Semua Bab เพื่อนรักอย่ามาร้าย FWB: Bab 61 - Bab 70

สุดท้ายแล้วบรรยากาศบนรถก็อึมครึมจนมาถึงคอนโด เอวานิ่งเงียบ ไม่ขยับเขยื้อน อีกคนเลยตวัดสายตามามอง“จะไม่ลงใช่ไหม”“ลง แต่ไม่อยู่ด้วย จะกลับบ้าน” พูดจบ หญิงสาวก็เปิดประตูรถออกไปทันทีฟินท์ได้สติรีบเปิดประตูแล้ววิ่งไปฉุดเธออย่างรวดเร็ว เอวาไม่พูดอะไรแต่น้ำตาไหลพราก สีหน้าเจ็บปวดสุดจะระงับไว้ได้เรื่องเด็ก ถ้าเขาไม่รับไว้ก็ไม่เห็นจะเป็นไร อย่างน้อยก็ยังมีแม่แบบเธอที่พร้อมจะเลี้ยงด้วยความรักอยู่แล้ว แต่การที่มาหาว่าเธอสำส่อนนี่มันเกินจะรับ!“เอวา เราขอโทษ ฮึก” ฟินท์ร่ำร้องพูดพร้อมกับกอดร่างของหญิงสาวเอาไว้ น้ำตาลูกผู้ชายที่หญิงสาวไม่เคยได้เห็นมาก่อนไหลจนอาบหน้า แต่เพราะความเจ็บปวดทำให้เธอใจแข็งเพราะเธอเองก็ร้องไห้เหมือนกันเจ็บเหมือนกัน“ปล่อยเราเถอะ เราไม่ไหวแล้ว” น้ำเสียงของเธออ่อนโรยแรงเกินกว่าที่จะทำใจยอมรับได้ หากไม่ปล่อยมือวันนี้ สุดท้ายเมื่อความคิดของคนสองคนไม่ลงรอยกัน มันก็จบอยู่ดี“ไม่ ๆ เราไม่ปล่อย เราขอโทษ เรื่องเมื่อกี้เราแค่ตกใจ เราขอโทษ เราปากหมาเองที่พูดอะไรออกไปแบบนั้น เราไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ เอวา ขอร้องเถอะ อย่าหันหลังไปแบบนี้เลยนะ ขอร้อง” เสียงอ้อนวอนที่ฟังแล้วเสียดแทงใจจ

“ใช่ เสียว อยากอ้าให้ฟินท์เอาอะ ใส่เลยได้ไหม”“ได้สิ” เมื่อเขาพูดจบก็ทาบริมฝีปากกดลงไปยังริมฝีปากอิ่มสวยของหญิงสาว เลียไล้ริมฝีปากของเธออย่างนุ่มนวล ก่อนจะสอดลิ้นใหญ่เข้าไปในโพรงปากหวานฉ่ำสอดลึกเข้าไปแล้วตวัดลิ้นไล้ไปทั่วจนเอวาครางอู้อี้ออกมา พร้อมทั้งดิ้นสู้ราวกับม้าพยศ แต่ไม่นานเธอก็ต่อสู้แรงของเขาไม่ได้ แม้จะออกแรงต้านเท่าไหร่ก็ไม่มีผลทำให้เขาหยุด นอกจากจะจูบเร่าร้อนยิ่งขึ้น จูบของเขารุกรานเธอมากขึ้น คนตัวโตดูดปากเธออย่างเร่าร้อน จูบแลกลิ้นจนเธอตัวอ่อนระทวยท่อนลำแข็งขืนจนชายหนุ่มปวดหนึบไปทั่ว ในเวลานี้สาวน้อยใต้ร่างกำลังมองสบสายตากับเขา เมื่อร่างกายของเธออ่อนระทวยก็ยิ่งว่าง่าย แล้วยังหน้าแดงก่ำเมื่อเผลอปรายสายตามองไปยังท่อนดุ้นขนาดยักษ์ที่ตั้งลำชี้โด่อยู่ตรงหน้าเธอ“อื้อ” เขาค่อย ๆ สาวท่อนเนื้อ ขณะที่มือแกร่งอีกข้างก็บีบเฟ้นหน้าอกของเธอทั้งสองข้างสลับกันไปมาจนมันเกิดตุ่มไตขึ้นมาตามแรงความต้องการ“ดูน้องชายของฉันสิ แข็งไปหมด มันอยากใส่เข้าไปในตัวเธอแล้วเอวา” เขาเอ่ยพร้อมรูดชักท่อนดุ้นของตัวเองจนมันเหยียดขยายใหญ่ขึ้นอย่างเต็มที่ ส่วนปลายยอดบานเบอะมีหยดน้ำใสหยดออกมา เขาโน้มหน้าลงมาซ

