All Chapters of เล่ห์พรางใจ: Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่ 20 หวานรัก (ส่วนที่ 2) ร่างบางนอนตะแคงหลับตานิ่งโดยมีร่างแข็งแรงโอบกอดจากด้านหลัง หยาดน้ำตาชื้นๆซึมอยู่ที่หัวตา เพราะความเจ็บปวดจากสัมผัสแรกที่ได้รับ ริมฝีปากอุ่นๆไล้ไปบนต้นแขนนวล ตอนนี้เธอรู้แล้วว่า'สามี' ของเธอร้อนแรงในอารมณ์เสน่หาขัดกับบุคลิกนิ่งๆอ่อนโยนที่แสดงออกภายนอกลิบลับ ธรรศเต็มไปด้วยอารมณ์ร้อนแรงและช่างเรียกร้องเอาแต่ใจ "หวานหอมจริงๆเมียผม" เสียงทุ้มสั่นพร่าขณะซุกไซร้ไปตามร่างบางๆ อิ่มเอมสุดหัวใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น "คนมักมาก หือ" ปากบางพ้อ เมื่อรู้สึกว่าคนตัวโตเริ่มจะรุกรานหนักขึ้น หากชายหนุ่มกลับหัวเราะก้อง ตอนนี้หัวใจมันพองโตแทบจะหลุดออกมาจากอก "นึกว่าจะไม่ได้เข้าหอซะแล้ว" ธรรศพลิกร่างบางให้หันมาเผชิญหน้า แม้ภายในห้องจะมืดมิดหากเขาก็รู้ว่าตอนนี้หน้าเธอแดงนัก ริมฝีปากหยักแตะไล้ไปทั่งดวงหน้านวลอย่างแสนรัก "เจ็บมั้ย" เสียงถามสั่นพร่า จนคนถูกถามเขินอายหยิกหมับให้ที่เอวแข็งแรงด้วยกล้ามเนื้อ "โอ้ย เมียจ๋า" คนตัวโตแสร้งโอดครวญเสียงอ่อนเสียงหวาน "บ้าน่ะ อย่าเรียกแบบนี้" หญิงสาวป

ตอนที่ 21 ใบไม้ที่ร่วงโรย (ส่วนที่ 1) เสียงสะอื้นไห้มาจากร่างบอบบางที่นอนนิ่งอยู่บนที่นอน มีร่างสูงนั่งอยู่เคียงข้าง ธรรศพึ่งสั่งให้คนไปจัดการเรื่องเดินทางไปฮ่องกงซึ่งเขากับดารินทร์ต้องการจะไปให้เร็วที่สุด ส่วนนิตานิรุชจะเป็นคนพาเด็กหญิงไปส่งที่เมืองไทยเอง “นอนพักก่อนนะครับรินทร์" มือแข็งแรงลูบไล้เรือนผมนุ่มสลวย ขณะล้มตัวลงนอนเคียงข้าง โอบกอดร่างบางเอาไว้แนบอก “คุณธรรศ รินทร์ไม่เหลือใครแล้ว พ่อทิ้งไปแล้ว" หญิงสาวร่ำไห้ราวกลับไปเป็นเพียงเด็กเล็กๆ “รินทร์ยังเหลือผม เหลือคุณตาคุณยายอีกไงครับ เข้มแข็งเอาไว้นะครับ เกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมดาของโลก" ชายหนุ่มโอบกอดร่างบางแนบแน่น บรรจงจูบซับน้ำตาให้กับคนที่กำลังโศกเศร้า วงแขนบอบบางโอบรัดร่างสูงใหญ่เอาไว้ราวกับจะยึดเป็นที่พึ่ง จิตใจของชายหนุ่มสั่นไหวเขาไม่เคยเห็นดารินทร์แสดงความอ่อนแอออกมาขนาดนี้ ตลอดเวลาหญิงสาวมักสะกดเก็บอารมณ์เอาไว้ รัก เศร้า เกลียด โกรธ เก็บซ่อนไว้ในท่าทีนิ่งเฉย หากตอนนี้ร่างบางในอ้อมกอดเขากำลังสะอื้นไห้หนักหน่วง ริมฝีปากบางพร่ำถึงบิดาที่จากไป จากไปโดยที่เธอไม่มีโอ

