All Chapters of สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ: Chapter 71 - Chapter 80

เซียวลี่หยางกัดฟันแน่น สัมผัสมือของเจียงเยี่ยนฟางที่ถูกเขาใช้งานมาอย่างหนักกลับยังคงนุ่มนวลนัก ทำให้ใจเขาคิดเป็นอื่น เวลานี้จึงเปลี่ยนเป็นฝ่ายจับข้อมือนางไว้แทน แล้วดึงนางเข้ามาหา คนที่ไม่ทันระวังและตั้งใจหยอกล้อผู้อื่นก็เซเข้าหาจนใบหน้าเกือบจะชนกัน สัมผัสของผ้าโปร่งบางที่นางสวมอยู่พลันถูกแรงลมเมื่อครู่พัดจนหยอกเย้ากับปลายจมูกของเขา พาให้รู้สึกคันยุบยิบแปลก ๆ ไม่คุ้นชิน "หึ หรือเจ้าตัดใจจากกั่วหลีหมิ่นแล้ว?""..." เจียงเยี่ยนฟางชะงักไปในตอนแรก คิดจะดึงมือคืน แต่คนที่เหมือนจะไม่มีเรี่ยวแรงในตอนแรกกลับสามารถรั้งนางที่เป็นสตรีแรงเยอะเอาไว้ได้ แถมท่าทางในตอนนี้ก็ทำให้รู้สึกว่าตนช่างได้ไม่คุ้มเสียกับสิ่งที่ตนต้องการจะทำเลยสักนิด "ท่านอ๋องเข้าใจผิดแล้ว หม่อมฉันกับพี่หลีหมิ่นเป็นเพียงสหายในวัยเด็ก...""เจียงเยี่ยนฟาง เจ้าคิดจะตบตาผู้ใดกัน" มือใหญ่อีกข้างยกขึ้นบีบให้ใบหน้าของนางหันมามองเขา ดวงตาทั้งสองจึงสบประสานกัน ในแววตาคู่สวยที่ไม่เข้ากับใบหน้าอัปลักษณ์ของนางกลับไม่มีเยื่อใยของความรักแฝงอยู่ ดูว่างเปล่าไร้ซึ่งความรู้สึก ถึงแม้ในดวงตาคู่นั้นจะมีเงาสะท้อนของเขาอยู่ภายใน แต่ราวกับนางไม่ใช่คน

"คงทำให้ท่านอ๋องต้องรอแล้ว อย่างไรเจ้าก็รายงานตามที่เห็นเถิด เรื่องที่เหลือก็ให้ท่านอ๋องจัดการตามเห็นสมควร" เจียงเยี่ยนฟางยกมือไล่คนออกไปครั้นสาวใช้คนนี้ไป สาวใช้อีกคนที่คอยดูแลเจียงเยี่ยนฟางให้ทำความสะอาดก็เข้ามาหา หลังจากที่ได้ขอตัวไปหาผ้าผืนใหม่มาให้ไว้เช็ดรูปปั้นไม้แกะสลัก แต่พอนางเข้ามาเห็นก็ตกใจ ตนไม่อยู่เพียงครู่เดียวอีกฝ่ายโดนใครรังแกแล้ว! "พระชายา รีบไปอาบน้ำก่อนเถิดเพคะ" สาวใช้ร้อนรน จะเอาผ้าในมือเช็ดคนตรงหน้าให้ก็เพิ่งจะนึกได้ว่าผ้าผืนนี้คือผ้าเช็ดโต๊ะ นางจึงปาผ้าทิ้งอย่างลืมตัวที่ผ่านมาแม้นคนในจวนจะเล่าลือเกี่ยวกับพระชายาผู้นี้ไปต่าง ๆ นานา อีกทั้งยังบอกว่าพระชายาเจียงเคยริษยาพระชายากู่จนผลักอีกฝ่ายตกน้ำ แต่สามวันที่ผ่านมา ไม่ว่านางจะรังแกให้อีกฝ่ายเช็ดตรงไหน ปัดฝุ่นตรงไหน กวาดตรงไหน เจ้าตัวก็ไม่ปริปากบ่น ไม่เห็นในข่าวลือเลยสักนิด นางจึงเปลี่ยนทัศนคติที่ใช้มองพระชายาพระนางนี้ไปแล้ว และดูเอาเถิด เวลานี้คงถูกสาวใช้ของพระชายากู่มารังแกเป็นแน่!"ข้าไม่เป็นไร" เจียงเยี่ยนฟางมองเห็นความกังวลที่วูบไหวในตาของอีกฝ่าย แต่ก็ไม่อาจรู้ความจริงว่าสาวใช้ผู้ดูแลนางคนนี้ได้คิดเลยเถิดไปไ

