคำ“พี่เห็นว่าวันก่อนเอวาไปกับเขาแล้ว จึงอนุมัติไป ทำไมมีอะไรรึเปล่า”มือของเอวาแทบกุมขมับหลังจากได้ยินคำตอบ เลยตอบกลับไปแบบโมโหสุดขีด“เอวาขอยกเลิก!”“หา!” ดูเหมือนพี่ณัฐเองก็จะตกใจไม่แพ้เธอเช่นกัน แต่เรื่องนี้มันใช่เธอไหมที่เป็นคนมีส่วนได้ส่วนเสีย กระทั่งปลายสายเกิดความอึกอักขึ้น เธอเลยถามออกไป“มีอะไรกันแน่คะ พี่บอกเอวามาได้เลยค่ะ” ถึงแม้จะถามออกไป แต่สันนิษฐานของเธอก็เดาได้ไม่ยาก“แม่เอวา มาเบิกเงินเดือนล่วงหน้าของเราแล้วอะเอวา แถมยังขอกู้เงินที่ร้านอีก”คำบอกเล่าของพี่ณัฐทำเอาเข่าของเธอทรุดลง ไม่สิ ต้องบอกว่าโลกถล่มมากกว่า อุตส่าห์วิ่งทนกับปัญหาเพื่อให้ทุกอย่างคลี่คลายไว ๆ แต่ดูที่แม่เธอทำสิ มีแต่โยนก้อนหินหนัก ๆ ลงบนไหล่มาโดยตลอด นาที้ถ้ากระโดด

“นอนให้กูเอาสิ”“อย่าบ้าไปหน่อยเลยน่า” เอวาเริ่มโมโห กว่าที่เธอจะหาเงินมาได้ต้องบากหน้าไปยืมใครต่อใครจนวุ่นวาย แถมเวลานี้เท้าที่เธอใช้งานมาหนักหน่วงก็เริ่มโรยแรง“เออกูมันบ้า เปลี่ยนใจเมื่อไหร่ค่อยมาเจอหน้ากัน ไม่งั้นก็อย่ามาเจอ” พูดจบเจ้าของเงินก็ออกรถไปอย่างแรง ทิ้งให้เอวายืนมองรถคันหรูที่วิ่งออกไปอย่างรู้สึกเจ็บปวดเธอไม่รู้ว่าเรื่องราวระหว่างเธอและเขามาถึงจุด ๆ นี้ได้อย่างไร แต่ก่อนฟินท์พร้อมจะยอมให้เธอ และใจดีกับเธอเสมอ แต่ตอนนี้เธอเดาไม่ออกเลยว่าความสัมพันธ์จะไปในทิศทางไหนจบกันไปแล้วทำเหมือนคนไม่รู้จักกันหรือรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ โดยที่ฝ่ายเธอเองเป็นคนที่ยอมแพ้ เพราะนาทีนี้อะไรหลาย ๆ อย่างก็ประเดประดังเข้ามาในชีวิตเช้าวันต่อมา เอวาวุ่นวายเหมือนเดิม แต่แม้เธอจะมีเรื่องให้ลำบากกายแค่ไหน แต่มันก็กลับเป็นเช้าที่แสนสดใสสำหรับเธอ เพราะหลังจากเป็นหนี้โดยไม่รู้ตัวเพราะมารดาบังเกิดเกล้าจนเกือบต้องขายตัวให้ฟินท์แบบไม่รู้ตัวแล้ว เธอยังเกือบต้องผิดคำพูดอีกกว่าจะบากหน้าไปเจออีกฝ่ายก็แทบต้องเอาปูนโบกหน้า ครั้งนี้ฟินท์โกรธเธอจริง ๆ แบบที่ไม่เคยมีมาก่อนแต่ก่อนไม่ว่าเธอจะพูด จะบ่น หรือจะมี

‘น้องคุณต้องทำการผ่าตัดด่วนนะ ไม่งั้นไม่รอด’คำพูดของหมอดังลอยวนในโสตประสาทของเอวา การผ่าตัดย่อมสามารถรักษาชีวิตของน้องเธอได้ เพราะหมอการันตีมาแบบนั้น แต่จะผ่าตัดได้ก็ต้องแลกกับค่ารักษาที่โหดมากเช่นกัน ที่สำคัญคือตอนนี้ เธอท้อมากเอวาเงยหน้ามองนาฬิกาบนผนัง จะบ่ายสี่โมงแล้ว แต่เธอยังหาเงินไม่ได้ ต่อให้คิดจนสมองจะแตก ยอดเงินในบัญชีก็ยังอยู่เท่าเดิม“เก้าหมื่น” น้ำเสียงเล็กพึมพำด้วยแววตาครุ่นคิด คงพอแหละ แต่ปัญหาก็คือ เงินที่นอนนิ่งในบัญชีตอนนี้ไม่ใช่ของเธอ!“เอาก่อนดีไหมวะ”เป็นอีกครั้งที่หญิงสาวคิดถึงเงินก้อนที่จะคืนให้ฟินท์ แต่เพราะยังไม่เจอตัวเลยยังไม่ได้คืนมาจนถึงวันนี้ไม่ได้!เธอจะรบกวนฟินท์อีกไม่ได้ หากมันจนตรอกก็ขอให้ทางนี้เป็นทางเลือกสุดท้าย เมื่อคิดได้แบบนั้น มือเรียวเล็กก็กดมือถือโทรหาผู้เป็นมารดาก่อนเป็นคนแรกที่อยากให้มีส่วนร่วมในการรับผิดชอบ“มีอะไร นังเอวา!” เสียงที่ทักมาคำแรกทั้งห้วน ทั้งไม่สบอารมณ์“ตอนนี้แม่มีเงินกี่บาท” เธอถามไปอย่างไม่อ้อมค้อม“ไม่มีเว้ย!”“ไม่มีไม่ได้แม่ แม่รู้ไหมตอนนี้น้องแย่แล้ว ถ้าไม่ผ่าตัด น้องตายแน่” เพราะคำตอบที่ไร้ความสำนึกนั้นทำให้เอวาฉุนขาด