Semua Bab lost my love: Bab 41 - Bab 50

“งั้นชวนมันไปด้วยดิ จะได้สนิทกันไง ไหนๆมันก็เป็นเพื่อนมึงละ”ภคินรีบแก้สถานการณ์พลางกระทุ้งศอกเข้าที่แขนคลื่นแรงๆให้เงียบซะก่อนจะเสียเรื่อง“ใครอยากสนิทอ่ะ”แต่คลื่นที่เห็นพันวาเมินก็ยิ่งหงุดหงิดจนพ่นคำพูดไม่น่าฟังออกมาอีกหน“มึงเงียบดิ้คลื่น ปากแซ่บเหลือเกินนะเดี๋ยวนี้”ภคินถึงกับหันไปดุเพื่อนตัวโตให้เงียบทันที แม้พันวาจะไม่ได้สนใจสักนิดก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่โมโห เพราะถ้าเพื่อนตัวเล็กโมโหเมื่อไรก็จบกันเมื่อนั้น อุตส่าห์จะดีขึ้นแล้วแท้ๆ“งั้นเดี๋ยวกูลองชวนดู ไม่รู้อชิจะไปรึเปล่านะ”เป็นพันวาซะอีกที่ไม่แม้จะสนใจสักนิดจนคลื่นเม้มปากแน่นอย่างเจ็บใจ“เออๆ ชวนดูก่อนเถอะ ไม่ได้ไปนั่งครบกลุ่มมานานละพวกเราอ่ะ”อัคคีพยักหน้าตามใจ ตาก็มองคลื่นที่แทบเก็บความหงุดหงิดไม่อยู่ด้วยความขำ อาการออกมากขึ้นทุกวันจนไม่ต้องไปถามอีกแล้ว เหลือแค่เจ้าตัวจะกล้ายอมรับก็แค่นั้น“งั้นกูขอชวนณดาไปด้วยนะ”คลื่นยื่นหน้ามาขออัคคีแต่สายตากลับมองพันวาอย่างคาดหวังว่าคนตัวเล็กจะมีปฏิกิริยาอะไรบ้าง แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อพันวายังคงไม่สนใจสักนิด“อือ แล้วแต่มึงเถอะ”อัคคีตกลงไม่ได้คิดจะห้าม หากคลื่นอยากประชดก็ให้ทำไป ได้แต

“คือ กูแค่สงสัยว่านอกจากเรื่องนั้นแล้ว มึงชอบมันด้วยรึเปล่าวะ มึงอย่าโกรธกูนะกูแค่สงสัยหลายๆอย่าง เหมือนมึงกับมันมีความรู้สึกกันมากกว่าเพื่อนอ่ะ แต่กูอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ช่างมันเถอะ”ภคินเอ่ยออกมาเร็วๆอย่างที่คิดก่อนจะรีบบอกปัดเมื่อเห็นว่าพันวายิ้มขำ พลางคิดไปว่าตัวเองคงเดาผิดและก็กลัวว่าเพื่อนจะโกรธ“กูไม่โกรธหรอกเรื่องแค่นี้ แต่มึงเดาผิดนะ”พันวายิ้มตอบอย่างไม่ได้โกรธเหมือนที่บอก “นั่นสิ ถือว่ากูไม่ได้พูดอะไรก็แล้วกัน กูก็เดามั่วไปงั้น”ภคินที่รับฟังก็พยักหน้าอือออตามอย่างไม่ติดใจอะไร“เปล่า มึงไม่ได้เดามั่วหรอกคิน ที่รู้สึกเกินเพื่อนน่ะก็จริงแต่ไม่ใช่ไอ้คลื่นนะ มันเป็นกูคนเดียว”พันวาเฉลยออกมาอย่างไม่คิดปิดบังอะไรอีก เพราะภคินก็เป็นเพื่อนคนนึงเหมือนกันถ้าปล่อยให้เข้าใจผิดว่าเพื่อนโกรธกันโดยที่ไม่รู้สาเหตุจริงๆก็ดูจะใจร้ายไปหน่อย อย่างน้อยก็จะได้เข้าใจมากขึ้นว่าพันวาก็พยายามแล้วที่จะเป็นเหมือนเดิม“วา นี่มึง”ภคินที่ได้รู้ความจริงก็ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก “อือ กูชอบมัน ชอบมานานแล้วตั้งแต่รู้จัก พอมีโอกาสแบบนั้นกูเลยคว้าไว้ แค่ได้อยู่ใกล้มัน เอาความเป็นเพื่อนมาบังหน้า กูต่างหากที

