All Chapters of เล่ห์พรางใจ: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 6 คู่แฝด (ส่วนที่ 2) เสียงเคาะประตูดังสั้นๆ พอดารินทร์เปิดประตูห้องทำงานออก ก็พบร่างเล็กๆหอบข้าวหอบของยืนทำหน้าคว่ำอยู่หน้าประตูห้องทำงานของผู้เป็นพ่อ “อ้าวนิต้า เข้ามาซิ” หญิงสาวยิ้มกว้าง คาดเดาว่าเด็กหญิงคงเหงาที่ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวเลยตามมา ดีเหมือนกันเพราะเธอยังอึดอัดกับบรรยากาศที่ต้องอยู่ลำพังกับผู้ชายตัวสูงๆ ที่โมเมว่าเธอเป็น ‘แฟน’ เขาแล้ว ตาบ้าเอ้ย เธอยังไม่ได้ตอบตกลงอะไรด้วยเลย ร่างสูงบนโต๊ะทำงานเงยหน้ามองร่างบางๆที่เดินมาทรุดกายลงบนโซฟากลางห้องอย่างแปลกใจ ปกตินิตาไม่ค่อยได้มาหาเขาที่ออฟฟิศเท่าไหร่ เลยอดจะแปลกใจไม่ได้ “พี่ธาม กะพี่ธีร์มาค่ะ” เสียงใสๆรายงานทันควัน “หือ” คนฟังเลิกคิ้วอย่างประหลาดใจจริงๆ “นิดเจอที่สระว่ายน้ำเมื่อกี้ ปาป้าไม่เห็นบอกเลย ว่าพี่สองคนจะตามมา” เด็กหญิงต่อว่าต่อขาน ยังหงุดหงิดด้วยความผิดหวังที่ไม่ได้เจอคนที่ไม่อยากเจอ ‘พี่หนึ่ง’ คือพี่ชายแท้ๆของเธอเองซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของสองหนุ่มแฝด ไปไหนมาไหนด้วยกันจนเกือบเหมือนแฝดสามเลยที่เดียว แต่ทำไมคราวนี้พี่หนึ่งของเธอกลับไ

ตอนที่ 7 รวมหัวใจ (ส่วนที่ 2) ร่างเล็กนั่งห้อยขาดูสองหนุ่มนั่งตกปลาอยู่บริเวณท้ายเรือ รอบกายเต็มไปด้วยขนมขบเขี้ยวและเครื่องดื่ม ซักพักธีร์ก็วางเบ็ดลง เอนตัวลงนอนหงายเอาสองมือรองศีรษะไว้ “ไม่ตกแล้วหรอคะ” เสียงใสๆเอ่ยถาม นิตาไม่ค่อยได้สนิทกับฝาแฝดคนพี่เท่าไหร่นัก เพราะฝ่ายนั้นไม่ค่อยพูด และก็ไม่ค่อยมาเล่นหัวกับเธอเหมือนแฝดคนน้อง “ไม่แล้ว ตกไปก็โดนเอาไปปล่อยหมด” คนถูกถามตอบ เมื่อกี้ยัยตุ๊กตานั่นพึ่งจะเอาปลาที่เขากับธามตกได้ปล่อยลงน้ำไป ด้วยเหตุผลว่าสงสาร เขาได้แต่มองนิ่ง ในขณะธามแทบเต้นหากก็ไม่กล้าขัดใจเด็กหญิง “ดีค่ะ ไม่ต้องทำบาป พี่ธามก็เลิกตกเหอะ” เด็กหญิงหันไปบงการชายหนุ่มอีกคน ฝ่ายนั้นเลยวางเบ็ดลงมั่ง จริงๆก็ไม่ได้อยากจะตกอะไรนักหนาหรอกปลาน่ะ แค่อยากหาเหตุพายัยตัวเล็กนี่ออกมา พี่ชายจะได้อยู่ลำพังกับหญิงสาวที่หมายปอง ตอนแรกว่าจะพาไปที่ผับของเรือแต่ก็นึกได้ว่ายัยตัวเล็กน่ะเด็กมากเข้าคาสิโนก็ไม่ได้อีก สุดท้ายก็เลยมาจบลงที่การตกปลา ที่ระหว่างตกแม่ลูกสาวตัวดีของพี่ชายก็พร่ำบ่นว่าบาปอย่างนั้นบาปอย่างงี้ตลอด สุดท้ายแม่หนูก็เทปลาที่ตกไ

ตอนที่ 8 ความผิด (ส่วนที่ 2) “นิต้า เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ พ่อขอคุยกับพี่รินทร์หน่อย” ชายหนุ่มก้มลงบอกลูกสาวตัวน้อย เด็กหญิงพยักหน้าอย่างว่าง่าย วิ่งปรู๊ดหายเข้าไปในห้องน้ำทันที ดารินทร์ได้แต่มองคนตัวโตอย่างหวั่นใจ เมื่อเห็นเข้าจ้องมองเธอนิ่ง ร้อยยิ้มที่ส่งมาอ่อนโยน หากมันมีอะไรบางอย่าง ที่ทำให้รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง “คุณรินทร์ครับ” เสียงนุ่มดังขึ้น ขณะคนตัวสูงดึงเธอให้ตามมานั่งข้างๆที่โซฟา “คะ” หญิงสาวรับคำเบาๆ แสร้งมองวิวนอกหน้าต่างต่างห้องพัก “วันนี้คุณทำผิดรู้มั้ย” คนตัวโตยังคงรักษาระดับเสียงนุ่มนวลเช่นเดิม หากดวงตาสีอำพันวาววับ “ฉันไปทำผิดอะไรคะ วันนี้คุณบอกเองว่าเป็นวันหยุด” ปากบางขยับเถียง ใช่เธอไม่ได้ทำผิดอะไรซักนิด “ไม่ใช่เรื่องวันหยุดครับ” “งั้น ฉันก็ไม่คิดว่าทำผิดอะไรนะคะ” ลำคอระหงเชิดขึ้นอย่างมั่นใจ “ผิด ผิดมากด้วยผิดที่คุณคุยกับนายนั่น” คนตัวโตจ้องเข้าไปในดวงตาคู่งาม “คะ ว่าไงนะคะ ผิดยังไงคะ” “ผิดที่ทำให้ผมหึง หึงมาก” ชายหน

