Semua Bab เพื่อนรักอย่ามาร้าย FWB: Bab 21 - Bab 30

แก้มใสจ้องมองน้องสาวของเพื่อนสนิทอย่างต้องการคำอธิบายในประโยคที่เธอเอ่ยออกมาเพิ่มเติม“ฟ้าใสถึงขั้นไปขอคุณแม่เองเลยนะคะ ว่าอยากมาฝึกงานที่บริษัทกับพี่คินท์ สงสัยจะเริ่มรุกจีบพี่คินท์อย่างจริงจังหลังจากที่แอบชอบมาตั้งแต่เด็ก ๆ " ครีมอธิบายเพิ่มอย่างละเอียด"ยุคนี้ผู้หญิงเป็นฝ่ายรุกก็ไม่แปลกเท่าไหร่ แต่เด็กไปหรือเปล่า”“ไม่หรอกค่ะ เปิดก่อนได้เปรียบ” ครีมยกยิ้มนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามแก้มใสพร้อมกับลอบมองหน้าพี่สาวคนสวยตรงหน้า“หวังว่าความน่ารักของฟ้าใสจะเอาชนะใจพี่คินท์ได้” เสียงหวานใสเอ่ยออกมาไม่หยุด“ไม่ยักรู้ว่าคินท์ชอบคนน่ารัก” จนกระทั่งคนที่นั่งฟังอยู่อดที่จะรู้สึกหงุดหงิดไปไม่ได้และเอ่ยออกมา“ไม่แน่นะคะ ความใกล้ชิดอาจทำให้พี่คินท์หวั่นไหว”คนที่กำลังก้มหน้าทำงานอยู่ชะงักมือนิ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองน้องสาวของเพื่อนรักด้วยสายตานิ่งเรียบ แต่คนตัวเล็กด้านหน้าเธอเห็นถึงความไม่พอใจฉายอยู่ในแววตาของเธอได้ชัด“พี่แก้มใสมาที่นี่ทุกวันเลยเหรอคะ” ครีมเปลี่ยนเรื่องคุยเมื่อปลุกปั่นพี่สาวคนสวยของเธอได้สำเร็จแล้วครีมรู้ถึงเรื่องราวและสถานะของทั้งคู่เป็นอย่างดี เธอเองก็แอบเชียร์ให้ทั้งสองคนได้ก้าวข้า

จากที่วุ่นกับครีมเมื่อครู่ทำให้การแอบฟังขาดช่วงไป“ฟังไม่ค่อยได้ยินเลยอะ” ร่างบางพึมพำกับตัวเอง“แล้วช่วงนี้คินท์มีชอบ ๆ ใครอยู่บ้างไหม”“อย่าบอกนะว่าจะจับให้คู่กัน” แต่ก็ยังพอจะจับใจความได้บ้างนิดหน่อย“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับงานนะครับ”“อืม นั่นสิ” ร่างบางพึมพำเห็นด้วย“แม่ถามก็ตอบแม่มาเถอะ ช่วงนี้คินท์มีคนที่ชอบหรือคนที่อยู่ในใจบ้างไหม”“ก็ต้องเป็นฉันอยู่แล้วป่ะ” แม้จะผ่านมาเป็นปีแล้ว แต่ทั้งคู่ก็ตัวติดกันตลอด ประโยคที่พูดออกมาเป็นทั้งสิ่งที่คาดหวังและเป็นสิ่งที่อยากให้เขาตอบและขณะที่เธอกำลังจดจ่อรอฟังคำตอบของคินท์อยู่นั้น“พี่แก้มใสคะ” เสียงเรียกจากทางด้านหลังก็ดังขึ้น“ฮะ ครีม” ร่างบางสะดุ้งตกใจ“เสร็จแล้วค่ะ” ครีมยืนยิ้มใส่เธอมือเรียวจึงรีบเปิดประตูให้ และเมื่อครีมเดินออกไปแก้มใสจึงกลับมาตั้งใจฟังอีกครั้ง“รบกวนเวลาคินท์มามากแล้ว รีบเข้านอนเถอะพรุ่งนี้มีทำงาน”แต่ไม่ทันแล้ว บทสนทนาได้จบลงแล้วเธอไม่รู้เลยว่าคินท์ตอบกลับแม่ของเขาไปว่าอย่างไร“ครับ ถึงบ้านแล้วก็ทักมาบอกด้วยนะครับ”“ขับรถกลับดี ๆ นะครับ ผมไม่ลงไปส่งนะ”ร่างบางค่อย ๆ นั่งลงที่ปลายเตียง หัวใจเธอสั่นกลัวอย่างที่ไม่เคย

