All Chapters of สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ: Chapter 51 - Chapter 60

86 Chapters

บทที่ 7.10 ผู้ใดเลยจะเก่งกล้าขนาดนั้น แค่เรื่องบังเอิญ

เรือนไม้หลังจวน"พระชายา มิใช่ท่านอ๋องทรงหายโกรธแล้วหรือเพคะ" เมื่อเจินเจินเดินไปส่งบ่าวคนหนึ่งที่มาแจ้งเรื่องจากไปแล้ว ก็เดินกลับเข้ามาหาพระชายาที่ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะสมุนไพรด้านใน"ท่านอ๋องของเจ้ารังเกียจข้าออกนอกหน้าถึงขนาดนั้น เจ้าคิดว่าอย่างไรล่ะ" เจียงเยี่ยนฟางพูดไป ก็บดบางอย่างในครกเล็กซึ่งเป็นหนึ่งในสิ่งที่อยู่ในกล่องไม้ของนางไปด้วย หากมีพื้นที่อีกนิดนางจะเปลี่ยนจากครกเป็นรางบดสมุนไพรแทน"...เหตุใดถึงมีรับสั่งให้พระชายากลับไปเรือนไอ่ด้านในได้แล้วเล่าเพคะ หรือชดเชยเรื่องเมื่อวานที่ไม่สามารถเอาผิดพระชายากู่ให้ได้?""เจินเจิน เจ้าจะทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราวข้าไม่ว่า แต่บางทีก็ดูเหมือนเจ้าจะหลงลืมไปแล้วจริง ๆ" เจียงเยี่ยนฟางกวักมือเรียกสาวใช้ของตนให้เข้ามาใกล้ ๆ ครั้นคนมาถึงแล้วนางก็เอาผ้าที่ชุบน้ำหมาด ๆ ไว้สำหรับเช็ดมือให้ตัวเอง ไปเช็ดมือให้เจินเจินแทน"พระชายา! ทำอะไรเพคะ" เจินเจินคิดจะดึงมือคืนแต่ก็ไม่กล้าบุ่มบ่าม ถึงมือของอีกฝ่ายช่างน่ามองแต่กลับทำให้คนมองหวาดหวั่นใจยิ่งนัก"เจ้าบอกจะไปเตรียมอาหารมื้อเย็นให้ข้า แต่กลับมาเร็วกว่าที่ควร แล้วเมื่อครู่เจ้าบอกข้าว่าอย่างไรนะ?" นางยังค
last updateLast Updated : 2025-08-09
Read more

บทที่ 8.1 ยังไม่ทันแก้แค้นสาวใช้ แต่ท่านอ๋องโดนก่อนแล้ว!

บทที่ 8บทลงโทษครั้งนี้ ผู้ใดกันที่ต้องแบกรับไว้ท้องนภาเริ่มเปลี่ยนสี เช้าวันใหม่มาเยือนพร้อมเสียงนกร้องอันไพเราะ เจียงเยี่ยนฟางยังคงตื่นเช้าอย่างเคย ไม่ต้องรอให้ใครมาเชิญนางไป ตัวนางก็เดินมาถึงหน้าเรือนอี้แล้ว"ท่านอ๋องรออยู่ด้านในแล้วพ่ะย่ะค่ะ" หงเปาออกมารับเจียงเยี่ยนฟางที่มาหาเจ้านายตนเองตั้งแต่เช้า ปกติตัวเขาเองจะมาช้ากว่านี้ด้วยซ้ำไป แต่จากรายงานที่ผ่านมาของอาเจิน ก็ได้รู้ว่าอีกฝ่ายมักตื่นเช้า และทำอะไรรวดเร็ว เขาจึงต้องลากสังขารตัวเองมาตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันทอแสงวันใหม่ด้วยซ้ำ เวลานี้ถึงได้มาดักรอนางได้ทัน"ข้าไม่อยากรบกวนเวลาท่านอ๋องกับพระชายากู่ ขอแค่บอกมาว่าต้องไปทำความสะอาดที่ใดก็พอ" เมื่อวานเพราะมัวแต่คิดอะไรในหัว นางจึงไม่ทันได้ฟังว่าเซียวลี่หยางให้นางไปทำความสะอาดที่ไหน"...ด้านในพ่ะย่ะค่ะ" หงเปาลังเลที่จะพูด ครั้นพูดออกไปแล้วก็เห็นดวงตาของพระชายาที่หันกลับมาสบตากับตนเอง ในระยะความสูงที่เท่ากัน แต่เหมือนนางกำลังกดตาลงมองเขาจากมุมสูง แถมดวงตาที่โผล่พ้นผ้าคลุมหน้ากลับไม่ปิดบังความไม่พอใจ'ข้าหาใช่คนที่บีบบังคับนางเสียหน่อย!' หงเปาขมวดคิ้วมุ่น รู้สึกแปลก ๆ ในใจ ฉับพลันที่มัวแ
last updateLast Updated : 2025-08-10
Read more