Key & Primrose - 2 คุ้น ๆไม่นานมะตูมก็กดตัดสายแล้วหันมาสะกิดแขนฉันอีกครั้ง“มึง.. เห็นม้ะ โต๊ะข้างๆ อะ”“โต๊ะไหน?”“โอ๊ย นี่ก็อีกคน ตาไม่มีเรดาห์เอาซะเลย” มะตูมเริ่มจะเหลือทนกับความเซ่อซ่าของฉัน นังถอนหายใจเหมือนจะเอือมระอา“อ้าว ก็ไม่เห็นอะ บอกหน่อยสิ” ฉันเองที่กลั้นความอยากรู้ไม่ไหวก็รีบคะยั้นคะยออีกฝ่ายต่ออย่างไม่นึกย่อท้อ จนมะตูมเริ่มขยับหน้าเขามาใกล้ๆ“ข้างซ้่ายมึงจ้า คนเสื้อเชิ้ตสีน้ำงเงิน ขาวโอโม่มากแม่”ขวับ!ฉันที่ฟังจบ ความอยากรู้ที่อัดอั้นจนแทบล้นก็สั่งงานให้หน้่าของฉันเอี้ยวไปทางด้านซ้ายของตัวเองทันที แล้วรีบกวาดสายตามองหาทุกโต๊ะที่อยู่ข้างหน้าก่อนจะโดนมือของมะตูมมาดึงแขนพร้อมกับร้องแหวออกมาเพื่อปรามฉันอีกเป็นชุด“ว๊าย อิพริมโรส มึงนี่! เดี๋ยวโป๊ะแตกหมด”“อ๊าว… ก็ไม่เห็นนี่ แล้วเขานั่งอยู่ไหนอะ” ฉันเองเริ่มชักจะตื่นเต้น เพราะการได้นั่งมองคนหล่อๆ แล้วฟังมะตูมเล่าเรื่องก็เป็นอีกอย่างที่ฆ่าเวลาแะมมีอรรถรสสุดๆ“นั่นไงง เขาหันมามองมึงแล้วน่ะ”ฉันได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกอายขึ้นมาทันที คงเพราะจะรู้ตัวแล้วว่าถูกฉันมองแน่ๆ“จริงหรอมึง แล้วตอนนี้เขาหันกลับไปรึยัง?” ฉันพยายามทำเป็นไม่ไ