“พี่แก้มใส สวัสดีค่ะ” ฟ้าใสเดินเข้ามาทักทายสวัสดีด้วยสีหน้าและรอยยิ้มที่สดใสแก้มใสเองก็รับไหว้ตามปกติ แต่สีหน้าที่เธอแสดงออกมายังคงแสดงท่าทีกังวล อีกนิดเดียวเธอจะได้บอกให้เขารู้อยู่แล้วเชียว“ด่วนมากไหม” คินท์เอ่ยถาม“ไม่เท่าไหร่ เข้าไปประชุมก่อนเถอะ” แต่เธอก็พอจะแยกแยะออกว่าอะไรสำคัญกว่า“งั้นรอก่อนนะ ไม่นานหรอก” คินท์พยักหน้ารับพร้อมกับเอ่ยบอก“อืม” แก้มใสก็พยักหน้าตอบรับสิ้นเสียงตอบรับของเพื่อนสาว คินท์ก็เดินนำฟ้าใสเข้าไปในห้องประชุมใบหน้าสวยคิ้วขมวดเข้าหากันเป็นปมในทันทีที่นึกได้ยัยน้องฟ้าใสทำไมถึงเดินตามคินท์เข้าห้องประชุมไปอย่างนั้น และดูเหมือนว่าในตอนแรกทั้งคู่จะออกมาจากห้องทำงานของคินท์และในขณะที่ร่างบางกำลังยืนสับสนอยู่นั้น“น้องแก้มใส” เสียงที่คุ้นหูเอ่ยเรียกชื่อเธอจากทางด้านหลัง“พี่กวางสวัสดีค่ะ ว่าแต่พี่เป็นเลขาคินท์ไม่ใช่เหรอคะ ทำไม” ทั้งคู่รู้จักและสนิทกันเป็นอย่างดีเพราะกวางเป็นเลขาของคินท์นิ้วเรียวชี้ไปยังห้องประชุมที่ประตูปิดสนิท“อ๋อ พอดีพี่ติดธุระเรื่องลูกที่โรงเรียนน่ะ เลยให้ฟ้าใสทำหน้าที่แทน” ไม่ต้องอธิบายให้เหนื่อยเปล่า เธอก็พอจะทราบถึงความสงสัยที่แก้มใสอย

แก้มใสก้มหน้าที่แดงก่ำลง แม้จะดื่มไปเพียงแค่สองแก้ว แต่เพราะการชงที่เข้มกว่าปกติและด้วยท้องที่ว่างเพราะยังไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เช้า ทำให้เธอเมาได้เร็วขึ้น“คิดได้สักทีนะมึง” ไทม์เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง“สายไปไหมว่ะ” แก้มใสหันมาปรึกษาเพื่อนชายด้วยสีหน้าจริงจัง ดวงตาฉ่ำปรือเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์อย่างเห็นได้ชัด“ไม่รู้ คนที่ให้คำตอบมึงได้ คือมันคนเดียว”เพราะไทม์เป็นคนเดียวที่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของเธอและคินท์ เธอถึงมาหาเขาที่นี่“เมาง่ายจังวะ ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเหรอ”“อย่าว่าแต่ข้าวเที่ยงเลย วันนี้ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย นอกจาก...” มือเรียวยกแก้วเหล้าขึ้นโชว์ เพื่อบอกว่าสิ่งที่อยู่ในมือคือสิ่งแรกที่ตกถึงท้องในวันนี้“เดี๋ยวกูไปสั่งข้าวมาให้” ไทม์ที่เห็นอย่างนั้นก็รีบลุกขึ้นออกไปนอกห้องเพื่อหาอะไรให้หญิงสาวได้กินสายตาหวานเยิ้มมองตามแผ่นหลังของไทม์ออกไป และเมื่อประตูปิดลงเธอก็พึมพำกับตัวเอง“คำตอบของมึงยังเป็นกูอยู่ไหมว่ะ” สายตาหวานเหม่อลอย เอาแต่คิดถึงความรู้สึกของอีกคนสี่ชั่วโมงต่อมา…ครืด ครืด โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่นครืดมือหนาล้วงโทรศัพท์ออกมาดู ปรากฏชื่อคนที่โทรเข้ามาเป็น

‘เอ้ายิ้มเข้าไป! ยิ้มจนปากจะฉีกแล้วนั่นน่ะ’รอยยิ้มสว่างไสวเกินความจำเป็นของคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กันทำให้นัยน์ตาคมกริบอดชำเลืองมองเพื่อนสนิทของตนเองด้วยความหมั่นไส้ไม่ได้ เพราะนอกจากเจ้าหล่อนจะยิ้มจนแก้มปริแล้ว กรอบหน้าสวยก็ยังเบ่งบานเป็นจานเชิงอิจฉาว่ะ!ฟินท์คิดแล้วก็พาลอดโมโหใส่คนบนเวทีไม่ได้ ด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองแกลมริษยาเล็ก ๆ นายนั่นมันเป็นใครถึงทำให้เอวาเพื่อนสนิทของเขาบ้าคลั่งได้ถึงขนาดนี้ ทีกับเขาซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเธอ คบกันมาตั้งแต่อนุบาลยันมหาวิทยาลัย ยังไม่เคยได้รอยยิ้มและสายตาชื่นชมเท่าหมอนั่นเลยอยากจะบ้าตาย!นายนั่นมันเป็นใครวะ?ชายหนุ่มโคลงศีรษะตนเองเบา ๆ เริ่มหัวร้อน หลังเห็นปฏิกิริยาของหญิงสาวข้างกายที่เอาแต่ส่งเสียงหวีดร้องจนน่ากลัวว่าเอ็นเสียงจะอักเสบเอวา หรือ อัญญารินทร์ เป็นหญิงสาวคนเดียวที่เขายอมทุกอย่าง ต่อให้เรื่องนั้นจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่แค่ไหน เขาก็พร้อมจะสละให้เธอได้ทุกเรื่อง ขอเพียงแค่เธอเอ่ยมาเท่านั้น“ฟินท์!” หญิงสาวเจ้าของผู้อยู่ในความคิดของฟินท์หันมาเรียกร่างสูงโย่งข้างกายที่กำลังทำหน้าเมื่อยไม่ต่างจากแมวขี้เกียจ“ไอ้ฟินท์ ๆ” เอวาสะกิดเรียก