All Chapters of lost my love: Chapter 1 - Chapter 10

เพลงเศร้าช้าๆที่ถูกเปิดทิ้งไว้ดังประมาณนึง ไม่อาจกลบเสียงเตียงที่ลั่นเอี๊ยดอ๊าดเพราะกิจกรรมเข้าจังหวะแสนร้อนแรงที่ดำเนินอยู่ได้ "คลื่น บะ เบา อ๊ะ เบาหน่อย "เสียงครวญครางทรมานยามถูกกระแทกกระทั้นดังแหบเครือเพราะถูกเคี่ยวกรำมานานพอควร"อ่า แม่ง วามึงอย่ารัดกูแรง""อ้ะ เบาๆ จุก คลื่น""ครางดังขนาดนี้ ข้างห้องมาด่ากูไม่รู้นะวา"เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังต่อเนื่อง ผสมเสียงครวญครางอย่างสุขสมดังคลอกันเป็นระยะเกลียวคลื่นที่ซัดสาดโหมกระหน่ำเข้าหา ก่อนม้วนถอยและซัดเข้ามาใหม่อย่างบ้าคลั่ง พัดพาอารมณ์ปราถนาพุ่งสูง ล่องลอยในคลื่นอารมณ์หวามไหวจนสั่นสะท้าน ก่อนจะฉุดพาขึ้นสูงและทิ้งดิ่งลงมาอย่างรุนแรงให้ครวญครางอย่างสุขสมเมื่อถึงฝั่งฝัน "อ๊าาา""อ่าาา"สองเสียงครางประสาน สองกายกระตุกถี่รัวกอดรัดกันแน่น เหงื่อไหลจนเปียกชุ่มกับพายุอารมณ์ที่พากันก่อ หอบหายใจหนักหน่วงอย่างอ่อนล้า กายใหญ่ทาบทับคนใต้ร่างนิ่งทั้งที่ยังคาตัวตนใหญ่โตเอาไว้จนคนรองรับอึดอัด"คลื่น ลงไปกูอึดอัด"เสียงแหบแห้งเอ่ยประท้วงเมื่อถูกทับนานจนแทบหายใจไม่ออก"อืม บ่นเก่งจังวะ กูก็ตัวแค่นี้อ่ะพันวา"คนตัวโตซุกซบซอกคอขาวหยอกเย้า ขำเบาๆอยู

"อ่ะ ของมึง"พันวาส่งน้ำเปล่าขวดเล็กให้คลื่นที่นั่งรอก่อนนั่งลงข้างๆพลางรีบกินก๋วยเตี๋ยวด้วยความหิว"ค่อยๆดิวะ เดี๋ยวสำลัก"คลื่นบ่นกับท่าทางรีบกินของเพื่อน กินเหมือนอดอยากมานานยังงั้นแหละ"ก็หิว แค่กๆ""นั่นไง"คลื่นรีบส่งน้ำที่เพิ่งเปิดให้ก่อนลูบหลังคนที่สำลักหน้าแดงเบาๆ"ตะกละจริงๆ""ไอ้คิน!แค่กๆ รอก่อนเลยนะมึงอ่ะ"พันวาชี้หน้าอย่างคาดโทษใส่เพื่อนปากร้าย จนคลื่นผลักหัวเบาๆในความห้าวนั่น"กินน้ำให้หายเถอะมึงอ่ะ ห้าวนัก""เออ แค่กๆ"พันวาที่ไอจนเจ็บคอรีบดื่มน้ำอย่างว่าง่าย ไม่สนสายตาล้อเลียนกวนบาทาจากภคินอีก"คลื่น"อัคคีที่เงียบมานานเรียกเพื่อนเมื่อสายตาเหมือนจะเห็นอะไรเข้า "ห้ะ?"คลื่นที่ลูบหลังพันวาอยู่หันมามองงงๆ"นั่นใช่ณดาป้ะวะ"อัคคีมองไปทางเข้าโรงอาหารที่มีกลุ่มคนเดินเข้าออกเรื่อยๆแต่พันวาที่ได้ยินกลับหันขวับไปมองอย่างไวจนลืมความเจ็บปวดจากการไอไปเลย ชื่อที่มีปฏิกิริยาต่อทุกคนในกลุ่ม ชื่อที่เพื่อนๆหลีกเลี่ยงจะพูดถึง ชื่อที่ทำให้คลื่นนิ่งงันและเหม่อลอย สายตาฉายแววเจ็บปวดทุกครั้งที่ได้ยินชื่อ ที่ทำให้พันวาหวาดหวั่นและโกรธเคืองมากมายอยู่ภายในใจ"เค้าเรียนนิติไม่ใช่เหรอวะ"ภคิ