บทที่ 8.2 เกือบเตรียมตัวไม่ทัน

หลังจากเจียงเยี่ยนฟางได้ไปเปลี่ยนอาภรณ์ใหม่มาแล้ว นางก็กลับมาที่เรือนอี้อีกครั้ง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่สาวใช้กลุ่มหนึ่งเพิ่งทำความสะอาดเสร็จและพากันออกมา ทว่าตัวนางไม่อาจเข้าไปได้ เพราะหงเปาบอกว่าท่านอ๋องกำลังให้หมอหลวงรักษาอยู่ตลอดเวลานั้นเจียงเยี่ยนฟางก็ยังคงนั่งคุกเข่าอยู่ด้านหน้าเรือน ไม่ได้กระดิกตัวไปไหนแม้ครึ่งก้าว จนพอไม่มีคนอยู่แถวนี้แล้ว นางจึงลุกขึ้นยืน"ท่านอ๋องจะเป็นอะไรไหมเพคะ" เจินเจินที่นั่งคุกเข่าเป็นเพื่อนเจ้านายก็ลุกขึ้นยืนตาม พลางกระซิบถามอย่างกังวล"เจ้าบอกข้าเองว่าตั้งแต่ตกจากหลังม้าหลังจบศึกครานั้นขาของท่านอ๋องไม่รู้สึก ไม่เห็นรึไร ว่าน้ำร้อนลวกขาขนาดนั้นแล้วเขายังไม่ร้องโวยวายสักคำ ไม่เป็นอะไรหรอก" เจียงเยี่ยนฟางพยายามสุดความสามารถที่จะไม่ยกยิ้มไปพูดไป เพื่อให้น้ำเสียงของนางยังคงสงบนิ่ง แต่แววตากลับวาววับไปด้วยความพอใจสายหนึ่งที่ไม่อาจปกปิดไว้ได้"...แล้วพระชายาบาดเจ็บตรงไหนอีกหรือไม่เพคะ""..." เจียงเยี่ยนฟางไม่กล้าพูดว่าการล้มครั้งที่สองนั้นนางเจ็บมากขนาดไหน ด้วยเพราะไม่ได้ตั้งใจจะล้มเอง แต่กลับลื่นจริงจึงลงผิดท่า ทว่าแม้นนางจะเจ็บตัว หากแต่ผลลัพธ์ก็ช่างเป็
last updateLast Updated : 2025-08-10
Read more