ตอนที่ 9 กาฝาก (ส่วนที่ 2)ชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องรับรองที่คนของเขาจัดให้คู่กรณีทั้งสองฝ่ายเข้าไปรออยู่ด้านใน ธรรศมองเห็นเค้าลางของปัญหาน่าปวดหัวที่รออยู่ ภายในห้องมุมหนึ่งคุณวันเพ็ญมารดาของขวัญยิหวานั่งหน้าบึ้งกอดประคองลูกสาวที่กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นตัวโยนอยู่ ส่วนอีกด้านคือร่างระหงของดารินทร์ที่นั่งเชิดหน้ามือแตะลงบนไหล่บอบบางของเด็กหญิงนิตา ซึ่งกำลังเม้มปากแน่น มีหยาดน้ำใสๆคลอในดวงตา หากก็ไม่ยอมร้องไห้ออกมา“คุณธรรศ คุณต้องจัดการนังเด็กนั่นกับพี่เลี้ยงให้ป้านะคะ สองคนนั้นร่วมมือกันทำร้ายลูกขวัญ แล้วพูดจาก้าวร้าวป้า” เสียงแหลมๆฟ้องลั่นทันทีที่เห็นร่างของชายหนุ่ม ดารินทร์ตวัดสายตาไม่พอใจใส่คนพูด บีบไหล่เด็กหญิงเบาๆอย่างให้กำลังใจ“เรื่องมันเป็นยังไงครับ” ชายหนุ่มถามเสียงเรียบ มองคู่กรณีทั้งสองอย่างหนักใจ“ก็ยัยเด็กนิต้าน่ะซิ เอาไข่โปะหัวลูกขวัญ พอป้าไปต่อว่าสั่งสอน นังพี่เลี้ยงก็ให้ท้ายเถียงฉอดๆ ไม่ให้เกียรติป้าเลย” ผู้สูงวัยเล่าอย่างใส่อารมณ์เต็มที่ เธอมั่นใจว่ายังไงเสียชายหนุ่มก็ต้องเกรงใจเธอซึ่งเป็นเพื่อนมารดาของเขา“ฟังทางดิฉันมั่งนะคะ” ดารินทร์เอ่ยเสียงเย็น จ้องหน้าสตรีสูงวัยน

ตอนที่ 10 สายสัมพันธ์ (ส่วนที่ 2)ประตูห้องพักถูกดึงเปิดออกด้วยมือเล็กๆ ของเด็กหญิงที่ยังยืนงัวเงียอยู่ภายใน สองหนุ่มแฝดยิ้มให้เจ้าของห้อง ขณะก้าวตามกันเข้าไป คนตัวน้อยเดินกลับไปล้มตัวลงนอนบนเตียงไม่สนใจอะไร หน้าเล็กๆจมหายลงไปกับหมอน ร่างสูงเดินตามไปล้มตัวลงนอนขนาบข้างร่างน้อยๆ มือใหญ่เอื้อมมายีผมนุ่มสลวยเล่น"ไงยัยตัวแสบ ได้ข่าวว่าทำนบน้ำตาแตกหรือไง" เสียงห้าวๆหยอกเย้า"เหม็นเหล้าค่ะ" เสียงใสๆดังอู้อี้มาจากใต้หมอนที่เจ้าตัวดึงมาปิดทั้งศีรษะไว้ มือใหญ่เอื้อมมาดึงหมอนออก ในขณะที่คู่แฝดอีกคนแกล้งล็อคร่างเล็กไว้ เสียงห้าวๆหัวเราะประสานกันลั่น"ปล่อยนะ" ร่างน้อยดิ้นขลุกขลัก ในขณะที่สองหนุ่มยังสนุกสนานกับการได้แกล้งคนตัวน้อย ทั้งธีร์และธามมัวแต่เสเพลอยู่ในผับบนเรือจนไม่รู้ถึงเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้น หากพอรู้ก็รีบมาดูเด็กหญิงทันที"ดูซิหน้ายังมีคราบน้ำตาอยู่เลย ยัยตุ๊กตาขี้แยเอ้ย" ธามโอบศีรษะเล็กๆให้ซบลงกับบ่าของตัวเองขณะธีร์นอนตะแคงมองดวงหน้าเล็กๆนั่น"เค้าว่าอะไรเราหึ ยัยตัวเล็ก" เป็นนานกว่าแฝดคนพี่จะถามขึ้นเบาๆ เมื่อเห็นว่ายัยตัวน้อยยังนอนลืมตา ธีร์เหลือบมองน้องชายฝาแฝดที่ชิงหลับไปก่อนแล