"อืม..."คลื่นบอกเสียงเบาพลางกระชับกอดแน่นขึ้น ก่อนละออกมามองสบตาสดใสกับรอยยิ้มอ่อนโยน ที่ไม่ว่าจะมองกี่ครั้ง ก็สบายใจอย่างไม่ต้องพยายามทำอะไรเลยแค่เป็นพันวา...แค่นั้นคลื่นลูบแก้มนิ่มที่ชอบฝังจมูกลงไปบ่อยๆอย่างเบามือ ก่อนก้มลงประกบปากนิ่มสีแดงเบาๆ พันวาเงยหน้ารับจูบอย่างเต็มใจ ปล่อยให้คลื่นบดเบียด คลอเคล้าดูดดึงและสอดแทรกลิ้นร้อนเข้ามาสำรวจในโพรงปากตามใจ ทุกสัมผัสที่คลื่นออดอ้อน อ่อนหวาน โหยหาความอบอุ่นจากพันวา อย่างที่พันวาเองก็ตอบรับด้วยความเต็มใจ เต็มใจจะโอบกอด เติมเต็มทุกความว่างเปล่าอย่างที่คลื่นต้องการ เป็นที่ที่คลื่นจะสบายใจ จะได้ทุกอย่างโดยไม่ต้องร้องขอ และไม่เคยต้องการอะไรตอบแทนกลับมาเช่นกัน "วาครับ...ขอบคุณนะ"คลื่นผละออกมาแนบหน้าผากกับพันวา ตาคมสบกับตาสวยอย่างลึกซึ้ง ขอบคุณเสมอที่ตรงนี้มีพันวา พันวาที่เป็นทุกความสบายใจของคลื่น"อืม.."พันวายิ้มรับด้วยใจที่เต็มตื้นขึ้นมาอีกนิด เพราะแค่คลื่นยิ้มได้แม้จะเล็กน้อยแค่ไหน ก็เป็นเรื่องที่จะดีใจเสมอ เพราะนั่นหมายความว่าพันวา จะยังเป็นพื้นที่ที่คลื่นจะยิ้มออกมาได้ นอกจากความสุขของคลื่นแล้ว พันวาจะต้องการอะไรอีก "ขอโทษที่ให้รอ

"พันวา!ทางนี้ๆ"เสียงเล็กๆที่ตะโกนเรียกทำให้พันวาและอชิที่เดินคุยกันมาหันไปตามเสียง ก่อนจะเห็นว่าเป็นพราวที่นัดกันไว้ "มาไวจังเลย เรามัวแต่คุยกับเพื่อนขอโทษนะพราว"พันวารีบเดินมาหาคนตัวเล็กหน้าตาน่ารักที่นั่งรออยู่โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะ ก่อนจะรีบขอโทษที่ให้รอ"ไม่เป็นไรๆเราเพิ่งมาถึงแล้ววากับอชิก็มาเนี่ย ว่าแต่เราเรียกวาได้มั้ย"พราวที่ยิ้มกว้างถามอย่างขออนุญาต เป็นคนที่เห็นก็รู้ได้เลยว่าคุยเก่งยิ่มเก่งจนรอบๆตัวดูสดใสไปหมด"เรียกได้ๆ เราไม่ถือ"พันวายิ้มตอบแล้วนั่งลงตรงข้าม โดยที่อชิก็นั่งลงใกล้ๆพันวาทั้งที่โต๊ะนั่งก็ว่างอยู่อีกสองตัว แต่เพราะเป็นคนไม่คิดมากอะไรถึงได้ไม่ใส่ใจ"แต่มีบางคนถือนะครับ ชิเกือบโดนต่อยแล้ว"อชิอดจะแซวขึ้นมาไม่ได้ จนพันวาหันมาค้อนขวับ"โดนต่อยอะไรล่ะ ชิก็พูดเกินไปแล้ว"เพราะเมื่อกี้ที่เดินมาคุยกันค่อนข้างถูกคอ อาจเพราะอชิคุยเก่ง ขี้แกล้ง ทำให้สนิทใจง่าย เลยกล้าที่จะหยอกล้อกันมากขึ้น"ก็เพื่อนวาดุ ชิกลัว"อชิแกล้งทำหน้าหงอยจนพันวาผลักคนตัวขาวเบาๆอย่างหมั่นไส้ อชิหัวเราะลั่นอย่างชอบใจที่แกล้งพันวาได้ เพราะเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นอชิเลยผิวขาวมากๆหน้าตาก็เหมือนหลุดมาจากกา

"แต่ชิหิวข้าวอ่ะวา"อชิที่เล่นได้สักพักหันมาบอกเสียงอ่อยอย่างน่าสงสาร แต่คงไม่ได้ผลกับพันวาที่พอจะรู้ทันระดับนึงแล้ว "ชิกลับไปกินข้าวเถอะ เราอยู่ได้จริงๆอีกเดี๋ยวคงมาแล้ว"พันวาบอกอย่างอ่อนใจ ก็ไล่มาหลายทีแล้วจะมางอแงอะไรก่อน"ที่จริงแค่อยากชวนไปกินข้าวเองครับ"อชิตอบงอนๆหน้ามุ่ยจนพันวาถอนหายใจกับความสนิทสนมอย่างงงๆ ทำเหมือนสนิทกันมาเป็นปีแล้วยังงั้นแหละ"เราคงไปด้วยไม่ได้หรอก เพื่อนเราจะมาแล้ว ถึงบอกให้ชิกลับไปก่อนไง""ถ้าเพื่อนไม่มาไปกับชินะครับ"หน้าหล่อหูตั้งหางกระดิกขึ้นมาอย่างตามอารมณ์แทบไม่ทัน"โอเคครับ ตามนั้น"พันวาบอกอย่างตัดรำคาญ แต่ต้องตกใจกับอาการตาโตกุมหน้าอกราวกับเจ็บปวดนักหนาจนพันวาเลิ่กลั่ก"โอ้ย!!""ชิเป็นอะไร เจ็บตรงไหน หน้าอกเหรอ"พันวารีบเข้าไปจับมือหนาที่กุมอกอย่างเจ็บปวดทันที ไม่ทันได้เห็นสายตาวิบวับนั่น"ครับ ใจเจ็บ...วาพูดครับด้วยชิใจบางไปหมด""ไร้สาระจริงๆ"พันวาฟาดแขนคนแสดงเก่งอย่างไม่ออมแรงทันทีจนอชิร้องลั่นด้วยความเจ็บจริงๆ"โอ้ย!""หึ..เล่นดีนัก"พันวาส่ายหัวให้กับคนที่เปลี่ยนมาทำหน้าหงอยอีกแล้วอย่างปรับอารมณ์ตามไม่ทัน"โอ๋เลย.."อชิทำหน้ามุ่ยตาแป๋วจ้องม