Semua Bab lost my love: Bab 71 - Bab 80

‘อือ คิดถึงชิบหายเลย แต่มันบล็อคกูหมดทุกอย่างติดต่อไม่ได้เลยโคตรใจร้าย’คลื่นบ่นออกมาอย่างเสียใจและท้อแท้ อยากไปขอโทษอยากไปคุยเพื่อบอกอะไรๆให้รับรู้มากกว่านี้ แต่เหมือนโดนแกล้งให้เป็นช่วงเวลาที่ทำอะไรไม่ได้เลย แล้วก็ไม่รู้ว่าต้องรออีกนานแค่ไหน‘มันสบายดี เพิ่งกลับบ้านมา เห็นว่าอีกสามวันจะไปญี่ปุ่นต่อ’‘มันไปคนเดียวเหรอวะ’คลื่นถามทั้งที่ในใจวูบโหวง ไม่อยากคิดเลยว่าช่วงเวลาที่ห่างหายจากกันไปพันวาจะเอาใจที่เคยให้คลื่นห่างออกไปด้วยหรือเปล่า แค่คิดถึงคืนนั้นที่ตัวเองเมาจนขาดสติทำเรื่องเลวร้ายลงไปคลื่นก็แทบไม่มีหน้าไปหาพันวาอีกเลย แต่ก็ยังอดคาดหวังไม่ได้ว่าสักวัน พันวาจะยอมรับคำขอโทษและรับฟังทุกอย่างที่อยู่ในใจของคลื่นบ้าง‘มึงไม่อยากรู้หรอกคลื่น’‘มึงไม่บอกกูก็รู้มันกำลังสนิทกับเค้า กูก็หวังว่ามันจะแค่ฐานะเพื่อน มึงว่ากูยังมีหวังรึเปล่าวะคิน’คลื่นตอบกลับเพื่อนอย่างพอจะเดาได้ ไม่แปลกใจถ้าคนที่พันวาเรียกหาขนาดนั้นจะทำให้พันวาวางใจจนสนิทด้วยขนาดนี้ แต่ก็ยังคาดหวังว่าความรักจะเป็นคลื่นคนเดียวที่ได้มันจากพันวา‘กูตอบไม่ได้เลยคลื่น แต่มึงจะมีพวกกูนะ’ภคินตอบตามตรง สงสารคลื่นแต่ก็เข้าใจพันวาด้ว

อชิพาพันวาเดินเล่นมาเรื่อยๆตั้งแต่ที่บ้าน หลังพักผ่อนไปหนึ่งวันพันวาที่อยากเห็นที่ที่เคยเล่นด้วยกันนักหนาก็ชวนอชิออกมาด้วยความตื่นเต้นทันที ชิบะเป็นเมืองที่ค่อนข้างเงียบสงบแต่กลับสวยงามจนแทบจะต้องหยุดถ่ายรูปตลอดทาง อชิที่อยู่มาตั้งแต่เกิดจนชินก็เป็นฝ่ายที่คอยเก็บรูปคนรักที่ยิ้มกว้างตลอดทางด้วยความเอ็นดู“นี่โรงเรียนเก่าชิครับ แล้วก็เป็นที่แรกที่เราเจอกันช่วงปิดเทอมปอสาม วันนั้นแม่ชิพาวามาเดินเล่นแล้วก็รับชิกลับบ้าน วันนั้นชิมองวายิ้มจนลืมว่าตัวเองกำลังร้องไห้เลยรู้มั้ยครับ”อชิเล่ายิ้มๆ ในหัวนึกถึงครั้งแรกที่เจอกัน เด็กชายอชิที่ถูกเพื่อนแกล้งเป็นประจำถึงกับลืมร้องไห้เมื่อแม่จูงเพื่อนใหม่มาให้เจอ รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าน่ารักนั่นสะกดสายตาจนลืมทักทายตอบ“ทำไมต้องร้องไห้ครับ”พันวาเงยหน้าถามคนที่โอบไหล่ตัวเองอยู่ด้วยความสงสัย“ก็ชิโดนเพื่อนแกล้งไงครับ แต่พอเจอวาชิก็ไม่โดนใครแกล้งอีกเลย”อชิเล่าไปพลางนึกขำที่เด็กตัวเล็กๆอย่างพันวากลับร้ายกาจกว่าที่คิด เล่นเอาเด็กเกเรทั้งหลายเลิกแกล้งอชิไปเลย“ทำไมครับ”พันวาถามพลางนึกถึงตอนเด็กๆไปด้วย ถึงความจำจะกลับมาบางอย่างก็เลือนหายไปตามเวลานึกไม่ค่อยออ