บทที่ 13เพิ่งรู้ตัวว่าตบแต่งสตรีโง่เขลาเป็นเวลาร่วมห้าวันผ่านมาแล้วหลังจากที่เจียงเยี่ยนฟางถูกใช้ไปทำความสะอาดในคลังเก็บของ"นางเป็นอย่างไร เริ่มบ่นแล้วหรือไม่" เซียวลี่หยางถามหงเปาขณะอ่านบางอย่างในมือไปด้วย"ไม่เลยพ่ะย่ะค่ะ นางตั้งใจทำงานมาก แต่คนที่เราส่งไปช่วยเหมือนจะบอกว่านางถามหาคลังเก็บของที่อื่นอีกว่ามีหรือไม่ และดูเหมือนนางจะสนใจเรื่องผ้าเป็นพิเศษ" หงเปาจำได้ว่าวันแรกที่นางหนีออกจากจวนไป ก็ได้ไปแวะที่ร้านผ้ามาเหมือนกัน"เจ้าคิดว่านางอยากทำการค้าด้านผ้า?" เซียวลี่หยางนึกถึงรายงานที่ผ่านมาทั้งหมดที่สาวใช้นางนั้นบอก สตรีผู้นั้นไม่เคยเย็บปักด้วยซ้ำ แต่สนใจทำเครื่องหอมมากกว่า ขนาดหมึกตลับนั้นฮ่องเต้ยังตรัสว่ามีกลิ่นหอม ดูท่านางคงใส่สมุนไพรหอมบางตัวเข้าไปด้วย"กระหม่อมเดาว่า เหมือนนางอยากหาอะไรอยู่มากกว่า""เช่นนั้นก็ให้นางหาไป คนที่ส่งไปสอนนางทำความสะอาดก็ให้ไปทำอย่างอื่นแทนได้แล้ว ไม่ต้องไปเฝ้านางอีก ส่วนคลังเก็บของที่เหลือก็ให้เจียงเยี่ยนฟางจัดการเองทั้งหมด เผื่อนางจะได้ทำอะไรสะดวกขึ้น""พ่ะย่ะค่ะ" พอจบเรื่องนั้นแล้ว หงเปาก็หยิบจดหมายที่อาเจินมอบมาให้เมื่อครู่ออกมา "นี่เป็นจดหม