“ครับ อชิเรียนเก่งมาก”พันวาตอบยิ้มๆ ไม่สนสายตาล้อเลียนจากภคินกับอัคคีที่มองมาสักนิด อยากจะล้อก็ล้อไปเลยพันวาชินแล้ว ก่อนที่ทั้งอัคคีและภคินจะขอตัวไปเมื่อมีสาวมาชวนถึงที่ พันวาที่รู้อยู่แล้วว่าเพื่อนมาเพื่ออะไรก็ได้แต่พยักหน้าส่งๆไป กะว่าถ้าสักพักไม่มีใครกลับมาก็คงตามให้อชิมารับกลับเพราะไม่อยากอยู่ต่อกับคลื่นและณดาให้อึดอัดเหมือนกัน“วันหลังชวนมากินข้าวด้วยกันอีกนะคะ ณดาก็อยากรู้จักด้วย”ณดายังคงชวนพันวาคุยต่อแถมยังดื่มไม่พักจนพันวาเริ่มกังวลขึ้นมาว่าเธอจะเมา แต่พอเห็นว่าคลื่นลงเวทีไปแล้วก็สบายใจขึ้นมาว่าคงไม่เป็นไร“ครับ ไว้จะชวน”พันวาตอบรับก่อนขยับตัวออกห่างจากณดาที่เอนมาซบกันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทันรู้ตัว“คุยอะไรกัน แล้วไอ้สองคนนั้นไปไหนวา”เสียงทุ้มด้านหลังทำเอาพันวาสะดุ้ง คลื่นเดินเข้ามานั่งข้างๆณดาก่อนดึงให้คนรักเอนตัวมาซบไหล่ตัวเองแทน “มึงก็ยังจะถาม มันมาร้านเหล้าเพื่ออะไรก็รู้นี่”พันวาตอบส่งๆ หยิบมือถือขึ้นมากะจะแชทหาอชิให้ออกมารับแม้จะยังไม่ดึกเลยก็ตาม พอเพื่อนสองคนหายไปแบบนี้พันวาก็รู้แล้วว่าทั้งคู่คงไม่ได้กลับมาแล้วแน่ๆ ตัวเองก็คงทนอยู่อึดอัดมากไปกว่านี้ไม่ไหว “เหอะ

“ทำไมกูต้องทำแบบนั้น มึงเลิกยัดเยียดตัวเองให้กูเถอะคลื่น”พันวาอยากจะขำออกมาดังๆให้ความมั่นหน้าของคลื่น ผิดที่ตอนนี้สถานการณ์มันเสี่ยงกับตัวเองเกินไปก็เท่านั้น หากทำให้คลื่นโมโหก็จะยิ่งแย่ เพราะพันวารู้จักคลื่นดียิ่งกว่าใคร“หึ ยัดเยียดเหรอวะ ทำไมกูจะไม่รู้ว่ามึงชอบกูมาตั้งนานอ่ะ ก็แค่อยู่กันแบบนี้มึงทำไม่ได้เหรอวะจะรนหาคนอื่นไปทำไม กูไม่มีทางหึงมึงหรอกเพราะมึงไม่ใช่คนที่กูรัก”แล้วก็เป็นอีกครั้งที่ความโมโหทำให้คลื่นพ่นวาจาร้ายกาจออกมาก่อนสมองจะคิดได้ว่าไม่ควร กว่าจะรู้ว่าไม่ใช่สิ่งที่อยากพูดก็เมื่อเห็นว่าพันวามีน้ำตาคลอออกมาแล้ว สองมือลดแรงที่บีบไหล่เล็กลงหวังจะเอื้อมมือไปเช็ดให้แต่ก็ไม่ทันแล้วเพราะพันวาเงยหน้ามองกันด้วยสายตาที่คลื่นใจหายเหลือเกิน น้ำตาที่ไม่ค่อยได้เห็นทำเอาในอกปวดแปลบไปหมดอย่างที่อยากดึงคนตัวเล็กมากอดแต่ก็ไม่กล้า“เออ กูรู้! มึงไม่ได้รัก ไม่เคยรักเลย มึงรักแต่เค้างั้นมึงจะมายุ่งกับกูทำไมวะ ก็ปล่อยกูไปสิ”พันวาตะคอกกลับบ้างอย่างทนไม่ไหว น้ำตาที่เอ่อคลอจนร่วงลงมาไม่ใช่จากความเสียใจที่คลื่นบอกว่าไม่รัก เพราะตอนนี้มันมาจากความสมเพชตัวเองเท่านั้น น่าสมเพชที่ทุ่มความรั

มือหนาปลดเข็มขัดพันวาออกแล้วสอดมือเข้าไปหยอกล้อกับร่างกายที่คุ้นเคยจนพันวาร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม ที่ผ่านมาไม่ว่าจะโกรธคลื่นแค่ไหน พันวาก็ไม่เคยรังเกียจสัมผัสจากคลื่นเท่าตอนนี้มาก่อนเลย มันเต็มไปด้วยการบังคับที่พันวาไม่ได้รู้สึกดีสักนิด เพราะคลื่นไม่ใช่คนที่ทำให้พันวารู้สึกดีได้อีกแล้ว“อย่า ฮึก อชิช่วยเราด้วย”พันวาที่ตัวสั่นร้องหาคนที่ตัวเองรู้สึกปลอดภัยทันที มือเล็กพยายามจะดันคลื่นออกแต่ก็สู้แรงไม่ไหว ยิ่งคลื่นสัมผัสและทิ้งร่องรอยไว้เท่าไหร่ พันวาก็ยิ่งร้องไห้มากขึ้นเท่านั้น“มึงกล้าเรียกมันต่อหน้ากูเหรอวา หืม”คลื่นยิ่งโมโหเมื่อเห็นพันวาเอาแต่เรียกชื่ออชิแบบนี้ เหมือนยิ่งตอกย้ำว่าคลื่นไม่ใช่คนที่พันวาต้องการอีกแล้ว และคนที่พันวาเรียกหากลับเป็นอชิแทน คลื่นกัดฟันอย่างเจ็บใจกับท่าทางต่อต้านที่พันวามีตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ ไม่ใช่ว่าอยากจะขืนใจแต่เพราะทุกครั้งพันวาก็จะโอนอ่อนและยินยอมเหมือนทุกครั้ง ไม่คิดว่าวันนี้นอกจากท่าทางต่อต้านจะมีความสั่นกลัวเข้ามาจนคลื่นใจหายแต่เพราะไม่อยากเสียพันวาไปคลื่นถึงได้บดจูบลงไปที่ปากอิ่มแดงช้ำอีกครั้งเพื่อพิสูจน์ ว่าพันวายังรู้สึกเหมือนเดิมต่อกันอยู