All Chapters of เล่ห์พรางใจ: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่ 24 การต่อรอง (ส่วนที่ 1) ร่างสูงใหญ่สองร่าง นั่งนอนเหยียดยาวอยู่บริเวณโซฟาห้องนั่งเล่น ทีวีถูกเปิดเสียงลั่นอย่างถือวิสาสะ ดารินทร์ยืนมองอย่างคาดไม่ถึงว่าจะได้พบคู่แฝดที่ฮ่องกง ซ้ำทั้งคู่ยังโผล่มานอนสบายอารมณ์อยู่ในห้องพักของเธออีก "สวัสดีคร้าบพี่สะใภ้" เสียงทักทายร่าเริงมาจากแฝดคนน้อง ในขณะคนพี่เพียงแต่ก้มศีรษะยิ้มให้ แล้วกลับไปจับจ้องที่จอทีวีต่อ "มากันตั้งแต่เมื่อไหร่คะ" ดารินทร์ถามไถ่ เริ่มไม่ค่อยแปลกใจแล้วกับการที่อยู่ๆ สองหนุ่มจะไปจะมาให้เห็นแล้ว ก็ครอบครัวนี้เป็นถึงเจ้าของสายการบินนี่นะ จะไปไหนมาไหนก็ทำได้ตามแต่ใจ "พึ่งมาถึงเมื่อสองสามชั่วโมงเองครับ เป็นห่วงพี่สะใภ้เลยรีบมา" แฝดคนน้องฉอเลาะ ตรงเข้าสำรวจเนื้อตัวของหญิงสาว "คุณรินทร์เป็นยังไงมั้งครับ" ธีร์เอ่ยถาม ดวงตาสีสนิมที่ส่งมามีแววห่วงใยจริงใจ แม้ไม่แสดงออกเท่าน้องชาย "ไม่เป็นไรแล้วค่ะ" หญิงสาวตอบ รับรู้ถึงความห่วงใยของสองหนุ่ม ทั้งคู่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน แม้จะคุ้นเคยกันไม่นานนัก เสียงประตูห้องเปิดออกมาพร้อมกับร

ตอนที่ 24 การต่อรอง (ส่วนที่ 3) คุณนายเพ่ยเพ่ย และคุณนายเหม่ยหลิงนั่งรถกลับมายังคฤหาสน์ตระกูลเหรินเงียบๆ ระหว่างทางต่างไม่มีใครเริ่มต้นสนทนาขึ้น ต่างฝ่ายต่างปล่อยให้ความคิดของตัวเองล่องลอยไปไกล ตั้งแต่ก้าวเข้ามาเป็นคุณนายตระกูลเหรินชีวิตก็เต็มไปด้วยความพรั่งพร้อม บริบูรณ์ทั้งชื่อเสียงเงินทองและอำนาจ เจ้าสัวเหรินดูแลพวกเธอไม่เคยขาดตกบกพร่อง หากจิตใจก็ยังร้อนรุ่ม ร้อนด้วยไฟริษยาที่มีกับสองแม่ลูก ไฟกองนั้นใครกันเป็นผู้ก่อขึ้น และไฟนั้นยังคงแผดเผาใจเธอทั้งคู่จนแทบหาความสุขไม่เจอ และตอนนี้เหมือนกำลังลุกลามแผดเผาคนรอบข้าง พวกเธอเคยประมาทว่าลูกสาวคนเล็กของสามีไม่มีเขี้ยวเล็บอะไรที่จะมาต่อกรกับพวกเธอได้ หากตอนนี้เริ่มไม่มั่นใจเสียแล้ว ดูฝ่ายนั้นพร้อมจะโต้กลับอย่างไม่ยอมโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียว ทันทีที่ก้าวลงจากรถ พ่อบ้านเก่าแก่ก็วิ่งเข้ามารายงานว่าลูกชายทั้งห้ามีเรื่องด่วน สังหรณ์บางอย่างทำให้คุณนายใหญ่และคุณนายรองมองหน้ากัน ความกังวลทาบทับในดวงตาของคนทั้งคู่ รีบก้าวตามคนสนิทที่นำไปหาคุณชายทั้งห้า "แม่ใหญ่ แม่รองครับ ตอนนี้เราโดนทางนั้นเล่นงานหนักมาก" '