ยามเย็นที่ตะวันตกดิน แสงไฟจากรอบๆโรงเรียนและสนามเริ่มเปิดเพื่อให้แสงสว่าง ต่างจากในห้องเก็บอุปกรณ์กีฬาที่มืดมิดและเหม็นอับที่มีเด็กหนึ่งคนกำลังทุบประตูอย่างโมโหสุดขีด“เปิดนะ! เปิดประตูเดี๋ยวนี้ไอ้พวกนิสัยไม่ดี”เป็นพันวาที่ใช้กำปั้นเล็กรัวลงกับประตูเหล็กเก่าๆจนเสียงดังไปทั่วบริเวณ เพียงแต่ช่วงนี้เป็นช่วงที่ปิดเทอมใหญ่ภายในโรงเรียนจึงเหลือแค่เด็กๆที่มาเล่นภายในสนามเท่านั้น แถมยังเป็นช่วงที่เด็กส่วนใหญ่ต่างก็กลับบ้านกันไปหมดแล้วด้วย ถ้าจะเหลือก็คงเหลือเพียงแค่เด็กกลุ่มเดิมที่เคยแกล้งอชิที่เป็นต้นเหตุของเรื่องเท่านั้นที่ยืนหัวเราะอยู่ด้วยความสะใจ “วา ชิกลัวครับ”อชิที่ยังตัวกลมสูงพอๆกับพันวาเอ่ยออกมาด้วยเสียงสั่นๆกับใบหน้าหวาดกลัวอย่างที่บอก มือป้อมๆนั้นกำชายเสื้อของพันวาไว้แน่นพลางมองรอบห้องแคบๆมืดๆอย่างระแวง เพราะโดนเพื่อนๆหลอกเรื่องผีในโรงเรียนมาตั้งแต่อนุบาล อชิถึงได้ฝังใจไม่กล้าอยู่ที่โรงเรียนตอนมืดแบบนี้“ชิไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวพวกมันก็เปิดแล้วครับ”พันวาหันกลับมาปลอบอชิที่น่าสงสาร ก่อนกลับไปฟังเสียงของพวกเด็กแสบที่หายเงียบไปจนเริ่มกังวลว่าจะโดนทิ้งไว้จริงๆ เพราะโดนหลอกว่าจะยอมเล

“ทำไมครับ วาไม่อยากอยู่กับชิเหรอ”ใบหน้าที่ยิ้มกว้างสดใสพลันหงอยลงทันตาจนพันวายิ้มอย่างเอ็นดู กระชับมือที่จับกันแน่นขึ้นก่อนจะบอกออกมาด้วยรอยยิ้มกว้างจนคนมองตาพร่า ใจกระตุกกับความน่ารักสดใสนั่นจนละสายตาไม่ได้เลย“อยากสิครับ เพราะวาก็ขอให้ได้อยู่กับชิตลอดไปเหมือนกัน”แล้วก็เป็นอีกครั้งที่ทั้งคู่ต่างมองตาและมอบรอยยิ้มให้กันอย่างหวานซึ้ง ใจสองดวงเต้นแรงขึ้นอย่างที่ต่างคนต่างไม่เข้าใจว่าทำไม รู้แค่ว่าอยากให้พรนี้เป็นจริงในสักวันเหลือเกิน“พอวาหายไปไม่ติดต่อมาอีก ชิก็กลับมาขอพรอีกครั้งนึงครับ ขอให้ได้ไปเจอกับวาอีกครั้ง ขอให้ได้พันวากลับคืนมา”อชิที่หลุดจากห้วงความคิดของวันวานเอ่ยออกมาแผ่วเบา นึกถึงวันที่พันวาขาดการติดต่อไปไม่บอกกล่าวก็เจ็บปวดขึ้นมาจนสายตาหมองเศร้า ตอนนั้นอชิแทบไม่เป็นอันทำอะไรนอกจากรบเร้าให้แม่ช่วยถามข่าวให้ แต่เพราะทางบ้านพันวาเองก็ติดต่อไม่ได้เช่นกันแม่เลยไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่สงสารอชิที่หงอยลงทุกวันจนไม่สบายใจไปด้วยจนแม่ตัวเองต้องยอมให้สัญญากับอชิว่าหากโตพอแล้วจะย้ายไปเรียนแล้วไปตามหาพันวาที่ไทยก็ได้ อชิถึงได้ใจเย็นแล้วรอเวลาที่จะได้ตามหาพันวาจนเจอได้แบบนี้ ถึงแม้ช

"มึงก็ได้ยินแล้วนี่คลื่น ถามเอาไรวะ"พันวาตอบด้วยท่าทางนิ่งเฉย น้ำเสียงก็ราบเรียบจนคนฟังปวดใจ ไม่มีวี่แววของความประชดแบบที่คลื่นอยากเห็น สายตาที่เคยเปี่ยมไปด้วยประกายความรักบัดนี้มันแสนว่างเปล่า ราวกับไม่มีความรู้สึกใดเหลืออยู่เลย"....กูขอโทษ อย่าประชดกูอีกเลยนะวา"คลื่นเอ่ยคำที่อยากจะบอกที่สุดออกมา แต่ยังไม่วายตามด้วยประโยคที่ทำเอาพันวาแทบหลุดขำ "กูต้องทำแบบนั้นทำไมก่อน ไม่มีเหตุผลอะไรให้กูประชดมึงเลยคลื่น มึงเข้าใจผิดแล้ว"พันวาอธิบายอย่างใจเย็น มองสบสายตาของคลื่นโดยไร้ความสั่นไหว ตาสวยเรียบนิ่งราวกับอยากย้ำให้คลื่นรับรู้ ว่าตอนนี้พันวาไม่ใช่พันวาคนก่อนที่แพ้สายตาของคลื่นอีกต่อไปแล้ว"วา...กูรู้ว่ากูผิด ผิดมากๆแต่มึงให้โอกาสกูหน่อยได้มั้ย ให้อภัยกูได้มั้ยวา”คลื่นขอร้องออกมาราวคนโง่ ไม่รับรู้ไม่อยากยอมรับ ว่าตอนนี้พันวาไม่ได้รักกันแล้ว ทั้งใจมันสั่งให้เชื่อแค่เพียงว่าพันวากำลังมีคนอื่นประชดตัวเองเท่านั้น และถ้าคลื่นยอมบอกทุกอย่างออกไปให้พันวารู้ พันวาจะต้องเข้าใจและกลับมาหากันแน่ๆ“......”พันวามองคลื่นที่สื่อทุกความรู้สึกผ่านสายตาและน้ำเสียงด้วยความว่างเปล่า หากเป็นเมื่อก่อนพันวา