Key & Primrose - 4 ทำความรู้จัก ระหว่างทางที่เดินไปมะตูมก็ชวนอีกคนคุยไปตามนิสัยของคนเฟรนลี่ แถมยังคุยไปแทรกมุกตลกไปจนไผ่หลิวหลุดหัวเราะออกมาหลายที ฉันสังเกตว่าไม่ได้มีแค่ฉันเองหรอกที่หยุดมองไผ่หลิวไม่ได้ ทุกๆ คนที่เดินผ่านก็ต่างหันมามองที่พวกเรากันเป็นแถบๆ จนฉันที่ไม่ชินกับการอยู่ในที่เด่นๆ เริ่มรู้สึกแปลกๆ มานิดหน่อยแต่ถึงยังไงก็ชั่งเถอะเพราะว่าทุกคนต่างมองมาที่ไผ่หลิว ไม่ใช่ฉันนี่นา พอนึกแบบนั้นฉันก็หายรู้สึกกังวลขึ้นมาแล้วกลับมาคุยกับทั้งสองคนต่อจนถึงที่รายงานตัวพอพวกเราลงชื่อที่จุดรายงานตัวเรียบร้อยจู่ๆ ก็มีผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา พวกเขามากันสามคนโดยมีคนหน้าสุดเดินนำแล้วอีกสองคนเดินตามมา คนแรกที่เดินนำเป็นคนสูงตามมาตรฐานชายไทย การแต่งตัวดูดีแถมตัดผมทรงอันเดอร์คัตยาวแล้วเสยแหวกข้าง ดูก็รู้ว่าน่าจะเจ้าชู้ไมาเขา อีกคนที่เดินตามมาก็สูงพอกัน คนนั้นก็ผิวดีหุ่นดี หน้าออกจะเข้มนิดหน่อยแต่ผิวขาวมากตัดกับเส้นผมสีดำขลับแล้วกลับดูมีเสน่ห์จนหยุดมองไม่ได้ ส่วนคนสุดท้ายคนนี้ดูหยิ่งหน้าไม่รับแขกแบบสุดๆ ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาก็หล่อสูสีกับอีกสองคน แต่เพราะว่าท่าทางไม่รับแขกของเขาทำเอาฉันรู้สึกเหม

Key & Primrose -6 ส่งคนเมา ในที่สุดคืนวันนั้นพวกเราทั้งหกคนก็ได้เป็นเพื่อนกันไปโดยปริยาย ถึงแม้ว่าฉันอาจจะไม่ได้มีการพูดคุยกับคีย์เท่าไหร่แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะว่าอย่างน้อยๆ ฉันก็ยังเข้ากับนทีและฟาโรห์ได้อยู่ดี"แน่ใจนะว่ากลับไหว?"นทีเป็นคนถามก่อนที่พวกเราจะแยกย้ายกันตรงหน้าผับ สภาพของแต่ละคนดูไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ แต่ที่หนักที่สุดก็คงต้องนกให้มะตูมไปแล้วล่ะตอนนี้ รายนั้นเล่นซดเหล้าเป็นน้ำเปล่า แถมยิ่งดื่มเยอะก็ยิ่งพูดลื่นไหลจนเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก"ไหวๆ" ฉันตอบกลับก่อนจะหันไปมองมะตูมที่ตอนนี้กำลังถูกฟาโรห์และคีย์หิ้วปีกทั้งซ้ายขวา"เอ่อ… งั้นให้ไอ้คีย์ไปส่งดีกว่า อย่างน้อยก็จะได้ทีคนช่วยแบก" อีกฝ่ายพูดเสียงอ่อยลงเล็กน้อยเพราะสภาพของมะตูมนั้นดูไม่จืดจริงๆ"อืออ หวายจ้าคนหล่อ ไม่ต้อง เอิ๊ก! ห่วง.."ห่วงพวกฉันน่ะสิฉันนึกในใจก่อนจะรู้สึกสิ้นหวังขึ้นมาเล็กๆ แต่ก็ยังดีที่อย่างน้อยๆ ก็ยังมีฟาโรห์กับคีย์มาช่วยเป็นฝ่ายกู้ภัยในการเก็บกู้คนเมาอีกแรง"งั้นเรากลับก่อนนะ ขับรถดีๆ ล่ะ" ไผ่หลิวหันมาบอกฉัน เพราะตกลงกันว่าจะให้นทีไปส่ง ส่วนฉันและมะตูมจะกลับรถของคีย์ ตอนแรกฉันกับไผ่หลิวก็ดื่มไปเ