ตอนที่ 25 เจรจา (ส่วนที่ 2) ร่างสองร่างของคุณนายเหรินเดินเคียงกันไปยังสุสานของผู้เป็นสามีช้าๆ หลังจากจบการพูดคุยเคร่งเครียดกับบรรดาลูกชายถึงปัญหาทั้งหมด ความอ่อนล้าเจ็บปวดฉายชัดบนใบหน้าของทั้งคู่ขณะหยุดยืนมองเข้าไปในบริเวณฮวงซุ้ย "ถึงตายไปแล้ว เจ้าสัวก็ยังเป็นผู้ชนะอีกจนได้" คุณนายเหม่ยหลิงพึมพำแผ่วเบา ดวงตาแดงก่ำดุจสายเลือดหากไม่มีน้ำตาซักหยดให้กับความเจ็บช้ำครั้งนี้ เหมือนทุกหยาดหยดไหลย้อนรินกลับไปภายใน ราดรดลงไปในหัวใจที่เจ็บแปลบทุกข์ทนด้วยไฟแค้น ในที่สุดเธอทั้งคู่ก็ต้องยินยอมให้ลูกสาวสุดที่รักของเจ้าสัวมีชีวิตรอดต่อไปเพราะเห็นแก่ลูกชายทั้งห้า ลี่ฟานจะเป็นหลักประกันให้กับธุรกิจของลูกชาย ธุรกิจตระกูลเหรินที่เจ้าสัวส่งต่อให้ลูกชายดูแล "เหม่ยหลิงบางทีผู้ชายก็ไม่เข้าใจความเจ็บแค้นในใจเราทั้งคู่ สิ่งที่สำคัญสำหรับพวกเขาคืออำนาจและเงินทองเท่านั้น" คุณนายเพ่ยเพ่ยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสะท้านเมื่อนึกถึงคำพูดของพี่ชายแท้ๆ และบรรดาลูกๆ คนพวกนั้นไม่เห็นอกเห็นใจตัวเธอและคุณนายเหม่ยหลิงเลย ว่าทำไมถึงเต็มไปด้วยความแค้นจนคิดจะทำลายให้อีกฝ่ายย่อยยับ ทุกคนหยิบ

ตอนที่ 26 ม่านหมอกความรู้สึก (ส่วนที่ 1) ร่างเล็กบางเดินขึ้นบันไดบ้านมาทรุดนั่งข้างๆคุณพรรณี ซึ่งกำลังจัดเรียงขนมใส่โหลอยู่บนเรือน หญิงชราเงยหน้าขึ้นมองดวงหน้าเล็กๆที่แสดงทีท่าไม่สบายใจอย่างเอ็นดู "เป็นอะไรหึยัยหนู หน้าม่อยเชียว" ผู้สูงวัยเอ่ยถามพลางยิ้มให้อย่างอ่อนโยน "ปาป้าบอกว่าพี่รินทร์ยังโกรธอยู่เลยค่ะ" เด็กหญิงรายงานเรื่องที่กำลังกังวลจนต้องวิ่งไปสืบมา คุณพรรณีพยักหน้าช้าๆ เธอได้รับรู้ความมึนตึงของหลานชายและหลานสะใภ้มาตั้งแต่ทั้งคู่กลับมาจากฮ่องกงแล้ว และคนที่ดูจะเดือดร้อนเอามากๆเห็นจะเป็นยัยตัวน้อยของเธอ "พี่รินทร์เขาไม่ได้โกรธพี่ธรรศหรอกลูก" ผู้สูงวัยว่าอย่างคนที่ผ่านโลกมามาก "แต่ปาป้าบอกพี่รินทร์แทบจะไม่พูดด้วยเลยนะคะ" น้ำเสียงนั้นบ่งบอกความกังวล "พี่รินทร์เค้าต้องการเวลาทำใจ เรื่องที่ปาป้าเราปิดบังน่ะทำให้เค้าไม่มีโอกาสได้ดูแลพ่อก่อนจะเสีย พี่รินทร์เค้าต้องเสียใจเป็นธรรมดาน่ะลูก แต่เค้าเป็นคนมีเหตุผล ยายรู้ว่าเค้าเข้าใจพี่ธรรศ แต่เราต้องให้เวลาเค้าทำใจเพราะเค้าพึ่งผ่านเรื่องร้ายๆมา" คุณพรรณีเ

ตอนที่ 27 คลื่นเหนือน้ำ (ส่วนที่ 1) ชายหนุ่มมองดูโทรศัพท์มือถือที่พึ่งกดวางสายเมื่อครู่นิ่งดวงตาคมเข้มสีอำพันมีร่องรอยเป็นกังวล ธรรศถอนหายใจอย่างหนักหน่วง เมื่อสักครู่มารตีพึ่งโทรมาหาเขาน้ำเสียงบ่งบอกว่าฝ่ายนั้นน่าจะกำลังเมาหนัก ฤทธิ์น้ำเมาทำให้หญิงสาวพรั่งพรูถึงความรู้สึกที่มีในหัวใจออกมา ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขา ถึงชายหนุ่มจะรู้ถึงความรู้สึกของมารตีมานานแล้ว หากก็ไม่คิดว่าหญิงสาวจะเผยมันออกมา มารตีร่ำร้องให้เขาออกไปพบเธอ ในเป็นสภาพการณ์ปกติธรรศคงไม่มีทางออกไปแน่ๆ หากเวลานี้มารตีกำลังเมาและเธอก็อยู่ลำพังในสถานบันเทิงที่เต็มไปด้วยอันตรายสำหรับหญิงสาว สุดท้ายร่างสูงก็ก้าวยาวๆไปยังเก้าอี้นั่งเล่นที่ภรรยากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบๆ "รินทร์ครับ ออกไปธุระกับผมหน่อยนะครับ" เสียงทุ้มเอ่ยเบาๆ สีหน้าสีตาลำบากใจ จนดารินทร์รับรู้ถึงความผิดปกติ "นะครับรินทร์ มีเรื่องด่วนนิดหน่อย" ท่าทางจริงจังนั่นทำให้ดารินทร์จำต้องยอมตาม แม้ตอนนี้ระหว่างเธอกับเขายังมึนตึงกันอยู่ด้วยความรู้สึกที่เป็นตะกอนขุ่นในใจ "ธรรศคะ ธรรศมาจริงๆ" ร่างบางที่โงนเงนเพราะ