บทที่ 8.3 (จบเล่ม 1) การแก้แค้นเริ่มต้นขึ้นแล้ว

"รบกวนท่านหมอหลวงแล้ว" กล่าวจบหงเปาก็เดินไปส่งหมอหลวงขึ้นรถม้าที่หน้าจวน ทั้งยังฟังเรื่องที่อีกฝ่ายพูดขอร้องแทนพระชายาเจียงอีกสองสามประโยค เขาก็รับคำจะไปแจ้งกับท่านอ๋องให้ ซ้ำยังตบท้ายเข้าข้างเจ้านายว่า "ท่านหมอหลวงไม่ต้องกังวล ท่านอ๋องไม่ได้ถือโทษพระชายาเจียงขนาดนั้น เพียงแค่เมื่อครู่ไม่อยากให้พระชายามารบกวนท่านหมอเท่านั้น"หลายปีที่ผ่านมาจวนอ๋องไม่ใช่ไม่มั่งคั่ง เงินทองต่างก็มีให้ใช้ไม่ขาดสาย แต่เพราะฮ่องเต้ทรงตรัสว่าตนอยากดูแลน้องชาย หากเจ็บไข้ได้ป่วยก็ให้ไปเรียกคนของตนจากวังหลวงมาได้เลย ไม่จำเป็นต้องหาหมอท่านอื่นที่ด้านนอก ดังนั้นไม่ว่าท่านอ๋องจะป่วยเป็นอะไร ก็มิอาจขัดความหวังดีของฮ่องเต้ได้ จำต้องไปตามคนของวังหลวงมาตลอด ไม่สามารถเรียกหมอมาด้วยตนเองหงเปาหาได้หนักใจเรื่องนี้ไม่ แต่เกรงว่าเรื่องที่พระชายาเจียงได้รับบาดเจ็บจะถูกรายงานไปด้วย เช่นนั้นฮ่องเต้อาจจะให้คนสืบสาวราวเรื่องว่าเป็นมายังไงอีก ด้วยเพราะไม่อาจไม่ไว้หน้าขุนนางเจียง หากมองตามสายตาคนนอก เรื่องทุกอย่างในตอนนี้ล้วนเกิดขึ้นเพราะท่านอ๋องตั้งแต่แรก ดังนั้นก่อนที่จะส่งท่านหมอขึ้นรถม้าไป เขาจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นภายในห้อ
last updateLast Updated : 2025-08-11
Read more

บทที่ 8.4 ส่วนท้าย

บทที่ 8ส่วนท้ายครั้นเจียงเยี่ยนฟางมองเห็นเจินเจินรับไม้ไปแล้ว คำพูดเมื่อคืนก็ปรากฏเข้ามาในหัว'หม่อมฉันรู้ว่าท่านอ๋องต้องการกำจัดพระชายา แต่ให้ท้ายพระชายากู่แบบวันนั้นก็ดูจะเกินไปหน่อย แถมยังลงโทษพระชายาให้ไปทำความสะอาดไม่ต่างจากสาวใช้คนหนึ่ง แต่อีกคนกลับไม่โดนอะไรเลย''ช่างเถอะ ต่อให้ค้านไปก็เท่านั้น ท่านอ๋องของเจ้าคงยกเรื่องที่ข้าแสดงกิริยาไม่เหมาะสมขึ้นมาตำหนิข้าอีกอยู่ดี เขาเป็นถึงชินอ๋อง อดีตก็มิใช่สามัญทั่วไป เป็นถึงอ๋องที่เลื่อนยศมาจากการเป็นองค์ชายมาก่อน แต่ข้ากลับปิดประตูใส่หน้าเขา ไล่คนจากไป โดนลงโทษเช่นนี้ก็ถือว่าเบาแล้ว"เจียงเยี่ยนฟางย่อมรู้เหตุผลว่าทำไมตนไม่อาจโต้แย้งเขาในครั้งนี้ได้ และไม่อาจลากกู่เยว่ชิงมารับผิดด้วยได้...ทว่าในเมื่อนางทำกู่เยว่ชิงไม่ได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะยอมให้อีกฝ่ายอยู่อย่างสบายใจ 'เจินเจิน พรุ่งนี้ไม่ว่าอย่างไร ข้าก็จะทำให้สาวใช้นางนั้นถูกลงโทษให้ได้ และเจ้าจะต้องเป็นคนโบยนาง''ให้หม่อมฉันโบย? พระชายา...หม่อมฉันไม่กล้า' เจินเจินร้อนรนจนแทบจะคุกเข่าลงที่พื้น แต่กลับถูกสายตาของเจ้านายจ้องมองมา จึงกึ่งยืนกึ่งย่อในท่าทางประหลาด'เจินเจิน เจ้าสงสารนาง แ
last updateLast Updated : 2025-08-12
Read more