ตอนที่ 21 ใบไม้ที่ร่วงโรย (ส่วนที่ 3) ชายหนุ่มมองดูภรรยาสาวที่กำลังนั่งคุยโทรศัพท์กับยัยตัวน้อยที่โทรมาหาจากเมืองไทย เขารู้ว่าเด็กหญิงนิตาจะช่วยปลอบประโลมหัวใจที่กำลังโศกเศร้าและอ่อนล้าของหญิงสาวได้เป็นอย่างดี ส่วนตัวเขาตอนนี้กำลังวุ่นวายกับศึกใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้น เวลานี้ธีร์กำลังจัดการกับธุระกิจของตระกูลเหรินตามคำสั่งของเขา ทันทีที่พินัยกรรมเปิดขึ้นอย่างเป็นทางการ หุ้นทุกตัวของบรรดาคุณชายทั้งห้าจะร่วงกราวรูด ส่วนธุระกิจด้านอื่นๆจะโดนธามลงมือป่วน และในเวลานั้นการต่อรองจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เมื่อฝ่ายนั้นเคยเอาชีวิตผู้หญิงของเขาเป็นเดิมพัน เขาก็จะเล่นงานฝ่ายนั้นให้ได้รับรู้ว่า ผู้หญิงของตระกูลมอเรลไม่ใช่คนที่ใครจะมารังแกง่ายๆ “เลิกคุยได้แล้วครับ ตอนนี้ถึงเวลาของปาป้าแล้ว” เสียงทุ้มกรอกลงไปในโทรศัพท์ ขณะที่ร่างบางถูกอุ้มขึ้นมาไว้บนตัก ชายหนุ่มหัวเราะเมื่อได้ยินเสียงโวยวายมาตามสายจากยัยตัวเล็ก และดวงหน้างามของ ‘คุณแม่’ ที่ส่งค้อนมาให้เขา สองคนนี้รักกันซะจริงๆเลย หากสุดท้ายแล้วปลายสายก็ยอมวาง หากไม่วายกระเง้ากระงอดออดอ้อนมาจนดารินทร์ต้องรับปากรับคำจะโทรหาบ่อยๆ

ตอนที่ 22 ใต้ปีกมังกร (ส่วนที่ 2) คุณนายใหญ่แห่งตระกูลเหรินสบตากับคุณนายรองนิ่ง เมื่อได้ฟังรายงานความปั่นป่วนที่เกิดกับธุรกิจของตระกูล คุณนายรองเหม่ยหลิงถึงกับนั่งไม่ติด ลุกขึ้นเดินไปเดินมาด้วยความว้าวุ่นใจ หลังจากหุ้นที่ตกระนาวเมื่อวาน วันนี้เธอทั้งคู่ได้รับรายงายจากลูกๆว่างานหลายชิ้นของบริษัทในเครือของตระกูลเหรินถูกตัดหน้าไปด้วยเล่ห์กลต่างๆ แค่ครึ่งวันเช้า รายได้สูญไปเป็นร้อยล้าน นอกจากความเสียดายในทรัพย์สิน สองคุณนายยังเต็มไปด้วยความสงสัยว่าใครกันที่กล้าลูบคมตระกูลเหรินของพวกเธอ ความสงสัยที่พอกพูนมาจากเมื่อวานและยังไม่ได้รับความกระจ่าง ลูกชายของเธอพยายามให้คนสืบหา หากทุกอย่างยังคงไร้ร่องรอยเหมือนคนทำไม่มีตัวตน "คุณพี่คิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้น เกี่ยวกับการเสียชีวิตของเจ้าสัวหรือเปล่า" คุณนายรองปรึกษา เป็นเรื่องปกติที่การเสียชีวิตของคนสำคัญจะมีผลสั่นไหวหุ้นบนกระดาน และความเขื่อถือในกิจการ "ถ้ามันเป็นแบบนั้น มันต้องเกิดตอนเจ้าสัวเสียใหม่ๆแล้ว ไม่ใช่มาเกิดตอนพิธีศพจบ" คุณนายใหญ่ว่า เธอก็ยังมืดแปดด้านว่าใครกันที่กล้ากับตระกูลเหริน ตอนนี้ลูกชายกำลั

ตอนที่ 23 พินัยกรรม (ส่วนที่ 1) ลีมูซีนคันใหญ่แล่นเข้ามาภายในคฤหาสน์ตระกูลเหรินพร้อมกับขบวนรถของผู้ติดตามยาวเหยียด แบบที่หากใครได้เห็นคงเดาได้ไม่ยากว่าคนที่อยู่ในรถจะต้องทรงความสำคัญขนาดไหน ทันทีที่รถจอดสนิทบรรดาบอดี้การ์ดก็ลงจากรถและพร้อมใจกันเรียงรายรอให้การคุ้มครองผู้ที่กำลังก้าวลงมา ชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาตามแบบลูกครึ่งเอเชียและตะวันตกก้าวลงมายืนอย่างสง่า พร้อมกับส่งมือรับหญิงสาวร่างระหงในชุดกี่เพ้างดงามที่ตามลงมา ร่างสองร่างยืนเคียงกันดูเหมาะสมสง่างามยิ่งนัก ดวงตาหลายคู่ของบรรดาคนเก่าคนแก่แห่งบ้านตระกูลเหรินลอบมองหญิงสาวในชุดกี่เพ้าอย่างสนใจ ทุกคนรู้ดีว่าหญิงสาวผู้นี้คือคุณหนูคนเล็กแห่งตระกูลเหริน หากไม่ค่อยได้มีใครเคยพบตัวจริงของเธอ แม้ดารินทร์จะเดินทางมาพบผู้เป็นพ่อที่ฮ่องกงหลายต่อหลายครั้ง หากครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอได้มีโอกาสเหยียบบ้านตระกูลเหรินในสายตาทุกคนต่างต้องยอมรับว่าหญิงสาวผู้นี้ช่างถอดแบบบิดามาแบบไม่ผิดเพี้ยน รวมทั้งท่วงท่าสง่างามเต็มไปด้วยประกายแห่งอำนาจ หากเจ้าสัวเหรินคือพญามังกร ลูกสาวก็คงเป็นพญาหงส์ที่สง่างามไม่แพ้กัน บางทีรัศมีแห่งอำนาจของเ