"กู่เยว่ชิง เจ้าคิดหาแผนอื่นบ้างเถอะ ข้าชักจะเบื่อเต็มทนแล้ว" เจียงเยี่ยนฟางพูดถึงตรงนี้ก็เห็นคนด้านหลังของกู่เยว่ชิงเองก็ถอนหายใจเช่นกัน เรื่องนี้เขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง? "คราวนี้อะไรหายไปอีกล่ะ""พระชายาเพคะ เจอจริง ๆ ด้วยเพคะ!" สาวใช้นางหนึ่งที่เจียงเยี่ยนฟางไม่คุ้นหน้าก็วิ่งเข้ามาในห้อง ก่อนจะหยุดเท้าลงข้างเจียงเยี่ยนฟาง ในมือของนางก็หอบอะไรบางอย่างมาด้วยเมื่อทุกคนหันไปดู สาวใช้นางนั้นก็เปิดห่อผ้าออก ก่อนจะเห็นว่ามีกำไลทองคู่หนึ่งอยู่ในนั้น แต่ที่ทำให้ตกใจกว่าก็คือตุ๊กตาอูกู่ [1] คู่รักที่ทำขึ้นมาจากผ้าและถูกพันไว้ด้วยเส้นผมกลุ่มหนึ่งนั้นต่างหาก!!! "ทำ ทำ...ทำไมถึงมีตุ๊กตาอูกู่คู่รักอยู่ด้วย!" สาวใช้ที่ถือของมาตะโกนเสียงดังไปไกลจนถึงหน้าจวน ท่าทีตกใจระคนหวาดกลัว ประหนึ่งเหมือนเพิ่งจะรู้ว่ามีอย่างอื่นอยู่ด้วย มือของนางสั่นเทา คิดจะโยนของทิ้งแต่ก็ไม่กล้าทำ ได้แต่ยื่นของที่ประคองอยู่ในมือไปให้ห่าง ๆ ตัวเอง"เจ้าถืออะไรมา!" กู่เยว่ชิงตกใจจนถอยหนีแต่เจียงเยี่ยนฟางก็มองออกว่า อีกฝ่ายแค่ขยับตัวหลีกไปด้านข้างเพื่อไม่ให้บังทิศทางการมองเห็นของชินอ๋องต่างหาก"พระชายารับสั่งให้หม่อมฉันและสาว

"..." กู่เยว่ชิงถึงกับสะดุ้งตกใจกับแววตาเย็นชาประหนึ่งวิญญาณร้ายของเจียงเยี่ยนฟาง นัยน์ตาเรียวที่จดจ้องนางอยู่ดูไม่มีความหวาดกลัวในคำพูดของตนเองแม้แต่น้อย ทำให้กู่เยว่ชิงตระหนักได้ว่าอีกฝ่ายพูดจริงทำจริงแน่ ไม่ใช่เพียงข่มขู่! และที่นางตกใจยิ่งกว่าก็คือสตรีนางนี้เป็นเพียงคุณหนูที่โดนทอดทิ้ง ไร้การศึกษา ไร้การอบรม บิดามารดาไม่สนใจ ส่งมาแต่งเข้าจวนชินอ๋องที่พิการและไม่ยุ่งเกี่ยวกับราชสำนักแล้ว แต่ยามนี้คนตรงหน้าไหนเลยจะมีนิสัยเช่นที่ผู้คนได้รู้มาว่าอ่อนแอด้อยปัญญา!"พระชายา..." สาวใช้นางนั้นอยู่ไม่ไกลจึงได้ยินเต็มสองหู รีบเงยหน้ามองกู่เยว่ชิงด้วยความตื่นตระหนก เรื่องราวของจูเหลียงพลันวาบผ่านเข้ามาในหัว ทำให้ขาที่นั่งทับกันอยู่พลันหมดแรงพับไปกับพื้นถึงก่อนหน้านี้พระชายาเจียงอยู่อย่างเงียบสงบมานาน ท่านอ๋องรังแกอย่างไรก็ไม่ปริปากบ่น จนพวกนางหลงนึกไปแล้วว่าตนเองก็สามารถข่มเหงอีกฝ่ายได้เช่นกัน ด้วยเพราะทะนงว่าตนเป็นคนฝั่งของพระชายากู่ที่ท่านอ๋องทรงโปรดปรานเพียงหนึ่งเดียวด้วยมัวแต่ลุ่มหลงในคำเยินยอที่หาใช่ของตนเองแต่เป็นของเจ้านาย พวกนางกลับหลงลืมไปแล้วว่า สตรีผู้นี้มาจากตระกูลใด ต่อให้อีกฝ