บทที่ 9.1 ตีสุนัขให้เจ้าของมันดู

บทที่ 9ตีสุนัขให้เจ้าของมันดู"..." ตัวหงเปายืนอยู่ไม่ห่างจากเจียงเยี่ยนฟางมากนัก ดวงตาก็กำลังทอดมองภาพเหตุการณ์เบื้องหน้า พอได้เห็นว่าอาเจินลงไม้ไปที่กลางหลังจูเหลียงแล้ว ก็พลันคิดว่า เมื่อครู่ตนกังวลมากเกินเหตุโดยแท้ คงไม่มีปัญหาอะไรเพราะก่อนหน้านี้เติ้งอู๋และท่านอ๋องได้เตรียมการมาก่อนแล้ว เพื่อไว้หน้ากู่เยว่ชิง ป้องกันไม่ให้คนของกู่เยว่ชิงถึงขั้นเจ็บหนักจนตาย โดยการให้อีกฝ่ายเสริมผ้าพับหลายทบไว้ที่หลัง และเติ้งอู๋ก็รู้วิธีการตีให้เสียงดังโดยคนไม่เจ็บมากอยู่แล้ว...ถึงแม้ยามนี้ได้เปลี่ยนคนตีไป แต่หงเปาก็คิดว่าไม่น่ามีอะไรผิดพลาดไปจากเดิมเท่าไรนัก ด้วยอาเจินเป็นสตรี แรงคงไม่มาก แถมแค่สิบไม้นางก็คงหมดแรงแล้วตุบทว่าเวลาต่อมาสีหน้าของสาวใช้กลับแดงก่ำ คล้ายเจ็บปวดยิ่งกว่าเมื่อครู่เป็นร้อยเท่า เมื่อเจินเจินเริ่มลงไม้ครั้งที่สองไม้แรกก่อนหน้านี้เจินเจินแค่ลองตีดูก่อนเท่านั้น ถึงได้รู้ว่าสิ่งที่พระชายาพูดถึงเมื่อวานคือเรื่องใด พอรอบสองนางจึงเน้นไปที่ปลายไม้ให้กระทบกับหัวไหล่ของคนที่นอนอยู่แทนตุบไม้สามเริ่มขึ้นอีกครั้ง เสียงอึกอักระคนเจ็บปวดดังเล็ดลอดออกมาจากปากของผู้ที่นอนอยู่ เหงื่อ
last updateLast Updated : 2025-08-12
Read more

บทที่ 9.2 เจียงเยี่ยนฟางออกปากช่วย?

ทางด้านจูเหลียงก็ไม่แพ้กัน นางพยายามหันหน้าขึ้นมอง ว่าเสียงผู้ที่จะช่วยชีวิตของตนนั้นคือผู้ใด ไม่ค่อยคุ้นหูนางเท่าไร แต่เพราะเสียงนั้นทำให้ไม้ที่กำลังแหวกอากาศมาให้ได้ยินได้หยุดลง จึงก่อเกิดความหวังขึ้นมาในใจ ทว่า... ความหวังที่ว่าถูกทำลายลงในเพียงอึดใจต่อมา"เจ้าตีนางแค่ข้างเดียวแบบนั้น นางจะรับไหวได้อย่างไร" เจียงเยี่ยนฟางออกปากพูดในที่สุด น้ำเสียงทั้งเห็นใจและตำหนิเจินเจินไปในทีเจินเจินมุมปากกระตุกห้ามตัวเองไม่ให้หลุดหัวเราะออกมาในสถานการณ์อย่างนี้ ด้วยรู้สึกว่าพระชายา ก็ยังคงเป็นพระชายาคนเดิมของนาง มิได้ถูกเทพเซียนองค์ใดปลอมตัวมา เป็นตนเองที่เข้าใจผิดไป เจินเจินรีบเอ่ยว่า "เป็นหม่อมฉันที่คิดน้อยเองเพคะ" พลางแสร้งพยักหน้ารับด้วยความรู้สึกผิด แล้วขยับไปอีกฝั่ง "ขอโทษพี่สาวด้วยเจ้าค่ะ อีกยี่สิบเก้าไม้ ท่านทนหน่อยก็แล้วกัน" น้ำเสียงของนางพูดราวกับรู้สึกผิด ใบหน้าก็ดูกังวล แต่แรงที่ส่งไม้ลงมากลับไม่ลดลงเลยสักนิดครั้นเมื่อไม้ฟาดลงไปแล้ว คนที่นอนคว่ำหน้าอยู่ก็สะดุ้งจนตัวเกร็งด้วยเจินเจินตัวสูงกว่าสาวใช้นางอื่น และทำงานหนักกว่ามาก แรงจึงเยอะกว่าสตรีทั่วไปอยู่บ้าง แถมวิธีการของพระชายาที
last updateLast Updated : 2025-08-13
Read more

บทที่ 9.3 หากนางใจอ่อน ก็เป็นตนที่ต้องตกอยู่ในสภาพเช่นนั้น

"อื้อ! อื้อ!" จูเหลียงถลึงตา ส่งเสียงร้องไร้แบบแผนในลำคอเพื่อเรียกคนที่จากไปไว้ นางเกร็งตัวดิ้นไปมาอย่างแรงที่สุดเพื่อขอความเห็นใจ แม้จะเจ็บจนแทบขยับตัวไม่ไหว แต่ก็ขอใช้แรงทั้งหมดที่มีเพื่อความหวังอันริบหรี่ตรงหน้า แต่แผ่นหลังที่คุ้นเคยนั้นกลับทิ้งห่างออกไปไกลเรื่อย ๆ คล้ายนำความหวังของนางและสิ่งที่เชื่อมกันไว้ด้วยคำว่าครอบครัวจากไปด้วย เมื่อคนลาลับไปแล้ว... น้ำตาก็เริ่มไหลนองหน้าด้วยความน้อยใจยิ่งกว่าเก่า ซ้ำยังเคียดแค้นยิ่งกว่าเดิม สาปแช่งผู้คนอยู่ในใจนับพันนับหมื่นครั้งด้วยจิตใจที่เจ็บปวดตอนนั้นผิวเนื้อที่โดนตีซ้ำแล้วซ้ำเล่าบริเวณหัวไหล่ก็เริ่มปริแตก เลือดสีแดงสดอาบย้อมอาภรณ์ตรงหัวไหล่มากที่สุด ส่วนบนหลังกลับไร้ร่องรอยของเลือดแม้สักหยด กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปในอากาศ พานพาให้ผู้คนที่ยืนล้อมวงอยู่ถึงขั้นพากันขมวดคิ้วเอามือปิดปากด้วยความกลัวเติ้งอู๋ซึ่งยืนคุมอยู่ด้านนอกก็หันมองหงเปาที่เดินออกมาส่งคนหน้าประตูเรือนอี้ เมื่อหงเปาหันกลับมามองตน เขาก็ส่ายหน้าไปมาเบา ๆหงเปาเข้าใจทันที เสียงร้องที่น่าเวทนานั้น ไยเขาจะมองไม่ออกว่าเรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่ท่านอ๋องต้องการ แถมสภาพของสาวใช้น
last updateLast Updated : 2025-08-14
Read more

บทที่ 10.1 เกลียดสิ่งใด ยิ่งพบเจอสิ่งนั้น

บทที่ 10เกลียดสิ่งใด ยิ่งพบเจอสิ่งนั้นเช้าวันต่อมาเจินเจินยังคงเจ็บมือไม่หาย ระหว่างที่เดินมาเรือนไอ่ก็กำลังคิดว่า ตนยังเจ็บขนาดนี้ คนโดนจะเจ็บขนาดไหน ซ้ำยังได้ข่าวมาว่า อีกฝ่ายแขนหักจนใช้การไม่ได้แล้ว แต่เจินเจินกลับไม่ได้รู้สึกผิดสักนิด จนนึกแปลกใจตัวเองว่า บางที...นางคงจะนิสัยเสียตามเจ้านายไปแล้วก็ได้อีกทั้งตอนนี้ต่อให้จะเจ็บมือขนาดไหน นางก็ยังไปเตรียมอาหารมาให้พระชายาตั้งแต่เช้า แถมวันนี้บรรยากาศภายในครัวก็ยังผิดแผกไปด้วย หลายคนเริ่มช่วยนางเตรียมของที่ต้องการด้วยความเต็มใจ และยังมีบางคนที่ยัดขนมใส่ในอกเสื้อให้นางไว้แอบกินคนเดียวอีกด้วย! ดูท่าแล้ว เรื่องเมื่อวานก็ทำให้คนในจวนคิดได้ว่า ไม่ควรดูถูกพระยาชาของนางอีกทว่าเมื่อเจินเจินมาถึงหน้าเรือนไอ่ที่พระชายาเพิ่งย้ายมา ก็พบว่าพระชายาของตนเพิ่งจะเดินมาถึงเรือนเช่นกัน ซ้ำยังสวมอาภรณ์ชุดเดิมกับเมื่อวาน..."พระชายา?" เจินเจินส่งเสียงถามด้วยความแปลกใจ เมื่อวานนางถูกสั่งให้กลับไปนอนที่ห้องรวมของคนรับใช้ ไม่ต้องรอพระชายา จึงไม่แน่ใจว่าพระชายาแท้จริงแล้วได้กลับมาที่เรือนไอ่แล้วหรือยัง"เจินเจิน มาแล้วหรือ" เจียงเยี่ยนฟางใต้ตาคล้ำเล็กน้อย
last updateLast Updated : 2025-08-15
Read more

บทที่ 10.2 คนรักเก่าหวนกลับมาคืนอีกครา

ด้านเจียงเยี่ยนฟาง ระหว่างทางกลับจากที่ไปนำกาน้ำชาใบมาใหม่ เพราะขานางยังช้ำเป็นทุนเดิม แถมข้อมือก็เมื่อยไปหมด สุดท้ายก็เกือบจะทำกาน้ำชาในมือลื่นหลุดออกไป แม้นางจะรีบคว้ามันไว้ทัน ทว่ากลับส่งผลให้ตัวเซไปด้านข้างและดันเป็นข้างที่ขาเจ็บอีกด้วย ตัวนางจวนจะล้มคว่ำไปด้านหน้า แต่เวลานั้นกลับมีมือของใครมาดึงไหล่นางไว้พอดีพลันที่หันกลับไปมอง เสียงก็หายไปชั่วครู่หนึ่ง ถึงเอ่ยออกมาได้ "...กั่ว...พี่หลีหมิ่น เหตุใดท่านมาอยู่ที่นี่" คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันอย่างแปลกใจ น้ำเสียงก็ราวกับพึมพำไม่อยากเชื่อ ที่ผ่านมาแม้นตัดสัมพันธ์ไปแล้ว แต่อีกฝ่ายก็มักจะมาแอบยืนรออยู่หน้าจวน ซ้ำยังคอยส่งเทียบเชิญมาขอนัดพบอยู่บ่อย ๆ ทำอย่างไรก็ไม่อาจไล่ไปได้ จึงไม่คิดว่าเวลานี้เขาจะสามารถเข้ามาในจวนชินอ๋องได้แล้ว ทำให้พานคิดไปแล้วว่า หรือนี่จะเป็นแผนของกู่เยว่ชิงอีก!"คุณชายกั่ว มือท่านควรปล่อยได้แล้ว" แต่เพราะหงเปาเดินออกมาจากด้านหลังของกั่วหลีหมิ่นพอดีทำให้ข้อสงสัยของเจียงเยี่ยนฟางถูกปัดตกลงไป หงเปาปากพูดกับกั่วหลีหมิ่น แต่มือกลับหยิบกาน้ำชามาจากมือของเจียงเยี่ยนฟางแทน ในเวลาเดียวกันก็ก้มมองไปยังข้อเท้าของอีกฝ่ายอยู
last updateLast Updated : 2025-08-15
Read more
PREV
1
...
456789
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status